กระดานข่าว Save Our Sea.net

ขอโทษนะค่ะที่มาเล่าให้ฟังช้า

มาช้าดีกว่าไม่มา


จากการสัมมนาโครงการEMECS-8  (จำชื่อเต็มไม่ได้)  ที่กรุงเซี่ยงไฮ้ประเทศจีน
หนูเป็นนักเรียนไทยคนเดียวที่ได้ไป   เลยทำให้ไม่มีเพื่อน  รู้สึกโดดเดี่ยว
แต่ว่ามีนักวิจัยจากกรมประมงไปด้วยนะค่ะ

การอื่นหนูขอบอกรายละเอียดของการประชุมนี้ก่อนนะค่ะ
การประชุมครั้งนี้จัดขึ้นเป้นครั้งที่ 8  เป็นการสัมมนาเรื่องทรัพยากรทางทะเลและน่านน้ำทั่วโลก  มีตัวแทนที่เข้าร่วม
ประชุมเกือบทั่วโลก  ประมาณ 450-500 คน  แต่ส่วนใหญ่ป็นคนชาติจีนกับญี่ป่น
และที่สำคัญเป็นผู้ใหญ่ร้อยละ95    ที่เหลือเป็นเยาวชนเพียงร้อยละ 5 เท่านั้น  หนูเลยไม่ค่อยมีเพื่อนเลยค่ะ
แต่ก็ได้เพื่อนชาวจีนน่ารักมากค่ะ...........

แล้ววันที่ไปคือวันที่ 26-30 ตุลาคม 2551  (ผ่านมาเกือบเดือน)
อยากจะบอกว่านี้เป็นการเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรกของหนูเลย  (ขึ้นเครื่องครั้งแรกด้วย)
แต่โชคดีที่มีผู้ใหญ่ใจดีไปด้วย  จึงไม่ต้องซุ่มซ่ามทำอะไรผิดๆ
การนั่งเครื่องบินครั้งแรกตื่อนเต้นมากเชียวค่ะ    แต่ว่าติดใจ  (แอร์สวย)อิอิ

ประทับใจการบินไทยมากๆ

แล้วหนูจะหาวิธีลงรูปที่มีไฟล์ใหญ่ๆนะค่ะ  ตอนนี้เอาลงไม่ได้อ่ะค่ะ

เรื่องสุดฮา  วันแรกที่ไปถึง .......เย็นวันที่ 26 ตุลาคม (วันอาทิตย์)

บรรยากาศของที่นั่น  เย็นสบายค่ะ  อยู่ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง  อุณหภูมิอยู่ที่ 10-19  องศาซี   (แล้วแต่ว่าจะเป็นกลางวัน
หรือกลางคืน)  ที่นั่นทะเลไม่สวยเลยค่ะ  เพราะว่าไม่มีแสง   สู้เมืองไทยไม่ได้เลย   (รักษ์ทะเลไทย)
ถึงที่กรุงเซี่ยงไฮ้  เวลาประมาณ  บ่าย 5 โมงค่ะ  5โมงที่นั่นก็ถือว่าเย็นมากๆ  เพราะว่าเมืองเต็มไปด้วยหมอก 
ท้องฟ้าอึมครึมมาก  จากนั้นต่อรถเมล์  และรถแท็กซี่ไปยังโรงแรมที่สัมมนา   เพื่อไปไปลงทะเบียน
แล้วก้ต้องเดินจากโรงแรมนั้นไปยังโรมแรมที่วิพัก  เดินประมาณ5-10 นาทีก้ถึงค่ะ
เมื่อเก็บสัมภาระเสร็จก้กลับมาที่โรงแรมที่สัมมนาเพื่อมาทานอาหารเย็น   กับ ดร.พุทธ  (นักวิจัย)
เรื่องมีอยู่ว่า   วิอยากกินข้าวสักจาน   ขอแบบจานด่วน   เพราะหนูเพลียมาก   (ง่วงแล้ว) 
ก็เลยสั่ง   Dark rice  ซึ่งหนูก็ไม่ทราบหรอกค่ะว่ามันคืออะไร   แต่ที่ดูจากเมนูแล้วอย่างอื่นๆน่ากลัวมาก  มีทั้งเนื้อวัว 
เนื้อควาย  ซึ่งหนูสงสัยว่าคนจีนเขาไม่กินเนื้อไม่ใช่เหรอค่ะ  แต่ไหงมีเมนูเนื้อเยอะแยะเลย    หนูก็คิดว่า
เจ้า  ดาร์กไรซ์  คงจะพอเหมาะ  คงเป็นข้าวผัดซีอิ้วมั้ง  (ตามที่หนูคิด) .........................
..........รออาหารนานมาก  ทั้งที่มีโต๊ะหนูแค่โต๊ะเดียว   ขอบอกว่าอาหารแพงมาก ไอ้ข้าวที่หนูสั่งไปนี้ก็เกือบ 300 บาท
ไทยเชียวคะ   (ถือว่าถูกในเมนูแล้วนะค่ะ).............   รอต่อไป

มาแล้ว  ข้าวที่รอมาแล้ว   ปรากฎว่าดาร์กไรซ์มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด   มันคือเนื้อสีดำทอด  กับซอสสีดำราดมา 
โดยรวมก้คือข้าวกับ กับข้าวสีดำ   หนูกินไปคำแรก   คิดถึงเมืองไทยขึ้นมาทันที   :'(  นี้มันเมื้ออะไรกันนี้ 
ความเหนียวคูณ 3  เคี้ยวไม่ค่อยเข้าเลย   แล้วกับข้าวก็แห้งๆ  แล้วหนูก็กินช้า  เกรงใจ ดร.  ท่านจะรอหนู   
แต่หนูก็เต็มที่แล้วค่ะ    มันเคี้ยวไม่เข้าจริงๆ   ไม่ต่างจากเนื้อเค็มล้านปีที่ขายตามท้องตลาดในเมืองไทยสักเท่าไหร่
แค่รสชาติไม่ค่อยคุ้น  หนูอยากกินข้าวแม่    คิดถึงแม่จับใจ ???

แล้วพอออกมาจากโรงแรมหนูก็เริ่มสังเกตว่าเมืองนี้สวยมาก  สะอาดและที่สำคัญไม่มีสุนัขเลยสักตัว 
พอคิดถึงสุนัข   ทำไมหนูถึงคิดถึงกับข้าวเมื่อสักครู่จัง  คิดไปคิดมาเมนูนั้นก้ไม่ได้บอกว่าเนื้อนั้นคือเนื้ออะไร 
หนูเริ่มจิตตก   กินหมาไปหรือป่าวน้า....... ???  หมาดำหรือเปล่า?  ถึงตอนนี้อยากอาเจียนจริงๆ   

ตอนนี้หนุก็ไม่ทราบว่าเนื้อนั้นคืออะไร  แต่พอเล่าให้เพื่อนๆฟัง  เพื่อนๆว่าหนูต้องกินหมาชัวร์   (โหเพื่อนหนู  น่ารัก
ไหมค่ะ) 

