กระดานข่าว Save Our Sea.net

เมื่อสองสัปดาห์ที่แล้วเจ้านายคนโตได้รับมอบหมายจากโรงเรียนให้หาข้อมูลทำรายงานเกี่ยวกับพิพิธภัณฑ์บางกอก เลยเป็นอัน(จำเป็น)ต้องออกแรงช่วยหาข้อมูลไปเยี่ยมชมสถานที่แห่งนี้

ก่อนหน้านี้ก็เคยได้ทราบมาว่ามีพิพิธภัณฑ์ซึ่งทาง กทม. จัดไว้ให้เป็นแหล่งเรียนรู้และศึกษาข้อมูลสำหรับนักเรียนแต่ไม่เคยทราบว่าอยู่ที่ไหน แต่พอได้รู้และไปเยี่ยมชม พิโธ่เอ๋ย อยู่แค่ปลายจมูกผมนี่เอง แถวเจริญกรุง43 ตรงข้าม ปณ กลาง เข้าซอยไปนิดเดียว
ลักษณะเป็นบ้านสมัยย่านนี้เริ่มเจริญขึ้นใหม่ๆแต่มีเรื่องราวน่าสนใจไม่น้อยเลย มาดูกัน

ติดตามให้ดี กระทู้นี้มีภาพปริศนาให้ทายกันตอนท้าย ตอบถูกมีของขวัญเล็กๆน้อยๆร่วมสนุกด้วยกันครับ

ข้อความต่อไปนี้คัดลอกจากเอกสารเผยแพร่ของ กทม.


    สังคมไทยในทุกวันนี้กำลังประสบปัญหาอันเนื่องมาจากสภาวะโลกไร้พรมแดน  ทำให้กระแสวัฒนธรรมตะวันตกและกระแสเทคโนโลยีหลั่งไหลมาสู่สังคมไทยอย่างรวดเร็วและเป็นจำนวนมาก  ในขณะที่คนไทยยังขาดจุดยึดเหนี่ยวทางค่านิยมและเอกลักษณ์ของตนเองพร้อมที่จะเปิดรับอารยะธรรมใหม่ๆ โดยขาดการปรับใช้ให้เหมาะสมกับสภาพสังคมและวิถีชีวิตของตน  การชื่นชมยินดีกับนวัตกรรมใหม่ตามแบบชาวต่างชาติทำให้คนไทยขาดสำนึกของความเป็นไทยขาดความภาคภูมิใจในค่านิยมไทยและที่สำคัญทำให้ขาดความเชื่อถือในภูมิปัญญาตามวิถีไทย

     ทั้งนี้สาเหตุสำคัญประการหนึ่งน่าจะเกิดจากการที่สังคมไทยยังขาดแหล่งศึกษาเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องสังคม  วัฒนธรรม  วิถีชีวิตของท้องถิ่น และภูมิกำเนิดของตนเอง  ทำให้กระบวนการเรียนรู้ทางสังคมขาดความเชื่อมโยงจากฐานรากของสังคม ประชาชนเรียนรู้จากกระแสความนิยม และความสนใจส่วนบุคคล ขาดกระบวนการกลั่นกรองเพื่อปรับใช้ให้เหมาะสมสอดคล้องกับวิถีชีวิตดั้งเดิม  นอกจากนี้ยังทำให้การพัฒนาทางสังคมขาดความต่อเนื่องและกลายเป็นสังคมที่ขาดเอกลักษณ์ของตนเองในที่สุด

      ด้วยเหตุผลดังกล่าว กรุงเทพมหานครโดยสำนักวัฒนธรรม กีฬา และการท่องเที่ยว  จึงเห็นสมควรให้มีการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานครขึ้นในทุกเขตพื้นที่ของกรุงเทพมหานคร เพื่อเป็นแหล่งรวบรวม เรียนรู้ มรดกทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญาของผู้คนในแต่ละท้องถิ่นเผยแพร่แก่ประชาชน  นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ ซึ่งเป็นนโยบายของ กทม.ในการที่จะพัฒนาให้ กทม.เป็นมหานครแห่งวัฒนธรรม โดยดำเนินการจัดสร้างพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานครในปี2546แล้วจำนวน27แห่ง

