กระดานข่าว Save Our Sea.net

                      

                                ชุมพร...จุดนัดพบของผู้พิทักษ์รักษ์ทะเล กับ ผู้มีเศรษฐกิจพอเพียงในหัวใจ

อ้าว .. พี่สายชลหายไปไหน ..  :'(

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด....ชุมพรที่สายชลคุ้นเคย จะหมายถึงชายหาดสีขาวสะอ้านที่โค้งเกือบเหมือนวงพระจันทร์เสี้ยว ที่เรียกขานกันในชื่อ  “ทุ่งวัวแล่น”  

ในความเป็นจริง....หาดทุ่งวัวแล่นเป็นเพียงหาดทรายหนึ่งในหลายๆแห่งของชุมพร ที่ความเจริญแบบสะเปะสะปะไร้ระเบียบทำให้ชายหาดด้านเหนือที่เคยสวยงามกลายเป็นแหล่งเสื่อมโทรม รกรุงรังด้วยร้านอาหารและบาร์เหล้า ที่สร้างรุกล้ำเข้าไปในเขตชายหาด ด้วยการสร้างเขื่อนกันคลื่นกัดเซาะ ที่ส่งผลให้ระบบนิเวศเปลี่ยนไปจนกู่ไม่กลับ


โชคดีที่หาดทุ่งวัวแล่นด้านใต้ยังคงความงามไว้ได้ หาดทรายยังขาว น้ำทะเลยังสวย  ต้นมะพร้าว...ต้นสน...และไม้ใหญ่น้อยยังคงยืนต้นให้ความร่มครึ้มไปทั่วบริเวณ ซ่อนอาคารสิ่งปลูกสร้างที่เป็นเรือนไม้หลังคาทรงเตี้ยไว้ได้มิดชิด   

ที่นี่เป็นที่ตั้งของ "ชุมพรคาบาน่า"....รีสอร์ทอิงธรรมชาติที่มีอายุยาวนานมากว่า 27 ปี  

ทำไมถ่ายไม่สวยได้อย่างนี้นะ   :(  :(

ไปรับใช้ผู้มีอุปการคุณมาค่ะน้องพิงค์..... :-*



อุ๊ยยยย.....อ่านที่น้องเบิร์ดพิมพ์แล้วงงวุ้ย........ปฏิเสธซ้อนปฏิเสธอย่างนี้ สรุปว่าที่พี่สองสายถ่ายภาพสวยหรือไม่สวยล่ะนี่....กีากกกก.....ก๊ากกกก.... :-X

เสาโทเทม  (Totem Pole) แบบอินเดียนแดง ยืนตะหง่านเฝ้ามองทะเลหน้าหาดทุ่งวัวแล่นมานานปี  จะบอกได้ไหมว่าทะเลครวญคร่ำร่ำไห้ หรือหัวเราะอย่างสุขใจ...  

แล้วผู้คนที่อยู่ที่นี่ล่ะ....สุขดีหรือไฉน.....

อุ๊ยโหยว อิอิ พิมพ์ตกไป 1 คำค่ะ ขาดประธานไปเสียนี่

ขออนุญาตแก้ไขค่ะ "ทำไมเราถ่ายไม่สวยอย่างนี้นะ"

ขอโทษค่ะ ปล่อยไก่ไปทั้งเล้า  :(  :'(  แต่ก็ได้ทำให้พี่สายชลขำค่ะ อิอิ

ไม่เป็นไรค่ะ....รู้ว่าหนูพิมพ์ผิดแน่ๆ...คิกๆ.... :-X

กระท่อมเรือนไม้ที่สองสายเคยพักเมื่อ 25 ปีก่อน ยังคงยืนหยัดให้ได้เห็น แม้จะทรุดโทรมไปบ้างตามกาลเวลา....  

สำนักงานเรือนไม้ไผ่หลังซุ้มเฟื่องฟ้า  ที่เห็นที่ไรอยากเข้าไปนั่งเล่นนอนเล่นทุกที.....

กระต๊อบหลังเล็กใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ เห็นแล้วทำให้นึกถึงเรือนหอที่หาดทุ่งวัวแล่นของ "ธำรงและภัคคินี"  คู่พระนางในเรื่อง "แผ่นดินของเรา" บทประพันธ์ของ   "แม่อนงค์"  ที่สายชลชื่นชอบเป็นพิเศษ

 ถ้าได้ไปนอนพักที่กระต๊อบหลังนี้ล่ะก็.....วิเศษเลยล่ะค่ะ.....

แต่ห้องพักของเรากลับเป็นตึกก่ออิฐถือปูนสามชั้น หลังคาสูงไม่เกินยอดมะพร้าว รูปทรงเหมือนกล่องไม้ขีดเรียงเลื่อมกัน ที่นัยว่าเป็นตึกที่สร้างขึ้นจากอิฐบล็อคลดโลกร้อนที่ช่วยให้ภายในห้องเย็นสบายตลอดเวลา  ช่วยประหยัดไฟฟ้าที่ใช้ทำแอร์ได้มากโข

ตัวตึกสามหมู่  หมู่ละสิบเอ็ดห้องตั้งอยู่ลึกเข้าไปในสวนด้านหลัง ห่างจากชายหาดกว่าร้อยเมตร  แต่เดินไปได้ไม่เบื่อ เพราะไม้ดอกไม้ใบที่ปลูกไว้สองข้างทางชวนให้ชื่นชมได้อย่างเพลิดเพลิน 

ส่วนที่ว่าทำไมถึงปลูกตึกเข้าไปลึกจากชายทะเลนัก ได้คำตอบมาว่าเวลามีพายุหรือหากจะเกิดคลื่นยักษ์ถล่มขึ้นมาเหมือนแถวทะเลอันดามันบ้างละก็  คนอยู่ตึกในสวนจะปลอดภัยมากกว่าพวกที่อยู่บ้านพักติดทะเล....อืมมมม  ฟังดูดีจังเลยนะคะ...

สองสายเดินทางจากกรุงเทพฯไปชุมพรในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์อยู่สี่ประการคือ....

ประการแรก.....เพื่อเข้าร่วมประชุมเชิงปฏิบัติการเสริมสร้างความเข้มแข็งเครือข่ายอนุรักษ์ทะเลและชายฝั่งเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในอ่าวไทยตอนกลาง

ประการที่สอง....เพื่อไปสำรวจบริเวณที่ทำการอุทยานแห่งชาติทางทะเล หมู่เกาะชุมพร ว่าจะเหมาะสมในการจัดค่ายเยาวชนของ SOS หรือไม่

ประการที่สาม....เพื่อไปดำน้ำสำรวจสภาพใตัน้ำบริเวณเกาะง่ามน้อย และเกาะง่ามใหญ่ ว่ามีสภาพอย่างไรหลังจากที่สมาชิก SOS ได้ไปดำน้ำตัดอวนที่นี่เมื่อ 6 เดือนที่แล้ว

ประการที่สี่.....เพื่อสนทนาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกับพี่ขุมและพี่โจ้ เจ้าของชุมพรคาบาน่ารีสอร์ต ที่เรารักนับถือและไม่ได้พบกันมาสองสามปีแล้ว

ตอนเราไปถึงชุมพรคาบาน่านั้น  อยู่ในช่วงแดดร่มลมตก.... 

เจ้าหน้าที่ของ ศูนย์วิจัยและพัฒนาทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งอ่าวไทยตอนกลาง นำโดยผู้อำนวยการศูนย์ฯ คุณ นิภาวรรณ บุศราวิช หรือ คุณต๊ะ นั่งคอยต้อนรับเราอยู่

หลังจากนำข้าวของไปเก็บในห้องพักที่สวยงามและสะอาดสะอ้านแล้ว  สองสายก็ออกมาลงทะเบียนเข้าร่วมประชุม แล้วก็อาศัยระเบียงห้องอาหารที่อยู่ติดชายทะเลนั่งเล่น รอเวลารับประทานอาหารและเข้าร่วมประชุมในช่วงค่ำ....

แดดอ่อนแสง....คลื่นน้อยๆที่ทะยอยเข้าหาชายหาดที่ขาวสะอ้าน  และสายลมที่โชยมาแผ่วเบา  ทำให้บรรยากาศที่ทุ่งวัวแล่นในเย็นวันนั้นน่ารื่นรมย์ยิ่งนัก

รูปสวย.ย..ย...ย...จังเลยคร๊าบบบ
รออ่านตอนต่อไปคร๊าบบบ
 :D
...
อยากใส่วันพีซเดินริมหาดแล้วมีคนแอบถ่ายรูป
เอาวันพีซแบบหนุ่มในรูปเลยคงน่าสนใจมิใช่น้อย
ฮี่ ฮี่ ฮี่ >:(

ได้ทานกล้วยทอดแน่ ๆ เลย เพื่อนเบริ์ดมันหลงใหล กล้วยทอดที่นี่มาก เบริ์ดไปก็นอนตึกเหมือนกันค่ะ

รูปสวยจังฮู้ (แหะ แหะ คราวนี้พิมพ์ไม่ผิดแน่นอน)   :-*

ป.ล. พี่เบิ๊ดจะใส่วันพีซเหรอ น่าใส่ทูนะคะ น่าถ่ายกว่าเยอะเลย อิอิ

(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/dookdik/mushroom/47_65953_5e7e9b08c0ab4c1.gif)

สวยขั้นเทพขนาดนี้...ไม่อยากชมละ อิอิ  :-* :-* :-*

พี่พิงค์ทำแบบนี้......งั่นถ้าพี่เบิ๊ดใส่ เดี๋ยววานให้ใช้ Macro ZOOM ZOOM ZOOM ดีก่า

คุณสายน้ำฝากมาบอกว่า  หนูเบิ้ดใส่วันพีชแล้วคนจะนึกว่าผู้ชาย  ให้ใส่ทูพีชน่าจะดีกว่า  จะได้ส่องกล้อง (แต่ไม่กล้าซูมมม....ซู้มมมมม.....ซูมมมม.....) อย่างนี้....