พอกลับไปที่โรงแรมก้อาบน้ำ  จัดของ  และเตรียมจะนอน   แต่พอดีหนูหิวน้ำ  เลยลงไปซื้อข้างล่าง    ที่มินิมาร์ท   
ตอนนั้นหนูนำแบงค์ 100 หยวน  ไปซื้อนำ   1 หยวน   คนขายเขาไม่มีเงินทอน   เลยให้นำหนูมา   (คนจีนก็ใจดีนะ 
ถึงจะเล็กน้อยก็เถอะ)  แต่ตอนซื้อของก็ตลกดี   หนูพูดจีนไม่ได้สักคำ  ส่วนเค้าก็พูดอังกฤษไม่ได้สักคำ   งงกันไป   
แต่สุดท้ายหนูก็ได้น้ำฟรี   (ไม่ฟรีเลยทีเดียว  เพราะหนูให้ของที่ระลึกจากเมืองไทยแก่เขา) 

คืนนี้หนูหวังว่าจะหลับฝันดี   แต่นอนคนเดียวก้วังเวงอยู่  เลยเปิดทีวีเป้นเพื่อน   (หนูไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เปลืองไฟนะค่ะ)   บังเอิญว่าหนูกลัวนิดๆ    ต้องหาเพื่อน 

คืนแรกหลับไม่สนิทดี  (ท้องร้องด้วย  ยังไม่อิ่มเลย  คิดถึงข้าวแม่) 
อากาศหนาวทำให้นอนไม่ค่อยหลับ   ตอนกลางคืนหนาวมาก...............


มาฟังต่อวันหน้านะค่ะ   วิจะเก็บมาฝากอีกนะค่ะ

 ;D ;D ;D ;D :) :) :) :)

นี่เป็นรูปเหนือกรุงเซี่ยงไฮ้

(http://image.ohozaa.com/ie/img_0191.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=3e58c2b7854a6a369a9d1fa29c8b3733)

พี่ไม่แน่ใจว่าหนูทานเนื้ออะไรนะค๊ะ แต่ที่แน่ ๆ เนื้อสุนัขไม่น่าจะถูกขนาดนั้น เพื่อนพี่ไปกะพี่ทานเนื้อสุนัขจานนึงเกือบพันบาทแน่ะ และ
อีกอย่างเนื้อสุนัขจะนุ่ม และไม่ดำขนาดที่หนูแจ้งมานะค๊ะ อาจเป็นเนื้อกระบือหรือเนื้อวัวหมักมากกว่า อย่าเพิ่งตกใจและเครียดล่ะ
สุนัขที่จีนมันแพง พี่เจนก็ไปช่วยสุนัขที่จะถูกส่งไปจีนหลายครั้งร่วมกับเว๊บพันทิป (จัตุจักร) ก็ไปไถ่ชีวิตมาตัวละหลายบาทเลยล่ะค่ะ
คิดว่าไม่น่าใช่ แต่พี่เจนไปแค่ครั้งเดียวก็ไม่กล้าไปอีกเลยค่ะ กลัวจะถูกให้กินเหมือนกัน คริคริ :) :)

เรื่องสนุกและน่าสนใจมาก......ขอบคุณค่ะน้อง Marine..... :-*

ขอย้ายมาห้องท่องเที่ยวฯ นะคะ สมาชิกและผู้มาเยือนบ้านเราจะได้อ่านกันได้ทั่วถึง... ;D

ตามสบายเลยค่า   หนูไม่รู้ที่ลงจอด  บอร์ด  เลยแปะไว้ในห้องนี้อิอิ

หนูดีใจที่ไม่ได้กินเนื้อสุนัข    หนูกลัวที่จะกินสุนัขมาก    สาธุ
เฮ้อ  น้องหมารอดแล้ว

 

มารักทะเลกันต่อ :o

 :-* ;D ;D ;D

เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก อย่างนึงเลยจ้า..  :-*

เอาไว้มาเล่าต่อเรื่องสัมมนานะครับ คอยติดตามครับ

รออ่านอยู่นะจ๊ะ ;)

น่าตื่นเต้นดีจังเลยค่ะ  :-*

มาต่อๆๆ
จากคืนแรก  หนูนอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ  ถึงเตียงจะนุ่มและบรรยากาศจะน่าหลับชวนหลงใหลก็เหอะ  แต่ความผิดที่ก็
ทำให้หนูนอนไม่หลับ   แต่ได้ไหว้พระก่อนนอนแล้ว     ทำให้สบายใจขึ้นบ้าง  (แม่สั่งมา)อิอิ

วันนี้ทางที่ประชุมเค้านัด 9.00 โมงเช้า  แต่เด็กที่ดีต้องไปก่อนเวลานัด    แล้วที่สำคัญหนูอยากตื่นมาดู  ช่วงเวลาตอนเช้าของที่นี้ด้วยค่ะ   ประมาณเวลาแล้ว  รวมเวลาอาหารเช้าด้วย  คิดว่าควรจะตื่น  05.45 

..........05.45   หนูตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุก    ตื่นมาก็เข้าห้องน้ำ     แต่ทำไมน้ำเย็นมากๆๆ    ลืมบอกไปว่าที่นี้ไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นนะค่ะ   แต่เหมือนจะเป็นการทำน้ำอุ่นทั้งโรงแรมนะค่ะ    หนูเลยกัดฟันอาบน้ำที่หนาวมากก   ???   พออาบน้ำเสร็จ  แต่งตัว  แล้วจะล้างมือ  ปรากฏว่าน้ำอุ่นแล้ว    เอาเข้าไป  (แล้วเพิ่งมารู้ทีหลังว่าน้ำอุ่นจะทำตั้งแต่หลัง 6 โมงเช้า )  แล้วหนูก็ทนหนาวซะ   เพิ่งรูว่าตื่นเช้าก็เจอข้อเสีย  อิอิ  จากนั้นลงไปทานอาหารเช้าของโรงแรม

เวลาเกือบ 7 โมงเช้า  กับอาหารจีน  เช้ามื้อแรก   บรรยายกาศในโรงแรมก็  มีแค่นู๋ที่เป็นลูกค้าเพียงคนเดียว  ที่เหลือพนักงานโรงแรม    อุ้ยเจอเพื่อนคนหนึ่งเป็นหญิงวัยรุ่น  ผิวขาว  (ฝรั่งชัวร์)   หนูเลยถามเขาว่ามาโครงการที่หนูอบรมใช่ไหม   เขาตอบว่าใช่   หนูเลยพบเพื่อนคนแรกแล้ว   เราเลยนั่งกินข้าวด้วยกัน   
แต่ว่าภาษอังกฤษหนูไม่เก่งมากค่ะ  แล้วเขาเป็นคนอเมริกาด้วย   สำเนียงเขาไม่เหมือนกะที่หนูเรียนมา  หนูก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง  ถามมาตอบอย่าง   ก้ฮาๆๆไปค่ะ  ยกตัวอย่างนะค่ะ   เธอถามว่านู๋มาถึงเมื่อไหร่   หนูตอบกลับไปว่า  6 วัน
เป็นค่ะ  มีอะไรมากมายที่หนูทำขายหน้า   แต่ที่ไม่ขายหน้า  หนูแนะนำให้เขารู้จักเมืองไทยได้นะค่ะ   โม้เต็มที่ อิอิ
อาหารเช้านะค่ะ    มีมากมายให้เราเลือก  เป็นแบบบุปเฟต์   เลือกตามสบาย   อาหารส่วนใหญ่ก็เป็น  พวกกแป้งทอดๆๆคล้ายขนมปังแล้วเอาไปทอด   มีหลายรูปแบบให้เลือก   มีข้าวต้ม  กับผักดองที่เค็มที่สุดที่เคยกินมา  :'(   
มีน้ำเต้าหู้  มีขนมจีบ  ซาลาเปา(ขาดไม่ได้เลย)  ไม่ไข่ต้มฯลฯ   แต่หนูก็คิดถึงข้าวแม่อยู่ดี.....

