กระดานข่าว Save Our Sea.net

Malacca (มะละกา) เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางด้านชายฝั่งตะวันตกของมาเลเซีย เมื่อสมัยตอนเด็กๆ คงเคยได้ยินช่องแคบมะละกา.. นี่เลย.. ที่มาของชื่อช่องแคบอันนั้นแหละ.. ระยะทางของมะละกา ก็ไม่ใกล้ไม่ไกลจากกัวลาลัมเปอร์ (เมืองหลวงของมาเลเซีย) แค่ประมาณ 140++ กิโลเมตร

ใครขับรถซิ่ง คือ เมื่อฝ่าเท้าสัมผัสกับคันเร่งแล้ว.. กดระเบิด.. คาดว่า ชั่วโมงนิดๆ ก็น่าจะถึงแล้ว..  (เหมือนกรุงเทพ-พัทยา เลยแฮะ..) 

มะละกานี่มีประวัติอันยาวนาน มากๆ เลย.. คือ คนที่ค้นพบเมืองมะละกาเนี่ย เป็นเจ้าชายของสุมาตรา เจ้าชายท่านก็คงเที่ยวเล่นไปเรื่อยๆ ตามประสาเจ้าชาย.. เลยมาเจอเมืองที่เมื่อปี 1390 --> o.O (โหหห..นานจริงๆ ด้วย.. นี่มันกี่ปีผ่านมาแล้วนะ.. เครื่องคิดเลขอยู่ไหนหว่า.. )

โอ อออ.. 618 ปีที่แล้ว.. บ้านเมืองเค้าจะเป็นยังงัยบ้างนะ.. แต่คาดว่าคงเจิรญ ไม่งั้นคงไม่มีชื่ออยู่ในการเรียนการสอนวิชาประวัติศาสตร์บ้านเราหรอกเนอะ..

เนื่องจาก เมืองมะละกาเป็นเมืองที่ติดกับทะเล ทำให้กลายเป็นเมืองท่า.. ที่ใช้ส่งสินค้าไปทั่ว.. อย่างเช่น อินเดีย.. จีน.. อาหรับ.. อินโด..


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9280.jpg)

อย่างว่า ที่ไหนมีความเจริญ..มั่งคั่ง.. นักฉวยโอกาสก็จะสบช่องทางในการทำมาหากิน และกอบโกยเอาผลประโยชน์..(คุ้นๆ เหมือนชาติไหนนะ..) ประมาณปี 1460+ ชาวโปรตุเกส ก็เป็นชาติแรกที่มาถึงมะละกา..

แล้วก็ได้ทำการบุกยึดเมือง เป็นเวลากว่า 130 ปี

พอมาในปี 1600+ ชาวดัชต์ ก็มาถึงมะละกา.. แล้วพี่ใหญ่อย่างชาวโปรตุเกส จะยอมได้งัยจริงมะ.. มันก็ต้องมีการต่อสู้กันหน่อย.. แบบคนมาเหยียบจมูกถึงถิ่นแบบนี้..

สู้กันไปสู้กันมา.. คนตายไปไม่รู้เท่าไหร่.. ในที่สุด โปรตุเกสก็พ่ายแพ้..เสียการปกครองให้กับชาวดัชต์ ในปี 1641 แล้วก็ใช้เมืองมะละกาเนี่ยแหละ เป็นเมืองท่าส่งสินค้าไปยังประเทศต่างๆ ในแถบนั้น..



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9349.jpg)

แต่มันยังไม่จบง่ายๆ แค่นี้นะ.. หลังจาก โปรตุเกส.. มาดัชต์..

และแล้วก็มาถึง อังกฤษ ที่ไม่ยอมน้อยหน้า..

หลังจากชาวดัชต์ปกครองมะละกามาเป็นเวลา 160 ปี มะละกาก็ถูกยกให้กับอังกฤษ.. เฉยเลย.. แล้วเมืองท่าก็ย้ายไปยังสิงค์โปร์.. (มิน่า.. สิงค์โปร์ถึงเจริญนัก..)

ทำให้เมืองที่เจริญมากๆ.. กลายเป็นเมืองที่เกือบร้างในบัดดล..



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9427.jpg)

อย่างว่าแหละเนอะ..ความเจริญพอมาถึงจุดสูงสุดมันก็ต้องมีการจบลง.. ไม่มีอะไรยั่งยืนเสมอไปหร๊อก..

แต่ ความเป็นเมืองอินเตอร์ยังไม่จบแค่นี้.. สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 มะละกาก็ตกอยู่ในการยึดครองของพี่ยุ่น.. เป็นประเทศที่ 4 .. (เลิศซะไม่มี..)

พอจนญี่ปุ่นแพ้สงคราม.. มะละกาโดนคืนไปให้กับอังกฤษเหมือนเดิม..


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9332.jpg)

จนมาถึงปี 1951 มาเลเซียประกาศอิสรภาพ.. มะละกาก็เลยเป็นรัฐๆ นึงของมาเลเซียไปโดยความสมัครใจ.. (รึเปล่า.. ไม่รู้..)

ก็เลยจบด้วยเอวังละฉะนี้.. ตะแหน๋ว..ตะแหน๋ว..


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9435.jpg)

อันนี้เป็นป้อมปราการ ชื่อว่า "A'Famosa" ป้อมนี้สร้างโดยชาวโปรตุเกส เพื่อเป็นป้อมสำรองก่อนที่ป้อมจริงๆ จะสร้างเสร็จ..

แต่การสร้างป้อมปรการสองอันพร้อมๆ กัน.. (ไม่รู้ทำไปทำไม..) ทำให้ผู้คนต้องล้มตายและบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก..

หินที่เอามาสร้างป้อมปราการนี้.. ก็เอาจากหลุมฝังศพ, มัสยิด, หรือไม่ก็ตึกแถวๆ นั้นแหละ เอามาแปะติดกัน.

มีเพียง Porta de Santiago, หนึ่งในทางเข้าของป้อม ที่ยังคงหลงเหลือมาจนถึงทุกวันนี้.. เป็นเวลากว่า 350 ปี..


โหหหห.. นานจังเลยเนอะ



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/AFamosa.jpg)

ที่นี่เรียกว่า.. "The Stadhuys" เป็นที่ทำการของชาวดัชต์

แล้วก็เป็น christ church อยู่ติดๆ กัน..


ตอนที่เข้ามายึดครองมะละกาได้สำเร็จแล้ว.. ด้วยการสู้นองเลือดกว่า 5 เดือน ด้วยการบุกเข้ามาทางประตู Porta de Santiago


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9334.jpg)

เดินขึ้นมาจากประตูป้อม Porta de Santiago ก็จะเป็น St.Paul's Hill ด้านบนสุดจะเป็นที่ตั้งของ โบสถ์ St. Paul สร้างโดยชาวโปรตุเกส นิกาย Catholics

แต่ตอนที่ชาวดัชต์บุกเข้ายึดมะละกา ที่สงบสุขแห่งนี้ กลายเป็นจุดนองเลือดอย่างละเว้นมิได้.. (เศร้าเนอะ.. กะแค่ความยิ่งใหญ่.. ต้องมีการฆ่าฟันกันด้วย..