 :-[ :-[ :-[ :-[     น้องเบิ๊ดจ๋า   :-[ :-[ :-[     อากาศช่วงนี้เริ่มร้อนยังไม่มากเท่าไรนะก๊ะ 

มาอารมณ์ไหนเนี่ย  มั่นมากกกกกกก   กับ น่ากลัวมากกกกกกกกกกกกกก  แต่ !!!!!!!!!!     สู้ตายค่ะ

จะรอ  :D :D :D :D :D :D :D :D





แต่ข้อกล่าวหานี้ของพี่สายน้ำ  น้องเบิ๊ดสู้ตายค่ะ  สู้ สู้  (เผื่อจะได้ชมเป็นขวัญตา  ด้วยเรา ฮิ ฮิ ฮิ )

ว่าแต่ทริปอันดามันใต้ อย่าเพิ่ง นะหนู  พี่อดไปค่ะ เดี๋ยวอดชม ง่ะ

มัวแต่แซวน้อง เลยลืมเลย  ยังรอติดตามข่าวงานประชุมอยู่นะค่ะ พี่น้อย   หาดทุ่งวัวแล่นสวยจังยังไม่เคยไปเลยค่ะ

การประชุมในช่วงค่ำของคืนวันแรก เป็นไปในลักษณะที่เรียกว่าการประชุมโต๊ะกลม โดยมี ดร.โด่ง (ปิ่นสักก์ สุรัสวดี)เป็นผู้นำการประชุมแบบกันเอง ในเรื่องทั่วๆไปเกี่ยวกับภารกิจของกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง (ทช.)  แต่ดูจะได้เรื่องได้ราว พูดได้อย่างกว้างไกล และสนุกสนานเพลิดเพลินจนเวลาผ่านเลยไปจนเกือบเที่ยงคืน


การประชุมอย่างเป็นเรื่องเป็นราวตามหลักการเริ่มต้นในเช้าวันใหม่ที่ตะวันแผดแสงแรงกล้า  ท้องฟ้าแจ่มใส และทะเลเรียบเป็นกระจก....


ผู้เข้าร่วมประชุมทั้งที่นอนพักอยู่ที่คาบาน่าตั้งแต่เมื่อคืนและที่มาจากบ้านพักในเมืองชุมพร ประจวบคีรีขันธ์ และสุราษฎร์ธานี  ชุลมุนลงทะเบียงกันอยู่หน้าห้องประชุมริมทะเลตั้งแต่เช้า  เสร็จแล้วก็ทยอยเข้าไปหาที่นั่งกันตามอัธยาสัยในห้องประชุมที่เตรียมที่นั่งไว้ร้อยที่  แต่ใกล้ถึงเวลาประชุม คนก็ยังเดินเข้าห้องประชุมมาเรื่อยๆ รายการยกเก้าอี้มาเสริมเพิ่มเติมจึงเกิดขึ้น ไปๆมาๆได้ยินมาว่ามีคนเข้าร่วมประชุมครั้งนี้กว่า 120 คน

ผู้เข้าประชุมทั้งหมดสามารถแบ่งออกได้เป็นห้ากลุ่มใหญ่ๆ  คือ....

กลุ่มผู้ดำเนินการและประสานงานจากกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

กลุ่มวิทยากรที่เดินทางมาจากหลายแหล่งแห่งที่

กลุ่มตัวแทนหน่วยราชการที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว ทะเลและสิ่งแวดล้อมในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์  ชุมพร  และสุราษฎร์ธานี
 
กลุ่มผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวและกลุ่มอนุรักษ์ทะเลและสิ่งแวดล้อมในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์  ชุมพร  และสุราษฎร์ธานี (เกาะสมุย  เกาะพงัน และเกาะเต่า)

กลุ่มอนุรักษ์ทะเลและสิ่งแวดล้อมทั้งที่เป็นคนไทยและต่างชาติที่ไม่ได้มีถิ่นฐานอยู่ในสามจังหวัดดังกล่าวข้างต้น  (สองสายจัดอยู่ในกลุ่มนี้)



ได้ฤกษ์เปิดงาน.....น้องซุ่ ภรรยาสุดน่ารักของ ดร.โด่ง เชิญท่านผอ.ต๊ะ มากล่าวรายงานวัตถุประสงค์ของการจัดประชุมต่อประธานในพิธีและผู้เข้าร่วมสัมมนา
  

ผอ. ต๊ะกล่าวต้อนรับและรายงานถึงวัตถุประสงค์ของการจัดการประชุมเชิงปฏิบัติงานในครั้งนี้ ซึ่งสรุปได้ว่า

วัตถุประสงค์หลักของการประชุม คือ เพื่อสร้างจิตสำนึกให้ผู้ประกอบการท่องเที่ยวและเครือข่ายอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง โดยชี้ให้เห็นถึงความสำคัญ คุณค่าและภัยคุกคามที่ส่งผลสมบูรณ์ของแนวปะการัง และกระตุ้นให้มีส่วนร่วมในการปกป้องทรัพยกร และส่งเสริมให้มีการดำน้ำอย่างเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมไปใช้ปฏิบัติเพื่อให้เกิดการท่องเที่ยวแบบยั่งยืนในอ่าวไทยตอนกลาง

จากนั้น...ผอ. ต๊ะ ได้เรียนเชิญรองผู้ว่าราชการจังหวัดชุมพรมากล่าวเปิดประชุม

ท่านรองผู้ว่าราชการจังหวัดชุมพร  (นายวรกานต์ ยกยิ่ง)  ขึ้นกล่าวเปิดประชุม 

 
เรื่องที่น่าสนใจในคำกล่าวเปิดประชุมก็คือ  การที่ทางจังหวัดชุมพรจะจัดให้มีศูนย์ดำน้ำขนาดใหญ่สมบูรณ์แบบ คือจะมีทั้งการสอนดำน้ำครบทุกระดับความรู้ ....การซ่อมแซมอุปกรณ์ดำน้ำ.....และโรงพยาบาลที่รับรักษาผู้เป็นโรคจากการดำน้ำ ที่ได้ยินแล้วก็ดีใจ ก็คือจะมี Recompression Chamber ด้วย

แต่ฟังแล้วให้ห่อเหี่ยวก็คือ....ทางจังหวัดจะจัดแข่งขันเจ๊ตสกีระดับชาติที่ยิ่งใหญ่บริเวณหน้าโรงแรมใหญ่แถวหาดทรายรี  เจ๊ตสกีจะมาแล่นแข่งกันส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว จนขึ้นชื่อเลื่องลือไปทั่วโลก.... ;)

ชักจะห่วงว่า แม้จะเลิกการแข่งขันไปแล้ว...ทะเลชุมพรจะมีเรือเจ๊ตสกีวิ่งโฉบเฉี่ยวไปมาเหมือนพัทยาจริงๆเลยค่ะ.... :'(


ท่านรองผู้ว่าฯ ยังกล่าวตามมาด้วยเรื่องการขอเรือรบจากกองทัพเรือไปจมแถวๆใต้ทะเล ห่างจากเมืองปะทิวราว  9 กิโลเมตร  ซึ่งฟังๆดูแล้วก็ดูดี แต่ใยไปจมซะไกลขนาดนั้น  แถมใต้ทะเลคงจะหาความใสของน้ำได้ยากยิ่ง


อืมมม.... น่าจะปรึกษาหารือกับนักดำน้ำและนักวิชาการที่จะรู้ดีว่าจุดจมเรือนั้นเหมาะสมหรือไม่เพียงใดเสียก่อนจะไปตกลงปลงใจจมเรือนะคะ เพราะไม่อยากจะให้เกิดการใช้ประโยชน์จากเรือไม่คุ้มค่า  จะสูญเปล่าไปอย่างน่าเสียดายเหมือนที่เคยผ่านมาแล้วน่ะค่ะ  

มารออ่านต่อจ๊ะ.... เห็นพี่เหน่ง แว๊บๆๆ ใช่ไหมคะ พี่น้อยพี่จ๋อม  :-*  :-*  :-*

คนคิดคนเสนอ ก็ได้แต่เสนอ ไม่แน่ใจว่า เอาสติด้านไหนไตร่ตรองว่าสิ่งที่นำเสนอมา มันไร้ซึ่งสติ .. คิดแต่จะได้ เงินเงินเงิน  เท่านั้น จริงๆ หรือ .. (http://bmwbmw.myweb.hinet.net/A19/007/069.gif)

ไม่ได้รบกวนชวนใครไปด้วย เพราะเป็นวันธรรมดาไม่ใช่เสาร์-อาทิตย์  และระยะนี้ดูพวกเราแต่ละคนดูจะมีกิจธุระล้นมือกันอยุ่ทั้งนั้นค่ะ.... ;)

อ้าว ไม่ใช่พี่เหน่งหรือค่ะ เห็นใส่เสื้อ SOS ของพวกเราค่ะ อุ๊บบบบบบสายตาไม่ดีเลยค่ะ  :'(  :'(

เค้าจะจัด Jet Ski หรือค่ะ ทำไม่ไม่แข่งขันเก็บขยะล่ะค่ะ น่าสนใจมากกว่า และได้ประโยชน์จากการแข่งขันนี้ด้วย

เห็นด้วยกับความคิดที่จะให้เป็นศูนย์กลางของเรื่องดำน้ำ แต่คิดว่า เรื่องนี้ทางเกาะเต่า จะห็นด้วยหรือเปล่าล่ะค่ะ

เพราะอาจจะสูญเสียประโยชน์มหาศาล..... เรื่องของอิทธิพล อีกแล้ว  :-[  :-[  :-[

ที่เห็นด้านหลังนั่นคือ  อาจารย์ศักดิ์อนันต์ ปลาทอง หรือ อาจารย์บอย นักวิชาการด้านทะเลสิ่งแวดล้อม ลูกศิษย์เอกของอาจารย์สุรพล สุดารา  อาจารย์บอยนับได้ว่าเป็นกำลังสำคัญยิ่งในการทำกิจกรรมที่เกี่ยวกับการอนุรักษ์ทะเลหลายโครงการ  ขณะนี้เป็นหัวหน้าทีมทำเรื่องยกทะเลอันดามันเป็นมรดกโลกอยู่

ถือได้ว่าอาจารย์บอยเป็นผู้มีอุปการคุณท่านหนึ่งของ SOS  และร่วมทำงานกับสองสายมาหลายงาน  เราจึงได้มอบเสื้อ SOS หนึ่งใน 30 ตัวที่ได้แจกไปแล้วให้กับอาจารย์บอยค่ะ

มีแต่คนชมว่าเสื้อ SOS สวย และอยากได้กันมากมาย  ต้องขอแสดงความยินดีกับน้องเบิ้ดผู้ออกแบบลาย  รวมทั้งน้องติ่ง....น้องอุ้ม....และน้องหลี ทีมงานทำเสื้อของเราด้วยค่ะ


แล้วจะทำเสื้อล๊อตใหม่กันอีกดีไหมคะ....จะขอสั่งสัก 3 โหล เอาไว้แจกเพื่อนฝูง..... ;D  

 :) โอ๊ะ โอ.. อาจารย์บอยเดี๋ยวนี้เติบโตขนาดเดียวกับคุณ Seaman เลยหรือคะนี่ .. อิ อิ.. :)

ปลาบปลื้มใจเป็นยิ่งนักค่ะ ปลื้มใจ ปลื้มใจ
ล๊อตใหม่นี่เอาลายเดิมหรือลายใหม่คร๊าบพี่น้อย 8)

น้องแม่หอยคะ....อาจารย์บอยใส่เสื้อขนาด XL ยังไม่ถึงขนาด XXL ค่ะ.... ;D


น้องเบิ้ดจ๋า.....พี่ยังชอบเสื้อสองแบบแรกที่หนูออกแบบอยู่จ้ะ  เพื่อตัดความยุ่งยาก ทำรุ่นเดิมนี้ไปก่อนก็ดีนะจ๊ะ.... :-*

สองวันที่ผ่านมาวุ่นวายมาก เรื่องที่เล่าก็เลยไม่ค่อยจะปะติดปะต่อ  วันนี้จะพยายามเล่าให้จบ เพราะจะหนีไปเข้าป่ากับพี่ milo 15 สัก 3 วันค่ะ.....