หลังจากมื้อเช้า  หนูก็แยกกับเพื่อนอเมริกันคนนั้น  เขาจะไปแลกเงิน   ส่วนหนูจะเดินไปเลยๆๆ   สูดอากาศยามเช้า

บรรยากาศยามเช้าที่เซี่ยงไฮ้  ย่านที่หนูไปอยู่ไม่มีแหล่งท่องเที่ยวเลยค่ะ   ไม่มีที่ช้อป    แอบเศร้าค่ะ

7 โมงครึ่งกว่า  บรรยากาศ  ดีสดชื่นมาก  แต่ไม่เจ่มใสค่ะ  เพราะมีหมอกปกคลุมบางๆ  หนูไม่ค่อยชอบเลย
เมืองสะอาดมาก  แต่ไหงคนจีนชอบขาก ถุย   ดูไม่ดีเลยค่ะ     
รถก็ไม่ติดมากค่ะ   ส่วนมากผู้คนจะเดินกันเต็มถนนเลยค่ะ  แล้วใช้จักรยาน  มากมาย   ใช้รถยนต์ส่วนตัวน้อย
(คนไทยน่าจะเอาเป็นแบบอย่าง)   เดินไปเรื่อยๆแล้วก็สบายใจค่ะ     เมื่อดูเวลาแล้วก็ควรไปที่โรงแรมที่สัมมนาได้แล้ว
เดินไปแปบเดียวก้ถึง    ถือว่าออกกำลังกายยามเช้า  (อุณหภูมอประมาณ  14)

เมื่อมาถึงโรงแรมก็มาพบกับ ดร.พุทธ  และ อ.เปี่ยมศักดิ์  ท่านอาจารย์จากจุฬาลงกรณ์ฯ   เตรียมพร้อมกับงานพิธีเปิด
เวลา 9.00 โมงเป็นพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ  มีผู้ร่วมประชุมเกือบ 500 คน   
มีบุคคลสำคัญของการประชุมพูดเปิดงาน  และบอกความสำคัญของการจัดงานนี้   เป็นภาษาจีน  อังกฤษ  ญี่ปุ่น 
หนูบอกจากใจเลยค่ะว่า  ไม่รู้เรื่องสักเท่าไหร่  มึนมาก    พยายามจับใจความคือต้องการรักษาโลกของเราให้อยู่ต่อไป
รวมกันดูแลทะเล  ธรรมชาติต่างๆ  จากทั่วโลก  จากหลายหน่วยงาน

3 ชั่วโมงที่หนูนั่งอึนและงง
ผู้ใหญ่ใจดีจากเมืองไทยท่านเลยแนะนำให้หนูลองไปเปิดหูเปิดตาตอนช่วงบ่าย
เพราะตอนบ่ายก้จะคล้ายๆอย่างนี้   แล้วกำชับว่าให้กลับมาให้ทันงานเลี้ยงตอนรับ  ในตอน 6 โมง

ช่วงบ่ายเลยไปเดินเล่น   แต่หนูเดินคนเดียว  จะให้หนูไปไหนอ่า   หนูก็กลัวหลง   แล้วที่สำคัญใกล้ๆๆนี้ไม่มีที่เที่ยวเลย   ร้านของฝากก็ไม่มี   สรุปไม่มีอะไรน่าสนใจ   หนูเดินจนเหนื่อย  คิดว่าเดินหลายโลอยู่      ไม่กล้าไปไกลมากเดี๋ยวกลับไม่ได้    พดเหนื่อยก็เลยคิดว่ากลับไปนอนที่โรงแรมดีกว่า เมื่อคืนนอนไปนิดเดียว   
พอกลับมาที่โรงแรมได้   หนูหลับเป็นตาย   ..........  เหนื่อยจัด

รูปถนน  ที่กรุงเซี้ยงไฮ้

(http://image.ohozaa.com/il/0img_0188.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=9aa1201d6794ba7f70e69bad2c6aebb4)

มุมเล็กๆ  ข้างถนน

(http://image.ohozaa.com/if/img_0212.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=fe1296e4f35c59113e25345dd5253459)

เล่าเรื่องได้น่ารักจริงๆเลยจ้ะ...หนูมารีน.... :-*

รออ่านเรื่องและชมภาพงามๆต่อนะจ๊ะ... ;D

เดี๋ยวขอเตรียมสอบ  สัก4-5 วัน
เดี๋ยวมาเล่าต่อแน่ๆๆ ค่ะ

วันนี้จุฬาสนุกมาก   ภาควิทยาศาสตร์ทางทะเล   สนุกจริงๆ :o

 :-* :-* ตามมาอ่านค่ะ เหมือนได้ตามไปเที่ยวด้วย.. น้อง marine เล่าเรื่องน่ารักจริง ดูท่าว่าจะเป็นเด็กคุยเก่งน่าดู
ว่าแต่ว่าหนูไปทำอะไรที่ภาค Marine จุฬาฯ คะ ที่ว่าสนุกจริงๆ น่ะ ???

เค้าว่ากันว่าเซี่ยงไฮ้มีตึกสูงใหญ่ เป็นเมืองเจริญ อยากไปเห็นด้วยตัวเองจัง ว่าแต่ว่ามีรูปตอนกลางคืนไหมคะ อยากเห็นอ้ะค่ะ

หลังจากที่หนูหลับไป..............

ก็ตื่นมาในตอนเย็น     แล้วก้เตรียมไปที่โรงแรมที่สัมมนาเพื่อ งานเลี้ยงต้อนรับ 
มาถึงที่งานเลี้ยงแล้ว   ลักษณะของงานคล้ายการเลี้ยงโต๊ะจีนงานบวชของประเทศไทย  มีเก้าอี้ล้อมโต๊ะ   มีอาหาร
ตรงกลาง   ทุกอย่างเหมือนกันเลย   ยกเว้นอาหาร
การจัดโต๊ะนั่ง   เขาจะจัดไว้แล้ว   วิก็ไม่รู้ใช้เกณฑ์อะไรในการจัดที่นั่ง   โต๊ะของ  วิ  มีทั้งคนจีน  ญี่ป่น  อเมริกา
ทั้งโต๊ะ  วิน่ะเด็กสุดเลย  แล้วก็มีเพื่อน อเมริกา  ชื่อ เมโลดี  ที่เจอกันเมื่อตอนเช้า

อาหารก็ทั้งธรรมดาอย่างผักดอง  ดีๆอย่างหมูหันและอะไรมากมาย  มาให้ได้กินสารพัด  ทั้งอร่อยและไม่ค่อยถูกปาก
เขาไม่มีช้อน ส้อมให้ใช้  มีแต่ตะเกียบ  ดีนะที่วิเป้นตะเกียบ   แต่เมโลดีน่ะสิน่าสงสาร   ต้องคีบอาหารแบบได้บ้าง
ไม่ได้บ้าง  แถมงานนี้ก้มีชาวต่างชาติมากมายแต่ไม่มีส้อม!!!
แต่ที่ถูกใจคือการแสดงที่น่ารัก  ของสาวจีน   แล้วก้เพลงจีนๆ  วันนี้ก็ได้รับความแปลกใหม่มากมาย   เจอสังคมการกินของจีนที่ไม่แตกต่างจากคนไทยสักเท่าไหร่  เว้นเสียแต่รสอาหารเท่านั้น

