กระดานข่าว Save Our Sea.net

รายงานผลการตรวจเยี่ยมหอยมือเสือ  เก็บขยะ/ตัดอวน พัทยา วันที่ 24 มิถุนายน 2550  

เช้าตรู่ของวันที่ 24 มิถุนายน 2550....วันครบรอบปีที่ 75 ที่ประเทศไทยเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาสู่ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขภายใต้รัฐธรรมนูญ

เมฆฝนหนาทึบบดบังท้องฟ้าของเมืองพัทยา จนทำให้นึกหวั่นว่า สมาชิก SOS ที่ไม่ได้สนใจว่าวันนี้เป็นวันอะไร แต่ใจนั้นมุ่งที่จะทำงานเพื่อทะเลของไทยจะต้องทำงานกันท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักแน่นอน  

ใกล้ 7 โมงเช้า....สองสายมองออกไปทางทะเลไม่ว่าด้านไหนๆก็ยังเห็นแต่เมฆฝนแถมด้วยหมอกที่หนาทึบทางด้านอ่าวสัตหีบ

น่าแปลกที่ไม่นานหลังจากนั้น เมฆฝนค่อยๆลอยผ่านไป และลดน้อยลงเรื่อยๆ แสงแดดเริ่มส่องลงมาต้องตึกรามบ้านช่องและทะเลด้านเกาะล้าน....เกาะสาก...และเกาะไผ่ ที่เราตั้งใจจะไปทำงานตรวจหอยมือเสือ เก็บขยะ และตัดอวนกัน....

แปดโมงเช้า....ที่ท่าเรือมารีน เหลือเพียงเมฆหย่อมเล็กๆที่ลอยอยู่เหนือเขาพระตำหนัก.....ลมนิ่งสนิท และน้ำก็เรียบเป็นกระจก

สองสายยิ้มได้ และมั่นใจว่าวันนี้พวกเราคงทำงานกันได้อย่างสบายใจหายห่วง

เกือบ 9 โมงเช้า....สมาชิก SOS ทั้ง 16 คน ก็มาพร้อมหน้ากันที่ท่าเรือ ท้องฟ้าพลันสว่างไสวด้วยแสงแดดแผดจ้า

พวกเรารีบลงเรือเพื่อมุ่งหน้าไปยังเกาะไผ่....เรื่องสรุปวิธีการทำงานและการดำน้ำอย่างปลอดภัยไว้ไปว่ากันก่อนกระโดดลงน้ำทำงานก็แล้วกัน จะได้ไม่เสียเวลาที่ท่าเรือให้เนิ่นนาน เพราะนี่ก็เริ่มจะสายเกินเวลาที่กำหนดไปมากแล้ว.....

พอลงเรือได้....ทุกคนช่วยกันเก็บของเข้าที่เข้าทาง และเริ่มประกอบอุปกรณ์ดำน้ำของตัวเองกันอย่างรู้หน้าที่ดี

น้ำทะเลที่ราบเรียบทำให้การเดินทางไปที่เกาะไผ่ใช้เวลาเพียง 40 นาที....

ทันทีที่เรือจอดสนิทและดับเครื่องยนต์....ทุกคนทยอยลงมาพร้อมกันที่ลานท้ายเรือเพื่อแนะนำตัวเองให้เพื่อนใหม่ได้รู้จักกันไว้ 

จากนั้น....สายชลกล่าวถึงวัตถุประสงค์ของการมาทำงานครั้งนี้ที่เป้าหมายใหญ่คือการมาสำรวจตรวจเยี่ยมหอยมือเสือที่เรานำมาปล่อยไว้ โดยเน้นหอยมือเสือที่เราได้ติด Tag ไว้เมื่อเดือนตุลาคม 2549 ที่จะต้องพยายามหาให้พบมากที่สุด แล้วจัดการวัดขนาดและตรวจสภาพที่อยู่ รวมทั้งการช่วยเหลือหอยมือเสือที่จมทราย หรืออยู่ในที่ไม่เหมาะสม (เท่าที่จะทำได้)

ในเรื่องการวัดขนาดของน้องหอยฯ นั้น ได้มีการแสดงการวัดน้องหอยฯ อย่างถูกวิธี เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาน้องหอยตัวเดียวกัน แต่ขนาดที่แต่ละกลุ่มวัดมาไม่เท่ากัน หรือเกิดกรณีหอยขยายตัว หรือ หดตัว เมื่อเทียบกับการวัดในครั้งที่ผ่านๆมา ที่ทำเอาคนรวบรวมข้อมูลของน้องหอย เกิดอาการมึนหัว...หรือไม่ก็ฟั่นเฟือนจนออกอาการหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง.... :-X

เมื่อเข้าใจถึงวิธีทำงานแล้ว ก็มีการแบ่งกลุ่มทำงานออกเป็น 3 กลุ่ม โดยมี น้อง Conundrum....น้อง Sea Man...และสายชล เป็นหัวหน้ากลุ่ม