หลังท่านรองผู้ว่ากล่าวเปิดการประชุมที่เรียกเสียงฮือฮา และโห่ฮาไปแล้ว  ท่านวิทยากรผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับทะเล....สิ่งแวดล้อม....และการท่องเที่ยว ก็ทยอยขึ้นมาพูดบรรยายในหัวข้อต่างๆที่น่าสนใจ เช่น


ดร. ธีรภัทร ประยูรสิทธิ์ ผู้อำนวยการสำนักแผนงานและสารสนเทศ กรมอุทยานสัตวป่าและพันธุ์พืช  มาบรรยายในหัวข้อ "ความสัมพันธ์ในความหลากหลายทางชีวภาพและระบบนิเวศของอ่าวไทยตอนกลาง (จากแผ่นดินใหญ่ถึงระบบนิเวศเกาะ)


นายนิพนธ์ พงษ์สุวรรณ จาก สถาบันวิจัยและพัฒนาทรัพยากรทางทะเล ชายฝั่งทะเล และป่าชายเลน จ. ภูเก็ต บรรยายในหัวข้อ "สภาพความเปลี่ยนแปลงและผลกระทบต่อระบบนิเวศปะการัง ในอ่าวไทยตอนกลาง"


ดร. อานนท์ สนิทวงศ์ ณ. อยุธยา จาก ศูนย์เครือข่ายงานวิเคราะห์วิจัยและฝึกอบรมการเปลี่ยนแปลงของโลกแห่งภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (SEA START) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย บรรยายเรื่อง "ความเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการเตรียมรับมือของชุมชนและการท่องเที่ยวในอ่าวไทยตอนกลาง"


ดร. ปิติวงษ์ ตันติโชดก มหาวิทยาลัยวิลัยลักษณ์  บรรยายเรื่อง "การพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมน้อยที่สุด"


นายสมศักดิ์ สุรทรวนภัทร จาก IUCN บรรยายเรื่อง "การจัดการทรัพยากรและชายฝั่ง 'จากภูเขาถึงทะเล'  อย่างมีส่วนร่วม" 


นายพิสิษฐ์ ชาญเสนาะ จาก สมาคมหยาดฝน บรรยายเรื่อง "ความเข้มแข็งของผู้นำและชุมชนท้องถิ่นในการจัดการอนุรัษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง"

 
 

นายวัชระ สันสาคร รองนายกเทศมนตรีปากพะยูน จังหวัดพัทลุง  บรรยายเรื่อง "การจัดการของเสีย (ขยะและน้ำเสีย)"


นายธารา บัวคำศรี  จาก Green Peace  บรรยายเรื่อง "การใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ"


คุณศรีจันทร์  มนรักขารมย์    จาก โรงแรม Evason บรรยายเรื่อง "นโยบายความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมของภาคธุรกิจ"


คุณ กัญญารัตน์ โฆษะวิสุทธิ์ จาก Greenfins บรรยายเรื่อง "การใช้สื่อโฆษณารณรงค์เพื่อการดำน้ำที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของภาคธุรกิจ"

ในช่วงพักเบรคก่อนอาหารเที่ยง มีกิจกรรมคลายเครียด ด้วยการแบ่งกลุ่มอภิปรายออกเป็น 3 กลุ่ม คือ

กลุ่มที่ 1....เป็นกลุ่มตัวแทนของผู้ที่อยู่บนชายฝั่งจังหวัดประจวบฯ  ชุมพร และสุราษฎร์ฯ

กลุ่มที่ 2....เป็นกลุ่มตัวแทนของผู้ที่อยู่บนเกาะสมุยและพงัน

กลุ่มที่ 3...เป็นกลุ่มตัวแทนของผู้ที่อยู่บนเกาะเต่า

ตัวแทนจากกลุ่มทั้งสามจะร่วมกัน วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของระบบนิเวศ สภาพ/การใช้ประโยชน์แนวปะการัง  ผลกระทบจากการพัฒนาและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิประเทศ  โดยมี คุณศศิน เฉลิมลาภ เลขาธิการมูลนิธิสืบ นาคะเสถียร เป็นผู้ดำเนินรายการ

สมาชิกทุกกลุ่มถูกเชิญมานั่งรวมกันก่อน  เพื่อฟังวิธีการทำงาน....


 

การให้คะแนนความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการและคุณภาพของสิ่งแวดล้อมทั้งบนบกและทางทะเลของกลุ่มต่างๆ

ผลการให้คะแนนของแต่ละกลุ่ม.....

กลุ่มชายฝั่งจะให้คะแนนเกาะกลุ่มกันมาก คือการจัดการปานกลาง ทำให้สภาพสิ่งแวดล้อมอยู่ในคะแนนปานกลางตามไปด้วย

ส่วนของกลุ่มชาวเกาะทั้งหลาย คะแนนค่อนข้างจะกระจายและแตกต่างกันมาก

คุณศสินสรุปผลการให้คะแนนของแต่ละกลุ่ม  แล้วกระจายให้แต่ละกลุ่มไปหาเหตุผลมาประกอบคะแนนที่ให้.....




กลุ่มเกาะสมุยและเกาะพงัน มีน้องเก๋ช่วยเป็นพี่เลี้ยง  ออกไปหามุมสวยๆริมระเบียงทะเลทำงาน.....

อาจารย์บอย ช่วยมาเป็นพี่เลี้ยงของกลุ่มชายฝั่ง....


ส่วนกลุ่มเกาะเต่าซึ่งมี ครูศรันต์ กิตติวัณณะกุลเป็นสมาชิกอยู่ด้วย  มีพี่เลี้ยงเก่งๆช่วยอยู่หลายราย

การเสนอผลการวิเคราะห์ต่อที่ประชุม คุณศศินให้ตัวแทนของแต่ละกลุ่มมาพูดผลการให้คะแนนของตัวเอง.....

เริ่มด้วยตัวแทนจากเกาะเต่า...

ตัวแทนจากเกาะสมุยและพงัน

ตามมาด้วยตัวแทนคนอยู่ชายฝั่ง.....

และคุณศศิน กล่าวสรุปผลการทำงานของทุกกลุ่มอีกครั้ง 

ก่อนอาหารเย็น.....เจ้าหน้าที่ของชุมพรคาบาน่าได้มาบรรยายถึง "รีสอร์ทสีเขียว....ชุมพรคาบาน่ารีสอร์ท" ที่ใช้แนวทางพระราชดำริ  "เศรษฐกิจพอเพียง" มาใช้บริหารกิจการ จนสามารถแก้วิกฤตให้เป็นโอกาส สามารถดำเนินกิจการให้อยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้

การจัดการชายฝั่งดีกว่าทั้งสองเกาะจริง ๆ ด้วย เพราะรัฐเข้าถึงรึปล่าวคะ เอกชนบนเกาะทั้งสองมีมากจนหาความเห็นที่จะอนุรักษ์ร่วมกันลำบาก ยิ่งเป็นนายทุนจากต่างท้องที่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

มารออ่านสรุปแผนดำเนินงานก่อนพี่สายชลหนีเข้าป่าค่ะ

จากนั้น....พวกเราก็ออกจากห้องประชุมริมทะเล  เดินไปตามทางเดินของรีสอร์ท มุ่งหน้าไปทางด้านหลังที่เป็นศูนย์เรียนรู้เและทดลองนำเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้กับรีสอร์ท..

ศูนย์แห่งนี้ชื่อว่า "ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติเพลิน"  หรือเรียกสั้นๆว่า "สวนเพลิน"

เราเดินข้ามคลองที่เป็นจุดระบายน้ำเสียจากรีสอร์ทที่ได้รับการบำบัดโดยวิธีธรรมชาติจนสะอาด ไร้กลิ่นเหม็น....

บ้านพักแบบบังกาโลของรีสอร์ท ด้านที่ติดกับคลองเล็กๆสายนี้ ไม่ต้องผจญกับกลิ่นเหม็น แถมสามารถชื่นชมกับความงามของพืชน้ำและฝูงปลามากมายหลายชนิดที่อาศัยอยู่ในคลองอย่างมีความสุข....  

เมื่อข้ามคลองไป เป็นอาคารห้องพักอีกสองอาคาร  ด้านข้างของอาาคทั้งสองหลัง  ขุดเป็นบ่อน้ำทิ้งที่ปลูกพืชน้ำทั้งผักตบชวา ผักบุ้ง ผักกระเฉด และพืชน้ำอื่นๆ  ที่จะช่วยให้น้ำได้รับอ๊อกซิเจนตามวิธีธรรมชาติ

ซุ้มดอกอัญชัญ ที่ทำให้เราลืมไปเลยว่านี่คือบ่อบำบัดน้ำเสีย....

พระราชดำริในเรื่องการบำบัดน้ำเสีย.....ง่ายๆและเข้าใจได้แจ่มแจ้ง ทำแล้วได้ผลดียิ่ง....

