แบบว่า มาจอง พื้นที่ สำหรับ เรื่องลับ ของแม่หอยค่ะ

[สายชล]

 มีอีกเรื่องที่อยากเล่าสู่กันฟังนะคะ... พี่จิน เล่าให้ฟังว่า ได้เจอกับกลุ่มที่อนุรักษ์ มาก็มาก แต่ไม่เคยเห็นกลุ่มไหนๆ ทำงานจริงจัง เท่ากับกลุ่มที่มีพี่สองสายเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงเลยค่ะ (แอบชื่นใจเล็กๆ)

สำหรับคำชมจากปากน้องแม่หอยผ่านน้อง SNR......สองสายขอมอบให้กับสมาชิก SOS ทุกท่าน ที่ได้ร่วมแรง....ร่วมใจ...ร่วมเงินลงขัน ทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่รับใช้ทะเลและสิ่งแวดล้อมในช่วงระยะเวลา 4 ปี ที่ผ่านมาค่ะ  เพราะถ้าไม่มีคนดีๆพร้อมจะเสียสละอย่างพวกท่านทั้งหลาย สองสายก็คงจะทำงานอย่างต่อเนื่องจริงจังเช่นนี้ไม่ได้...

ปรบมือให้ดังๆสำหรับตัวเองกันหน่อยนะคะ....ถึงคนอื่นจะไม่ได้ยิน แต่ตัวเราได้ยินและรับรู้เสมอว่าเราคิดอะไร....ทำอะไร....เพื่ออะไร....และเพื่อใคร

[สายชล]

  เห็นบรรรดานักวิชาการหรือนักการเมือง (ไม่ได้เจาะจงใครเป็นกรณีพิเศษนะคะ) ที่มือถือสากปากถือสินจ์  มาทำงานหรือสนับสนุนนักอนุรักษ์ ก็เยอะ  บางคนก็มาทำงานแบบหวังหน้าตา หวังกล่อง หวังให้ตัวเองสบายมีชื่อเสียง  เพียงหวัง ให้มีผู้ร่วมสนับสนุนมากๆและได้อานิสงค์จากการทำงานเพียงเล็กน้อย เพื่อจะได้ที่พัก ที่อยู่ ที่กิน หรูๆ พวกแบบนี้ ไม่ได้ตั้งใจทำงานจริงจังเลยค่ะ เสียดายเงินมากกกก.... เสียดายภาษี เสียดายความรู้สึกจริงๆ

แฮะๆๆๆๆ  อันนี้ พี่แม่หอย ไม่ได้ว่า แต่ สีนวลว่าเองค่ะ

คำพูดนี้สองสายได้เห็นและรับรู้มามากค่ะ....แต่เราอย่าไปใส่ใจกับคนประเภทดังกล่าวกันเลยนะคะ

ถ้ารู้ว่าสิ่งที่เขาทำเป็นสิ่งไม่ดี....เราก็ไม่ควรไปลอกเลียนแบบให้แปดเปื้อน เป็นมลทินกับชีวิตของเรานะคะ

เราทำแบบนี้ของเราไปเรื่อยๆ มีเวลา...มีโอกาส...มีเงินเหลือใช้....ก็ทำไป หากไม่มีทั้งเวลา...โอกาส...หรือเงิน เราก็หยุดเสีย พร้อมเมื่อไรค่อยลุกขึ้นมาทำใหม่อีกครั้ง...

อย่างนี้เขาเรียกว่าทำแบบ พอเพียง....ไม่เดือดร้อนทั้งตัวเราเองและผู้อื่น

[สายรุ้ง]