แต่ละทีมจะมี Safety คอยดูแลความปลอดภัยและไล่ต้อนสมาชิกในกลุ่มให้ขึ้นจากน้ำพร้อมๆกัน  กลุ่ม safety นี้ประกอบไปด้วย น้อง Nurse Shark....น้องเบาหวิว...และคุณสายน้ำ ประจำอยู่ในแต่ละทีม โดยในแต่ละทีมจะมีสมาชิก 3 - 4 คนเป็นลูกทีม

น้อง Sea Man เป็นผู้ย้ำเรื่องความปลอดภัยในการดำน้ำ โดยมีหัวหน้าแต่ละกลุ่มช่วยเสริม

ครั้งนี้...เรามีสมาชิกใหม่ คือน้อง Mermaid ที่ไม่ได้ดำน้ำมาทำหน้าที่เป็น Dive Safety บนเรือ คอยจดการใช้อากาศ....เวลาที่ใช้ในการดำน้ำ....และการสอดส่องเรื่องความปลอดภัยของนักดำน้ำที่ผิวน้ำ  พร้อมทำหน้าที่เป็นผู้รวบรวมข้อมูลของน้องหอยฯ ที่พวกนักดำน้ำลงไปเก็บกันขึ้นมาอีกด้วย

แม้จะลงเรือทำงานกับเราเป็นครั้งแรก น้อง Mermaid ก็ทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยม แถมไม่มีอาการเมาเรือให้เห็น.... :-*

เพียง 10 โมงกว่าๆ ทุกคนก็เตรียมพร้อมกระโดดลงน้ำ

แผนการดำน้ำครั้งนี้คือดำไปกลับแนวทิศเหนือ - ใต้  โดยขาไปแนวปะการังจะต้องอยู่ทางซ้ายมือ ใช้เวลาดำน้ำทำงานไม่เกิน 100 นาที ที่ความลึกไม่เกิน 8 เมตร

ที่ใต้น้ำหน้าเกาะไผ่ในวันนี้ น้ำขุ่นชนิดน้องๆน้ำราดหน้า ทัศนวิสัยไม่เกิน 3 เมตรในบริเวณด้านใต้ ส่วนด้านเหนือน้ำค่อยใสขึ้นมาหน่อย  ทัศนวิสัยประมาณ 5 - 6 เมตร กระแสน้ำนิ่งสนิท ไม่มีการโยกตัวของน้ำเลย ตะกอนจึงแขวนให้เห็นอยู่ทั่วไป

เมื่อลงไปถึงพื้น....เราเริ่มรู้สึกผิดสังเกต เพราะจำนวนน้องหอยฯ ที่เคยเห็นลดน้อยถอยจำนวนลงไปกว่าเดิมมาก เมื่อเทียบกับสองครั้งสุดท้ายที่เรามาดำน้ำสำรวจกัน

เวลาผ่านไปราว 5 นาที เราจึงได้พบหอยตัวแรก ทั้งที่ทุกครั้งที่เคยมา พอเราลงถึงพื้นทราย จะมีน้องหอยฯ นอนคอยเราอยู่แล้ว.... ;)   

หอยนัมเบอร์ 001 อยู่ไม่ไกลจากที่เราพบหอยตัวแรก...

ติดๆกันเป็นหอยนัมเบอร์ 002....

จากนั้นหอยมีเบอร์ที่ปล่อยเรียงๆกันไว้ในบริเวณนี้หลายสิบตัวก็หายไป พร้อมกับหอยที่ไม่มีเบอร์อีกเป็นจำนวนมาก.....

บางจุดมีร่องรอยว่าหอยเคยวางอยู่ แต่เราก็หาหอยไม่พบ เหลือเพียง Tag ทิ้งไว้ หรือไม่ Tag ก็ถูกหักกลาง และตัวเลขหายไปครึ่งหนึ่ง

หอยหายไปไหน   เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าเนี่ยะ :(

 Tag ที่ถูกหักครึ่ง ซึ่งเข้าใจว่าเป็นฝีมือคนมือบอน....ใจบาป.... :-[

จากหอยนัมเบอร์ 002....หอยที่กลุ่มสายชลได้พบก็คือนัมเบอร์ 023

ระหว่างที่ว่ายน้ำวนเวียนหาน้องหอย เวลาผ่านไปกว่า 20 นาที....จำนวนหอยที่เคยอยู่กันอย่างหนาตา  หายไปเป็นจำนวนมาก จนทำให้เราใจหาย และเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก.... :'(

กว่าจะได้พบน้องหอยติด Tag อีกครั้ง ก็เลขที่ 080 แล้ว.....


 

Tag บางอันหลุดออกจากหินที่ยึดไว้  ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ ซึ่งเราต้องทำการยึดกับหินก้อนใหม่....