น้ำที่ได้จากการบำบัดน้ำเสียโดยวิธีธรรมชาติ และปุ๋ยที่ทำจากของเสียทุกชนิดของรีสอร์ท ถูกนำมาใช้ในการปลูกข้าว พืชผักสวนครัว  ไม้ดอกและไม้ประดับ

พืชของรีสอร์ทจึงเป็นพืช 4 ด   คือ  ดู....ดม....ดื่ม.....แ...ก   ได้  (เดาเองนะคะว่า ด ตัวที่ 4 คืออะไร)

การทำปุ๋ยอินทรีย์ชีวภาพ  ของสวนเพลินนั้น อยู่ภายใต้หลักการกสิกรรมธรรมชาติ ที่ว่า “เลี้ยงดิน เพื่อให้ดินเลี้ยงพืช” (Feed the soil and let the soil feed the plant)


ปุ๋ยอินทรีย์ชีวภาพ จึงเป็นสารธรรมชาติที่ได้จากกระบวนการ หมักบ่ม วัตถุดิบจากธรรมชาติต่างๆ ทั้งพืชและสัตว์จนสลายตัวสมบูรณ์เป็นฮิวมัส วิตามิน ฮอร์โมน และสาร ธรรมชาติต่างๆ (ดินป่า) ซึ่งเป็นทั้งอาหารของดิน (สิ่งมีชีวิตในดิน) ตัวเร่งการทำงาน (catalyze) ของสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่อาศัยอยู่ในดิน และอาศัยอยู่ปลายรากของพืช (แบคทีเรียแอคติโนมัยซิสและ เชื้อราฯลฯ) ที่สามารถสร้างธาตุอาหารกว่า 93 ชนิดให้แก่พืช  

ปุ๋ยที่ผลิตออกมาจากสวนเพลินมีมากมายหลายชนิด เช่น ปุ๋ยอัดเม็ด  ปุ๋ยสูตรหญ้าผสมอาหารไก่  ปุ๋ยสูตรเศษอาหาร (ปุ๋ยคน)  ปุ๋ยสูตรพืชผัก ฯลฯ

วัตถุดิบที่ใช้ในการทำปุ๋ยนั้นได้มาจากในรีสอร์ตเอง และจากภายนอกรีสอร์ต  และนำมาใช้ในรีสอร์ตและแปลงนาข้าวของชาวบ้านที่อยู่ในโครงการซึ่งยังไม่เพียงพอกับความต้องการนัก

การบรรยายเรื่องการทำปุ๋ยที่ได้รับการสนใจจากผู้เข้าร่วมประชุมมาก....   
 

ที่สวนนี้เป็น "ธนาคารต้นไม้"  ที่มีต้นไม้อยู่หลากหลายพันธุ์ให้ชม...  

 "คอกพอเพียง" ที่มีวัว และควาย อาศัยอยู่ด้วยกัน....

ศูนย์ฝึกอบรมของสวนเพลินที่มีผู้ที่สนใจในวิธีการตามโครงการพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียงหลายพันคนเข้ามาใช้บริการ

เราเดินผ่านศูนย์ฝึกอบรมของสวนเพลินตอนใกล้หกโมงเย็น.... 


ภาพชาวไร่ชาวนาจากจังหวัดชัยภูมิจำนวน 65 คน ยืนยิ้มแย้มแจ่มใส ขณะเตรียมนำธงชาติไทยลงจากยอดเสา เป็นภาพที่น่าประทับใจยิ่ง....


สายชลได้แต่หวังว่า....ความรู้....และความสุขสนุกสนาน ที่ได้จากการอบรมจากสวนเพลิน จะถูกนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดกับการดำรงชีพของทุกคน

มี 4 ด แล้ว  ที่นี้ก็ถึง 3 ค ซึ่งเป็นตัวทำให้การดำรงชีวิตเป็นไปอย่างมีชีวิตชีวา ไม่น่าเบื่อ หรือเครียด ทำให้ประสบความสำเร็จได้ง่ายขึ้น

เราเดินย้อนจากหลังศูนย์ฯ  มาทางหน้าศูนย์ ฯ

เลยเพิ่งได้เห็นป้ายทางเข้าศูนย์ฯ เพลิน ซึ่งอยู่ด้านหน้า

มะละกอที่หน้าศูนย์ฯ ต้นนิดเดียวแต่ออกลูกดกเหลือเกิน นี่คงเป้นผลจาการใช้ปุ๋ยธรรมชาติที่ผลิตใช้เอง....

มะละกอและพืชผักสวนครัวที่ได้จากสวนเพลินจะถูกนำไปใช้ในรีสอร์ตทั้งหมด ซึ่งลดค่าใช้จ่ายของรีสอร์ทไปได้มากทีเดียว...

ที่นี่มีโรงงานผลิตน้ำมันไบโอดีเซลไว้ใช้เองกับรถยนต์ เครื่องสูบน้ำ ฯ  ด้วยการนำน้ำมันที่ใช้แล้วจากในครัว และไปขอรับซื้อจากข้างนอกรีสอร์ทมาใช้ผลิต

 

ขบวนการผลิตไบโอดีเซลก็ทำอย่างง่ายๆไม่ยุ่งยาก แต่น้ำมันที่ได้ใช้ได้ดีไม่มีปัญหา.....


(http://www.cabana.co.th/images/plearn.jpg)


ภาพจาก....http://www.cabana.co.th/plearn_f_th.html

 
ข้าวที่เรารับประทานในรีสอร์ทนั้นได้มาจากนาที่เจ้าหน้าที่ของรีสอร์ทผลัดเปลี่ยนเวียนกันไปปลูก....เก็บเกี่ยว...แล้วนำมาสีในโรงสีของสวนเพลิน

โรงสีแห่งนี้ใช้น้ำมันดีเซลที่สวนเพลินผลิตขึ้นมาเองในการเดินเครื่อง.....

สวนเพลินเลี้ยงไก่ไว้ให้ออกไข่มาใช้ทำขนมปัง ขนมหวาน  และอาหารคาวหวานอื่นๆของรีสอร์ท....

เจ้าแมวตัวนี้ ทำหน้าที่เป็นผู้คุมเล้าไก่.....

เข้าใจว่าแมวน้อยคงคุ้นชินกับไก่มาแต่เล็กแต่น้อย จึงไม่ไล่กัดไก่เหมือนแมวตัวอื่นๆ    หรือไม่ก็คงกินหนูที่ชอบมาโขมยอาหารไก่กิน จนอิ่มแปร้ ไม่สนใจเนื้อไก่ก็เป็นได้

เจ้าแมวน้อยในเล้าไก่ดึงความสนใจของผู้คนได้ไม่น้อย......

ป้ายบอกกล่าวเล่าเรื่องปะการังที่ถูกปลดระวางแล้ว ถูกนำมาใช้กันแดดกันฝนอยู่ที่โรงงานไบไอดีเซล....

ชาวไร่ชาวนาที่มาฝึกงานที่นี่จะสนใจเรื่องของปะการังที่บรรยายอยู่บนป้ายนี้บ้างไหมหนอ.....

 
สวนเพลินยังมีการผลิตสบู่และแชมมะขาม...น้ำยาล้างจาน....น้ำยาซักผ้า....น้ำยาทำความสะอาดเอนกประสงค์...ถ่านไม้....น้ำส้มควันไม้....และน้ำมันมะพร้าว 100 %  เพื่อใช้ในรีสอร์ท  โดยไม่ต้องซื้อหามาจากที่อื่น

ผู้เข้าร่วมชมงาน ยืนฟังการบรรยายถึงการทำผลิตภัณฑ์แต่ละชนิดของสวนเพลินจนเมื่อยขา  หน้ามันแผล่บด้วยความร้อน....

การสาธิตให้เห็นถึงการปลูกหญ้าแฝกที่รากช่วยยึดดินไว้ไม่ให้ถูกกัดเซาะจากน้ำจนพังทะลาย....

ดอกบัวที่สวยงามและสมบูรณ์จากการใช้ปุ๋ยธรรมชาติที่ผลิตได้เองในสวนเพลิน...

พระราชดำรัสและพระราชดาริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงได้ถูกผู้บริหารของชุมพรคาบาน่านำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล จนส่งผลให้รีสอร์ทที่เผชิญกับวิกฤตมากมายที่ถาโถมเข้าใส่  สามารถยืนหยัดอยู่ได้ไม่ล้มครืนลงไป  เปรียบดังหญ้าแฝกที่ยึดดินไว้ไม่ให้พังทลายลงไปจากกาารกัดเซาะของน้ำ  ฉันใดก็ฉันนั้น.....

เราใช้เวลากว่าสองชั่วโมงกว่าการเดินชมสวนเพลินจะจบลงด้วยความชื่นชมและชื่นใจของพวกเราทุกคน.....

เราต้องรีบกลับไปทานข้าวเย็น เพื่อจะได้กลับไปเข้าห้องประชุม เพื่อแบ่งกลุ่มอภิปราย วิเคราะห์สภาพปัญหา การรวมกลุ่ม ทิศทางการทำงานและการจัดการอนุรักษ์เพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน  ตลอดจนถึงการรวบรวมความต้องการของชุมชนในเครือข่ายความร่วมมือในการจัดการอนุรักษ์อย่างยั่งยืน

การปฏิบัติการนี้ ดำเนินรายการโดยคุณศศิน โดยมีอาจารย์บอยและคุณรัฎดา ลาภหนุน หรือน้องเก๋ จาก IUCN เป็นผู้ดำเนินการร่วม


ผู้เข้าประชุมแต่ละกลุ่มที่ได้แบ่งไว้ตั้งแต่ช่วงเช้า ต่างร่วมกันแสดงความคิดเห็นอย่างกว้างขวาง โดยได้รวบรวมปัญหา สาเหตุแห่งปัญหา และวิธีการแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวกับสภาพทะเล และสิ่งแวดล้อมในเขตที่ตนอาศัยหรือประกอบกิจการอยู่  ซึ่งทางผู้ดำเนินรายการจะรวบรวมและเสนอเป็นรายงานต่อไป

กว่ารายการนี้จะจบลงก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว.....สองสายเดินกลับห้องพักอย่างอ่อนระโหยโรยแรงเต็มที....

คืนนั้น....เราหลับสนิทและไม่ได้ฝันถึงอะไรเลย....   