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา

งานวันแรกก็จบลง   ฉันเดินกลับโรงแรมตามลำพัง   ฉันดีใจที่สามารถพึ่งตัวเองได้

กลับมาก้นอนหลับ  ไม่เปิดทีวีแล้ว   เปลืองทรัพยากร
 

ก็เมื่อวันที่ 30 พย. 51 วิไปงานจุฬาวิชาการมาค่ะ  ไปที่ภาควิชาวิทยาศาสตร์ทางทะเล
มีการทดลองที่สนุกมากค่ะ  แล้วก้มีสัตว์ทะเลมากมาย

วิล่ะรักทะเลจริงๆๆ


ส่วนเรื่องรูปวิจะหาทางแก้ใหม่ค่ะ   คือไฟล์มันใหญ่ค่ะ    ลงไม่ได้    ทำไงดีค่ะ

หนูใช้โปรแกรม Photoshop เป็นไหมค่ะ ใช้วิธี Resize รูปน่ะคะ

แต่เดี๋ยวนี้ ป้าใช้ Photoscape ก็ได้ค่ะ ลองหา Free download จากอินเตอร์เน็ตนะจ๊ะ

ในโปรแกรมนี้มีลูกเล่นมากมาย แถมยังมีกรอบรูปสวยๆๆ ให้เลือกด้วยนะจ๊ะ

ป้าก็ใช้วิธีเดาๆๆ เอาน่ะคะ.....ลองดูนะหนูวินะ....

หนูวิ เล่าเรื่องสนุกจัง  แต่ป้าอยากให้หนูลองเขียนลงในโปรแกรม word ก่อนนะจะได้แก้คำผิดด้วย

เวลาลงในเวป จะได้อ่านถูกต้องนะจ๊ะ.....เดี๋ยวแปลความหมายผิดน่ะ แย่เลย....สู้ๆๆ นะหนูนะ

โอ้โห.. ป้าสีนวลฯ เล่นเรียกตัวเองว่าป้า แล้วทีนี้พี่แม่หอยล่ะ จะต้องเรียกตัวเองว่ายายซะละมั๊ง.. กลุ้มวุ้ย!!

ไอ๊หยา  :( 

ถ้าน้องสีนวลเป็นป้า .... น้องแม่หอยเป็นยาย .... งั้นสองสายก็เป็นทวดน่ะสิ  :(

ถูกต้องน๊ะคร้าบบบบบ พี่น้อง..... :(  :(

ในเมื่อเราไม่สามารถหยุดเวลาได้ ก็ต้องยอมรับไปโดยปริยาย  ใช่ไหมเจ้าคะ

ถึงแก่ แต่ก็ยังมีไฟอยู่เด้อค่ะ ไม่ใช่ แก่แบบ แก่แบบขิงแก่เนอะ....  :-*  :-*

หุ หุ พี่สีนวลชวนชม (พี่ติ่ง) เจ้าขา ท่านพี่เริ่มแบบนี้ เดี๋ยวเวลาน้องเค้ามาเจอพวกเรา มิต้องกลายเป็นป้าหมดรึ

เจ้าค่ะ  อิฉัน เวลาไปทำค่าย ยังคงเรียกตัวเองว่า พี่อยู่เลย (ยอมมิได้ค่ะเรื่องอายุ) 

เคยมีน้องในค่ายมาเรียกแบบล้อเล่นว่า ป้าๆ (รู้ทีหลังว่าเค้าไปแอบถามอายุพี่ๆจากพี่ๆคนอื่นมาแล้ว)

เลยถามน้องว่า มาเรียกพี่ว่าป้า แม่เราน่ะอายุเท่าไรจ๊ะ.....แต่พอน้องตอบมา แป๊ว !!!!!!  ....อ่อนกว่าเราอีก แฮะ แฮะ


แต่ก็ไม่ดีกว่านะก๊ะ ขอเป็นพี่ค่ะ  จะได้รู้สึก วัยรุ่นคุยกันรู้เรื่องหน่อย ฮิ ฮิ


ตามอ่านเรื่องของน้อง  Marine  อยู่นะค่ะ เล่าเรื่องน่ารักดีค่ะ 

พี่ว่าหนูน่ะชัดเจนมากในเรื่องของความตั้งใจในสิ่งที่ชอบ รวมถึงเป้าหมายที่อยากจะเรียนต่อทางด้านนี้

เอาใจช่วยนะค่ะ  เวลาเลือกคณะ จัดอันดับดีๆนะค่ะ  จะได้เรียนอย่างสิ่งที่ตัวเองชอบและฝันไว้จริงๆ

พี่ว่าเรื่องการเลือกคณะ หนูคงปรึกษา พี่ๆใน  web  นี้ได้หลายคน โดยเฉพาะ พี่แม่หอย ซึ่่งทำงานด้านนี้โดยตรง

รวมถึงท่านอื่นๆ อีก มากมายค่ะ

พวกเราจะเป็นกำลังใจให้หนูอยู่เสมอนะค่ะ  กับความตั้งใจที่จะช่วยพิทักษ์ทะเลไทยในอนาคต


 :-* :-* :-* :-* :-* :-* :o :o :o :o :o :-* :-* :-* :-* :-* :-*
 

มาแล้วค่ะ........
ขอบคุณค้า  ป้าๆ  เอ๋  หรือจะพี่ๆดี  คิคิ
ต้องขออภัยเรื่องการพิมพ์คำที่ผิดจริงๆค่ะ   หนูพยายามไม่ให้ผิดแล้วกันค่ะ   ภาษาไทยต้องไม่ผิดเพี้ยน

ตอนนี้แน่วแน่ค่ะ  เรียนทางทะเลแน่ๆ  ถึงใครๆชอบถามว่า  จบไปแล้วทำอะไร?   ก็ไม่สนค่ะ   ขอเพียงเราตั้งใจ  เราก็จะมีอะไรทำ  จริงไหมค่ะ? 

ขอบคุณทุกๆกำลังใจค่ะ  ซึ้งมากๆค่ะ

พวกเราน่ะคนรักษ์ทะเลกันอยู่แล้ว

อาจจะยาวหน่อย   แต่อย่าเบื่อที่จะอ่านซะก่อนนะค่ะ..................