หลังจากพบน้องหอยฯ นัมเบอร์ 80 และ 89 แล้ว  เราก็ได้พบน้องหอยฯ นัมเบอร์ 090...ที่อยู่ในสภาพดีและสมบูรณ์ ในบริเวณที่น้ำเริ่มใสขึ้น  

น้องหอยฯติด Tag ที่กลุ่มเราพบสองตัวสุดท้าย คือ 093 และ 096

จากนั้น....ก็ไม่พบน้องหอยฯ มีเบอร์อีกเลย ทั้งที่วนหาอยู่สามรอบ

ในระหว่างการดำน้ำหาน้องหอยติดเบอร์นั้น เราได้พบน้องหอยที่กำลังจะจมทรายอยู่หลายตัว จึงได้ย้ายเข้าไปอยู่ตามแนวปะการัง หรือตามก้อนหินที่มั่นคงขึ้น

แต่น้องหอยฯ บางตัวที่ถูกวางขัดอยู่ระหว่างซอกหิน หรือซอกปะการัง จนแทบจะอ้าปากไม่ได้นั้น สุดปัญญาที่เราจะช่วยเหลือ....

น้องหอยฯ ที่เหมือนฝาแฝด อิน - จัน ซึ่งเราไม่เข้าใจว่าเหตุใดหอยจึงถูกจับไปวางเบียดกันอย่างนั้นจนขยับ หรือแยกจากกันไม่ได้แล้ว... ;)

หอยมือเสือสองตัวถูกจับวางเหมือนปฏิมากรรมใต้น้ำ...

เมื่อมองจากด้านหน้า....  

เมื่อมองจากด้านหลัง....

มีคุณปลาแมงป่องมานอนผึ่ง รอหากินอยู่ด้วย เขาทำตัวได้กลมกลืนจนมองแทบไม่ออก...

น้องหอยมือเสือขนาดเกือบฟุต นอนแนบชิดกันอยู่บนปะการังที่ตายแล้วบางส่วน....นี่ก็น่าห่วงว่าจะอ้าปากไม่ได้เต็มที่ในอีกไม่ช้าไม่นาน....

ในบริเวณรอบๆและใต้ตัวหอยมือเสือ.....มีสัตว์ทะเลทั้งกุ้ง หอย ปู ปลามาอาศัยหากินอยู่ด้วย รวมทั้งหอยเม่นชนิดตัวดำขนแหลม และชนิดขนหนาม

การทำงานของพวกเรา ท่ามกลางน้ำทะเลที่ขุ่นเหมือนน้ำราดหน้า....

การวัดขนาดน้องหอยฯ....

การถ่ายภาพ....

การเปลี่ยนสายรัด Tag

ตามหาน้องหอยฯ จนเหนื่อย ได้เวลาขึ้นจากน้ำเสียที....

รางวัลสำหรับการทำงานเล็กๆน้อยๆที่ทะเลให้กับเรา....

กระเบนจุดฟ้าที่คิดว่าตัวเองแอบหลบอยู่ที่พื้นทรายดีแล้วนา....แต่ทำไมมนุษย์ยังเห็นได้....

ปูเสฉวนที่อาศัยหอยสังข์ตัวโตเป็นที่พักพิง โผล่หน้ามาสวัสดีทักทายพวกเรา...

 :'(
เศร้าใจเล็กๆ กับข่าวที่ว่าน้องหอยหายไปจำนวนไม่น้อย .. เฮ้อ..
ได้แต่หวังว่า เราไม่เจอเพราะน้ำขุ่นไปหน่อย มองกันไม่ค่อยเห็น.. คงไม่ใช่ว่า ไม่ช้าไม่นานเป็นข่าวว่าขึ้นไปกองเหลือแต่เปลือก รอนายทุนมาแอบซื้ออย่างแถวๆ ชุมพรนะคะ เฮ้อ.. :(
ไม่เป็นไรนะคะ เราทำด้วยความตั้งใจเป็นอย่างดีที่สุดแล้ว ..
เวลาผ่านไปนานแล้ว  มีเรื่องแปลกอยู่อย่าง คือหอยของเราโตขึ้นจากขนาดที่เริ่มปล่อยไม่น้อยเลยก็จริง แต่ส่วนใหญ่มีเกล็ดกร่อน ไม่งอกงามสมบูรณ์เท่าทางทะเลชุมพร  .. สงสัยว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลอยู่บ้าง แม่หอยสังเกตมาตั้งแต่ครั้งก่อนโน้น แต่ยังรอดูให้ผ่านหลายฤดูไปก่อน ..ตอนนี้ชักสงสัยว่า เพราะเขาอยู่แถวๆ ที่มีตะกอนทรายมากหรือเปล่า เลยถูกทรายขัดถูเปลือกกร่อนไปด้วย อีกอย่างคือมีหอยเม่นมารุมขูดกินสาหร่ายตะไคร่ที่ติดเปลือกหอยออกซะเกลี้ยง ไม่มีอะไรมางอกเงยได้ นอกจากหอยในกลุ่มหอยนางรมที่ทนทาน ..
ทะเลแต่ละแห่งนี่ไม่เหมือนกันเลยนะคะ..
ขอบคุณสมาชิกผู้ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับงานอนุรักษ์ทะเลค่ะ ..

รูปน้องหอยของพี่สองสายสวยชัดมาก ไม่รู้สึกเลยว่าน้ำขุ่น ..

