กระดานข่าว Save Our Sea.net

สถานการณ์สัตว์ทะเลหายากยังน่าห่วง

นางนิศากร โฆษิตรัตน์ อธิบดีกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง เปิดเผยว่า จากสภาพความแปรปรวนของปรากฏการณ์ทางธรรม ชาติ และกิจกรรมของมนุษย์ในด้านต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นการทำประมง การท่องเที่ยวทางทะเล ทำให้สัตว์ทะเลโดยเฉพาะสัตว์ใหญ่และสัตว์หายาก บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมากและลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว ซึ่งการประเมินสถานการณ์ของสัตว์ทะเลหายากล่าสุด พบว่า ในฝั่งอันดามัน พบพะยูน 200 ตัว โลมา 265 ตัว เต่าทะเล 91 ตัว วาฬ 7 ตัว ในพื้นที่อ่าวไทย พบพะยูน 40 ตัว  โลมา 400 ตัว เต่าทะเล 345 ตัว และวาฬ 11 ตัว
 
อย่างไรก็ตาม เพื่อเพิ่มอัตราการรอดของสัตว์ทะเล รวมถึงสัตว์ทะเลหายากที่ได้รับบาดเจ็บ กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งได้ตั้งหน่วยช่วยชีวิตสัตว์ทะเล จำนวน 2 ชุด เพื่อดูแลสัตว์ทะเลขนาดใหญ่และสัตว์ทะเลหายากเบื้องต้น โดยหน่วยช่วยชีวิตสัตว์ทะเลนั้นจะเป็นรถพยาบาลเคลื่อนที่ มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตสัตว์ทะเลครบชุดทั้งเครื่องฉีดน้ำ ถังออกซิเจน และมีสัตวแพทย์ประจำหน่วยด้วย
 
นางนิศากร กล่าวเพิ่มเติมว่า ที่ผ่านมาในการช่วยชีวิตสัตว์ทะเลเรามีเครือข่ายชุมชน  ชายฝั่งทะเลที่คอยแจ้งเหตุ หากพบเห็นสัตว์ทะเล ที่ได้รับบาดเจ็บ หรือเกยตื้น แต่ปัญหาหนักที่หน่วยช่วยชีวิตสัตว์ทะเลกำลังประสบในปัจจุบันคือ มีสัตวแพทย์ประจำกรมที่ดูแลสัตว์ทะเลที่ป่วยเพียง 1 คนเท่านั้น ซึ่งเป็นแค่พนักงานราชการ และ  ลาออกเมื่อเดือนสิงหาคม โดยตามงบประมาณ  ยังไม่สามารถบรรจุพนักงานใหม่ในตำแหน่งนี้ได้ อย่างไรก็ตาม กรมฯ จะเร่งหาแนวทางเพื่อดำเนินการสรรหาสัตวแพทย์เพื่อมาประจำหน่วยช่วยชีวิตสัตว์ทะเลโดยเร็วที่สุด เพื่อให้การดำเนินงานหน่วยดังกล่าวมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น.



จาก                             :                           เดลินิวส์     วันที่ 10 กันยายน 2551

บางครั้งก็เป็นห่วงเรื่องนี้เป็นช่วงๆ (ช่วงที่ไม่ห่วงคือเที่ยวแล้วลืม แหะๆ) แต่ก็รู้สึกได้ว่าที่พี่ๆเขาสู้กันมาให้มีการสร้างหน่วยกู้ชีพสัตว์ทะเลหายากจะเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นทุกวัน แอบดีใจนิดๆ แต่ก็ยังเฮไม่ออกเพราะเทียบกับการสูญเสียแล้วมันก็ยังไม่ทันอยู่ดี :(

 :( ถอนใจยาวววววว.. เฮ้อออออออ....
ห่วงคนที่จะมาทำงานกู้ชีพหรือฟื้นคืนชีพสัตว์ทะเลหายากด้วย..
รู้สึกว่าสมัยนี้น่ะ พอเหนื่อย จน เงินเดือนน้อย ความก้าวหน้าไม่มี เด็กๆ รุ่นใหม่ก็เมิน หรือแม้ทีแรกกระดี๊กระด๊าจะมาทำเพราะฟังดูโก้ดี แต่พอได้สติก็โบกมือบ๊ายบาย.. ไปหางานหรูๆ รวยๆ ทำดีกว่า..
หรือแม้นานๆ ทีจะมีคนรักงานจริงๆ เลือกที่จะมาทำงานนี้ (อย่างเช่นคุณหมอสนธยาผู้น่ารัก) แม้จะมีรายได้เงินเดือนน้อยกว่าไปเปิดคลีนิครักษาหมาไม่รู้กี่เท่า .. แต่พอถึงวันหนึ่ง เพื่อความก้าวหน้าคุณหมอของเราก็ต้องลาออกไปเรียนต่อ ..    :'( ภาครัฐน่ะ มีงบประมาณเอาไปล้างผลาญอย่างอื่นได้ตั้งเยอะ จะตั้งอัตรากำลังข้าราชการให้เหมาะสมกับงานมั่งกลับทำไม่ได้ .. ที่มีอยู่ก็ตัดแล้วตัดอีก หั่นแล้วหั่นอีก งานหนักจะกระอักเลือดกันหมดแล้ว
คนแก่รุ่นเก่าก็หมดเรี่ยวหมดแรง กำลังจะล้มหายตายซากกันไปหมด
แล้วใครจะทำงานต่อ (วะ)
เบื่อโลกแฮะ..
คิดถึงหมอสนด้วย แงๆๆ... :'( :'( :'(

อันนี้เป็นสถานการณ์ที่น่าเป็นห่วงอย่างจริงจังเลยอะจ๊ะ..


เคยคิดอยู่เสมอๆ เลยว่า เงินภาษีที่โดนปล้นทุกเดือนๆ  น่าจะทำประโยชน์ให้กับประเทศชาติ มากไปกว่า การให้คนบางกลุ่มนำไปใช้ประโยชน์ส่วนตัว และ พวกพ้อง..  :-X