บทสรุปสุดท้าย ..จากการที่ได้มาสัมผัสชีวิตและเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่เล่าไม่หมดของพี่แม่หอย ทำให้สีนวลเอง มีความพยายามและ มีความตั้งใจมากขึ้นค่ะ บางครั้ง ความสุขของเรา ไม่ได้มาจาก น้ำเงิน แต่มาจากน้ำใจ และ ความมุ่งมั่นพยายาม เพื่อทำประโยชน์ให้กับสังคม และ พี่จินได้เน้นย้ำว่า พี่จินเองเป็นข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและพระราชินี  ที่ทั้งสองพระองค์ทรงเป็นต้นแบบของการทำงานตลอดชีวิตของท่าน ดังนั้นพี่จินเองที่เป็น ข้าฯ ก็ต้องทำงานให้สมกับพ่อที่เป็นต้นแบบเช่นกัน การทำงานของพี่จิน มีอยู่ ตลอด24 ชั่วโมงเช่นกันค่ะ การทำงานโดยไม่อาศัย อามิส สินจ้าง  ก็จะทำให้ตัวเองมีความภูมิใจและมีศักดิ์ศรีของตนเช่นกันค่ะ...

ขอบคุณ คุณSri_Nuan.Ray         ที่นำเรื่องราวดีๆ ของ คนดีๆ อย่างแม่หอยมาให้ แฟนคลับและสมาชิกทุกคนได้รับทราบนะค่ะ กำลังสงสัย

ว่า  SOS    มีนักข่าวกิตติมศักดิ์อยู่ทุกท้องทะเลไทยเลยหรือเนี่ย  ขอบคุณจากใจจริงที่ทำให้รู้เรื่องราวความตั้งใจทำงานเพื่อท้องทะเลไทยของพี่สาวที่น่ารักของพว

กเรา...พี่แม่หอย .........อ่านมาจนถึงประโยคข้างบนนี้ ...ต้องบอกว่ากลายเป็นคนเจ้าน้ำตาโดยพลัน ..ซาบซึ้งกับการถ่ายทอดความรู้สึกของพี่แม่หอย..ซาบซึ้งกับผู้ที่

ร้อยเรียงเรื่องราวได้น่าอ่านและน่าสนใจมากๆเลยค่ะ.....และนั่นอาจจะเป็นเพราะคุณSri_Nuan.Ray และพวกเราทุกคน มีคนที่เรารักและแอบชื่นชมคนเดียวกัน

ในบ้านหลังนี้ ทั้ง พี่สองสายและ พี่แม่หอย  ที่เปรียบเสมือนศูนย์รวมจิตใจของน้องๆทุกคน

สำหรับพี่แม่หอยที่น่ารักของพวกเราและแฟนคลับ  ข้อความข้างบนที่พี่พูดนั้น  ทุกวันนี้ก็พยายามทำให้เป็นแบบที่พี่จินพูดไว้นะค่ะ เพราะรู้ว่าอยู่มาได้ทุกวันนี้เพรา

ะส่วนหนึ่ง หลวงท่านเลี้ยงไว้ภาษีทุกบ้านทุกสตางค์ก็มาจากประชาชน...รวมทั้งของเราด้วย......จึงตั้งใจทำงานให้เต็มร้อยให้คุ้มกับเงินเดือนที่ได้มา ตรากตรำทำงาน

ตามคำสั่งเสมอมาไม่เกี่ยงงอนแม้ต้องไปลำบาก...เพียงเพราะสำนึกเดียวกับที่พี่จินพูดถึง

ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะสำหรับคุณ Sri_Nuan.Ray  ที่ถ่ายทอดเรื่องราวรวมทั้งความคิดเห็น ในการทำงาน  จะถ่ายทอดเรื่องราวให้หัวหน้าประชาสัมพันธ์ที่โรงไฟฟ้า

กระบี่ได้ทราบ(คุณทิวา มีขนอม)   เพื่อให้รับทราบถึง  feedback ในการทำกิจกรรมนี้  เพื่อให้มีการสนับสนุนโครงการนี้ต่อไปในอนาคต ( เพื่อเตรียมเรื่องขอ

อนุมัติ  งบประมาณต่อกับผู้บริหารของโรงไฟฟ้าต่อไป)

เสียดายที่ไม่ทราบกิจกรรมนี้ล่วงหน้าไม่งั้นคงได้มีโอกาสขออนุมัติตามไปสมทบกับพี่แม่หอยและคุณ Sri_Nuan.Ray ค่ะ

แต่จริงๆแล้ว  อยากทราบความคิดเห็นที่คิดว่าควรแก้ไขด้วยค่ะกับการทำงานลักษณะนี้.....