วันแรกของการประชุมได้จบลง…..........
คืนนี้ยังไม่ได้นอนค่ะ   เพราะว่าต้องเตรียมนำเสนองานที่เด็กไทยอย่างหนู  นำไปบอกให้ต่างชาติรู้   หนูท่องงาน   (เป็นภาษาอังกฤษ)  และคิดว่าพรุ่งนี้ต้องทำให้ดีที่สุด   ถึงจะตื่นเต้นไปบ้างก็เหอะ   แต่ยังไงซะ   หนูก็เมื่อเพื่อการ
อนุรักษ์ทะเลอยู่แล้ว   พรุ่งนี้ถือว่าเป็นจุดประสงค์หลักของงานนี้

วันที่ 28 ตุลาคม 2551
ตื่นมาไม่ค่อยเช้าอย่างเมื่อวันแรก   เพราะทราบแล้วว่าน้ำจะหนาวมาก  วันนี้จึงสบายๆ  ตื่นหกโมงเช้า  อาบน้ำแต่งตัว  เตรียมงาน( power point) ทำตัวให้พร้อม  แล้วลงไปทานอาหารเช้า   อาหารเช้าก็เหมือนเมื่อวานทุกอย่าง  ไม่มี
อะไรที่เปลี่ยนไป   วันนี้ไม่รีบ  ค่อยๆกิน  ซึมซับบรรยากาศของที่นี้  ฟังเพลงจีนๆไปเรื่อย   อากาศเย็นสบาย  หนูก็เลยทำใจสบาย 
หลังจากมื้อเช้า  หนูจึงไปที่ห้องประชุม  นำงานที่จะเสนอ  ก๊อบปี้ลงคอม  แล้วเริ่มพิธีเปิด   กลุ่มหนูเป็นกลุ่มเล็กๆ  คือกลุ่มของครูและตัวแทนเยาวชน  มีสมาชิก  ไม่ถึง40 คน  ตอนนี้ตื่นเต้นมาก  กลัวว่าจะพูดผิด  ภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยเก่ง  แถมมีผู้ใหญ่อีกด้วย  แต่ในเมื่อใจรักษ์ทะเลแล้ว  ต้องสู้เพื่อทะเล   แล้วหนูก็ทำอย่างเต็มที่  ภูมิใจตัวเองมากที่สามารถทำได้     ที่สำคัญหนูได้รับคำชมจากชาวต่างชาติหลายคนประมาณว่า  เด็กไทยคิดได้ไงนี้  วิน่ะเด็กสุดในห้องนี้แล้ว  แล้วสิ่งที่วิรายงานมันก็เกี่ยวกับเยาวชนมีหน้าที่มีความสำคัญต่อการรักษ์ทะเล    เพียงพลังเล็กๆของเรา  มันจะกลายเป็นพลังงานของผู้อนุรักษ์ที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต   วันนี้ทั้งวันก็มีการนำเสนอเรื่องที่เกี่ยวกับทะเล และโลก  ของจากจีน ญี่ปุ่น  อเมริกา  หนูบอกตรงๆว่าภาษาของหนูไม่ค่อยแข็งแรงมาก  ที่หนูได้รับคัดเลือกเพราะหัวใจที่รักษ์ทะเลอย่างแท้จริง  จึงทำให้ฟังไม่ค่อยเข้าใจ   แต่โดยรวมคือเนื้อหาเกี่ยวทะเลทั้งนั้น  เช่นวิธีการอนุรักษ์  การให้เยาวชนมีบทบาทมากขึ้น   
สุดท้ายของการประชุมคือการสรุปและการเขียน การประกาศจุดยืนของกลุ่ม   ซึ่งเป็นการให้ความคิดเห็น  ของแต่ละคน  นำมาเรียบเรียงโดยเจ้าของภาษา    การประชุมวันนี้ก็จบลง

แต่กว่าจะเลิกประชุม  ก็  จะทุ่มแล้ว  หิวข้าวมาก   พอดี ดร.พุทธ (นักวิจัยที่ไปด้วยกัน) กับพี่มารุต(นักเรียนไทยที่มาในนามของประเทศญี่ปุ่น)  ท่านทั้งสองจะพาหนูไปกินข้าวเย็นข้างนอก  ลองบรรยากาศแบบเซี่ยงไฮ้   ร้านอาหารที่ไปกินก็อยู่ใกล้ๆกับโรงแรม  อาหารไม่ต่างจากในโรงแรม  แต่ต่างคือเรื่องราคา  อาหารรสชาติจืดๆ  แต่ละอย่างก็คล้ายกับอาหารบ้านเรามาก   เช่นไก่นึ่ง  บะหมี่     แต่ชอบอาหารไทยๆมากกว่า  แซ่บดี

และได้ลองนั่งรถไฟใต้ดินของที่นี่ด้วย  ตอนกลางคืนที่นี้สวยงามมาก  เต็มไปด้วยแสงสี

เดี๋ยวเอารูปมาฝากค่ะ

แต่ตอนนี้ขอ  ลดขนาดไฟล์ก่อนค่ะ

หนูพิมพ์ใส่ word  พอ copy มาลง  ในเว็บ  ทำไมมันเป็น  คำซ้ำกันได้ก็ไม่รู้ค่ะ   อย่างท้ายบรรทัดแรก   ก็ไปซ้ำกับ  ต้นบรรทัดต่อไป   หนูงงเลย

เจ๋งมาก  น้องวิ....รีบๆๆ  8)  8)  เอารูป มาให้พี่ๆๆ ป้าๆๆ มายล กันนะจ๊ะ....  8)  8)   :)

สงสัยเป็นเพราะ การลงโปรแกรม แน่ๆๆ เลย


พี่หนึ่ง (โคนัน) มาช่วยน้องหน่อย ทำงัยดี.....

ถ้าใช้ Mozilla Firefox จะไม่เกิดปัญหานี้  ถ้าใช้ Internet Explorer ก็ให้คลิกไปที่ Tools แล้วไปที่ internet options

จากนั้นคลิกที่ปุ่ม Accessibility ซึ่งอยู่บริเวณด้านล่าง

จากนั้นให้ทำเครื่องหมายถูกที่ตัวเลือก "Ignore font style specified on webpages" จากนั้นคลิก OK โลด  ปัญหานี้ก็น่าจะหมดไป

ขอบพระคุณค่ะ
แต่หนูก็ยังมีปัญหากับการทำไฟล์รูปให้เล็กลงอยู่ดี   
หนูไม่ค่อยเก่งเรื่องนี้ค่ะ   พอขนาดไฟล์เล็ก   แต่มันจะไม่ค่อยชัดนะสิค่ะ

ถ้าให้หนูลองใช้ Photoshop คงต้องลองเองไม่ได้    ต้องถามผู้รู้ค่ะ   
ลองที่ไร  แก้ไม่ได้เลยค่ะ   มั่วไปหมด

จะพยายามค่ะ

เลี้ยงตอนรับ(โต๊ะจีนจริงๆ)

(http://image.ohozaa.com/iu/img_0229.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c9b41bbdc514a9bac7be4ae87ffe3a83)

ฝีมือการถ่ายรูปที่ไม่ค่อยเก่ง   หนูต้องขออภัยไว้ด้วยค่ะ

บรรยากาศฝนตก!!! 
นี่ถ้าใครไปกับคนรู้ใจคงโรแมนติกน่าดู    พี่ๆ  ป้าๆ  สนใจไปไหมค่ะ

เซี่ยงไฮ้ยามค่ำคืนสวยจังค่ะ หนู  marine

วันนี้เข้าบ้านแต่เช้าเลยนะค่ะ  พี่เปิดมาตอน 8 โมง หนู  on line แล้ว ตื่นเช้าดีจัง

การไปเมืองจีนเที่ยวนี้พี่ว่าหนูได้ประสบการณ์มาเพียบเลยนะเนี่ย

จากครั้งที่ 1 ก็คงจะมี 2 3 4 ไปเรื่อยๆหล่ะค่ะ  เพราะความมั่นใจจะมีมากขึ้น

เอาแค่หนูขึ้นไปพูดบนเวทีในระดับ นานาชาติได้นี่ ก็ไม่เบาแล้วหล่ะค่ะ คุณน้องขา

จะแวะเวียนเข้ามาอ่านเรื่อยๆ นะค่ะ รอชมรูปอยู่นะค่ะ

เอว่าแต่ หนู marine เรียนอยู่ที่ไหนค่ะเนี่ย  แต่น่าจะเป็นมัธยมปลายแล้วนะค่ะ

ป้าเคยไป สมัยที่เมื่อก่อน 1 หยวน แลกได้ 3 บาท น่ะจ๊ะ ตอนนี้เท่าไรก็ไม่รู้ :-X  :-X

นานนนนนนนมากกกกกกแล้ว ว่าแล้วก็ยังอยากไปอีก แต่ครั้งนี้ อยากไป กำแพงเมืองจีน นะ.....