สำหรับประวัติความเป็นมาของพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นกรุงเทพมหานครเขตบางรัก หรือพิพิธภัณฑ์ชาวบางกอกมีดังนี้

        พิพิธภัณฑ์ชาวบางกอก (Bangkok Folk's Museum) ได้จัดตั้งขึ้นตามวัตถุประสงค์และความตั้งใจของอาจารย์ วราพร สุรวดี  ผู้เป็นเจ้าของซึ่งอยากจะจัดบ้าน และทรัพย์สินที่ได้รับมรดกจากมารดาคือ นางสอาง  สุรวดี(ตันบุญเต็ก) ให้เป็นพิพิธภัณฑ์เพื่อให้เยาวชนคนรุ่นหลังและผู้สนใจได้ศึกษา

         เมื่อ อ. วราพร จัดสิ่งของเสร็จได้ทำเรื่องยกบ้านหลังนี้ให้เป็นสมบัติของ กทม. หลังจากนั้น กทม. ได้จัดบริเวณชั้นสองของอาคารสาม เป็นนิทรรศการภาพรวมของ กทม.จากอดีตจนถึงปัจจุบัน เป็นส่วนหนึ่งของโครงการนำร่องสนองนโยบายการมีพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นของแต่ละเขต

          การโอนกรรมสิทธิ์แก่ กทม.เสร็จสมบูรณ์เมื่อวันที่1 ตค. 2547  และ กทม.ได้เข้าบริหารจัดการเป็นต้นมา
          อาคารและวัตถุประสงค์ในการจัดแสดงบอกเรื่องราวเกี่ยวกับสภาพวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบางกอกที่มีฐานะปานกลางในช่วงก่อนและหลังสงครามโลกครั้งที่สองคือระหว่าง พศ.2480-2500

           อาคารหลังที่1
           เป็นอาคารที่ครอบครัวสุรวดีเคยใช้อยู่อาศัยแต่เดิมในอดีต โดยมารดาของ อ. วราพร สร้างขึ้นในปี พศ.2480 ลักษณะเป็นสถาปัตกรรมที่ได้รับอิทธิพลมาจากตะวันตกซึ่งเป็นที่นิยมในยุคนั้น คือเป็นอาคารไม้สองชั้น หลังคาเป็นทรงปั้นหยามุงกระเบื้องว่าวสีแดง ผนังอาคารสร้างด้วยไม้ทาสีเลียนแบบผนังก่ออิฐถือปูนฝีมือช่างชาวจีนเป็นผู้ก่อสร้างที่เรียกกันว่าทรงปั้นหยารุ่นปลาย โดยลวดลายฉลุลายที่ชายคาออกงบประมาณในการก่อสร้าง2,400บาท และต่อมาได้มีการก่อสร้างเพิ่มเติมภายหลังในปี พศ.2503

             หน้าทางเข้าตั้งแต่เปิดประตูใหญ่หน้าบ้านเข้าไป
             

ตัวอาคารบ้านซ่อนตัวอยู่ในหมู่ต้นไม้ร่มรื่น

ชานบันไดเข้าบ้าน ตามผมมาครับเข้าไปดูข้างในกัน

ชานพักหน้าบ้าน

ห้องรับแขก

ห้องอาหาร มีทีวีรุ่นเก่า
ภาพไม่ค่อยคมนัก ผมไม่ใช้แฟรชเพราะไม่ต้องการให้จอซึ่งเป็นแก้วสะท้อนแสงขาวเป็นปื้น

มุมมองจากหน้าต่างในบ้านสู่ภายนอก

จากนอกบ้าน

ขึ้นไปดูชั้นสองกัน
บันไดมีประตูกันตก ภาพนี้ทำให้ผมคิดถึงบ้านเก่าสมัยเด็กมีแบบนี้เหมือนกันเปี๊ยบ

โต๊ะเครื่องแป้งในห้องนอน จัดวางข้าวของเครื่องใช้ไว้ราวกับยังมีคนอาศัยอยู่ และตู้เซฟรุ่นเก่า