ขออภัยทุกท่านนะค่ะ เล่นซะยาวววววววววววววววววว.เลย

[Sri_Nuan.Ray]

ขอเสนอความคิดเห็น ตามความรู้สึกของผู้สังเกตการณ์ นะคะ

แบบที่ชอบๆ นะคะ
1.ชอบมากๆๆ กับทุกโครงการดีๆๆ ที่แม้แต่เพียงคิดน้อยนิดและตอบแทนสู่สังคม และชาวบ้าน เพื่อให้ชาวบ้านได้มีส่วนร่วมและเป็นผู้ดำริที่อยากจะทำโครงการเอง ซึ่งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้นำเสนอโครงการต่างๆ ที่จำเป็นและมีความเป็นไปได้อย่างยั่งยืน โดยเสนอแบบหลากหลาย ก็จะทำให้เค้ายืนได้ด้วยลำแข้งของตนเอง  เช่นโครงการปล่อยหอยชักตีน ที่เป็นสัตว์เศรษฐกิจที่กระบี่ นี่เอง 

แต่เท่าที่พี่แม่หอยบอกมา ก็ไม่ใช่ว่าจะมีที่นี่ ทีเดียว นะคะ ที่อื่น อาจจจะมีอีก แต่ไม่ได้ทำให้เป็นที่รู้จัก หรือ มีการประชาสัมพันธ์แบบที่จ. กระบี่ ซึ่งในอนาคต ก็เป็นหน้าที่ของชาวบ้านที่จะต้องคิดต่อล่ะคะ ว่า ต่อไปในอนาคต จะต้องทำอย่างไร หรือ ตามหลักเศรษฐศาสตร์ การที่เป็น Monopoly อาจจะไม่ยั่งยืน ก็ได้นะคะ หากมีการแข่งขันจาก ตลาดนอก จากจังหวัดอื่นๆ ค่ะ

2. จากงานครั้งนี้ อยากให้มีการประชาสัมพันธ์ ในเกาะศรีบอยา มากกว่านี้ อยากให้ชาวบ้านจริงๆ เป็นผู้ปล่อยค่ะ ไม่ใช่ให้ เจ้าหน้าที่การไฟฟ้า ปล่อยมากกว่า เพราะหากเค้าปล่อยเอง เค้าจะมีความสำนึก มากขึ้น การไฟฟ้าเป็นเพียงผู้สนับสนุน มากกว่าค่ะ 

3. ควรตั้งการติดตามและประเมินผล อย่างเป็นรูปธรรม ด้วยค่ะ ว่า หากมีทีมปล่อย ก็ควรจะมี ทีมที่รับมอบ ส่งไม้ต่อ สำหรับการติดตาม และ การรายงานผลจากการทำงานให้ทราบขึ้นด้วยค่ะ

[Sri_Nuan.Ray]

แบบที่ไม่ชอบนะคะ...  ไม่มีเลยค่ะ ชอบมากแต่ เวลา น้อยไปหน่อย  หอย ก็น้อยไปนิดส์   
พี่จินบอกว่า ตายไปแล้ว มากกว่านี้ น่ะคะ...เสียดายจัง แต่เป็นเพราะ มีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้มากกว่า จึงเป็นเหตุสุดวิสัยค่ะ
  

หากมีอีก ก็อยากไปอีกค่ะ หากสามารถค่ะ ต้องขอบคุณพี่ปลาเค็มและพี่ติ๊กค่ะ ที่ให้หนีงานไปค่ะ...อิอิ

[สายชล]