ที่นี่เคยเป็นที่ฝังศพของนักบุญ St. Francis Xaviar (นักบุญชื่อ โรงเรียนเก่า เราเลยแฮะ..) ก่อนที่ศพจะถูกย้ายไปที่เมือง Goa ประเทศอินเดีย.. (น่าตามไปเคารพศพท่านเนอะ.. หุหุ..)



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9385.jpg)

นอกจาที่สำคัญๆ ด้านบนแล้ว.. มะละกายังมีการผสมผสาญของศิลปะวัฒนธรรมชาติอื่นอีกนะ.. ที่ขาดไม่ได้เลยคือ วัฒนธรรมจีน.. (คือ คนจีนไปทุกที่แหละ..)

วัดนี้เป็นวัดสำคัญของมะละกา.. มีชื่อว่า "Cheng Hoon Teng Temple" สร้างเมื่อปี 1645 เชื่อว่าเป็นวัดจีนที่เก่าที่สุดในมาเลเซีย เลยนะ จะบอกให้.. ^^

หลังคาวัด..จะเอาพวกแก้วหรือกังใสที่หักๆ เอามาประกอบกันเป็นเทพเจ้าต่างๆ สวยมากๆ เลยหละ..


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/Cheng-Hoon-Teng-temple.jpg)

และที่ขาดไม่ได้..ศาสนาประจำชาติมาเลเซีย.. อิสลาม.. เค้าก็ต้องมีมัสยิดใช่มะ..

ที่นี่มีชื่อว่า "Kampung Keling Mosque" หน้าตาไม่เห็นเหมือนมัสยิดสมัยนี้เลยอะ..

แต่ก็น่าแปลก เพราะ มัสยิดแห่งนี้สร้างเมื่อสมัย 17th century เป็นการผสมผสาญระหว่างวัฒนธรรมสุมาตรากับตะวันตก.. ก็เลยไม่เหมือนมัสยิดสมัยนี้งัย..


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9450.jpg)

ตามหน้าบ้าน เค้าจะปูกระเบื้องเป็นลายแบบนี้แหละ.. หาซื้อที่บุญถาวรบ่ได้เด้อ.. หุหุ..


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9277.jpg)

รู้สึกเหมือนกันมั๊ยว่าเราเดินอยู่ในสำเพ็ง.. ไม่ใช่มะละกา..  :-*



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9307.jpg)

วัตถุประสงค์หลักๆ เลยของการไปมะละกา ก็เพื่อไปลองชิม มะละกอ ว่ามันเหมือนเมืองไทยมั๊ย.. (http://www.yenta4.com/msn/emoticon/yoyo/yenta4-emoticon-0159.gif)


เอิ๊กก..



พูดจริงๆ นะ.. แต่สรุปไม่ได้ลองหรอก .. เพราะ หน้าตาก็เหมือนเมืองไทยนี่แหละ.. แต่ที่ไม่เหมือน คือ ข้าวมันไก่.. ที่นี่เค้าจะกินกะข้าวที่ปั้นเป็นรูปกลมๆ.. ไม่ได้ถ่ายมา..

ไว้ให้แพท ลงให้ดูละกันเนอะ..  ;)


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9308.jpg)



ที่นี่เป็นร้านกาแฟ ชื่อ geographer cafe ไม่ได้เข้าไปกินอะ..

(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9323.jpg)


เค้าว่ามันคือ นาจา.. จริงอะ.. นึกว่า หมู..





แต่ว่า อะไร คือ นาจา.. (http://www.hi5emoticon.com/uppic/12036496942.gif)

ที่นี่เค้าจะมีสามล้อถีบพาชมเมืองนะ.. แพทบอกว่า ด้านหน้าตรงตึกแดงๆ จะเป็นพวกอายุเยอะๆ..

ส่วนด้านหลัง.. จะเป็นพวกหนุ่มๆ ..

เค้าจะแข่งกันตกแต่งรถถีบของเค้าให้สวยงาม พร้อมเปิดเพลงแข่งกัน.. ทั้งแร๊ป ทั้งมาเล.. ชนกันไปหมด..



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9417.jpg)

ผู้ร่วมทริปของเรา..กินไม่ค่อยได้ใจเท่าไหร่..ขาดเพื่อนอุ้มไป..


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9431.jpg)


ก่อนไปหลายๆ คนบอกว่า สงสารแพทจัง..

เราก็สงสัย..สงสารทำไมอะ..


เค้าเลยบอกว่า .. สงสารแพท ไม่มีเพื่อนกิน..  อ้าว...  :-X


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9434.jpg)

ตอนไปที่ไปรษณีย์เพื่อซื้อ stamp.. บอกเค้าว่าจะส่งไป เมืองไทย..

พนักงานตอบว่า 50 cent.. (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/wan-wan-emoticon-010.gif)

ยูแน่ใจนะ.. ส่งไปเมืองไทยนะ..

เยส.. ทุกที่ในโลก 50 cent..

อ้าว.. แล้วทำไมครั้งก่อน ส่ง 1 ริงกิตหละ.. สงสัย..

สรุป เราก็ส่งกันที่ 50 cent นะ.. คนรับได้รับด้วยหละ.. หุหุ..  :-*



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9459.jpg)

ใบหน้ากังวลของแพท กลัวส่งแล้วไม่ถึง.. เอิ๊กกก..

อีกหน่อยละกัน..


ดูพยากรณ์อากาศไป.. ฝนตก.. จ๊ากกก.. มันจะตกกันไปถึงไหนนะ.. คิดอยู่ในใจ..


แต่ในที่สุด.. แดดเปรี้ยง.. ร้อนม๊ากมาก.. กลับมาตัวดำปี๋ ยิ่งไปกว่าดำน้ำอีกอะ..



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9371.jpg)

สรุป.. เราก็ไม่ได้กินมะละกอ.. แถมยังไม่ได้กินอะไรอีกตั้งหลายอย่าง..


ไว้ไปใหม่ ตอนเย็นๆ กว่านี้เนอะ.. จะได้ไม่ต้องกินแต่น้ำจนพุงกาง..



(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/IMG_9475.jpg)

เมืองประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน....น่าสนใจมากค่ะ

เรื่องดี...ภาพสวย....ชอบมากค่ะ

ขอบคุณค่ะหนูพิงค์..... :-*  

******************************

เรื่องของ "นาจา" ค่ะ

นาจา เทพปราบมาร
           

ภาพลักษณ์และเรื่องราวที่เล่าต่อ ๆ กันมาของนาจานั้น แม่แต่หนูเด็กเล็กแดงของจีนต่างก็รู้จักกันดี หนังสือที่บันทึกละเอียดที่สุดเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวนี้ก็คือ รวมนิพนธ์เกี่ยวกับเทพเจ้าในสามศาสนา (พุทธ เต๋าและขงจื้อ) ในหนังสือนี้ได้กล่าวถึงรายละเอียดดังนี้