เตียงแบบมีประทุนพร้อมโคมตะเกียงหัวเตียง

ห้องนอนใหญ่ โต๊ะเครื่องแป้งแบบมีกระจกสามด้านอยู่อีกมุมของห้อง

โต๊ะอ่างล้างหน้าโกนหนวดแบบตะวันตก และตู้เก็บเครื่องเรือนเดิมของเจ้าของบ้าน

บรรยากาศทั่วไปบริเวณชั้นสอง

มองจากหน้าต่างชั้นสองลงมายังสวน

ขอจบหลังแรกไว้แค่นี้ก่อน หิวข้าวแล้ว
เดี๋ยวมาโพสต์ต่อคร้าบ ;D

อิ่มท้องแล้ว
มาต่อหลังสองกัน

บทความจากแผ่นพับเอกสารเผยแพร่ของ กทม.ครับ

เดิมบ้านหลังนี้ปลูกที่ทุ่งมหาเมฆ ซอยงามดูพลี เป็นอาคารไม้สองชั้นมีรูปแบบและสถาปัตยกรรมใกล้เคียงกับหลังแรก สร้างขึ้นในปีพศ.2472 จุดประสงค์ที่สร้างบ้านหลังนี้เพื่อใช้ชั้นล่างเป็นคลีนิคของคุณหมอ ฟรานซิส คริสเตียน ชาวอินเดีย ศัลยแพทย์จากอังกฤษ  บ้านหลังนี้สร้างเสร็จยังไม่ทันเข้าอยู่ คุณหมอฟรานซิสก็ล้มป่วยลงและเสียชีวิต บ้านหลังนี้จึงไม่ได้ใช้อยู่เอง คุณแม่ให้คนเช่าเก็บค่าเช่าเรื่อยมา จนยกที่ดินนี้ให้แก่ อ.วราพร เมื่อจะทำบ้านตรอกสะพานยาวเป็นพิพิธภัณฑ์นั้นขาดเงินที่จะนำมาปรับปรุงจึงขายที่ดินและขอบ้านเอาไว้ และได้รื้อบ้านที่ทุ่งมหาเมฆ มาจัดสร้างไว้ที่นี่ โดยมีขนาดย่อส่วนลงตามพื้นที่ที่มีจำกัด ตกแต่งบ้านด้วยสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆของคุณหมอฟรานซิส โถงล่างของบ้านจะพบรูปหล่อของคุณหมอฟรานซิส  ชั้นบนเป็นห้องนอน ข้างบันไดมีห้องน้ำและห้องเก็บของใต้ถุนบันได

หน้าบ้านมีรูปแบบคล้ายหลังแรก

ทางเข้าหน้าบ้านและรูปปั้นหล่อคุณหมอเจ้าของบ้าน

ระเบียงหน้ามองจากในบ้านออกไป และตู้เก็บเครื่องเรือน

บันไดทางขึ้นชั้นสอง

เมื่อขึ้นไปชั้นสองทางขวามือเป็นโถงห้องนอนกว้างใหญ่ไม่มีประตู
มุมนั่งเล่นและที่ทำงานไปในตัว
อีกด้านเป็นเตียงใหญ่แบบมีประทุน

มุมมองจากหน้าต่างชั้นสอง

จบอาคารหลังสองไว้แค่นี้ครับ
ยังมีอาคารหลังที่สามที่สร้างใหม่เพื่อแสดงข้าวของเครื่องใช้สมัยนั้นมีของเก่าที่สมัยนี้หาดูยากจัดแสดง และบอร์ดนิทรรศการน่าสนใจมากมาย ไว้มาต่อพรุ่งนี้ครับ ยังไม่ได้resizeภาพเลย

คุ้นตา...คุ้นใจ กับบ้านไม้ทรงปั้นหยาอยู่ท่ามกลางสวนสวยอย่างนี้ค่ะ ชอบหลังคาระบายลูกไม้  ระเบียงไม้โปร่งๆ  และหน้าต่างบานเกร็ดไม้ที่เปิดออกได้...