เมื่อกลับขึ้นมาบนเรือ...พวกเราลงความเห็นกันว่า หอยมือเสือจำนวนมากทั้งที่ติด Tag และไม่ติด Tag ได้อันตรธานหายไปเป็นจำนวนมาก จนทำให้เราใจหายและเสียใจกันมาก

การหายนั้น เป็นการหายไปทั้งตัว ไม่ใช่ตายไปด้วยเหตุตามธรรมชาติหรือด้วยฝีมือศัตรูตามธรรมชาติอย่างที่ได้เคยเห็น แต่น่าจะด้วยฝีมือของมนุษย์ที่ลงไปเคลื่อนย้ายขึ้นมาบนผิวน้ำ ด้วยวัตถุประสงค์เพื่อครอบครอง...นำไปกิน หรือจำหน่ายจ่ายแจก

ซึ่งนับเป็นครั้งแรกที่เราได้พบกับเหตุการณ์เช่นนี้ ในช่วงตั้งแต่เริ่มนำหอยมาปล่อยครั้งแรกเมื่อ วันที่ 5-6 มีนาคม 2547  

เศร้าค่ะ...ไม่อยากให้เหมือนที่เกิดขึ้นที่ชุมพรเลยค่ะน้องแม่หอย.... :'(

ในครั้งนี้..เรานับหอยที่ติด Tag ได้รวมทั้งสามกลุ่มแล้วเพียง 20 ตัว มี 1 ตัวเสียชีวิต (พบเปลือก) 

พบ Tag ที่หัก 1 อัน และหลุดอยู่กับพื้น โดยไม่มีตัวหอยอยู่ใกล้ๆอีก 1 อันเท่านั้น

หลังรับประทานอาหารกลางวันแล้ว...เวลาบ่ายโมงครึ่ง เราลงดำน้ำกันที่เรือคราม ซึ่งน้ำนิ่งสนิท แต่ตะกอนลอยฟ่อง

เรือครามยังคงงดงามเช่นเคย แต่ที่ทำให้เราตกใจกันมากก็คือ ตามตัวเรือเริ่มมีสายเบ็ดพาดผ่านหลายจุด และที่ยอดเสาเหนือห้องสะพานเดินเรือที่ผุพัง มีอวนตาถี่ผืนใหญ่ห้อยระย้าลงมาเหมือนม่านไทรย้อย....  

ตอนที่เราพบอวนนั้น...ใกล้จะหมดเวลาดำน้ำแล้ว เราจึงตัดสินใจขึ้นจากน้ำ และจะพักบนเรืออยู่หนึ่งชั่วโมง แล้วจึงลงดำน้ำอีกครั้ง เพื่อตัดอวนและนำขึ้นมาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทั้งนี้เราได้มีการวางแผนและมอบหมายหน้าที่ให้ทุกคนปฏิบัติอย่างรอบคอบเพื่อความปลอดภัยของพวกเราทุกคน

โชคดีที่กระแสน้ำยังนิ่งสนิท แม้จะขุ่นมากก็ตาม  แถมน้ำยังเรียบเป็นกระจก ซึ่งสถานการณ์...สภาพแวดล้อม....และโอกาสเช่นนี้หาไม่ได้ง่ายๆเลย หากจะมาดำน้ำกันที่เรือคราม....

เราให้เรือเลื่อนไปผูกทุ่นด้านที่ยึดโยงกับหัวเรือคราม แล้วกระโดดลงน้ำไต่ตามเชือกทุ่นลงไปจนถึงหัวเรือคราม จากนั้นก็ค่อยๆว่ายจากหัวเรือไปทางกราบขวาของเรือคราม จนถึงฐานของหอสะพานเดินเรือ  เพื่อความปลอดภัยเราค่อยๆวนช้าๆขึ้นไปตามหอสูง ระหว่างนั้นก็ตัดสายเบ็ดที่พันอยู่บริเวณที่ผ่านไปด้วยเพื่อไม่ให้เสียโอกาส

เมื่อถึงจุดที่อวนห้อยระย้าอยู่...เรายิ่งตะลึงกับอวนตาถี่ผืนใหญ่ที่พันทบหลายชั้น พันรอบๆเสากระโดงเรือ...  

ไม่ใช่งานหมูๆเสียแล้ว.....