 

เช้าวันใหม่....เราต้องตื่นกันแต่เช้าเพื่อเข้าร่วมประชุมในวันสุดท้าย

ก่อนการประชุม ครูศรันต์ และสายชล ได้มีโอกาสสนทนากับคุณนเร เหล่าวิทยา ผู้อำนวยการสำนักนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ถึงเรื่องราวในวงการดำน้ำของไทย ซึ่งบางเรื่องคุณนเรรู้สึกแปลกใจเพราะไม่เคยได้รับทราบมาก่อน

การสนทนากำลังออกรส...เสียดายเหลือเกินที่มีเวลาน้อยไป เพราะคุณคุณนเร จะต้องรีบขึ้นไปพูดบรรยายเป็นรายแรกของวันนั้น   

คุณนเร ได้ขึ้นไปบรรยายในเรื่อง "แหล่งทุนเพื่อจัดการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง" ซึ่งทำให้ผู้ประกอบการท่องเที่ยวและนักอนุรักษ์ทั้งหลายตาโต เพราะได้แจ้งให้ที่ประชุมทราบว่า รัฐบาลเพิ่งอนุมัติโครงการช่วยเหลือผู้ประกอบการท่องเที่ยวที่ได้รับความเดือดร้อนจากการปิดสนามบินสุวรรณภูมิ  วงเงินกู้ตั้งแต่ 800,000 บาท จนถึง 200 ล้านบาท ในอัตรดอกเบี้ยต่ำ โดยผ่าน SME  ธนาคารพาณิชย์ และ บรรษัทประกันสินเชื่ออุตสาหกรรมขนาดย่อม (บยส.)

ส่วนพวกนักอนุรักษ์ ก็มีเงินให้กู้ไปทำเรื่องอนุรักษ์ทะเลและสิ่งแวดล้อมด้วย   

ต่อจากนั้น คุณ ศิริพร ศรีอร่าม จาก MFF NCB ได้บรรยายเรื่อง "Mangroves for the Future"


ที่น่าสนใจคือมีการเสนอเงินให้เปล่าที่มีกิจการและหน่วยงานทั้งในประเทศและต่างประเทศให้การสนับสนุนสำหรับผู้ที่ต้องการจะปลูกป่าชายเลน  หากเป็นรายเล็ก  จะมีวงเงินสนับสนุน  150,000 - 850,000 บาท  รายใหญ่มีวงเงิน  1.65 - 9.90 ล้านเหรียญสหรัฐ



ปิดท้ายการบรรยายโดยคุณรัฎดา ลาภหนุน จาก IUCN  ในหัวข้อเรื่อง "จัดการท่องเที่ยวอย่างไรให้ยั่งยืน"
น้องเก๋ ให้คำจำกัดความของการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนไว้ว่า....

การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน คือแนวทางการพัฒนาจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนอยู่ในทุกรูปแบบของการท่องเที่ยวในทุกแหล่งท่องเที่ยว ไม่ว่าจะเป็นการท่องเที่ยวแบบมหาชนและการท่องเที่ยวแบบเฉพาะกลุ่ม หลักการความยั่งยืนครอบคลุมด้านสิ่งแวดล้อม สังคม วัฒนธรรมและเศรษฐกิจในการพัฒนาการท่องเที่ยวในสัดส่วนที่สมดุลกันในระยะยาว

ความท้าทายการท่อเที่ยวอย่างยั่งยืน ก็คือ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ....ความยากจน.....การสนับสนุนด้านการอนุรักษ์.....สุขภาพ  ความปลอดภัยและความมั่นคง

หากจะให้มีการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนจะต้องมีการวางเป้าหมาย การพัฒนาการจัดการ และทำงานแบบต่อเนื่อง ซึ่งต้องมีการปรับตัวรับสภาพความเปลี่ยนแปลง และมีการติดตามชี้วัดประเมินผลอย่างต่อเนื่อง

น้องเก๋ ตบท้ายด้วยคำพูดที่ประทับใจว่า "เราเชื่อมั่นว่าทุกคนเปลี่ยนแปลงได้"

การบรรยายจบไปแล้ว แต่การปฏิบัติงานของผู้เข้าร่วมประชุมยังไม่จบ

ก่อนพักทานอาหารเที่ยง....ผู้เข้าประชุมได้ร่วมกันจัดทำแผนปฏิบัติงานการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน และแนวทางเสริมสร้างความเข้มแข็งของเคือข่ายอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งอ่าวไทยตอนกลาง ซึ่งมีคุณศศิน  อาจารย์บอย และน้องเก๋เป็นผู้ดำเนินการ


กลุ่มเกาะเต่าที่ทำงานกันอย่างแข็งขันและเข้มข้น

ผลของการช่วยกันคิดช่วยกันทำออกมาปรากฎอยู่บนกระดาษแผ่นใหญ่.....

ผอ.ต๊ะ ชื่นชมกับผลงานของทุกกลุ่ม และได้กล่าวปิดประชุม โดยจะนำผลงานของแต่ละกลุ่มรวบรวมไว้เป็นข้อมูลเพื่อนำไปวิเคราะห์ สรุปผล และเสนอเป็นแนวทางเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในอ่าวไทยต่อไป

ปิดการประชุมด้วยการให้ผู้เข้าร่วมประชุมใส่เสื้อทีมถ่ายภาพหมู่ร่วมกันเป็นที่ระลึกก่อนจะแยกย้ายกลับคืนถิ่นของตัวเอง....

การประชุมครั้งนี้จบลงด้วยดีและแน่ใจว่าจะเป็นประโยชน์กับท้องทะเลและสิ่งแวดล้อมในเขตอ่าวไทยตอนกลางต่อไปในอนาคต  และเมื่อสภาพท้องทะเลและสิ่งแวดล้อมดีขึ้น  เราก็เชื่อว่าจะส่งเสริมให้มีการท่องเที่ยวแบบยั่งยืนในแถบนี้ง่ายขึ้นตามไปด้วย

ต้องขอขอบคุณผอ.ต๊ะและทีมงาน ที่ทำให้เกิดการประชุมครั้งนี้  ตลอดจนน้องโด่งและน้องซุ่ ที่ดูจะเหนื่อย กว่าใครเพื่อน เพราะวิ่งไปโน่นมานี่รับผิดชอบงานหลายด้านเหลือเกิน  

เห็นแล้วมึน........จังเลยค่ะ

กระทู้นี้อ่านแบบข้ามๆๆ ไม่ได้ ต้องอ่านให้ละเอียดและจับใจความให้ได้ไม่งั้นไม่มีประโยชน์ค่ะ

ขออนุญาติอ่านใหม่ก่อนนะคะ และต้องขอบพระคุณพี่สองสายมากค่ะ ที่ได้นำเรื่องราวและผลการประชุมมาให้พวกเราได้ทราบ ซึมซับค่ะ :-*  :-*  :-*

หลังทานอาหารเที่ยงแล้ว.....ทีมผู้ดำเนินงานทั้งหลายยังต้องทำงานสรุปผลการประชุมกันต่อจนมืดค่ำ

ส่วนสองสายขอตัวเดินทางไปที่ทำการอุทยานแห่งชาติทางทะเล หมู่เกาะชุมพร เพื่อสำรวจสภาพอุทยานว่าเหมาะสมที่จะใช้เป็นสถานที่จัดค่ายเยาวชนรักษ์ทะเลของ SOS หรือไม่

คุณจตุรเทพ โฆวินทวงศ์ หรือ น้องเทพ หัวหน้าอุทยานฯ  ที่เคยทำงานร่วมกับเราตอนไปกู้ปะการังและกัลปังหาตอนหลังเกิดสึนามิ จนสนิทสนมคุ้มเคยกัน    และได้เข้าร่วมประชุมที่ชุมพรคาบาน่าตลอดสามวันที่ผ่านมาด้วย ได้เชิญเราไปเดินชมสถานที่ของอุทยานฯ อย่างเป็นกันเอง

น้องเทพดูมีความสุขดีกับการย้ายมาอยู่ที่ชุมพร  แต่คงไม่สุขเท่าการได้อยู่ที่สิมิลันที่เคยทำงานมาตั้งแต่ครั้งยังเป็นผู้ช่วยหัวหน้าอุทยาน จนเป็นหัวหน้าอุทยาน  แล้วถูกย้ายไปนู่นมานี่ แล้วก็มาเป็นหัวหน้าอุทยานที่สิมิลันอีก  แต่คราวนี้อยู่ได้ที่สิมิลันเพียง 45 วัน ก็ถูกส่งตัวมาที่ชุมพร

วันที่เราพบกัน.....น้องเทพ บอกว่ามาอยู่ที่ชุมพรมาได้ตั้ง  75  วันแล้ว แต่นอนสะดุ้งทุกคืนเลย ด้วยเกรงว่ายังไม่ทันจะได้เรียนรู้และลงมือทำงานที่นี่ได้อย่างเต็มกำลังความสามารถก็จะถูกส่งตัวไปทำงานที่อื่นเสียอีกแล้วแบบไม่มีที่สิ้นสุด.....

น้องเทพมีคู่หูชื่อ น้องเอก ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยหัวหน้าอุทยานฯ ที่ตามกันมาจากอุทยานแห่งชาติน้ำตกหงาว ระนอง

สายชลสงสัยว่า....ถ้ามาเหยียบถิ่นที่ไม่คุ้นเคยแบบหัวเดียวกระเทียมลีบแล้ว  น้องเทพจะทำงานได้ดีและมีประสิทธิภาพได้อย่างที่เป็นอยู่หรือไม่นะ....  

อุทยานฯ ชุมพร  ตั้งอยู่ที่เชิงเขาโพงพาง ซึ่งอยู่ทางด้านใต้ของหาดทรายรี  ตัวสำนักงานตั้งอยู่เชิงเขาติดป่าชายเลนที่มีต้นไม้ชายเลนทั้งที่ขึ้นเองตามธรรมชาติและที่ถูกปลูกขึ้นใหม่อยู่หนาแน่น   

ทางอุทยานฯ ได้สร้างทางเดินไม้เข้าไปในบริเวณป่าชายเลน เพื่อให้ผู้ที่สนใจได้เดินศึกษาหาความรู้ระบบนิเวศป่าชายเลนได้สะดวก  น่าเสียดายที่เราไม่ได้เดินเข้าไปดู เนื่องจากแสงแดดยามบ่ายแรงกล้าจนร้อนผ่าวไปทั่วสรรพางค์กาย....