ชอบค่ะ...ชอบมากๆ

ขอบคุณเจ้าของบ้านที่ใจดียกบ้านให้แก่สาธารณชน และขอบคุณน้อง Plateen ที่นำภาพสวยๆมาถ่ายทอดให้ชมค่ะ

ยอดไปเลย..สงสัยต้องหาโอกาสไปเยี่ยมชมบ้างแล้ว.. :-*

ชอบเตียงนอนแบบมีประทุนจังเลย โรแมนติกมากๆ :-*

แล้วก็ได้เวลามาต่อหลังสุดท้ายซึ่งจัดแสดงแบบนิทรรศการครับ

เข้าประตูด้านหน้าไปจะเจอตู้ตัวนี้จัดโชว์แสตมป์และเอกสารเก่าๆอยู่ด้านหน้า

เลี้ยวซ้ายเป็นพื้นที่จัดแสดงเครื่องมือทำครัวและประกอบอาหาร
ครกหินโม่แป้ง และเตาแบบก่ออิฐฉาบปูน

หีบแบบโบราณ

โต๊ะทำงานจัดวางอุปกรณ์เครื่องเขียนโชว์ไว้ข้างใน

ที่เห็นอยู่ในกล่องพื้นขาวๆมีชิ้นส่วนเล็กๆวางอยู่13ชิ้นและแท่งยาวสีแดงวางพาดอยู่คือปริศนาที่ให้ทายกันว่าคืออะไร

ไม่ยากเลยใช่มั้ยครับ ใครเกิดทันได้ใช้ต้องรู้แน่นอน

ชั้นสองเป็นบอร์ดแสดงเรื่องราวความเป็นมาและพัฒนาการของชุมชนในเขตบางรัก มีรายชื่อบุคคลสำคัญที่มีความเกี่ยวพันกับพื้นที่นี้อยู่ด้วย

บรรพบุรุษของโทรศัพท์

"ปากของปากกาคอแร้ง"...ที่ไว้ใช้สำหรับคัดลายมือทั้งไทยและอังกฤษใช่ไหมจ๊ะ มีหลายขนาดให้เลือก  นำไปเสียบกับตัวด้ามปากกาสีแดงซึ่งวางพาดอยู่

แห่ะๆ...เคยใช้ตอนอยู่โรงเรียนฝรั่ง ทั้งมือทั้งเสื้อเปื้อนหมึกเละเทะทุกทีที่ถูกจับคัดลายมือ

อะจ๊ากซ์...พี่สายชลตอบถูกคนแรกเลยอ่ะ
 :)

สวยดีค่ะ ขอบคุณที่นำมาให้ชมนะคะ Mermaid เป็นคนหลังเขาค่ะ ไม่ค่อยได้ไปไหน หรือได้ดูอะไรสวยๆกะเค้าเลย :'(

อ่ะ อันนี้คำถามแอบทายอายุ..อ่ะ  ???
แต่หนูก็เคยใช้ปากกาคอแร้งเหมียนกันนะ แต่ดันตอบมะถูก แง้ว....

แห่ะๆ...ที่ตอบถูกนี่แสดงว่าเป็นคนยุคเดียวกับบ้านหลังนี้ เพราะได้เห็นได้ใช้ของเกือบทุกอย่างในภาพมาแล้วค่ะ

เฮ้อออ....คิดถึงความหลังครั้งก่อนเก่า ซึ่งมีแต่สุขหาทุกข์ไม่ค่อยจะเจอ.... :)

วันวานยังหวานอยู่ค่ะ พี่สายชล :)

ขอบคุณมากๆเช่นกันครับ ..
มีโอกาสจะได้ไปแวะเวียนเข้าไปชมบ้าง ..
ชอบมากๆเลยครับ เก่าและก็คลาสสิคด้วย ..

 :)
โห.. เห็นภาพปริศนาปุ๊บ แม่หอยก็ตอบถูกปั๊บ แต่มาช้าไปหน่อย พี่สายชลตอบซะแล้ว ..
โถ.. ภาพของคุณ Plateen ชัดขนาดน้านนน.. ทำไมป้า..เอ๊ย..พี่จะไม่รู้ล่ะค้า.. ;D
แม่หอยน่ะ อายุยังไม่มากนะจ๊ะ.. ฮึ!  แต่รู้จักปากกาคอแร้งเพราะตอนเรียนศิลปะคุณครูให้ใช้ในการเขียนตัวอักษรประดิษฐ์
เหตุการณ์รู้สึกเพิ่งผ่านมาไมนานเท่าไรนี่เอง ฮิๆ..