เราเข้าใจว่าเรือประมงลากอวนเข้ามาในบริเวณนี้เพราะต้องการปลาตัวเล็กๆ จึงใช้อวนตาถี่แบบตาพริกไทย เมืออวนติดเสากระโดงเรือก็คงพยายามจะเอาออก แต่อวนคงยิ่งพันมากขึ้นๆ จนติดแน่นดึงไม่ขึ้น

เมือนำอวนขึ้นไม่ได้ ไต้ก๋งเรือประมงจึงตัดสินใจตัดอวนทิ้ง ปล่อยให้เป็นขยะที่ไม่น่าดูเอาเสียเลย

คาดว่าอวนผืนนี้คงติดอยู่ที่นี่มานานพอควร เพราะเริ่มมีกุ้ง...หอย...ปู..เพรียง....ดาวทะเล ฯลฯ มาเกาะติดและอาศัยอยู่เต็มไปทั้งผืน ซึ่งทำให้อวนหนาและหนักขึ้นเรื่อยๆ

หากขืนปล่อยอวนทิ้งไว้อย่างนี้ ก็จะทำให้เสากระโดงเรือหักโค่นลงได้ ซึ่งคงจะหมดความสวยงาม และยังจะเป็นอันตรายกับนักดำน้ำที่อาจจะถูกอวนพันหรือคลุม หรือเสาโค่นลงมาทับจนบาดเจ็บได้

เราแบ่งการทำงานออกเป็นสามทีม โดยหัวหน้าทีมแต่ละกลุ่มแบ่งกันไปม้วนและตัดอวนคนละด้าน

ทีมน้อง Conundrum...  

ทีมน้อง Sea Man....

ทีมสายชล....

แต่ละทีมมีผู้ช่วยคอยม้วน...ตัด และรวบรวมเศษอวนใส่ถุงตาข่าย หรือไม่ก็หอบไว้ในอ้อมกอด

ม้วน...ตัด....

ตัด...ตัด...

ตัด....ตัด...

อูยยยย....ทำไมถึงผืนใหญ่ขนาดนี้ ทั้งเหนียว...ทั้งหนัก...แถมคันมือไปหมดแล้ว....

หมดเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง....ยังมีอวนให้ตัดอีกเยอะเลย....

น้อง SunOfSea หอบอวนที่ตัดออกมาได้ผืนใหญ่ลอยขึ้นไปส่งที่เรือด้วยตัวเอง เพราะไม่สามารถจะยิงขึ้นไปได้ด้วยถุงก๊อบแก๊บ หรือ Safety Sausage ของตัวเอง...

อวนด้านล่างที่ห้อยๆอยู่เริ่มหมด...เราค่อยๆขยับขึ้นไปตัดบนยอดเสากระโดง....

ปัญหาที่เจอคืออวนพันกับเสาแน่นมากและหลายทบ แถมมีเชือกอวนเส้นใหญ่ที่หนาและตัดยากพันทับเข้าไปอีก....

ถุงตาข่ายและถุงก๊อบแก๊บหมด....น้อง Ping ก็เลยต้องหอบอวนกลับขึ้นเรือเต็มอ้อมแขน....

ในที่สุดก็หมดเวลาดำน้ำ....เราต้องตัดใจขึ้นไปทำ Safety Stop โดยเหลือเศษอวนที่พันยอดเสาไว้อย่างนี้

ลองเทียบกับอวนก่อนตัดนะคะ...ว่าเราตัดอวนกลับขึ้นเรือไปมากน้อยเพียงใด

ถึงจะเหลือเศษอวนอยู่ไม่มากนัก แต่เราก็ยังค้างคาใจอยู่.....

หากมีเวลาและโอกาส...เราน่าจะหาเวลาไปตัดอวนที่เหลือกันให้หมดนะคะ....แต่สงสัยต้องนำเลื่อยหรือมีดอีโต้ติดลงไปตัดเชือกเส้นใหญ่ออกด้วยจึงจะสำเร็จ  

เมื่อขึ้นมาบนเรือ...งานหนักอีกงานหนึ่งก็เริ่มขึ้น

เราต้องนำอวนที่เก็บขึ้นมาได้ มาตัดเลาะเอาสิ่งมีชีวิตทั้งหลายออกไป เพื่อทิ้งกลับลงไปให้เขามีความสุขในทะเลเหมือนเดิม ด้วยความหวังเต็มเปี่ยมว่า...เขาจะมีโอกาสแพร่ขยายพันธุ์ให้กับท้องทะเลไทยได้ต่อไปในอนาคต

สัตว์ที่พบว่าติดอวนขึ้นมามากก็คือ พวกหอยนานาพันธุ์....ปู....เพรียง....และดาวเปราะ ส่วนกุ้งตัวเล็กๆเหมือนตัวเคยนั้นจะติดอยู่ตาม BCD และ Wet Suit ของพวกเรามากกว่า  

งานนี้เริ่มทำกันตั้งแต่เริ่มออกจากเกาะไผ่....มาสำเร็จเอาเมื่อเรือเข้าเทียบท่ามารีน

ตัดไปก็ดมกลิ่นควันเรือไป...หอมชื่นใจดีแท้.... :-X

เศษอวนที่เก็บได้ทั้งหมดนั้น เราไม่ได้ชั่งว่ามันหนักเท่าไร แต่รู้ว่าใส่ถุงขยะดำขนาดใหญ่ 2 ใบ แล้วสายชลก็ยกไม่ขึ้นเลยสักถุง.....