พี่จินบอกว่า บางครั้งการทำงานของเรา ไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าไร นัก แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ  เพราะ พวกเรา มีแต่ความตั้งใจจริง แต่อาจจะขาดความรู้และ ขาดการคาดการณ์ ในอนาคต  หรือไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญแบบ พี่ๆ น้องๆ หอยทั้งหลาย ยกตัวอย่างเช่นการปล่อยหอยมือเสือ ที่ต้องมีการแก้ไขการวางจุด หรือมีการเคลื่อนย้ายที่บ่อยๆ ไม่ได้เป็นผลดีต่อน้องหอยของเราเลยค่ะ แต่หากเราได้วางแผน ให้ชัดเจน รัดกุม และพยายามทำตามที่แนะนำ ก็จะทำให้ปัญหานั้นๆ ลดน้อยลง พี่จิน มักจะพูดเสมอว่า ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ตายก็ไม่เป็นไรค่ะ เพียงเพราะ พี่เห็นความตั้งใจจริงของเรา เห็นถึง กำลังใจของพวกเราที่มีพี่น้อยและพี่จ๋อมเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงแข็งขัน งานไหนงานนั้นไม่เคยพลาดทำแล้วหวังผลได้ และจากการที่พวกเราทุ่มเทให้กับธรรมชาติ มากกว่า หากประสบความสำเร็จเพียงเล็กน้อย ก็จะดีกว่าไม่ทำอะไรลงไปเลย...

จริงๆแล้ว....ก่อนปล่อยหอยทุกครั้ง เราจะเขียนบอกถึงวิธีปล่อยหอยมือเสืออย่างถูกวิธีให้อ่าน และเมื่อไปถึงจุดปล่อยหอย เรายังทำการสรุปถึงเหตุถึงผลและขั้นตอนการทำงานที่ถูกวิธีอย่างชัดเจนทุกครั้ง

แต่ดูเหมือนจะมีสิ่งผิดพลาดเกิดขึ้นเสมอในการปล่อยหอย  อาจจะด้วยสาเหตุที่ผู้เข้าร่วมกิจกรรมฟังแล้วไม่เข้าใจ....หรือแกล้งไม่เข้าใจ....หรืออยากทดลองทำอะไรให้แปลกแหวกแนวตามจินตนาการของตนเอง....หรืออื่นๆอีกมากมาย...

ฉะนั้น...ถึงจะมีหนังสือ มีตำรา หรือคู่มือของการปล่อยหอย ออกมาเป็นเรื่องเป็นราว สายชลก็ยังเชื่อว่าจะมีหอยที่ปล่อยอย่างไม่ถูกวิธีเกิดขึ้นอีกต่อไป เพราะการปล่อยมีปัญหาดังที่กล่าวไว้แล้วข้างต้น....



อย่างไรก็ตาม....เมื่อทำงานเสร็จแล้ว เราจะมีการตรวจผลงานการปล่อยหอยกันอีกรอบ แต่ก็ยังมีที่คลาดหูคลาดตาไปได้บ้าง  นอกจากนี้หลังจากทำการปล่อยหอยผ่านไปสักระยะหนึ่ง เราจะมีการสำรวจตรวจเยี่ยมหอยที่เรานำไปปล่อยแล้วสม่ำเสมอ ซึ่งปัญหาที่เราเจอก็มักจะเป็นเรื่อง

- หอยจมทราย....สาเหตุเพราะมีการไปปล่อยบนพื้นทราย แล้วหลงหูหลงตาคนตรวจที่หาไม่พบหลังปล่อย วิธีแก้ก็คือย้ายหอยไปวางบนหินหรือปะการังทราย ถ้าช่วยไม่ทัน หอยก็จะตาย (มีเปลือกเหลือไว้ให้เห็นต่างหน้า)

- หอยล้มคว่ำ....สาเหตุเนื่องจากวางไว้หมิ่นเหม่ หรือหอยขยับตัว หรือกระแสน้ำแรง/น้ำโยก วิธีแก้ก็คือต้องจับตั้งขึ้นใหม่

- หอยอยู่ชิดติดกัน....สาเหตุเนื่องจากตอนปล่อยวางชิดติดกันเกินไป หรือหอยขยับเข้าไปอยู่ใกล้ๆกันเอง พอหอยโตขึ้นก็เบียดกันมากไปจนรูปทรงเสีย วิธีแก้คือถ้าย้ายได้ก็ย้าย ย้ายไม่ได้กต้องปล่อยไว้อย่างนั้น