นาจาเป็นร่างหนึ่งที่เง็กเซียนได้ลงมาจุติเป็นเซียนต้าหลัว ร่างสูงเพียง 6 จ้างศรีษะจะมีกงจักร มีสามเศียรเก้าเนตร แปดกร มีอิทธิฤทธิ์พ่นควัน เท้าเหยียบมังกร มือถือกฤษฎี เมื่อตวาดเสียงอันดังก้อง เหล่าเมฆาวลาหกถึงกลับต้องสยบปฏิบัติตาม เง็กเซียนฮ่องเต้ทรงให้นาจาลงมาจุติลงพื้นโลกเพื่อปราบมารปีศาจ โดยให้นาจาจุติในครรภ์ของมเหสีของท้าวอัญเจดีย์

 
หลังจากที่นาจากำเนิดออกมาแล้ว ได้ลงเล่นน้ำในทะเลตะวันออกลงไปจนถึงวังใต้น้ำ และไปเหยียบวังเจดีย์ของพญามังกร พญามังกรได้สั่งให้ทหารจับ แต่กลับถูกนาจาฆ่าตายหมด รวมทั้งพญามังกรเก้าตัว ด้วยเหตุนี้จึงทำให้พญามังกรโกรธมากและจะนำความฟ้องถึงเง็กเซียน แต่ถูกนาจาสกัดไว้และใช้ธนูพระยูไลยิงตาย

สื่อจี้พญามังกรเฒ่าบิดาของพญามังกร โกรธแค้นเป็นอย่างยิ่ง จึงได้นำทหารออกจับนาจา แต่ก็ถูกนาจาใช้กระบองวิเศษของพระบิดาตนฆ่าตายหมด นาจาจึงตัดสินใจเชือดเนื้อตัวเองแล้วคืนกระดูกให้กับพระบิดาของตน

เมื่อนาจาตายแล้วจึงหอบวิญญาณของตนไปพบเซียนซือจุน เซียนซือจุนเห็นว่านาจามีความสามารถในการปราบมารปีศาจ จึงได้ชุบชีวิตให้กับนาจาโดยใช้ก้านบัวแทนกระดูก รากบัวแทนเนื้อ ใยบัวแทนเอ็น และใบบัวแทนอาภรณ์ขึ้นมาใหม่


 ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จะเห็นว่ารูปลักษณ์ของนาจาเหยียบล้อไฟ มือถือหอกอัคคี เหาะเหิรได้ เหล่ามารปีศาจต่างก็สยบต่อนาจาทั้งสิ้น ต่อมาภายหลังเง็กเซียนทรงแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพแห่งสวรรค์ เพื่อปกป้องประตูสวรรค์ตลอดไป

ข้อมูลจาก....http://www.phuketvegetarian.com/borad/data/2/0200-1.html
 

แจ่มมากจ้า  :D :D :D

ดีจังเลย พิ้งค์  แจ่มแจ๋ว เลย  และก็ชอบเรื่องนาจา ด้วย  หนุกดี

วันนี้ก็เห็นขวบแห่บรรดา เง็กเซียบทั้งหลาย พร้อม นาจา ด้วย

ที่ท้ายเหมือง นาจาเป็นผู้หญิง อ่ะ แปลกจัง.....

 :-* :-* ขอบคุณค่าพี่สายชล ที่หามาให้อ่าน.. ไม่เคยรู้ประวัติเลยว่าเป็นใครมาจากไหน..

พิงค์เคยไปงานเจที่ภูเก็ตหนนึงนะพี่ศรีนวล.. คนเพียบ.. แล้วเค้าก็ทำพิธีเอาเข็มจิ้มปากด้วยอะ.. น่ากลัวชมัดเลย..

แล้วถ่ายรูปมามั๊ย เอามาให้ดูด้วยนะ..

นาจาตอนเป็นหนังจีนที่ช่อง 3 ตอนเย็นยิ่งสนุกมาก พระเอกก็หล่อมากๆ เรื่องก็สนุกสนาน....

(http://www.mono2u.com/fileupload/content/godsofhonour/godsofhonour_01.jpg)

เรื่องย่อนาจาเทพจอมอิทธิฤทธิ์ Gods Of Honour

นาจา (เฉินฮ่าวหมิน) เป็นเพราะชาติที่แล้วถูก หลี่จิ้ง (หยวนหัว) ขุนนางซื่อสัตย์ของราชวงศ์ซางใช้ธนูยิงจนถึงแก่ความตาย มาในชาตินี้จึงเกิดเป็นมนุษย์และเป็นลูกชายคนที่สามของหลี่จิ้ง เรื่องราวในอดีตมาในชาตินี้ก็ยังคงชัดเจนไม่มีวันเลือนลาง นาจาและหลี่จิ้งพ่อลูกจึงเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาโดยตลอด

หลี่จิ้งเกลียดชังและอคติต่อนาจาเป็นอันมาก ดังนั้นจึงหาข้ออ้างที่จะขับไล่นาจาไปให้พ้นตัวโดยไม่ได้สนใจกับชีวิตความเป็นอยู่ของนาจาแต่อย่างใด นาจาถูกคนชุบเลี้ยงจนเติบใหญ่ นาจาอายุได้สิบขวบก็สำเร็จวิชาอาคมชั้นสูง ต่อมานาจาได้พบกับพ่อแม่บังเกิดเกล้าอีกครั้ง สามครั้งด้วยกันที่นาจาไม่ยอมรับผู้เป็นพ่อแม่ ไม่เพียงเท่านั้นนาจายังถลกหนังของตนคืนให้กับพ่อแม่บังเกิดเกล้าอีกด้วย

ถึงแม้ว่านาจาจะฟื้นคืนชีพได้ก็ตาม แต่ทว่านาจาต้องอาศัยอยู่ในรูปปั้นที่เหมือนจริงซึ่งทำขึ้นจากดอกบัว ในเวลาเดียวกัน โจ้วอ๋อง (เจิ้งจื่อเฉิง) ไม่สนใจบริหารกิจการบ้านเมือง วัน ๆ มัวเมาลุ่มหลงอยู่กับ ตานจี้ (เวินปี้เสีย) จนบ้านเมืองระส่ำระสาย นาจาถูกแม่และเพื่อนรักขอร้องให้ช่วยเหลือชาวบ้าน

นาจาตัดสินใจยืนหยัดขึ้นอีกครั้งต่อกรงัดข้อกับกองกำลังของโจ้วอ๋อง ตานจี้วางแผนให้สองพ่อลูกฆ่าฟันกันเอง ด้วยเหตุนี้เองทำให้หลี่จิ้งและนาจาต้องประจันหน้ากันอีกครั้ง หลี่จิ้งไม่สามารถขัดรับสั่งของฮ่องเต้ได้ นาจาจะทำเช่นใดกับความกตัญญูและคุณธรรมซึ่งเป็นสิ่งสำคัญนี้ได้

ข้อมูลจาก..... http://www.mono2u.com/review/content/godsofhonour/

พระเอกหล่อจริงๆ ด้วย..  :-* :-*

คนที่เป็นนาจา คือคนที่หัวคล้ายๆ ดอกบัวเหรอคะ..