เมื่อกลับขึ้นฝั่ง.....ความเศร้าที่เกิดจากการพบว่าหอยมือเสือที่น้องแม่หอยและทีมงานช่วยกันเพาะพันธุ์แล้วนำมาให้เราช่วยปล่อยรวมแล้ว 4,000 ตัวนั้น กลับมาลดน้อยลงไปมากมายภายในระยะเวลาไม่ถึงครึ่งปีหลังนี้นั้น  ยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจเรา แต่ดูจะบรรเทาเบาบางลงได้ เพราะการได้มีโอกาสร่วมมือร่วมใจกันตัดอวนผืนใหญ่ที่เรือครามได้เกือบหมดผืนนั่นเอง....

ขอขอบคุณสมาชิก SOS ทั้ง 16 ท่าน ที่ได้เสียสละกำลังกาย...กำลังใจ...และกำลังทรัพย์มาร่วมกันทำสิ่งดีๆเช่นนี้ให้กับทะเลของเราค่ะ....

ไม่มีมนุษย์อย่างเราๆท่านๆ....ทะเลคงหาความงามไม่ได้แล้ว....

แล้วพบกันใหม่เมื่อทะเลเพรียกหานะคะ.....


 

ขอชื่นชมสปีริตทุกๆท่านเลยด้วยใจจริงนะครับพี่สายชลสามารถสื่อผ่านตัวอักษรให้ผมรับรู้ถึงความรักธรรมชาติและความสามัคคีมีสปีริตของทุกท่าน

อ่านแล้วเศร้าจริงๆครับเรื่องหอยหายไปมากมายขนาดนี้ :'(

เบื่อจังที่พวกชาวประมงไม่ค่อยฉลาดมาทุบหม้อข้าวหม้อแกงตัวเองอย่างนี้ ไม่ว่าเรื่องอวนหรือหอยที่หายไป

ขอบคุณจากใจครับทุกท่านคราวหน้าถ้ามีโอกาสผมคงไปช่วยทุกๆท่านด้วยนะครับ

คราวหน้า 'ต้อง' เอาเลื่อยลงไปด้วยแน่นอนครับ ถึงจะจัดการกับซากอวนพวกนี้ได้  :( อ้อแล้วต้องมีถุงก๊อบแก็บหนา ๆ หน่อยเอามาเป็น liftbag ก็น่าจะทำงานได้สะดวกขึ้น

เมื่อสักครู่นี้ ผมได้โทร.ไปแจ้งให้ รอ.ประภา แห่งหน่วยต่อสู้อากาศยานและรักษาฝั่ง  กองทัพเรือ ทราบ ถึงเรื่องจำนวนของหอยมือเสือที่ลดน้อยถอยหายลงไปจำนวนมาก จนน่าสงสัยว่าไม่ใช่การล้มหายตายจากตามปกติ เพราะไม่เหลือทั้งเปลือกหอยทั้ง Tag น่าจะมีการลักลอบเข้ามาเก็บมากกว่า โดยอาจจะแฝงตัวเป็นนักท่องเที่ยวมาดำ Snorkelling หรือมาดำ Scuba  เพราะเราเคยพบคนเข้ามาเก็บปลิงที่หน้าหาดบริเวณเดียวกับที่เราปล่อยหอยมือเสือ

และยังเรียนให้ทราบถึง การพบเศษอวนพันอยู่บนเสากระโดงของเรือคราม ที่อาจเป็นอันตรายกับนักดำน้ำที่มาดำกันเป็นประจำได้ โดยพวกเราได้ช่วยกันตัดเก็บส่วนใหญ่ขึ้นมาแล้ว แต่ก็ยังมีบางส่วนที่พันกันแน่นหนาจนไม่สามารถตัดออกมา ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามีการเข้ามาลากอวนกันโดยที่เจ้าหน้าที่บนเกาะไม่ได้พบเห็น

นอกจากนี้ ผมได้เสนอภาพถ่ายทั้งหอยมือเสือ และการตัดอวนที่เรือครามให้กับ รอ.ประภา นำไปเรียนเสนอต่อผู้บังคับบัญชาอีกด้วย ซึ่งท่านจะติดต่อกลับมาอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ ซึ่งมีอะไรคืบหน้า ผมจะมาแจ้งให้สมาชิก SOS ทราบต่อไปครับ

เยี่ยมไปเลยครับพี่สายน้ำ

นี่คือสิ่งหนึ่งที่พวกเราอยากได้....กำลังใจ

ขอบคุณน้อง pony_pop ที่มาเป็นกำลังใจให้พวกเราค่ะ....

คราวหน้าไปทำงานด้วยกันนะคะ....จะได้เป็นกำลังใจให้กันและกันไงคะ... :)

ขอเชิญน้องๆกลุ่มอื่นมาเล่าเรื่องประกอบภาพการทำงานของกลุ่มตัวเองให้พวกเรารับทราบกันด้วยนะคะ....

ส่วนเรื่องความงามของเรือครามนั้น เตรียมภาพไว้แล้วค่ะ พรุ่งนี้จะมาลงให้อ่านและชมภาพกันค่ะ...