- หอยตาย ....สาเหตุเนื่องมาจากถูกศัตรูธรรมชาติ เช่น หอยโจงโดง กัดกิน หรือไม่ได้รับแสงแดด (ตกไปอยู่ในซอกหินหรือใต้ปะการัง) หรือรับแสงแดดมากเกินไป (ปล่อยไว้ในที่น้ำตื้นเกินไป) กรณีนี้จะมีเปลือกเหลือให้ดูต่างหน้า

-หอยหาย.....กรณีนี้ทำให้เกิดความเสียหายในปริมาณมากที่สุด เมื่อเทียบกับกรณีอื่นๆ และเป็นกรณีที่ทำให้คนปล่อยหอยทั้งหลายเจ็บใจ และเสียใจมากที่สุด

สาเหตุของกรณีนี้ก็คือมีมือดีมาโขมยไปแน่นอน ทั้งที่จุดที่เราฝากนั้นเป็นเขตอุทยานแห่งชาติ หรือเขตทหารเรือ วิธีแก้ไขก็คือ เจ้าของสถานที่ที่เรานำหอยไปฝากควรให้ความสนใจดูแลและป้องกันไม่ให้เกิดการลักลอบเข้ามาโขมยเก็บหอยหรือเคลื่นย้ายหอยไปจากจุดปล่อยหอย

แต่เท่าที่ผ่านมา....เจ้าของสถานที่ไม่มีเวลา...ไม่มีคน....ไม่มีงบประมาณ ที่จะดูแลหอยที่เราฝากไว้

ฉะนั้น.....หอยที่น้องแม่หอยและคณะเพาะเลี้ยงขึ้นมาด้วยงบประมาณแผ่นดิน และเราลงแรงลงเงินไปปล่อยกัน จึงสูญหายไปกับคนที่จ้องจะโขมยหอยไปกิน...ไปขาย...ไปเลี้ยง โดยไม่เกรงกลัวต่อกฎหมายบ้านเมือง และไม่กลัวบาป....

เท่าที่ผ่านมา จึงเป็นความสูญเปล่าที่เจ็บปวดต่อเนื่อง ที่ดูท่าว่าจะไม่มีใครช่วยป้องกันแก้ไขให้ได้นะคะ.....

การไฟฟ้าฝ่ายผลิตฯจะมีที่ทางและงบประมาณที่จะรับดูแลหอยมือเสือที่น่าสงสาร ให้อยู่รอดปลอดภัยแพร่ลูกแพร่หลานในทะเล เพิ่มขึ้นอีกสักโครงการไหมคะน้องสายรุ้ง......

[Sri_Nuan.Ray]

เห็นด้วย และ ยกมือสนับสนุน พี่น้อย จริงๆ เลยคะ...

อยากให้มีโครงการดีๆ แบบนี้ ด้วยนะคะ... เอ ...เป็นไปได้ไหมเนี่ยยย

[แม่หอย]

 
ขอจิ๊กเอารูปจากกล้องแม่เล็กน้อยมาลงให้ชมค่ะ.. เธอบันทึกภาพกองทัพปูน้อยน่าตื่นตาตื่นใจมาก..
..ฝีมือไม่เบาเหมือนกันน้า.. 
สงสัยถ่ายรูปบนบกจะง่ายกว่าโดดลงเรือดำน้ำนะ ฮิๆ..

[สายชล]

เมื่อปีที่แล้ว....เราไปช่วยชาวบ้านปลูกป่าโกงกางใกล้ๆโรงไฟฟ้ากระบี่  เรียกว่าปลูกป่าไปก็เห็นปล่องไฟโรงไฟฟ้าไป...

ทางโรงไฟฟ้ากระบี่ ได้เคยสนับสนุนโครงการปลูกป่าชายเลนในเขตจังหวัดกระบี่บ้างหรือเปล่าคะน้องสายรุ้ง....