วันนี้ได้รูป ที่ไม่ค่อยดีเท่าไร เพราะถ่ายเป็น คลิปไว้ และงานก็ไม่ใหญ่ มากนัก

เดี๋ยวรอไปถ่ายที่ภูเก็ต คืนวันที่เค้าลุยไฟนะ  แล้วจะเอามาให้ดูนะจ๊ะ

ปีนี้ สัญญาว่าจะไม่ให้พลาด ทีเดียวเชียวล่ะ อิอิอิ  :-*  :-*

จะถ่าย นาจา มาให้ดูนะจ๊ะ

มาเพิ่มเติมข้อมูลเล็กน้อย สำหรับคนที่อยากจะไปเอง..

การเดินทาง..

มีหลายวิธี.. เรามาที่มะละกาโดยทางรถ.. ได้รับการอุปถัมป์ค้ำชูจาก นุช เพื่อนที่ไปทำงานที่มาเลเซีย.. ขับรถไปให้.. ขอบคุณอย่างสุดซึ้งอีกครั้งนะ..

แต่การจะไปมะละกา ก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรนะ.. เราสามารถนั่งรถทัวร์ไปได้..มีหลายบริษัทให้เลือกได้ตามใจชอบ..


(http://www.backpackingmalaysia.com/images/uploads/sights/kl-puduraya.jpg)


รถบัสที่ออกจาก KL จะออกจาก Puduraya bus terminal นะ.อยู่ที่ Jalan (แปลว่า ถนน) Pudu. อยู่ตรงข้ามกับ putra world trade center (pwtc) บน Star LRT line

5 นาที จาก chinatown, 10 นาทีจาก Bukit Bintang (เป็นแหล่ง shopping brand-names มากมาย), next to Plaza Rakyat LRT station

ตรงจุดแดงๆ นั่นแหละ..


(http://i483.photobucket.com/albums/rr197/wayfaring_13/untitled-1.jpg)

ฮูเร่ย์.. รอดูอย่างใจจดใจจ่อ..  :D :D

ส่วนรถที่ออกจากมะละกา ก็จะออกจาก.. melaka sentral นะ..ห่างจากตัวเมืองมะละกาประมาณ 15 นาที


(http://www.melaka.gov.my/userfiles/image/melaka%20sentral_63906505_d45189d454_m.jpg)

รูปสวยงามมุมมองสไตล์ WayfarinG แล้วยังข้อมูลทางประวัติศาสตร์อีกด้วย  :-*
ขอโทษเพื่อนแพทด้วยนะ ที่ไม่ได้ไปกินเป็นเพื่อน อย่าลืมลงรูปข้าวมันไก่นะ... เออ...แล้ว.. ตกลง พี่พิ้งค์ ได้กินแตงกวาที่อยู่ในข้าวมันไก่รึเปล่าอะ  :-X

เคยได้ยินชื่อนาจานานแล้ว แต่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยค่ะว่าเป็นเทพเจ้า.....คนจีนนับถือเทพเจ้าหลายองค์มากๆ เลยนะเนี่ย...  

เกือบไปแล้ว sky เอ๋ย.. ดีนะ ที่มีผัดผักกับปลาให้กิน.. ไม่งั้น รับรองแพทให้พี่กินข้าวกะแตงกวาแหง๋..  :)

ใช่ค่ะ....พระเอกคนนี้ชื่อ "เฉินฮ่าวหมิน" ค่ะ



เขายังมาเล่นเป็นพระเอกในเรื่องที่น้องหลีพูดถีงในกระทู้ "เรียกรอยยิ้มเล็กๆ" ที่นางเอกชื่อว่า "คุณหนูโชคดี" ที่ชอบพูดว่า "ยิ้มแย้มแจ่มใสแล้วโชคดีจะมาหา" ซึ่งเพิ่งจบไปเมื่อเย็นวานนี้เอง.....

(http://www.mono2u.com/fileupload/content/godsofhonour/godsofhonour_3.jpg)

ยิ้มแย้มแจ่มใสแล้วโชคดีจะมาหา



จะยิ้มแจ่มใส (แต่ไม่ใช่บรรหาร-แจ่มใส..นะจ๊ะ..) ทุกวันเลย โชคดีจะได้มาหาทุกวัน..  (http://emo.huhiho.com/set/bobototo/95.gif)

นู๋เคยดูแต่...นาจาเจ้าสมุทร ประมาณจะคล้าย ๆ โลโก้ซีอิ้วตราเด็กสมบูรณ์ อะคะ  :-[ :-[ :-[

รูปสวยเหมือนเดิมเลยถูกใจแฟนคลับมากมาย โดยเฉพาะ silhouette เยี่ยมจริงๆครับ
ขอบคุณที่เอามาฝากนะครับ

เคยได้ยินมาอีกเหมือนกัน ว่ามะละกาเป็นเมืองที่ติดอันดับความน่ารัก ลำดับต้นๆ มีโอกาสก็อยากจะไปเยี่ยมเยือนซักครั้ง  ;)

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่า..  :)

 :-* :-* :-*

จดๆ แหล่งเที่ยวรูปสวยๆ ทั้งนั้นเลย

รูปสวย บรรยายน่ารั๊าก เหมือนเดิม น่ะจ๊ะ น้องพิงค์   

เพิ่งกลับจาก สุรินทร์มา  ไปอยู่ค่ายเด็กรักป่า มา เข้าเมืองเอาวันกลับ แอบดูโปรแกรมเที่ยวเผื่อพิงค์ไว้ด้วย

ปราสาทตาเมือนธม กับ ปราสาทศีขรภูมิ น่าไปเที่ยวถ่ายรูปนะค่ะ  (เห็นแต่รูปไม่ได้ไปหรอก)

ว่าแต่ถ้าไป ขากลับ อย่าลืม ซื้อของฝากขึ้นชื่อ  ไชโป๊วหวาน ตรา ผึ้งสามดาว รับประกันความอร่อยค่ะ

แล้วถ่ายรูปสวยๆมาให้ดูอีกน่ะ  จะรอชมก๊ะ

ทริปตาล่ามะละกอที่มะละกาของแพทกับพี่พิงค์ ยังไม่ได้บรรลุเป้าหมาย เพราะยังไม่ได้กินมะละกอสักชิ้นเดียว...

แต่ก็ได้ลิ้มลองของแปลกๆใหม่ๆไปหลายอย่าง ถือว่าไม่ผิดหวังเลยค่ะ อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้างปนๆกันไป...

หลังจากดูรูปสวยๆของพี่พิงค์ไปแล้ว มาดูรูปไม่สวย สะเทือนอารมณ์ของแพทบ้างนะคะ เพราะถ่ายมา ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง ตาม

ยถากรรมค่ะ...

หนึ่งแรงบันดาลใจในการไปมะละกา ก็คืออยากไปกิน "ข้าวมันไก่ก้อนกลม"

คล้ายข้าวมันไก่สิงคโปร์ แต่เอาข้าวมันมาปั้นเป็นก้อนกลมๆเท่าลูกชิ้นปลา ก็แปลกไปอีกแบบ...

ป.ล ภาพไม่ชัดเนื่องจากตอนถ่าย มือสั่นเทาเพราะความตะกละ อยากจะกินจนอดใจไม่ไหวเลยค่ะ

ทีแรกคิดว่าจะให้พี่พิงค์ทานข้าวมันกับแตงกวาเปล่าๆ เพราะว่าพี่พิงค์ไม่ทานเนื้อสัตว์อื่นใดนอกจากปลา...