น้อง conundrum จ๋า....มีเลื่อยแบบไหนที่พอจะทนน้ำทะเลได้ดีจ๊ะ ไม่ต้อง 100 % แต่ขอให้อยู่ในน้ำทะเลได้สัก 3 วันๆละ 3 ชั่วโมง พี่จะซื้อไปใช้ตัดอวนที่ชุมพรตอนปลายเดือนกรกฎาคมนี้

และหากมีโอกาส...จะทดลองเอาไปใช้ที่เรือครามก่อนไปชุมพรก็ดีจ้ะ... :)

ส่วนถุงก๊อบแก๊บหนาๆ...ใหญ่ๆ....จะลองให้คนไปหาแถวๆสำเพ็งดูจ้ะ  

ภูมิใจนำเสนอแบบนี้ครับ ด้ามเป็นพลาสติก ใช้ใบเลื่อยตัดเหล็ก ขึ้นสนิมก็เปลี่ยนใบเลื่อยครับ  :D

อืมมมม....เล็กกระทัดรัดดีค่ะ พกพาลงไปดำน้ำด้วยคงไม่ลำบากนัก  ขอบคุณน้องconundrum มากค่ะที่แนะนำมา

น๊อตตรงจุดยึดใบเลื่อยมีสำรองให้เปลี่ยนได้ใหม่ไหมคะ เพราะดูท่าว่าสนิมจะจับได้ง่ายนิ....

น็อตยึดเป็นน็อตอลูมิเนียมครับ ดูๆ แล้วน่าจะเป็นสนิมยาก แต่น็อต + ตัวยึดน่าจะหาได้ไม่ยากเย็นหรอกครับ

อย่างนั้นขอฝากซื้อ 2 ชุดนะจ๊ะ....หากน้ำนิ่งๆที่เรือครามอีกสักสองสามอาทิตย์ข้างหน้าจะทดลองนำไปใช้ตัดเชือกและอวนที่เหลือจ้ะ

น้องหนึ่งช่วยบอกราคาค่าเสียหายพร้อมเบอร์บัญชีเงินฝากมาทาง PM ของพี่สายชลหน่อยนะจ๊ะ จะโอนเงินมาให้จ้ะ.... ขอบคุณล่วงหน้านะจ๊ะ

รับแซ่บก๊าบบบบบ...  ;) ;) ;)

พิงค์เจอพวกเปลือกหอยเยอะเหมือนกันนะคะ..ไม่รู้ว่าตายโดยธรรมชาติ หรือ ว่า... :'(

พี่สองสายครับ ผมส่งรูปไปให้ทางเมล์ SOS แล้วนะครับ มีเพียงไม่กี่รูป คงไม่ว่ากันนะครับ

ได้รับและ load เรียบร้อยแล้วครับ .... ขอบคุณน้อง sunofsea มากครับ

 :D :D :D   เยี่ยมครับ  และ  :'(  มากที่รู้ว่าหอยหายไปเยอะเลยครับ

.....หอยหาย...แต่ใจยังสู้เสมอ....สู้ไม่ตาย :(

หนูก็ทำ report แบบมั่วสุดฤทธิ์ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะพี่สายชล ถ้าดูแล้วปวดหัว ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย :'(
คราวหน้าหนูจะแก้ตัวใหม่นะคะ สัญญาว่าจะเอาลิควิดไปด้วยค่ะเอาไว้ลบเวลาเขียนผิดจะได้ไม่ต้องขีดฆ่า :-X
 8) :o

แม้หอยหาย...SOS ยังอยู่....ขอสู้ไม่ถอย.....จริงๆนะน้อง Sea Man

 :)

น้อง Mermaid จ๋า...ออกทะเลทำงานกับเราครั้งแรก ได้อย่างนี้ก็ดีถมเถแล้ว อย่ากังวลไปเลยจ้ะ

เสียดายจังเลยค่ะ ไม่ได้อ่านกระทู้นี้ก่อน วันนี้หนูไปสำเพ็งมา  :( มีร้านขายถุงพลาสติกเนื้อหนาๆ เยอะเลย  :'( แต่ไม่ได้ซื้อมา  :'(

ช่วงนี้มีงานที่ต้องออกข้างนอกทุกวัน ไม่ได้ Update เลย เศร้า...... :'(

......สู้ครับสู้..... ;) :-*

เพิ่งได้เข้ามาเยี่ยมบ้านวันนี้ มีเรื่องราว เศร้าใจ ( น้องหอยหายไป..)  กับเรื่อง น่าภาคภูมิใจ ขอตบมือให้ กับทุกท่านที่ ปฏิบัติภารกิจเฉพาะหน้า ณ ท้องทะเลไทยนะค่ะ   อ่านแล้วชื่นใจจริงๆกับความร่วมมือร่วมใจของทุกคนที่ทำด้วยจิตวิญญาณของคนรักทะเล

ตอนนี้มาทำงานที่กระบี่ค่ะ  แต่ไม่ได้เห็นทะเลเลย เห็นแต่ฝน ฝน และ ฝน ตกทุกวัน  ที่บอกว่าเพิ่งเข้ามาเยี่ยมบ้านได้เพราะว่า ต่อ  Internet ที่โรงแรมแล้วเข้าบ้านไปได้เลย  :'( 