ขอบคุณค่ะพี่สายรุ้ง   หนูอยากไปที่นั่นอีกนะค่ะ   ติดใจการขึ้นเครื่องบินมากๆ  เหมือนเล่นเครื่องเล่นที่ดรีมเวิล์ดเลยค่ะ    ตื่นเต้นดีค่ะ

ตอนนี้หนูอยู่ ม.5 แล้วค่ะ  โรงเรียนสงวนหญิง  จ.สุพรรณบุรีค่ะ  เมื่อก่อนเป็นโรงเรียนหญิงล้วน  แต่ตอนนี้มีผู้ชายบ้าง  แต่แค่ ร้อยละ5  ของนักเรียนทั้งหมดเห็นจะได้ 


ตอนนี้ 1 หยวนก็ 5 บาท  กว่าๆค่ะ
เดี๋ยวมาเล่าเรื่องไปทัศนศึกษาที่เกาะชงหมิง  ต่อนะค่ะ   

วันนี้ขอมาลงรูปก่อนนะค่ะ
เรื่องเล่าที่แสนยาวจะเล่าพรุ่งนี้นะค่ะ    ดูรูปก่อนจะได้จินตนาการแจ่มแจ้ง   :)
จักรยานที่นี้เขามีป้ายทะเบียนด้วยนะค่ะ 

หนูยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับโรงเรียนแห่งหนึ่งของเซี่ยงไฮ้   ตึกสูงเชียวค่ะ

เรือลำใหญ่   ใช้เดินทางไปเกาะชงหมิง

ในเรือค่ะ  ในเรือ!!

ที่เกาะชงหมิง   เขาก็ทำนาเหมือนกันนะค่ะ

เด็กประถมที่โรงเรียนบนเกาะนี้  น่ารักไหมค่ะ    อย่าคิดว่าโรงเรียนชายล้วนนะค่ะ    (ในรูปเหมือนจะมีแต่เด็กผู้ชาย)

มาเที่ยวชม  พิพิธภัณฑ์หลังไม่ใหญ่  ของเกาะนี้   เห็นหอสูงๆนั้นไหมค่ะ    หนูขึ้นไปแล้วสูงน่าดู  แต่วิวสวยค่ะ

มองเห็นทิวทัศน์อันสวยงาม  จากหอสูง   ไม่ค่อยจะสดใสเพราะฝนตกนิดน่ะ

ป่าธัญพืช    ติดกับทะเล   
และเป็นสวนสาธารณะด้วย

รออ่านอยู่นะจ๊ะ มาต่อเร็วเร้ว ...

(( อ้อ คำว่า "กรุง" ใช้กับเมืองหลวงเท่านั้นนะคะ เช่น กรุงปักกิ่ง กรุงโซล กรุงลอนดอน ถ้าเป็นเมืองใหญ่อย่างเซี่ยงไฮ้คงต้องเป็น "นคร" ค่ะ - หุหุหุ ความรู้จากการเป็น translator เก่าค๊าบ ))

รับทราบค่ะ   กรุงกับนคร  อิอิ

เดี๋ยวช่วงนี้ขอเตรียมสอบท้ายบทชีวะก่อนนะค่ะ    เดียว  มาโม้เรื่องที่ไปทัศนศึกษาแน่ๆค่ะ

ช่วงนี้ไม่รู้ทำไม  สอบเก็บคะแนนบ่อยจัง

ขอบคุณครับได้ไปเที่ยวเมืองจีนโดยไม่เสียเงินสักบาท
อยากไปเที่ยวไกล ๆ หลายวัน แต่มีปัญหากับเจ้าตัวเล็กที่เหน็บติดตัวขึ้นเครื่องไปไม่ได้
ทิ้งไว้ที่บ้านก็ไม่ได้เพราะไม่มีคนเลี้ยง จะไปไหนก็ต้องกะเตงไปทั้ง 3 แบบนี้แหละครับ
 ??? ??? ???

 :) โอ้ย.. น่าอิจฉาเจ้าตัวเล็กของคุณพี่โป๋แทนเจ้าตัวเล็กตัวน้อยตัวใหญ่ลูกๆ ของแม่หอยซะจริง เพราะลูกๆ แม่หอยน่ะ พาไปไหนด้วยก็ไม่ได้ เพราะมีตั้งเกือบโหล เดี๋ยวอิจฉากัน ทะเลาะกันแย่ แถมตัวโตเกินพิกัด..
ได้ไปเที่ยวในเมืองไทยแบบไปกันสามคนพ่อแม่ลูก อบอุ่นดีที่สุดในโลกอย่างนี้ มีความสุขที่สุดแล้วล่ะค่ะ..

ปล. เจ้าตัวเล็กของคุณโป๋น่ะ ใช่หนูกะทิหรือแปล่า แล้วน้องขุนแผนล่ะคะ จำได้ว่ามีขุนแผนกับกะทิ

ใช่ค่ะ  จะเที่ยวที่ไหนก้ไม่สุขใจเท่าบ้านเรานะค่ะ
ทะเลไทยสวยที่สุดค่ะ

แล้วที่สำคัญ  น้องหมาน้อย  น่ารักจริงๆค่ะ 
ที่บ้านก็เลี้ยง  ตั้ง 10 ตัวค่ะ  แต่เป็นพันธ์ทางธรรมดานี่เองค่ะ 

มาต่อเรื่องที่ไปจีนกันดีกว่าค่ะ
ขาดตอนมานานแล้ว

เพิ่งสอบชีวะไปค่ะ  โล่งแล้ว.................. 8)

กะทิครับคุณแม่หอย ส่วนเจ้าขุนแผนจอมซ่าส์ ต้องเฝ้าบ้าน สงสารเหมือนกันต้องอยู่้ตัวคนเดียว เอ้ย ตัวเีดียว แต่จะให้อยู่แค่คืนเดียวไม่ได้ไปหลายวัน ถ้าไปปักธงชัยหลายคืนก็เอาไปด้วย

อยากไปเที่ยวต่างประเทศกันแต่ติดเจ้ากะทิ กับเจ้าแผนที่แหละที่ไม่มีคนเลี้ยงเลยไม่ได้เที่ยวไหนเลย กุ้มจายจิง ๆ

กะว่าจะไปคารา่วะบรรพบุรุษ คือ ท่านบุเรงนอง ที่พม่าสักกะหน่อย เลยอด

ฝากเจ้าแผนไปให้แม่หอยเลี้ยงสักเดือนเอาไหม เจ้าแผนชอบว่ายน้ำเป็นชีวิตจิตใจ จะได้ช่วยแม่หอยเลี้ยงมือเสือไง