เตชะบุญ..พระเจ้าเข้าข้าง เพราะร้านนี้นอกจากข้าวมันไก่แล้ว เค้ายังมีปลาต้มกระเจี๊ยบขายอีกหนึ่งเมนูด้วย...

รดชาดจะคล้ายแกงส้มบ้านเรา แต่ไม่จัดจ้านนัก แต่สีนี่ข่มนำมาเลย..

อิ่มจากข้าวมันไก่ ก็พร้อมลุยชมเมืองแล้วค่ะ....

เดินมาได้ไม่กี่ก้าวก็..เอ๊...คนเค้ามุงอะไรกันน๊า...ขอดูหน่อยนะ

ที่แท้ก็ร้านขาย Cendol หรือขนมน้ำแข็งไสแบบมาเลย์นั่นเอง...

มีทั้งลอดช่อง(แข็งกว่าบ้านเรา) ถั่วแดง และเครื่องอื่นๆอีกมากมาย ราดด้วยน้ำเชื่อมน้ำตาลมะพร้าว  กะทิ หรือ นมสด

เสียดายที่ยังอิ่มอยู่ เล็งไว้ว่าขากลับจะต้องลิ้มลองขนมเจ้าดังนี้ให้ได้....

แต่ขากลับก็ยังอิ่มเหมือนเดิม เพราะแวะกินอย่างอื่นมาตลอดทาง...อิอิ ฝากไว้ก่อนแล้วกัน คราวหน้าค่อยมาทวงคืน

พอหันหลังจะเดินเล่น สายตาเจ้ากรรมก็เห็นคนมุงร้านแผงลอยข้างทางอีกแหละ...

ตามประสาไทยมุง...ก็ต้อง "ขอดูด้วยคน"

โอ้โฮ ของกินพื้นเมืองเต็มไปหมดเลย แต่แหม ยังอิ่มอยู่เลย...

มีบะจ่างลูกย่อม ชวนค้นหาว่าข้างในจะเป็นไส้อะไร  ;)

และในกล่องยังมีพายสับปะรด ของฝากยอดฮิตจากดินแดนมะละกา แต่เท่าที่ชิม(ฟรี) แล้ว รดชาดยังไม่โดนใจวัยรุ่นเท่าที่ควร

เลยไม่ได้ซื้อกลับมาประดับตู้ขนมที่บ้านสักกล่องเดียว

ส่วนขนมห่อนี้ ไม่ทราบว่าเป็นอะไร แต่หน้าตาละม้ายคล้ายข้าวเหนียวหมูฝอยมากๆ

เสียดายที่ไม่ได้ลอง จะได้ไม่เก็บมาข้องใจจนบัดนี้...

ที่ถนนคนเดิน บ้านเรือนส่วนใหญ่ก็ถูกเปลี่ยนมาเป็นร้านค้า ทั้งร้านอาหาร เสื้อผ้า รวมถึงร้านขายของที่ระลึก...

มีของน่ารัก..กิ๊บเก๋ มากมาย แต่บางชิ้นก็หน้าตาพ่อแม่เดียวกันกับสิ้นค้าที่จตุจักร จะว่าเป็นพี่น้องฝาแฝดเลยก็ได้

แต่เท่าที่สังเกตุดู แทบทุกร้านเลยค่ะ จะต้องมีรองเท้าเกี๊ยะ สีสันสดใสวางขายหน้าร้าน ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับเมืองนี้ยังไง แต่เดา

เอาว่าคงจะ อยากให้ได้กลิ่นไอแบบจีนๆ

หลังจากดูรูปสวยๆของพี่พิงค์ไปแล้ว มาดูรูปไม่สวย สะเทือนอารมณ์ของแพทบ้างนะคะ เพราะถ่ายมา ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง ตามยถากรรมค่ะ...


เออ...ครืนนน....สะเทือนท้องมากเลย แพท .....  ??? ???

ขอบคุณจ๊ะ แพท ชอบเกี๊ยะ ของแพท มากเลย สีสวยดี

ท่าทางจะเดินลำบากน่าดูชม ฮึมมม

..ขอบคุณมากค่า..พี่สายรุ้ง ยังอุตส่าห์จำได้ว่าพิงค์จะไปสุรินทร์..  :-* :-*

เดี๋ยวจะเอาไปบอกเพื่อน ... ฮุเรย์.. แล้วโปรแกรมเด็กรักป่า เป็นงัยคะ เอามาเล่าให้พวกเราฟังบ้างเนอะ..  :)

ใช่ๆ.. เราต้องไปกินมะละกอให้ได้เลยเนอะ..  :P

ข้าวปั้นมันไก่แปลกดีค่ะ  ถ้านำข้าวปั้นไปชุบไข่แล้วจี่ไฟให้เหลืองๆกรอบๆซะหน่อย แล้วทานกับไก่จิ้มน้ำจิ้มชุ่มๆก็คงจะอร่อยดีนะคะ.... ;D

ต้องพยายามส่งเสริมให้น้องพิงค์ไปเที่ยวกับน้องแพทบ่อยๆ  จะได้ชวนกันทานนู่นทานนี่ให้มากขึ้น  ช่วยเสริมเนื้อหนังน้องพิงค์ให้มากขึ้นอีกหน่อย.... :)

ขอบคุณน้องแพทที่มาเล่าประกอบภาพที่พี่ดูแล้วก็ว่าดีทีเดียวค่ะ... :-* :-*  :-*

เราไปด้วยกันดีกว่าพี่สายชล.. จะได้ช่วยๆ กันหม่ำ..  :-* :-*

คาดว่าคงสนุกกันน่าดูเลยหละคะ..

บ้านเรือนที่นี่ มีเอกลักษณ์ ชวนหลงไหล เดินไปถ่ายรูปไป ไม่ได้วางมือ เพราะแต่ละหลังมีเสน่ห์ไม่แพ้กันเลยค่ะ

ดูอย่างเพื่อนร่วมทางแพทซิคะ กลับมาคงจะเมื่อยแขน ปวดตาน่าดู เพราะว่าเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็ต้องยกกลองขึ้นมาถ่ายอีกแล้ว... น่า

สงสาร...คริ คริ

ไปสิคะ.....เที่ยวไปชิมไปตามสไตล์ SOS..... 8)

มองดูบ้านเรือนที่นี่ จะคล้ายกับบ้านแนวชิโนโปรตุกิสที่ภูเก็ต แต่ไม่เหมือนซะทีเดียวนะคะ

เพราะบ้านที่นี่เค้าเรียกว่า "เรือนปรานากัน" ค่ะ

มีจุดเด่นอยู่ที่กระเบื้องสีสดใส..บานเกล็ดที่ทำจากไม้..ตัวอักษรจีนสีทองขนาดใหญ่บนป้ายไม่สีดำ และประตูที่มีลวดลายสวยงาม

ตามแบบตะวันออก...