บนยอดเขาโพงพาง....เป็นที่ตั้งของพลับพลาที่ประทับของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา....บ้านพักหัวหน้าอุทยานฯ  และบ้านพักนักท่องเที่ยว  

บ้านพักนักท่องเที่ยวของอุทยานฯ ได้รับการดูแลอย่างดี  สะอาดสะอ้าน สะดวกสบาย ไม่แพ้โรงแรมชั้นดี  

จุดชมวิวบนยอดเขาโพงพาง ทำให้เห็นทะเลเมืองชุมพรได้กว้างไกล และสวยงาม....

เกาะที่อยู่ในทะเลหน้าเขาโพงพาง  มีหาดทรายขาวสะอ้าน  เห็นแล้วก็อยากไปตั้งเต๊นท์นอนเล่น  แต่น้องเทพบอกว่า พอน้ำขึ้นหาดทรายก็หายไป  แต่ปะการังรอบๆเกาะยังสวยงามอยู่

เกาะที่อยู่ในทะเลแถวๆนี้ ส่วนมากเป็นเกาะสัมประทานรังนก  มีเจ้าพ่อเจ้าแม่คุมอยู่ทั้งนั้น....

ด้านเหนือของอุทยานอยู่ไกลไปถึงหาดทุ่งวัวแล่นที่ห่างไปราว 40 กิโลเมตร  ส่วนด้านใต้อยู่ไกลออกไปจนถึงอำเภอหลังสวน ที่อยู่ห่างจากที่ทำการอุทยานฯ กว่า 60 กิโลเมตร

โดยรวม....อุทยานฯ ชุมพร มีพื้นที่รวม 317 ตารางกิโลเมตร หรือ 198,125 ไร่ โดยพื้นที่ 80 % เป็นท้องทะเล ที่เหลือเป็นพื้นที่บนบก และพื้นที่บนเกาะที่มีทั้งหมด 40 เกาะ

เห็นอย่างนี้แล้ว....เหนื่อยใจแทนคนดูแลจริงๆ  จะดูอย่างไรได้ดีและทั่วถึง.....


อ่านรายละเอียดของอุทยานฯ ชุมพรได้ที่.....http://www.dnp.go.th/parkreserve/asp/style1/default.asp?npid=64&lg=1

เราไปชมที่ทำการอุทยานฯ ชุมพร แล้ว ก็ยังตัดสินใจไม่ถูกว่าเราจะไปจัดค่ายเยาวชนที่ชุมพรดีหรือไม่.... ;)


ลาน้องเทพและขับรถออกจากอุทยานฯ แล้ว  สองสายก็ขับรถไปหาอาหารอร่อยๆทานที่ร้าน "ลุย" ที่ชาว SOS หลายคนชื่นชอบในรสอาหาร เสร็จแล้วก็กลับไปนอนอืดอยู่ในห้องพักที่ชุมพรคาบาน่า


เช้าวันใหม่.....เราตื่นแต่เช้า ไปหาข้าวรองท้อง ก่อนจะบึ่งรถไปลงเรือคาบาน่าที่จอดหลบลมอยู่ที่ท่าเรือปากแม่น้ำชุมพร

เก้าโมงเศษ เรือเริ่มเคลื่อนออกจากท่า  มุ่งหน้าสู่หินหลักง่าม   เพื่อพาสองสายไปดำน้ำลึก และพาน้องอีกสองคนคือน้องบลูและน้องเปิ้ล ไปสนอร์เกิ้ล

ลมตะวันออกเฉียงใต้พัดมาเอื่อยๆ จึงมีเพียงริ้วคลื่นเล็กๆในทะเลให้ได้เห็น

เมื่อใกล้จุดดำน้ำ....เราเตรียมพร้อม และกระโดดลงน้ำทันทีที่เรือผูกทุ่นและดับเครื่องสนิท....

ใต้ผิวน้ำที่บริเวณหินหลักง่ามด้านตะวันตกในวันนั้น น้ำค่อนข้างใสมองเห็นได้ไกลกว่า 15 เมตร แต่เมื่อดำน้ำลึกลงไปน้ำก็ขุ่นและเย็นวาบด้วยฤทธิ์ของ Thermocline

ฝูงปลาข้างใส หรือใบมีดโกน (Razorfish)  4 - 5 ตัว ว่ายวูบๆวาบๆ ไปตามกอปะการังดำที่ขึ้นอยู่มากมายในบริเวณนั้น....     

ทากปุ่มสีหวานพันธุ์ Phyllidia sp. หลายตัวนอนอยู่ตามกองหินและพื้นทราย...

น้องอั๋น....Dive Master ที่มาทำหน้าที่ Dive Leader ให้เราในวันนี้  ชี้ให้คุณสายน้ำดูกุ้งตัวยาว หรือ กุ้งใบเลื่อย  (Sawblade shrimp) สองตัวที่อยู่บนกิ่งแส้ทะเลเดียวกัน แต่ห่างกันกว่าคืบ

กุ้งตัวหนึ่งผอมเพรียว และตัวเล็กกว่าอีกตัวหนึ่งมาก...  

กุ้งที่ตัวใหญ่กว่าซึ่งตามตำราบอกว่าเป็นกุ้งตัวเมีย สีสวยและเด่นชัดกว่าตัวผู้มาก....

หลังจากเห็นกุ้งตัวยาวแล้ว  สองสายก็ไม่ได้เห็นความงามของหินหลักง่ามอีก

สิ่งที่เราได้เห็นคือความตายหรือใกล้ตายของปลาและปู ที่ติดอยู่กับเศษอวนมากมายที่ติดอยู่ตามกอปะการัง และหน้าผาใต้น้ำ.....   

อวนผืนยาวที่กองอยู่ตรงโน้น....

ห้อยอยู่ตรงนี้.....

ล้อมอยู่ตรงนั้น.....

เห็นอย่างนี้แล้ว....ตากล้องก็แปลงกายเป็นนักตัดอวนไปทันที....

ตัด.....ตัด.....

Dive Leader ก็แปลงร่างเป็นคนเก็บอวน......

สาวอวน......สาวอวน.....

ม้วนอวนเก็บใส่ถุงตาข่าย......

ใส่จนเต็มแล้ว.....อวนที่ห้อยอยู่ตรงโน้น ติดอยู่ตรงนี้ ก็ไม่หมดสักที.....

ปลาที่หลบอยู่ตามหลืบถ้ำ  โชคดีที่ไม่ต้องไปติดอยู่ในอวน....

แต่ปลามากมายไม่ได้โชคดีเช่นนั้น.....

ใกล้หมดเวลาดำน้ำ  และอากาศก็ใกล้จะหมด......เราพบอวนผืนมหึมาเกาะติดอยู่ริมผาจากความลึก 15 เมตร ระเรื่อยลงไปถึงพื้นทรายเบื้องล่างที่ความลึกกว่า 25 เมตร

เราได้แต่มองตาระห้อย ไม่สามารถจะลงไปตัดอวนผืนนั้นได้.....  

น้องอั๋นหิ้วถุงอวนที่เบาหวิว  เพราะมีนักดำน้ำมือดีมาตัดตะกั่วที่ถ่วงอวนให้จมเอาขึ้นไปใช้ประโยชน์  แต่ทิ้งอวนไว้ให้เราเก็บ....

น่าละอายใจแทนจริงๆ.....มีเวลาตัดตะกั่ว  แต่ไม่มีเวลาเก็บอวน....

เพื่อความปลอดภัยในการดำน้ำ.....เราต้องพักน้ำกันอยู่นานหลายนาที.....

ฮืมมมม.....เพิ่งได้เห็นความงามของยอดหินใต้ผิวน้ำของหินหลักง่าม

ปลาข้างเหลืองวัยละอ่อนมากมายที่ว่ายว่อนอยู่บนยอดหิน จะรอดพ้นจากอวนไปได้อีกสักกี่วัน....กี่คืน.....

เราพกพาความเศร้าใจกลับขึ้นไปบนเรือ.....พบน้องบลูและน้องเปิ้ลเมาเรือหน้าตาซีดเซียว  เราให้เรือไปหลบในที่น้ำเรียบๆ แต่กัปตันเรือหาทุ่นผูกเรือไม่ได้ จึงมุ่งหน้าไปจอดอยู่ที่หินแพ เหนือเกาะง่ามใหญ่


เหนื่อยและหิวมาก.....แต่ขอปลดปลาและปูที่ตายแล้ว  และหอยใหญ่น้อยที่ห้อยรุงรังอยู่กับอวนกลับคืนสู่ทะเลก่อน....เสร็จแล้วค่อยไปตักข้าวกิน


เสียงฟ้าร้องครืนๆมาแต่ไกล  เมฆฝนเริ่มเคลื่อนมาจากทางด้านตะวันออก  ไม่ช้าฝนจะมาถึงพร้อมกับลมที่แรงขึ้น  และคลื่นที่สูง


ข้าวยังไม่ทันเรียงเม็ดดี   น้องอั๋นก็ให้เราแต่งตัวและกระโดดลงดำน้ำที่หินแพ....


ใต้น้ำที่หินแพด้านตะวันตกไม่ต่างไปจากหินหลักง่ามนัก....ใกล้พื้นทราย น้ำทั้งขุ่นและเย็นเฉียบ  แถมมีตะกอนลอยฟ่องรบกวนการถ่ายภาพอย่างมาก  

ปลาตัวเล็กๆยังมีให้เห็นมากมาย.....แต่กอปะการังดำที่เคยเห็นอยู่ทั่วไปหายไปเยอะ....

ฉลามวาฬไม่มาให้เห็น....มีแต่เหาฉลามตัวเขื่องว่ายไปมา ทำท่าจะขออาศัยตัวเราเป็นที่พักพิง.....

เตาตนุตัวเขื่องขนาดของกระดองยาวราว 60 ซม. วางท่าเกาะหินอยู่อย่างสงบ ดูเหมือนกำลังพักเหนื่อยอยู่....

หายเหนื่อยแล้ว....เต่าตัวโตก็ว่ายน้ำหากินต่อ.....

ลองชมภาพเปรียบเทียบระหว่างกอปะการังดำที่สวยงาม กับซากปะการังดำที่เหลือแต่ตอ....

อะไรที่ทำให้ปะการังเหี้ยนเตียนได้อย่างนี้..... 

นี่ก็ปะการังดำอีกกอหนึ่งที่เหลือแต่โคนให้ดูต่างหน้า....

โขดหินด้านใต้ของหินแพ เคยมีดงแส้ทะเลสีแดงที่ขึ้นอยู่หนาแน่น  แต่ปีนี้....แส้ทะเลขาดแหว่ง และหายไปมาก

อย่างไรก็ตาม....ความงามของที่นี่ยังคงอยู่ให้เราได้เห็น....แม้จะไม่เท่าเดิม....