วันนี้โชดดีมากๆ (เล่นที่ร้าน net ค่ะ)

ขอตบมือให้คุณ  Mermaid ด้วยนะค่ะ ที่ใจเต็มร้อย ไปช่วยงานในครั้งนี้  แล้วตกลงได้เปียกน้ำทะเลกับเขาบ้างหรือเปล่าค่ะ   อ้อ แล้วเริ่มอยากเรียนดำน้ำ หรือยัง  แต่กระซิบก่อนนะค่ะ ว่า อาจารย์ดุ ถ้านักเรียนดื้อ และ ไปสาย ( จริงไหมค่ะพี่สายชล  >:( )

ฝากความคิดถึงทุกคนมากทางนี้นะคะ  ไม่ได้เข้ามาไม่กี่วันคิดถึงจังเลย  กลายเป็นคน ติด net โดยเฉพาะบ้าน  SOS  ไปแล้ว  :-* :-* :-* 

คิดถึงอาจารย์ม๊าก มาก ค่ะ อยากกอดมากกกกกกกกกกกกกกก  จุ๊บ จุ๊บ สองแก้มด้วยค่ะ :-* :-*

มาเร๊ว....จะให้กอดแรงๆและหอมแก้มทั้งซ้ายขวา... :-*

งานหนูสายรุ้งหนักน่าดูนะจ๊ะ....ว่างเมื่อไรบอก จะพาไปลงน้ำทะเล ป่านนี้ตีฟินถูกหรือเปล่าเนี่ย....หือ...(http://www.naturethai.org/forum/smileys/penquin/pen1_140.gif)

น่าน ซิคะอาจารย์  คงต้องกลับไปกระโดดน้ำตูม ๆๆๆ ที่บ้าน อาจารย์ก่อน 555

หนูว่าช่วงนี้พอไม่ได้ลงน้ำ พุงมาแล้วค่ะ ยิ่งไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ยิ่งเหนื่อย ยิ่งรับประทาน จุ

:-[....เหนื่อยอีกแน่ๆเลยตู.....(http://www.naturethai.org/forum/smileys/penquin/pen1_47.gif)

ก็เปียกไปนิดหน่อยค่ะคุณสายรุ้ง ลงไปสนอร์เกิ้ล ประมาณไม่ถึง 30 นาที เจอหอยเม่นเพียบบบบยิ่งตื้นยิ่งเยอะ.....และน้ำก็ขุ่นเลยขึ้นดีกั่ว เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง และจะได้ไม่ลำบากเพื่อนๆต้องมาช่วย  ???
ไปคราวนี้ดูแล้วไม่ค่อยได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์เท่าไหร่  Mermaid รับประทานอย่างเดียวเลยค่ะ ก็เลยไม่อยากจะเป็นภาระให้กะเพื่อนๆอีกค่ะ

ตอนนี้อยากเรียนดำน้ำขึ้นมาอีกเท่าตัวค่ะ รอคุณครูหายก่อนค่ะ.... หายเร็วๆนะคะคุณครู.... :-*
ข่าวมาว่าคุณครูดุน่าดู....อันนี้ก็หวั่นๆเหมียนกัลค่ะ จึ๋ย....... :'(

ถ้าเหนื่อยก้อบอกได้นะครับพี่สายชล เดี่ยวไปช่วยเคี่ยวนร.ให้

ขอบคุณค่ะน้อง  sunofsea .....เหนื่อยแน่ๆค่ะถ้าจะไปช่วยพี่....

 555  :( :( คุณ sunofsea  อาจารย์ ท่านเตือนแล้ว ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ รุ่นนี้อาจารย์ ปวดหัวมาแล้วนะค่ะ  (แต่นักเรียนน่าร๊ากกกกกกกก ตั้งใจเรียน เพียงแต่...................  ) อยากช่วยอาจารย์ก็มาเลยค่ะ เพราะเกรงใจพระอาจารย์สุดๆแล้วที่ต้องมาปวดหัวกับเหล่าสาวน้อย(สาวเหลือน้อย) เรียนครบหลักสูตร  เมื่อไร ว่าจะขอไถ่บาป สัก 100 ค รั้ง  นะค่ะอาจารย์ขา   

(แบบว่ากับข้าวและของทานเล่นบ้านอาจารย์อร่อยทุกอย่างเลยค่ะ)  :-* :-*

เพิ่งเข้าบ้านได้วันนี้ค่ะ
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และเมื่อวาน เหมือนมันจะเข้าได้ช้า ๆ ก็เลยไม่ได้อ่านอะไรเลย
เห็นแล้วน่าตกใจจัง ... น้องหอยหายเรียบ แถมมีอวนมาติดเรืออีก
ท่าทางเสาร์ที่จะถึงนี้ ต้องทำงานกันเต็มที่หน่อยแล้ว ... เอาใจช่วยค่ะ
(( ข้าเจ้า ไปบ่ได๋ ติดงาน ... เซ็งเลย ))