ขอบอกว่า  ชอบน้องแผนค่ะ  ดูเท่ดีค่ะ
โห  เจ้ากะทิ ได้เที่ยวไกลจังค่ะ 

อิจฉาซะแล้ว  หุหุ

วันที่ 29 ตุลาคม 2551
วันนี้กลุ่มของหนูจะได้ไปทัศนศึกษาที่เกาะชงหมิงค่ะ    อันที่จริงอยากจะบอกว่าการเที่ยวคนเดียวแบบไม่มีเพื่อนคนไทยไปด้วยนี่ก็สนุกเหมือนกันค่ะ  แต่แค่ไม่ค่อยรู้เรื่องรายละเอียดของเกาะนั้นมากนักค่ะ   

ตอนเช้าไปขึ้นขึ้นรถที่หน้าโรงแรม   รถออกเดินทางไปยังท่าเรื่อที่จะไปเกาะ   แต่พอมาถึงที่ท่าเรือก็พบปัญหาว่าต้องคอยเรือค่ะ  รอตั้ง 1 ชั่วโมงแนะค่ะ  แต่ระหว่างรอก็ไปถ่ายรูป  ชมบรรยากาศยามเช้า  แต่บรรยากาศมันออกแนวหม่นๆนิด  คล้ายๆว่าฝนจะตก  ฟ้าไม่ค่อยสดใสเลยค่ะ...........
ละแล้วก็ได้เวลา...... ลงเรือ   เห็นทะเลที่นี่แล้วผิดหวังมากๆค่ะ   อันที่จริงหนูก็พอรู้มาบ้าง  ว่าทะเลจะสวยเพราะแสง  ที่นี่แสงน้อยทะเลเลยไม่สวย    แต่ไม่คิดว่าจะไม่สวยเอาเสียเลย   คิดถึงทะเลไทยสุดหัวใจ   มันเป็นน้ำสีน้ำตาลเหมือนสีแม่น้ำมากว่าค่ะ    ไม่มีหาดทรายขาวๆที่วาดหวัง   มีแต่หาดหิน  ที่เป็นท่าเรือค่ะ  ระหว่างนั่งไปในเรือก็ไม่ได้เห็นความงามรอบๆทะเลเลยค่ะ   เพราะได้ที่นั่งตรงกลาง  จึงทำได้แค่นั่งเฉยๆ    วันนี้นำของฝากจากเมืองไทยมาแจกเพื่อนๆ(ส่วนมากเรียกว่าเพื่อนรุ่นพี่กับรุ่นป้าเห็นจะได้)    ของที่เอาไปก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร  แค่พวงกุญแจที่บ่งบอกความเป้ฯไทย  เช่น ปลาตะเพียนสาน  โขน  ตุ๊กตาเชียงใหม่  ของฝากจากสุพรรณ แบบนี้นะค่ะ  คือบางคนที่หนูสนิทหนูก็ให้เขา 2 อย่างเลยค่ะ   มีพี่คนจีนผู้หญิงสองคน  คือพี่จิ้ง(อายุ22ปี) พี่เป่ย(อายุ20ปี) สองคนนี้หนูสนิทมากๆค่ะ  นิสัยดีค่ะ  แล้วก็เพื่อนรุ่นเดียวกัน donsiqi (อายุ 17ปี)  บางทีภาษาจีนก็ออกเสียงยากสำหรับหนูจริงๆค่ะ  พอหนูให้ของพวกเขา  พวกเขาก็ทำหน้าตาดีใจมาก   หนูมีความสุขจังที่ได้มอบอะไรให้ใคร  แล้วก็ให้คนที่อายุ40 กว่าๆ ด้วยค่ะ  ตอนแรกคิดว่าเหมาะไหมถ้าจะให้  เพราะของที่หนูมีมันไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรเลยค่ะ  แต่ถ้ามองในด้านความจริงใจของเด็กคนหนึ่ง   เขาคงไม่คิดอะไร  หนูจึงตัดสินใจให้เขา   แล้วเขาก็มีสีหน้ายินดีเป็นอย่างยิ่ง  ให้ทั้งคนจีน ญี่ปุ่น  สเปน  รู้สึกว่ามิตรภาพดีๆ ก็เริ่มจากการให้นี่แหล่ะ
มาถึงเกาะแล้ว  สภาพเกาะก็เป้ฯอย่างในรูปนะค่ะ  เป็นเหมือนเมือง  เมืองหนึ่ง  ที่มีความเจริญ  แต่อุดมไปด้วยธรรมชาติงามๆ  ต้องนั่งรถบัสไปยังโรงเรียนแห่งหนึ่งของเกาะนี้   
โรงเรียนแห่งนี้มีตั้งแต่ประถม  จนถึงมัธยมต้น   นักเรียนที่นั่นน่ารักดีค่ะ   เรียนกันห้องละ 30 กว่าคน     โรงเรียนกว้างมากๆค่ะ   ตอนนี้ฝนเริ่มตกนิดๆค่ะ   อาคารสูง  น่าจะไม่เกิน  7-8 ชั้นค่ะ  แต่ห้องน้ำที่นี่  สกปรกค่ะ  ไม่ไหวจริงๆ  นั่งเรียนจะนั่งเรียนกับห้องของตัวเอง  ไม่เดินเรียนอย่างบางโรงเรียนในประเทศไทย     สภาพโดยรวมเงียบสงบมากค่ะ   ไม่ค่อยเห็นเด็กออกมาวิ่งเล่นนอกห้องสักเท่าไร   
กินข้าวมื้อกลางวันที่นี้ค่ะ   อาหารอร่อย  มีหลากหลาย  พอทานอาหารเสร็จก็เตรียมไปพิพิธภัณฑ์   นั่งรถต่อเพื่อนไปพิพิธภัณฑ์   ตอนนี้ฝนปรอยๆมาตลอดเลยค่ะ
มาถึงพิพิธภัณฑ์แล้ว   เป็นพิพิธภัณฑ์เล็กๆค่ะ  ภายในมีข้อมูลเกี่ยวกับ  ประวัติศาสตร์  แล้วก็เรื่องของชายฝั่ง  ธรรมชาติ และอื่นๆค่ะ  ต้องให้เพื่อนคนจีนคอยเล่าให้ฟังค่ะว่าอะไรเป็นยังไง   แล้วก็ได้ขึ้นหอสูงๆ  เพื่อชมทิวทัศน์จากด้านบน    โห สูงมากค่ะ  แล้วก็สวยมากๆค่ะ  ตอนนี้ฝนเริ่มจาง  แต่มันก็ไม่สดใสเลยค่ะ  อึมครึมตลอดวัน  ดูจากรูปก็คงเห็นใช่ไหมค่ะ    หลังจากนั้นพวกเราก็เคลื่อนพล  เพื่อไปสวนสาธาณะค่ะ   สวนที่ว่านี้ติดกับทะเล  เป็นป่า reed ซึ่งหนาแน่นมาก  ไม่เห็นสัตว์อะไรเลยค่ะ   แล้วก็ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจมากค่ะ  ไม่ค่อยหลากหลายเหมือนป่าชายเลนบ้านเรา  เที่ยวป่าโกงกางที่ไทยสนุกกว่ามากๆค่ะ    แต่ระหว่างทางนะน่าสนใจกว่าค่ะ  คือได้คุยเล่น  หยอกล้อกับเพื่อนๆ  คุยกันถึงวัฒนธรรมต่างๆ  เรื่องภาพยนตร์  เรื่องต่างๆมากมาย  เรียนรู้ภาษาจีน  แล้วก็เล่าเรื่องราวไทยๆให้เขาฟัง  ตรงนี้แหล่ะค่ะคือความสุขใจ  แถมอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ  เวลาแห่งความสุขก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว  วันนี้เหนื่อยจริงๆค่ะ   เดินในสวนนั้น  ก็ไกลอยู่  ง่วงๆๆ  แต่พอเดินทางกลับก็ไม่ได้หลับค่ะ  เพราะต้องลงเรือ ต่อรถ  พอมาถึงโรงแรมก็ต้องมาทำ  ใบสรุปการรายงานของกลุ่มเรา  ตอนนี้ทั้งเหนื่อยทั้งเครียด   เพราะว่าคุยกันแค่  7-8 คน  แล้วมีผู้ใหญ่ด้วย  ตัวหนูไม่ได้คล่องภาษามากแต่ก็ได้ช่วยแสดงความคิดเห็นไปเล็กน้อย  เรื่องของการ Save oue sea and save our world by our hands.  อยากกลับโรงแรมจะแย่แล้วค่ะ  ง่วงมากๆๆๆๆๆ   แต่โชคดีที่มี เมโลดี  เขาเป็นเจ้าของภาษา  จะช่วยเรื่องภาษาได้เยี่ยมค่ะ  แถมเขาก็ 21 แล้วค่ะ  กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไป  ทุ่ม ครึ่ง 
วันนี้ อาจารย์เปี่ยมศักดิ์  ได้ฝากให้คุณKobuke ดูแลหนูเรื่องอาหารเย็น   สรุปว่าหนูต้องไปกินข้าวเย็นกับคุณ  โกบุเกะ 2 คนหรือค่ะ  โอ้ยไม่นะ  อยู่ยิ่งฟังภาษาอังกฤษของคนญี่ปุ่นไม่ออกอยู่ด้วย   แต่ทำไงได้  เป็นเด็กต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่  แต่โชคย่อมเข้าข้างค่ะ  เจออาจารย์เปี่ยมทานข้าวเย็นพอดี  เราเลยนั่งโต๊ะเดียวกัน 3 คน  หนูก็สบายใจหน่อย   ผู้ใหญ่ท่านคุยกัน  หนูก็วางตัวไม่ค่อยถูก  แถมไม่เคยออกงานแบบนี้  ไม่รู้การวางตัวเลย   ก็ที่บ้านนอกไม่มีอะไรแบบนี้นี่น้า  แถมนี้ก็ครั้งแรกที่มารับประทานอาหารกับผู้ใหญ่อย่างนี้  หนูพยายามสงบเต็มที่ค่ะ  ท่านถามมาก็ตอบค่ะ  ตอบก็เขอะๆเขินๆ  ผิดๆถูกๆ  แต่วันนั้นก็รอดมาได้ 
เดินกลับโรงแรมเองค่ะ  เพราะไม่อยากรบกวนอาจารย์เปี่ยมค่ะ   ท่านงานหนักมาค่ะ  เพราะท่านเป็นคณะกรรมการการจัดการ  ของงานนี้ด้วยค่ะ   