 :'( :'( :'(

ปลาตัวเล็กๆประเภทปลากะรังจิ๋ว ( Anthias) ว่ายไปมาอยู่ตามกอแส้ทะเล

ชื่นชมกับความงามใต้ท้องทะเลได้ไม่นาน.....งานก็เข้า....


ลอบดักปลาขนาดมหึมาวางอยู่บนพื้นทราย ที่ความลึกราว 23 เมตร 


ปลาหลากหลายพันธุ์ที่ติดอยู่เต็มลอบ ทำให้เรารู้ว่าลอบนี้ถูกทิ้งลงใต้ท้องทะเลเมื่อคืนก่อนหน้านี้เอง....  

ถ้าลอบใบนี้ไม่ได้ถูกทิ้งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติทางทะเล  เราคงปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น เพื่อไม่ทำให้เจ้าของลอบเดือดร้อน

แต่....หินแพอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติทางทะเล หมู่เกาะชุมพร  ซึ่งทุกอุทยานฯ ห้ามทำการประมงทุกชนิด  และเราเชื่อว่าชาวประมงพื้นบ้านคงไม่มีปัญญาขนลอบใหญ่ยักษ์ ขนาดมนุษย์สิบคนเข้าไปนั่งๆนอนๆได้สบายๆอย่างนี้   เราจึงไม่สามารถทำใจปล่อยให้ปลามากมายหลายหลากพันธุ์เหล่านี้ติดอยู่ในลอบต่อไปได้

รายการปล่อยปลาออกจากลอบจึงเริ่มขึ้น......

ปลาหลุดออกไปได้หมด และไม่มีตัวใดเสียชีวิตอยู่ในลอบใบนี้.....

เราว่ายน้ำล่องไปทางตะวันออกของหินแพ....

ตามปกติแถวนี้จะมีทากสวยๆหลากหลายพันธุ์ให้เราได้ชมมากมาย  แต่วันนี้เราเจอแต่ทากปุ่มสีซีดๆ...ขาวๆ....

ไข่ทากที่มีให้เห็นก็ขาดเว้าๆแหว่งๆ หาที่สมบูรณ์ไม่ได้...

ที่น่าประหลาดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ดาวทะเลที่พิกลพิการ แขนขาดออกจากตัว แต่ยังดีที่มีแขนใหม่งอกขึ้นมาใหม่บ้างแล้ว

คงอีกนานกว่าดาวเหล่านี้จะงอกแขนใหม่ออกมาครบถ้วนสมบูรณ์.....

ปะการังลูกโป่งใหญ่ (Rounded Bubblegum Coral)  ของที่นี่ ก็เป็นพวงเล็กๆไม่สมบูรณ์นัก....

แต่ที่สวย....สมบูรณ์ และมีจำนวนมากขึ้น เห็นจะเป็นกุ้งตัวยาว.....

กุ้งตัวผู้ที่ตัวเล็กๆ ผอม เพรียว....

กุ้งตัวเมียที่ตัวใหญ่....สีสันสวยงาม....

ด้านหลังของกุ้งตัวเมียที่ไม่ค่อยได้เห็นภาพด้านนี้นัก....

ภาพเปรียบเทียบขนาดและรูปร่างของกุ้งตัวยาวเพศผู้และเพศเมีย ที่อยู่ในกิ่งแส้ทะเลเดียวกัน แต่ไม่ยอมมาอยู่ใกล้ๆกัน.....

ทางด้านตะวันออกของหินแพ.....เราได้เห็นเศษอวนติดอยู่ตามหน้าผาของกองหินจากที่ละน้อยๆ และมากขึ้นๆเรื่อยๆ....

เมื่อใกล้จะหมดเวลาดำน้ำ.....เราได้พบอวนผืนยาวพาดติดอยู่กับแนวปะการังแข็งบริเวณเชิงเขาใต้ทะเลที่ความลึกราว 20 เมตร

สายชลว่ายสำรวจไปจนถึงปลายสายอวน แล้วก็ยิ่งตกใจที่พบว่ามีคนใจดีช่วยม้วนอวนเป็นก้อนใหญ่ยักษ์และหนักมาก ทิ้งไว้ในซอกหิน....

รวมๆแล้ว อวนผืนนี้คงยาวเป็นร้อยเมตรซะละกระมัง.....

เราเริ่มม้วนอวนอีกด้านหนึ่งเข้ามาหาอวนด้านที่มีคนม้วนไว้เป็นก้อนโต  โดยต้องเสียเวลาปลดปลาที่ดิ้นรนให้พ้นจากอวนออกไป  และต้องคอยปลดและตัดอวนที่ติดอยู่ตามกอปะการัง  หอย และก้อนหินออกเป็นระยะ....

ปลาที่ถูกปลดออกจากอวนแล้ว มีหลายตัวที่ว่ายกลับมาชนอวนใหม่  ทำให้เราเสียเวลาปลดปลาออกมากขึ้น....

ปลาที่ชอบอยู่เป็นคู่ๆอย่างปลาผีเสื้อลายแปดเส้น  ว่ายมาติดอวนพร้อมๆกัน  ดูแล้วน่าสงสารมาก.....  

ตากล้องและ Dive Leader ที่แปลงร่างเป็นนักตัดอวน......

เกินเวลาดำน้ำไปแล้ว แต่อากาศยังพอมีเหลือ เราจึงลุยตัดอวนกันต่อไป....

แต่พออากาศใกล้จะหมด  เราจำใจต้องตัดใจทิ้งอวนที่ยังเห็นอยู่อีกยาวเหยียดไป  แล้วดึงส่วนที่พอจะนำขึ้นได้สู่จุดพักน้ำ.....

งานนี้เราต้องพักน้ำกันอยู่กว่าสิบนาทีกว่าจะขึ้นสู่ผิวน้ำได้.....

น้ำหนักอวนที่เราสามคนเก็บได้ในการดำน้ำสองไดฟ์นั้น มีน้ำหนักรวมราว 30 กก.

เราประมาณการว่า หากเราเก็บอวนที่จุดดำน้ำทั้งสองจุดขึ้นมาได้ทั้งหมดนั้น  น้ำหนักของอวนจะต้องหนักกว่า 200 กก. อย่างแน่นอน  

ในเช้าวันต่อมาหลังจากการไปดำน้ำที่หินหลักง่ามและหินแพแล้ว.....สองสายได้โทรไปแจ้งให้น้องเทพทราบถึงการที่มีการทำประมงผิดกฎหมายในเขตอุทยานฯ  และได้ขอให้น้องเทพส่งคนไปช่วยเก็บเศษอวนที่เหลือที่จุดดำน้ำทั้งสองแห่ง และจุดอื่นๆที่เราคิดว่าน่าจะมีอีกมากมายในบริเวณเกาะง่ามน้อย และง่ามใหญ่ให้หมด  และขอให้เข้มงวดกวดขันไม่ให้มีการทำประมงแบบล้างผลาญในเขตอุทยานฯ ด้วย  ซึ่งน้องเทพก็รับปากว่าจะจัดการให้ตามที่เราได้แจ้งไว้ภายในอาทิตย์นี้

นอกจากน้องเทพแล้ว....สองสายได้ฝากให้น้องวริสร....ผู้จัดการชุมพรคาบาน่า และลูกชายของพี่สุขุมและพี่โจ้  ให้ช่วยเป็นหูเป็นตา และช่วยดูแลรักษาทะเลหน้าเมืองชุมพร ที่เป็นเหมือนอู่ข้าวอู่น้ำที่สำคัญของรีสอร์ทแห่งนี้และของผู้เกี่ยวข้องอีกมากมายในจังหวัดชุมพรให้ด้วย  ซึ่งทั้งสองท่านก็ได้รับปากที่จะทำตามที่เราขอร้องเช่นกัน


ผลการปฏิบัติการทั้งของทางอุทยานฯ ชุมพร และทางชุมพรคาบ่าน่ารีสอร์ทตามที่สองสายได้ขอร้องไว้จะเป็นอย่างไร.....เดือนพฤษภาคมนี้พวกเราชาว SOS คงจะได้รับรู้รับทราบกันค่ะ....

เห็นเศษอวนที่ใหม่ๆ มากมายขนาดนี้  แล้วนึกสังเวชใจจัง

ทำไมคนทิ้งเค้าไม่คิดบ้างว่า หากเค้าทำแบบนี้ อนาคตของการประมงคงจะมืดมัวเหลือเกิน

แล้วจะเหลืออะไรไว้ให้ลูกหลานได้เห็น ได้ชื่นชม แทนที่จะช่วยกันดูแลให้มันเป็นแหล่งอนุรักษ์

และเก็บประโยชน์จากการอนุรักษ์ แต่กลับทำลายแบบมักง่าย  จริงๆๆ

หากเรือทุกลำทำแบบนี้ แล้วใครจะลงไปช่วยพี่เก็บล่ะเจ้าคะ......หรือพี่คิดว่าพี่จะลงไปเก็บเองเหรอ.....น่าอนาจใจจัง

ทำอย่างไรดีกับปัญหาแบบนี้  เฮ้อเหนื่อยใจ....... :(  :(  :(  :(  :(

เฮ้ออ .. เห็นแบบนี้แล้ว รู้สึกเศร้าและสมเพชจริงๆ .. (http://www.emoticons.kahthong.com/sites/default/files/emoticons/big-eyes-crab/14.gif)

เศร้า คือ เศร้าตรงที่ว่า ทำไมชาวประมงเหล่านั้น ถึงไม่คิดบ้างเลยว่า .. การกระทำของเค้าเหล่านั้น จะนำมาซึ่งความสูญเสีย อันไม่สามารถประเมินเป็นค่าเงินที่พวกเค้าหิวโหยได้ ..

สมเพช คือ สมเพชคนพวกนั้น ที่ให้ความละโมบโลภมากมาบดบังดวงตาอันมืดมิด เห็นแต่ประโยชน์ส่วนตน มากกว่า ส่วนรวมของคนทั้งชาติ ..

(http://www.emoticons.kahthong.com/sites/default/files/emoticons/big-eyes-crab/9.gif)  ก็สงสัยอะนะ ว่า ทำไมไม่มีใครคิดที่จะทำอะไรบ้าง ทั้งๆ ที่เหตุการณ์แบบนี้ มีขึ้นทุกๆ ปี แถมรู้สึกว่า มันจะยิ่งลุกลามไปยิ่งกว่า ไฟไหม้ป่าที่ออสเตรเลียซะอีก ..