และมีปูนฉาบลายดอกไม้บนผนังแสดงความเป็นตะวันตก ซึ่งดูแล้วเข้ากันชวนมอง บางคนถึงขั้นบอกว่าบ้านเรือนเหล่านี้ เปรียบ

เหมือนน้ำหอมกลิ่นฟุ้งที่ชวนเหลียวมอง.... (ดูรูปแพทแล้วจินตนาการเพิ่มหน่อยนะคะ เพราะของจริงมันสวยกว่านี้มากมายนัก)

ด้วยความที่เอาสถาปัตยกรรมของมาลายู จีน และ วิคตอเรีย มาผสมผสานกัน เลยเกิดรูปแบบเฉพาะของตัวอาคารนะคะ

บ้านส่วนใหญ่มีประตูสองชุดคือรั้วเตี้ยๆหน้าบ้าน แต่ปัจจุบันรื้อทิ้งไปแทบทุกบ้าน เพื่อความสะดวกสบายในการใช้สอย และประตูที่

แกะสลักหรือวาดลวดลายสวยงาม.... ข้างประตูก็จะเป็นหน้าต่างบานโต ติดลูกกรงแนวตั้ง หรือมีบานเกล็ด เหนือหน้าต่างก็มีช่องลม

ที่มักจะแกะสลักเป็นลวดลายสวยงาม... รวมๆจะเรียกรูปแบบเฉพาะตัวของอาคารแบบนี้ว่าเป็น ศิลปะแบบ "โรงอุปรากรจีน"ค่ะ เก๋

ไก๋ไม่หยอกเลยใช่มั้ยคะ??

เห็นหน้าบ้านแคบจิ๊ดเดียวอย่างนี้ แต่จริงๆแล้วข้างในบ้านนั้นยาวกว่าหน้าบ้านหลายเท่าเลยนะคะ บางบ้านนี่ยาวได้ถึงเจ็ดแปดเท่า

เลย เข้าไปข้างในยังแยกเป็นห้องได้อีกมามาย บางบ้านจะมีสวนอยู่กลางบ้านเลยด้วยซ้ำ ซึ่งจะเป็นตัวแสดงฐานะของเจ้าของบ้าน..

เวลาเดินจากหน้าบ้านไปกินข้าวหลังบ้านนี่ คงจะเมื่อยไม่ใช่เล่นเลย...

รูปร่างหน้าตาคล้ายตึกแถวย่านเมืองเก่าภูเก็ต.....

เป็นบ้านเมืองยุคเดียวกันหรือเปล่าคะ..... ;D

บ้านเรือนที่มะละกาส่วนใหญ่จะสร้างตั้งแต่สมัยปลายศตวรรษที่ 16 หรือไม่ก็ต้นศตวรรษที่ 17 ซึ่งเป็นคนละสมัยกับภูเก็ตค่ะ

ของมะละกาเก่าแก่กว่าหลายปี... ส่วนทางภูเก็ตส่วนใหญ่จะได้อิทธิพลมาจากทางปีนัง (ซึ่งได้อิทธิพลมาจากทางมะละกาอีกต่อนึงค่ะ)

"บีได" หรือ มู่ลี่ภาษามาลายู นอกจากใช้บังแดดแล้ว ยังนิยมใช้เป็นที่โฆษณาสินค้าแทนผืนผ้าใบด้วยแพทว่าเป็นไอเดียที่ดีเพราะ

ว่ามู่ลี่กันแดดแต่ไม่กันลม กางลงมาแดดไม่ส่องแต่ลมยังผ่านเข้ามาได้ เหมาะกับบ้านเรือนเขตร้อนจริงๆเลยค่ะ....

ป.ล ตอนเห็นมู่ลี่ผืนนี้แล้วแหม...กระหายอยากกินโค้กขึ้นมาทันใด...ถือว่าการตลาดเค้าได้ผล(กับแพท)นะคะเนี่ย อิอิ

ดีจังเลย..ได้ความรู้เยอะเลย..  :-*














ไปปีนังกันดีกว่า.. เอิ๊กกก..

ปีนังไปมาสองรอบ ชอบเหมือนกันค่ะ แต่มันเจริ๊ญ เจริญค่ะ

งั้นไปไหนดีนะ..  :D

กลิ่นไอของชาวดัตช์มีให้เห็นเต็มเมือง แต่ที่โดดเด่นสุดๆคงจะหนีไม่พ้น "โบสถ์แดง" นอกจากข้าวมันไก่แล้วนี่ก็คืออีกหนึ่งแรง

บันดาลใจในการมามะละกาของแพท.... เพราะด้วยสีจืดๆของตัวโบสถ์ เห็นแล้วสะดุดตาดีจริงๆ...

โบสถ์คริสต์ แห่งนี้ ไม่ธรรมดานะคะ อิฐนี่เอามาจากฮอลแลนด์ สร้างโดยช่างมะละกา ที่สีมันแดงได้ใจอย่างนี้ก็เพราะช่างยุคนั้นเค้า

ฉาบด้วยดินแดงท้องถิ่นค่ะ สีเลยเก๋ไก๋โดนใจวัยรุ่น อย่างที่เห็น...

มิริไงพี่พิงค์ ...

โบสถ์นี้สร้างตอนแรก ไม่มีแท่นให้นักเทศน์ใช้ บาทหลวงเลยต้องนั่งบนเก้าอี้ ซึ่งมีเชือกร้อยเข้ากับห่วง พอถึงเวลาเทศน์

ก็จะมีผู้ดูแลดึงเชือกให้บาทหลวงลอยขึ้นไปสูงอยู่ครึ่งผนังห้อง ลำบากไม่ใช่น้อยเลย นักบวชสมัยนั่นเลยต้อง เล่นจริง มีสลิง

แต่ไม่มีแสตน์อินนะคะ อิอิ ในโบสถ์ตอนนี้เปิดให้เค้าชมแต่อีกไม่นานก็จะปิดปรับปรุงแล้วค่ะ ใครอยากเห็นแบบดั้งเดิม ต้องรีบไป

นะคะ เค้าว่าในโบสถ์จะมีแผ่นจารึกเก่าเหนือหลุมศพ ที่บรรยายความทุกข์ทรมานแสนสาหัสที่ชาวยุโยปที่มาตั้งถิ่นฐานยุคแรกต้อง

พบเจอ....จะสงสารดีมั้ยเนี่ย ก็อยู่บ้านดีๆไม่ชอบ มาตีบ้านบุกเมืองคนอื่นเค้าทำไมอ่ะ??? (โอ๊ย..แพทใจร้าย)

ที่หน้าโบสถ์จะมีสามล้อรอรักไว้คอยให้บริการอยู่ แต่แพทดูแล้วมันเหมือนรถที่เอาไว้แห่เทพีมากกว่านะคะ... สวยงามใช่มั้ยล่า??

แต่แพทไม่ได้นั่งหรอกค่ะ เพราะคนขี่แกอายุมากๆแล้ว กลัวแกถีบให้แพทนั่งแล้วตายคาแฮนด์รถขึ้นมาแพทจะบาปกรรม

เพราะตัวแพทนั้นหนักเท่าสามคน... สงสารแก

บนยอดเขา มีโบสถ์เซนต์ปอลตั้งอยู่ แต่เดิมเป็นเพียงหอสวดมนต์ ถูกสร้างโดยขุนนางชาวโปรตุเกตุที่รอดตายในทะเลจีนใต้

ในปี ค.ศ.1521 นอกจากเป็นโบสถ์แล้วยังเป็นเครื่องชี้ทางบนช่องแคบให้เรือต่างๆที่สรรจรไปมาแถวนั้นด้วย และที่นี่ก็ยังมีรูปปั้น

ของท่านนักบุญตั้งอยู่ด้วย...แต่ข้องใจมือขวาท่านหายไปไหน...นิ้วหัวแม่เท้าก็หนีตามกันไปด้วย....