คืนนี้อาบน้ำ            แล้วหลับยาวค่ะ.........................
 ;D

เห็นไหมค่ะ  ว่าทะเลที่นี้น้ำเหมือนแม่น้ำเจ้าพระยาเลยค่ะ   สงสัยจังค่ะว่า  จะมีสักวันไหมที่ทะเลที่นี่จะสวยงาม
แถมฟ้ายังหมองไม่สดใสเอาเสียเลย...............    :(

  ที่นี้  นาข้าวอะไรก็ไม่ทราบนะค่ะ   อยู่ในช่วงสีทองอำไพเชียวค่ะ

ภายในพิพิธภัณฑ์

พี่เป่ย  marine_wi  แล้วก็dongsiqi

ป่าอ้อ  มีแต่อ้อ

เดินทางไปตามสะพานไม้

ตอนกลับมาโอกาสได้ถ่ายภาพนี้มา...........

ชอบสะพานไม้ในป่าอ้อ......น่าไปเดินๆ....นั่งๆ...นอนๆ....ตอนแดดร่มลมตกจังค่ะ... :-*

รออ่านและชมภาพต่อจ้ะหนูวิ.....

สะพานไม้น่าถ่ายรูปเล่นมากๆ   :-*

เหลือเรื่อง  อีกนิดเดียวค่ะ  เหลือวันสุดท้ายของงานนี้ค่ะ 
เดี๋ยว  มาเล่าต่อแน่ๆค่ะ

ปล.ที่สะพานไม้ฝนตกนิดๆด้วยนะค่ะ 

มาแล้วค่ะ(ขอโทษที่ช้าไปจริงๆ)
วันที่30 ตุลาคม 2551
วันสุดท้ายของการประชุม   ในช่วงเช้าทุกอย่างก็เดิมค่ะ  ทานอาหารเช้าที่โรงแรมที่หนูพัก  แล้วก็เดินไปโรงแรมทีจัดสัมมนา  ตอนเช้ากลุ่มของหนูปล่อยสบายๆเลยค่ะ  เพราะกิจกรรมอะไรให้ทำแล้ว  ตอนนั้นก็เบื่อและเซ็งเลยค่ะ  แต่ก็พอดีได้คุยกับรุ่นพี่คนจีนที่คอยดูแลการประชุมหลายคนก็ได้เรียนรู้อะไรอีกมากค่ะ  มีเวลาถึงช่วงเที่ยงเลยค่ะ   อ่อ  ลืมเล่าค่ะ คือวันนี้และค่ะ  หนูนั่งที่โณงแรมแล้วด้วยความคิดที่ว่าคงเหมือนประเทศไทย  หนูคิดว่าจะวางกระเป๋าไว้แปบหนึ่ง แล้วจะกลับไปเอาของที่โรงแรมที่พัก  แค่แปบเดียวเอง  กลับมาก็ไม่เจอกระเป๋าสะพายใบใหญ่  ก็ตกใจค่ะ  แต่พอถามพนักงานเขาก็บอกว่าเขาเก็บไว้ให้  ต้องขอบคุณเขาเป็นการใหญ่ เฮ้อ อุทาหรณ์สำหรับตัวเองจริงๆค่ะ -_-!  วันนี้ก็ดูไม่ค่อยมีอะไรมาก  แล้วบางคนก็กลับบ้านกันแล้วค่ะ  พอตอนบ่ายก็ขึ้นรถจากโรงแรมนี้ไปยัง East Chaina Normal University ไปยังมหาวิทยาลัยนี้เพื่อพิธีปิด  คนก็ไม่มากเท่ากับพิธีเปิดค่ะ  มีเกือบ200 ได้ ต่างจากตอนขามาซึ่งมี 400กว่า  พิธีปิดนั้นจะมีตัวแทนกลุ่มออกไปอ่านรายงานการประชุมของแต่ละกลุ่ม  และสุดท้ายมีงานเลี้ยงส่ง  ก็เป็นงานที่ไม่ใหญ่โตอะไรเน้นความอบอุ่น  อาหารก็เหมือนที่ได้กินมาหลายวัน  และสุดท้ายก็กลับบ้านค่ะ

กลับประเทศไทยในเช้าวันที่ 31 ตุลาคม.......

ต้อนรับกลับบ้านเฮาจ้า  ;D ;D ;D