แต่อย่างว่าอะนะ เจ้าหน้าที่เพียงหยิบมือ .. เมื่อเทียบกับท้องทะเลอันกว้างใหญ่ จะทำอะไรไปได้มากกว่า ทำใจ ..

ไหนจะขาดซึ่งงบประมาณ, เทคโนโลยี, แล้วอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย ที่ไม่รู้หายไปไหนหมด ..


ก็ไม่รู้จะบ่นไปทำไม .. ถึงเวลาก็ไปตัด .. เราไปตัด .. เค้าก็ไปทำให้มันติดอีก .. วนไปวนมา เหมือนพายเรือในขัน ยังงัยไม่รู้ .. (http://www.emoticons.kahthong.com/sites/default/files/emoticons/big-eyes-crab/2.gif)



........................................

ปล . ขอขอบพระคุณพี่พี่สองสายและผู้ร่วมขบวนการนะคะ ที่พยายามรักษาและปกป้องท้องทะเลไทยอย่างไม่ท้อถอย ..(http://www.emoticons.kahthong.com/sites/default/files/emoticons/big-eyes-crab/8.gif)

งานหนักของชาว SOS กำลังรออีกแล้วสิคะ... :( :( :( สู้ ๆ นะคะ
ไปไหนไปด้วยคะ... ขอให้หยุดได้เท่านั้น  :-* :-* :-*

ติดตามเรื่อง ด้วยความตื่นตา ชื่นใจ ในภาคบก
แต่ในภาคทะเล  เมื่อไหร่บ้านเราจะมีมาตรการกันอย่างบูรณาการ ที่ทุกองคาพยพ ที่เกี่ยวข้อง ต้องมาช่วยกันอย่างจริงจัง ลำพังกรมประมง / อุทยานแห่งชาติ คงจะเอาไม่ไหว

คิดว่าเราต้องส่งเสริม คนที่ทำประมงถูกกฎหมาย สร้างเครือข่าย และสนับสนุนเขา
 และลงโทษคนที่ทำผิด
ภาครัฐ ถ้าประสานงานกันจริง แม้ขาดงบประมาณ คิดว่าจะมีผู้สนับสนุนอีกเยอะ ขอให้บอกมาเถอะ

พี่อุดมเลิศ .. คิดว่า กฎหมายของเรา มันสามารถทำอะไรได้ด้วยหรือ ..


แค่ง่ายๆ เลยนะ .. แถวที่ทำงาน ป้ายห้ามจอดตลอดเวลา ตั้งเอาไว้หน้ารถเค้าแท้ๆ เค้ายังจอดกันเฉย ไม่เห็นจะสนใจเลย


พิงค์ว่า เค้าคงคิดว่า เป็นป้ายหาเสียงแหง๋ ...

คือ ผมว่า มันต้องมีการเริ่มต้น ในการบังคับใช้กฎหมาย
ไม่งั้น ก็จะเป็นอย่างที่เห็นกัน

จริงจ๊ะ ..  :-*

อ่านแล้ว อยากให้ทางผู้รับผิดชอบด้านนี้โดยตรง จัดทำโครงการ รณงค์ให้เรือประมง ได้รับทราบถึงสิ่งที่พวกเค้าทำรวมถึงผล

กระทบที่จะเกิดขึ้นกับ ทะเลของพวกเค้าในพื้นที่ ว่าหากเป็นเช่นนี้  จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตกับทะเลในบ้านของเขา

องค์กรผู้รับผิดชอบน่าจะทำนิทรรศการป้าย หรือภาพถ่ายต่างๆ อย่างที่พี่สองสายนำเสนอให้พวกเราเห็น ไปติดให้ เรือ ประมง

เหล่านี้ดู  ไปคุยกับ ไต๋ก๋งเรือ เอารูปไปให้ดู สร้างจิตสำนึก  อย่างน้อย เค้าจะได้เห็นถึงสิ่งที่พวกเขาทำกับทะเลไทยบ้างนะค่ะ

พื้นที่หากินของพวกเค้าเองแท้ๆ   :'( :'( :'( :'(

ติดตามด้วยใจระทึก
พลันจบด้วยเรื่องเศร้า   :'( :'( :'(

อ่านกระทู้อันนี้กันแล้ว
คงจะมีคนอยากร่วมทริปไปช่วยกันตัดอวนที่ชุมพร กับเรามากขึ้นนะคะ

 :(  :(

 >:(  >:(  >:(  >:(

 :'(  :'(  :'(  :'(  :'(

อ่านรวดเดียวจบ.......เศรษฐกิจพอเพียงจริงๆเลย ( ที่อื่นน่าจะมาดูเป็นตัวอย่าง เนอะพี่เนอะ)
.....มีโอกาส(และวาสนา) คงได้ไปบ้าง.......
อ่านแล้วได้ประโยชน์มากๆ คงต้องติดตามผลกันต่อไป น่าจะมีการสัมนาภาค2รึเปล่าเนี่ย?
.....น่าสนใจๆๆๆๆ

;) :) ยกมือเห็นด้วยกับโอค่ะ สนับสนุนให้ไปกันเยอะๆๆๆ
ว่าแต่ว่า.....ต้องมีทริปเฉพาะกิจรึเปล่าค่ะพี่? (ช่วงนี้ มีแต่คำถามค่ะ....ขออภัย)

ความคิดเห็นดีๆทั้งนั้น....โดยเฉพาะความคิดเห็นของน้อง Udomlert ..... :-* :-* :-*


อยากฟังความคิดเห็นอีกเยอะๆค่ะ..... ;D

พี่สายชล หรือ ท่านอื่นๆ ได้เจอ ไดว์ลีดเดอร์ที่ชุมพรคาบานา นาม อั๋น อากาศหมด ณ คาบาน่า ฝากบอกด้วยครับว่า ลูกทัวร์ ที่ให้แชร์อากาศคิดถึง

หุๆ....ได้เจอ "น้องอั๋น" ตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็กๆทำงานอยู่บนเรือและในไดฟ์ช๊อปของคาบาน่า  ตอนนี้โตเป็นหนุ่มและเป็นไดฟ์ลีดเดอร์ไปแล้ว และเป็นคนนำเราไปดำน้ำตัดอวนในทริปนี้อย่างเอาการเอางาน 

คราวนี้อากาศของน้องอั๋นไม่หมด แต่ไดฟ์คอมพิวเตอร์ถ่านหมด  เราจะให้ใช้ไดฟ์คอมพิวเตอร์สำรองของเรา ก็ไม่ยอมใช้...  เราเลยต้องคอยดูแลเขาไปด้วยในระหว่างการดำน้ำทั้งสองไดฟ์


เจอกันคราวหน้าจะบอกให้ว่าน้อง LOD คิดถึงนะคะ.... :o

นั่นล่ะพี่ ตัวจริงเสียงจริง ขานี้ต้องมีโก๊ะ

เอ้อ เหอ ... อวนชุม...พร :'( :'(

เช้าวันนี้....ได้รับแจ้งจากน้องเทพ หัวหน้าอุทยานฯ ชุมพร ว่า น้องเทพ และเจ้าหน้าที่ ได้ลงดำน้ำตัดอวนที่หินหลักง่าม และ หินแพ จนหมดเกลี้ยงแล้ว.... :P

หุๆ....เฉพาะที่หินหลักง่ามที่เดียว ต้องลงดำน้ำถึง 5  ไดฟ์ กว่าอวนจะหมด...

ขอบคุณน้องเทพฯ และนักดำน้ำที่ลงดำน้ำช่วยน้องเทพฯเก็บอวนมากๆค่ะ  และหวังว่าเจ้าหน้าที่จะช่วยกันแก้ไขที่ต้นเหตุ คือไม่ให้เรือประมงมาลงอวน ลงลอบในเขตอุทยานฯ อีก  เราจะได้ไม่ต้องไปเหนื่อยแก้ที่ปลายเหตุ คือลงตัดอวน ตัดลอบ และย้ายลอบกันอีก....


 :) ;D :)  

พี่น้อยเจ้าขา...กว่าจะถึง พค. ที่เราไป อวนมันจะมาอีกหรือป่าวคะเนี่ยยยย  :-[ :-[ :-[

มันน่าจะหามาตรการที่ยั่งยืน เพื่อไม่ให้มีเศษอวนมาปกคลุม บริเวณที่เป็นจุดดำน้ำเพื่อการท่องเที่ยวนะคะ

ไม่ใช่อะไร ก็เพื่อให้ มีนักท่องเที่ยวเข้ามามากๆๆ และ เพื่อการอนุรักษ์ที่ยั่งยืน 

แต่ว่าจะทำอย่างไรให้บรรดาเรือประมง เค้าทำอย่างที่เราอยากให้เป็นได้

อย่างไรก็ตามก็ต้องขอขอบพระคุณ ท่านหัวหน้าอุทยาน จตุรเพทพ คนดีที่พวกเรายกย่องได้อีกคนนึงค่ะ
 :-*  :-*  :-*  :-*  :-*

น้องว่า ชาวประมงท้องถิ่น ก็คิดเหมือนพวกเราบ้างล่ะคะ

แต่ชาวประมงที่ไม่ได้พูดภาษาไทย อาจจะไม่รู้เรื่องก็ได้นะคะ

น่าสงสารจัง แฮะๆๆ พูดภาษาไทยไม่ได้ หรือพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง ก็ไม่รู้นิ..... :-X   :-X  :-X  

ต่อไปในภายภาคหน้า.....อวนที่อยู่ใต้ทะเลจะมีมากมีน้อย ก็คงต้องขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งและเข้มข้นของการทำงาน ดูแล เอาใจใส่ ของเจ้าหน้าที่อุทยานฯ และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องทุกฝ่าย 


อย่าไปหวังเลยค่ะเรื่องจิตสำนึกของชาวประมงไม่ว่าจะเป็นคนไทยหรือต่างด้าว....ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา  ปลาหมดทะเลไทยเมื่อไร ก็ไปรุกรานทะเลของเพื่อนบ้านต่อ....


เดือนพฤษภาคมนี้ เราก็จะได้เห็นกันว่า ใต้ทะเลที่หินหลักง่ามและ หินแพ จะเป็นอย่างไรนะคะ

 ;D