[Plateen]

ขอเสนอความคิดเห็น ตามความรู้สึกของผู้สังเกตการณ์ นะคะ

แบบที่ชอบๆ นะคะ
1.ชอบมากๆๆ กับทุกโครงการดีๆๆ ที่แม้แต่เพียงคิดน้อยนิดและตอบแทนสู่สังคม และชาวบ้าน เพื่อให้ชาวบ้านได้มีส่วนร่วมและเป็นผู้ดำริที่อยากจะทำโครงการเอง ซึ่งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้นำเสนอโครงการต่างๆ ที่จำเป็นและมีความเป็นไปได้อย่างยั่งยืน โดยเสนอแบบหลากหลาย ก็จะทำให้เค้ายืนได้ด้วยลำแข้งของตนเอง  เช่นโครงการปล่อยหอยชักตีน ที่เป็นสัตว์เศรษฐกิจที่กระบี่ นี่เอง 

แต่เท่าที่พี่แม่หอยบอกมา ก็ไม่ใช่ว่าจะมีที่นี่ ทีเดียว นะคะ ที่อื่น อาจจจะมีอีก แต่ไม่ได้ทำให้เป็นที่รู้จัก หรือ มีการประชาสัมพันธ์แบบที่จ. กระบี่ ซึ่งในอนาคต ก็เป็นหน้าที่ของชาวบ้านที่จะต้องคิดต่อล่ะคะ ว่า ต่อไปในอนาคต จะต้องทำอย่างไร หรือ ตามหลักเศรษฐศาสตร์ การที่เป็น Monopoly อาจจะไม่ยั่งยืน ก็ได้นะคะ หากมีการแข่งขันจาก ตลาดนอก จากจังหวัดอื่นๆ ค่ะ

2. จากงานครั้งนี้ อยากให้มีการประชาสัมพันธ์ ในเกาะศรีบอยา มากกว่านี้ อยากให้ชาวบ้านจริงๆ เป็นผู้ปล่อยค่ะ ไม่ใช่ให้ เจ้าหน้าที่การไฟฟ้า ปล่อยมากกว่า เพราะหากเค้าปล่อยเอง เค้าจะมีความสำนึก มากขึ้น การไฟฟ้าเป็นเพียงผู้สนับสนุน มากกว่าค่ะ 
3. ควรตั้งการติดตามและประเมินผล อย่างเป็นรูปธรรม ด้วยค่ะ ว่า หากมีทีมปล่อย ก็ควรจะมี ทีมที่รับมอบ ส่งไม้ต่อ สำหรับการติดตาม และ การรายงานผลจากการทำงานให้ทราบขึ้นด้วยค่ะ

น้องสีนวลนำเสนอประเด็นได้น่าสนใจทีเดียว
การให้คนในพื้นที่มีส่วนร่วมด้วยจะช่วยสร้างความรู้สึกร่วม  มีความเป็นส่วนหนึ่งของโครงการและเกิดความรู้สึกหวงแหนผลงานที่ตัวเองได้ลงแรงร่วมใจทำด้วย การดูแลรักษาจะเกิดจากคนในท้องถิ่นนั้นเองโดยอาจไม่จำเป็นต้องขอความร่วมมือเลยก็ได้

น้องคนนี้นี่ความคิดอ่านนับว่าเฉียบคมขึ้นทุกวัน

[Sri_Nuan.Ray]

พี่เล้งขา... แบบว่า อาย น่ะคะ....ชมกันซึ่งๆ หน้า ..
ก็มี Trainer ดีๆ แบบพี่น้อย พี่จ๋อม พี่จิน งัยค่ะ...

และแนวคิดแบบนี้  คิดตามท่านผู้ใหญ่อานันท์ ปัณยารชุน ให้แนวคิดน่ะคะ
เวลาจะกินปลาให้เอาเบ็ดตกปลา ให้เค้า ดีกว่าเอาปลาให้เค้าน่ะคะ...
ไอ้ความคิดดีๆๆ แบบเนี่ย คนที่มีความคิดที่ไม่โหล่ยโท่ยยยนัก ก็น่าจะคิดได้นะคะ   

[สายชล]

ฮี่ๆ....สงสัยกระทู้นี้จะเป็นกระทู้ ยอวาที นะคะ....



เรื่องที่คุยๆกันนี้....พี่กลัวอยู่อย่างเดียวแหล่ะค่ะน้อง SNR และน้อง Plateen.....