หลังจากเดินกันจนเหนื่อยเมื่อยตุ้มแล้ว ถนนคนเดินในเมืองก็เริ่มมีร้านรวงมาเปิดขายของให้เราเดินไปดูอีกสักรอบ...

ของส่วนใหญ่ก็เป็นอาหาร และ ของกระจุกกระจิก... ยั่วสายตา และ น้ำลายไปตลอดทาง...

ก่อนจะเริ่มเดินและกินอย่างจริงจัง... แวะส่ง โปสการ์ดซะหน่อย

เริ่มจากไอติม รส คิคาปู้ อร่อยเย็นชื่นใจ.... แท่งละ ริงกิตเดียวเท่านั้น

ฝั่งตรงข้ามก็ขายผลไม้ คนขายพูดไทยได้นิดหน่อยซะด้วย...

เดินไปเรื่อยเห็นของกินชวนหิวมากมาย.......โอ๊ยน้ำลายท่วมปาก

นี่ก็ขนม กูวิห์ ลาปิส เป็นขนมปรานากัน มีหลายสี หลายแบบ ทำจากแป้งข้าวเจ้า คล้ายขนมชั้น บวก ขนมเปียกปูน

อีกทางก็เป็นขนมผักกาดมีทั้งแบบนึ่งและแบบทอด... ดูดียั่วสายตา แต่ว่า...มือไม่ว่าง กินไอติมยังไม่หมด..

ใจแข็ง เดินต่อไป เจอนี่เลย...ผลไม้เสียบไม้ชุบน้ำตาล.... โอ้วโดนใจ....

โชคดี คนขายไม่อยู่ เลยอดกินเลย ประหยัดเงินไป แต่ยังฝังใจอยู่..

อีกด้านก็กลิ่นร้อน...หอมฉุย...โอ้ว์พระเจ้า ติ่มซำมากมายนอนรอแพทอยู่ในเข่ง แต่ไม่ได้ชิมเพราะแพทมีจุดหมายในใจ...

นี่ไง.... ปอเปี๊ยะสด...เล็งตั้งแต่ขามาแล้ว...เครื่องเยอะมาก ไส้เป็นไชเท้าต้มซีอิ๊ว, เต้าหู้, ถั่วงอก ฯลฯ

คุณลุงคนขายนี่ห่อมือเป็นระวิงตั้งแต่บ่ายจนถึงเย็นเลย แสดงว่าเด็ดจริงๆ... พอได้ลองลิ้มชิมรสแล้ว...อืมม์แป้งนิ่มไส้ก็ไม่จัดเกินไป

รวมๆแล้วใช้ได้เลยค่ะ อิอิ แต่ถ้ามีกุนเชียงซะหน่อยน่าจะอร่อยกว่านี้..คราวหน้าเตรียมไปเองดีกว่า... ;)

และอีกอย่างที่จะไม่ยอมพลาดคือ....แอ่น...แอน...แอ๊น.... เผือกผัดซีอิ๊ว....

เนื้อแป้งเหมือนบัวลอยเผือก เอามาผัดกับซอส ใส่เห็นหูหนู เห็ดหอม กลิ่นไหม้ขอบกะทะนิดๆ ชวนน้ำลายสอ เลยไม่ยอมพลาดค่ะ

แล้วก็ไม่ผิดหวัง แป้งหนึบๆ ซอสเค็มๆ เวลาเคี้ยวเจอเห็ดก็กรุ๊บๆ เข้ากั๊น เข้ากันค่ะ

จบแล้วค่ะ... ขอบคุณพี่สายชลที่ติชมนะคะ รวมถึงท่านอื่นๆด้วย.... แบบว่าเป็นมือใหม่หัดโพสนะค่ะ ยังเก้ๆกัง กลัวคนอ่านจะไม่เข้าใจ... เพราะปกติเวลาพูดอะไรก็มักจะเข้าใจคนเดียวอยู่เสมอ (สติไม่ค่อยดีน่ะค่ะ อิอิ)

หลังจากดูรูปไม่สวยของแพทจบ แล้วรู้สึกหงุดหงิด กรุณาย้อนกลับไปหน้าหนึ่งดูรูปสวยๆของพี่พิงค์เพื่อความเรียกความสุนทรีกลับคือมานะคะ แฮะๆ....

ดูไป...น้ำลายสอ  ต้องเร่งให้เด็กไปซื้อข้าวเหนียว....ส้มตำ...ไก่ย่าง....หมูย่าง...มาอย่างด่วนจี๋... ;)

อืมมมม.....อิ่มแล้วมาชมภาพของน้องแพทต่อ ไม่ค่อยทรมานแล้วค่ะ.... :-X

ขอบคุณทั้งเรื่องสนุกๆที่เสริมมุขให้อ่านเพลิน  ภาพก็สีสันสดใสดีค่ะ ดูแล้วเบิกบานใจ..... :-* 

 

ครายยว่า........ แพท น่าจะเป็นนักเขียนที่เหมาะสำหรับเรื่อง รับ-ทาน นะคะ  เหมาะเหม็งเลย  :-X  :-X

ขอบคุณค่ะพี่สายชล ที่ดูแล้วเบิกบานใจ...อิอิ ขอถือเป็นคำชมนะคะ  :-*

พี่ศรีนวลฯ  ถ้าได้ไปเขียนเรื่องอาหารการกินจริงๆ คงจะมีความสุขมากเลยค่ะ เพราะเห็นของกินทีไร ใจเต้นแรง ฮ่าๆๆๆ

คำว่า  "เบิกบานใจ"  ตรงข้ามกับ "ห่อเหี่ยวใจ"

คนที่ทำให้คนอื่นเบิกบานใจจึงน่าจะได้รับคำชมเชยและขอบคุณ.....ส่วนคนที่ทำให้คนอื่นห่อเหี่ยวใจน่าจะได้รับคำตำหนิติเตียนและแช่งชักหักกระดูกจ้ะ  

เพื่อนแพท ดูแล้วไม่หิวนะ....






แต่อยากกินจังเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยย



ปล. แอบเห็นพี่ขีดเขียนมายืนลับๆ ล่อๆ อยู่ข้างหลังแพทนะเนี่ย....
มาแย่งไอติมเรอะ :-X

พี่ขีดเขียนแกไม่แย่งของเราหรอก เพราะในมือแกก็มีไอติมรสช็อคโกแล็ตเหมือนกัน (ถ้าจำไม่ผิด) ส่วนของพี่พิงค์กินรสอะไรนั้นจำไม่ได้ จำได้แต่ว่าพี่พิงค์เลี้ยง ใจดีจริงๆเลย อิอิ

 ??? กินกันใหญ่เลย อิจฉา


คราวหน้าให้แพทกับพี่พิ้งค์พาเที่ยวดีกว่า เที่ยวไปกินไปตามสไตล์ SOS  ;D

 :-* :-* :-*
ชอบรูปประกอบคำบรรยายในสไตล์พี่แพทซ่าจังเลยค่ะ

เพลิน เพลิ๊น เพลิน


แล้วก็........ข้าวมันไก่น่ากินจังเลย

เรื่องเที่ยวนี่ได้เลยไม่มีปัญหา แต่เรื่องกินยกให้แพทแล้วกันนะ.. ไม่งั้นอุ้มจะได้กินแต่กาแฟ.. เอิ๊กก..