ฮิๆ พี่แม่หอย ทำไมรู้สึกเหมือนกันเลยคะ ....เวลาช่างล่วงเลยมายาวไกลถึงเพียงนี้......แล้วไฉนตีนกาบนใบหน้าถึงจะไม่โฉบมาเกาะเล่า..จริงป่าวก๊ะ..กลุ้มจายที่ซู้ด :( :( :(

ขอบคุณ Plateen สำหรับเรื่องราวดีๆแบบนี้นะค่ะ  ดูบรรยากาศแล้วนวนิยายเรื่อง รัตนาวดี + ปริศนาเลยค่ะ

ฮิฮิ...รุ่นผมไม่ได้ใช้ครับ ผมเริ่มเรียนภาษาอังกฤษก็ใช้ปากกาหมึกซึมแล้ว

บ้านหลังนี้แรกก้าวเท้าเข้าไปรู้สึกขนลุกตื่นเต้น ไม่ใช่เรื่องอาถรรพ์หรือเรื่องเหนือธรรมชาติอะไรหรอกครับ แต่เป็นความรู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในวัยเด็กของตัวเองเหมือนผ่านมิติเวลาเข้าไปเลย

ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะยังคงมีบ้านที่เก็บบรรยากาศเก่าๆเอาไว้ได้อย่างดีอย่างนี้อยู่ใจกลางกรุงเทพเมืองใหญ่ที่ถูกกระหน่ำด้วยกระแสความเจริญด้านวัตถุ ผู้คนใช้ชีวิตที่เร่งรีบ บ้านเรือนสมัยใหม่ถูกตกแต่งประดับด้วยสารพัดของหรูหรา ผมมีเพื่อนหลายคนที่ทำธุรกิจประสบความสำเร็จมีฐานะมั่งคั่งสร้างบ้านใหญ่โตโอ่อ่า แต่ตัวเองกลับแทบไม่ได้มีเวลาอยู่เพราะต้องเดินทางติดต่อธุรกิจตลอดเวลา บ้านที่สร้างไว้อย่างสวยงามกลายเป็นให้แม่บ้านให้คนงานอยู่เฝ้า

ส่วนตัวผมเองกลับชอบบ้านหลังขนาดประมาณบ้านหลังนี้ ไม่ต้องใหญ่โตมากมาย แต่มีความเป็นบ้านที่ให้ความอบอุ่นรู้สึกสงบได้ใช้เวลาอยู่กับมันปลูกต้นไม้ทำสวนเลี้ยงปลาแค่นี้ก็พอแล้ว

บ้านหลังนี้ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเดินย้อนเวลากลับเข้าบ้านเดิมของผมเอง เพราะมีรูปแบบและการจัดผังภายในคล้ายบ้านเดิมมาก เห็นภาพตัวเองตัวกะเปี๊ยกนุ่งขาสั้นกับเสื้อกล้ามไม่สวมรองเท้าวิ่งเล่นอยู่ในสนาม ขับรถจิ๊ปเด็กวนไปวนมาอยู่อย่างนั้นไม่รู้จักเบื่อ ช่วงปิดเทอมมีเด็กข้างบ้านข้ามรั้วมาเล่นด้วย ปวดฉี่ขี้เกียจวิ่งไปห้องน้ำก็แอบยืนฉี่ใส่อ่างพลูด่างของคุณพ่อโดนจับได้เลยโดนหวดก้นซะก็ไม่เข็ด

เฮ้อ...เพ้อใหญ่แล้วเรา เดี๋ยวเค้าก็รู้ว่าแก่หรอก :)

 :)
ที่แท้เป็นพระเอกเรื่องรัตนาวดีนี่เอง.. ฮิๆ..

ป่าวคับ...
ที่จริงผมพระเอกเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ตะหาก :-X :o

หุหุ...จะเป็นติงลี่หรือโจวหวินฟ่ะล่ะน้อง Plateen.... :-X

ขอบคุณสำหรับพวงกุญแจรูปฉลาม ที่มาให้เป็นรางวัลตอบคำถามถูก....น่ารักมากๆจ้ะ... :-*  

 :) :) :)
 :-* :-* :-*

 :)