คือกลัวว่า....คนท้องถิ่นเป็นคนลงแรงทำ....แต่คนต่างถิ่นมาจากไหนก็ไม่รู้ เป็นตาอยู่โผล่เข้ามาชุบมือเปิบ กวาดผลผลิตของคนท้องถิ่นไปเสียเรียบ

ดังเช่นตัวอย่างที่ชาวมหาชัยร่วมกันลงทุนปักไผ่ทำเป็นกระชังปูทะเล  ต่อมามีปลามาอาศัยอยู่ที่กระชังปูมากขึ้น ก็มีเรืออวนรุนจากต่างถิ่นเข้ามาบุก ลากจนกระชังพัง ได้ทั้งปูทั้งปลา แถมติดโลมาไปด้วยอีกตัว

นอกจากนั้น....วันเลวคืนร้าย เรือคราดหอยแครงจากต่างถิ่นอีกเหมือนกัน เข้ามาคราดหอยแถมได้กระชังปูติดไปด้วยอีก

การให้คนท้องถิ่นร่วมแรงร่วมใจกันทำอะไรจึงเป็นสิ่งที่ดี.....แต่ทำอย่างไรจึงจะป้องกันหรือแก้ไขไม่ให้คนต่างถิ่นที่เห็นแก่ตัวทั้งหลายเข้ามาแสวงหาผลประโยชน์จากคนท้องถิ่นได้เล่าคะ

หรือว่ารายการนี้เห็นทีต้องเอาเบ็ดที่เขาให้เอาไปตกปลา มาไล่ฟาด หรือเอาเบ็ดเกี่ยวปากเจ้าคนต่างถิ่นซะละมั้ง....
 

[Sri_Nuan.Ray]

งั้นตกลงต่อไป  จะขึ้นกระทู้ ยอวาทีซะเลยนะคะพี่น้อง อิอิอิอิอิ

ไม่เอาค่ะ ..... เอาเนื้อหาสาระ ที่พอจะเป็นประโยชน์ ให้ คนที่เกี่ยวข้องรับทราบ และร่วมกันแสดงความคิดเห็นดีกว่าค่ะ

''''''''' Go On""""""NexT""""idea.............

[Mermaid]

ขอบคุณพี่ SNR ที่มานำกระทู้ดีๆมาให้ได้ชมและได้ความรู้กันค่ะ หนูเพิ่งรู้ว่าพี่แม่หอยชื่อจริงเหมือนหนูเลยค่ะ แต่หนูมีต่ออีกนิดหน่อย 
หนูมีน้องสาวตอนนี้เรียนที่ม.เกษตร เค้าก็เรียนเกี่ยวกับเพาะพันธุ์สัตว์น้ำ ก็หวังเพียงแต่ว่าอยากให้เค้าเรียนจริงๆจัง และตั้งใจที่จะอนุรักษ์จริงๆ  จบมาก็ออกมาช่วยทำความดีให้ประเทศชาติบ้างค่ะ เพราะเราไม่มีโอกาสได้เรียนแบบที่เค้าเรียน ก็คงจะไม่มีความรู้ทางด้านนั้น แต่ก็อยากที่จะช่วยอนุรักษ์เท่าที่จะช่วยได้ (เพื่อนของหนูเคยบอกเอาไว้ว่า เราไม่สามารถช่วยคนทุกคนหรือทุกอย่างที่เราอยากจะช่วยได้บนโลกนี้ สิ่งเดียวที่เราจะทำได้ก็คือ ทำเท่าที่เราจะทำได้และไม่เกินกำลังของเราก็พอ)
เอ่อ...หนูสงสัยค่ะที่พี่ SNR บอกว่ามีนักการเมืองบางกลุ่มทำเพื่อหวังหน้าตา หวังกล่อง หวังให้ตัวเองมีชื่อเสียง.... หวังกล่องนี่มันคืออะไรหรือคะ? หนูไม่ทราบจริงๆ

[Sky]

กล่องมหาสมบัติ ไงคะ คุณ Mermaid

คนทำดีด้วยกัน รู้กันเองก็พอ และช่วยกันคนละไม้คนละมือ วันนึง ต้องสำเร็จค่ะ



Keep Walking Jintana Walker (again)