ตามมาดูมะละกาในอีกมุมมองครับ  :D   ถ้าได้ลองทุเรียนมาเลย์แล้วจะอิ้ง อิอิ   มะละกาของทานเพียบครับ  ข้าวมันไก่บ้านเขาเสียดายที่มันรสชาติหนักไปทางเค็มอ่ะ  พวกเปี๊ยะเนี่ยก็อร่อยนะซื้อกลับเป็นของฝากได้เป็นอย่างดีครับ  :-*

พี่อุ้มบอกว่าเห็นกระทู้นี้แล้วหิว

จริงด้วย...อยากกินข้าวมันไก่  :-X

ชอบจริงๆเลย  ทัวร์เน้นกินเนี่ย  .... วันหน้าชวนกันมั่งนะครับ

น้องทั้ง 2 เล่าเรื่องได้น่าสนใจมากเลยครับ เพลิดเพลินเจริญใจดี โดยเฉพาะช่วงท้ายๆ  ถูกรสนิยมเอามากๆครับ

แพท สุดยอด อ่านสนุก มากค่ะ  วันหลังมาเล่าอีกน่ะ  หรือจะเอา เกาหลี มาเล่าก็ได้ ได้ข่าวว่าแพท ชำนาญมาก

โอย น้ำลายไหลพรากๆ   :'(

อยากไปมั่งจัง

น้องปิ๋ม จ๋า..... :-*

ช่วยปล่อย ลูกหมู ตัวเล็กๆ ออกมาจากกรงหน่อยนะจ๊ะ  ดูเหมือนลูกหมู อยากลงน้ำ อ่ะ  สงสารน้องหมูจัง อิอิอิ  :-[

หรือม่ายยยก้อ  มาคุมลูกหมู ลงน้ำพร้อมๆ กันทั้ง สองคนก็ได้  ทำงานมากๆๆ เดี๋ยวไม่มีเวลาใช้ กะตังค์ นะจ๊ะ  :P  :P

ทริป อันดามัน ยังว่าง อยู่นะจ๊ะ  มาพักผ่อน ด้วยการทำประโยชน์ เพื่อชาติ ก่อนจะสายเกินไปดีกว่านะจ๊ะ น้องรักทั้งสอง

แฮะๆๆ พี่ว่า หากเห็นทั้งสองคน คงเหมือน ไม้เสียบลูกชิ้นปิ้ง แน่ๆๆ เลย ทั้งสองคนเนี่ย ....  :-X  :-X

(http://tbn0.google.com/images?q=tbn:L5W_-B_QZ2jp1M:http://www.bloggang.com/data/narellan/picture/1194190083.jpg)

เอ่อ.. ว่าแต่ว่าไกด์กระทู้นี้ของเราก็คล้ายๆ ลูกชิ้นปิ้งกับไม้เสียบเหมือนกันหรือเปล่าเนาะ..
ที่แน่ๆ สมาชิก SOS เล่าเรื่องเก่ง ถ่ายรูปเก่ง กินเก่ง (ยกเว้นช่างภาพพิงค์ WayfarinG.. กินน้อยยยย..) กันทั้งนั้นเลย.. มุมมองเจ๋ง รูปแจ๋ว เรื่องเล่าอ่านสนุก ข้อมูลความรู้เพียบ.. ขอบคุณนะคะ
คิดๆ อยู่ว่าพี่น้องเอาสมองมาจดจำยังไงหวาดไหวหนอ .. แม่หอยไปไหนที ตอนฟังๆ เขาบอกก็พยักหน้ารู้เรื่องล่ะ แต่พอกลับมาได้สักไม่กี่วัน ก็จำความไม่ค่อยได้ เล่าไม่ค่อยถูกซะแล้วซะแล้ว อิ อิ..

กร๊ากกก.. ไม่เคยจำเลยพี่แม่หอย..อาศัย กูเกิ้ล ตลอดเลยจ๊ะ..  :) :-*

กร๊ากกก.. เข้าใจเปรียบเทียบนะพี่สีนวล..  :-*

 ชอบภาพห่อเปาะเปี๊ยะมือเป็นระวิง ....  อืม  มือสปีดเร็วมั๊กๆๆ  ชอบกินเปาะเปี๊ยะสด ...เหมือนกันเลย :-*
หมดแล้วรึ  เล่าต่อๆๆ

ได้กินชิ้นนึง.. เพื่อนที่ไปบอกว่า ต้องลอง เพราะ สั่งแต่แบบมีแต่ผักให้กิน..





อร่อยดีนะพี่ป้ากบ..  :)


แต่ก่อนร้านแถวสะพานหันทำอร่อยนะ เดี๋ยวนี้ไม่แน่ใจว่ายังอร่อยอยู่มั๊ย..

 :-* :-* :-* :-* :-* :-* :-*
แจ๋วไปเลย ทั้งเรื่องเล่าและรูป สนุกจัง  :-* :-* :-*
ดูแล้วอิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ เอิ๊กๆ

น่าเสียดายไม่ได้ไปกินด้วยกัน.. อะเป้ ..


 :)

ของ Frappe ดูแล้วอิ่มจัง


ของเราดูแล้ว ... อยากกินจัง  ???

สองสาว สองแบบพรีเซ้นท์จริง ๆ
ของพี่พิงค์รูปสวย มุมแปลก (ไม่รู้แกคิดอะไรเวลาถ่ายรูป)
ส่วนของแพท ... โอ้ว ... บรรลุเลยว่าคราวหลังชวนใครไปหาของกินดี

(http://emo.huhiho.com/set/yoyocici/177.gif)


ไม่รู้เหมือนกันอะจ๊ะ..



แต่ถ้าใครอยากไปหาของกิน.. แพทนี่เลย.. การันตี.. ไม่มีผิดหวังอย่างเด็ดขาด..

บางอย่างน่ากินแต่ไม่อร่อยก็มีค่ะ....แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าอันไหนอร่อย จานไหนไม่อร่อย.... ????

คำตอบเดียวคือ.... "ต้องลอง" อย่าลังเลที่จะลองกิน ฮ่าๆๆๆๆ เพราะถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ จริงมั้ยคะ??  :) :)

อุ๊ย....ถ้า"ลอง"แล้ว พองลม ขนาดแพท... พี่ติ่งไม่ลอง ดีก่า เอื๊อกกกกกกก :-[  :-[

น้องจ๋า........ล้อเล่นนนนนนนนะจ๊ะ น้องแพทคนสวย คนงาม คนสะเล่นเด้อ.....Oooop!!!!!!!!!!!!!! :'(  :'(