กระดานข่าว Save Our Sea.net

จริงๆแล้วเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางไปดำน้ำที่ Palau แต่เป็นภาคพื้นดิน บนแผ่นดินของฟิลิปปินส์ แทนที่จะเป็นใต้ทะเล .... เนื่องจากเรามีเวลา 1 วันเต็มๆใน Manila  เพื่อรอเที่ยวบินกลับ กทม. .....

ที่พักของพวกเรา 4 คน คือบ้านของ Kori  ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่  น่าอยู่  ห้องรับแขกและนั่งเล่นชั้นล่างกว้างขวาง  ช่วงที่ยังไม่ได้ออกไปนอกบ้าน  เราจะใช้เวลาพักผ่อนกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นนี้

บนโต๊ะ มีหนังสือเกี่ยวกับโลกใต้ทะเลเล่มโตๆที Kori สะสม  วางไว้ให้เราอ่านแก้เหงาได้หลายเล่ม

น่าสบายจริงๆครับ .... สบายแค่ไหน ก็ดูเอา

เจ้านาล่า หมาขี้เหงาขี้ประจบ จะมาคอยพัวพันชวนเล่นเกาพุงอยู่ตลอดเวลา  .....  แม้เวลาที่กำลังเช็คเมล์และอ่านกระทู้ของ SOS  เจ้านาล่าก็ยังมาป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ

อาหารเช้าแบบง่ายๆ มีข้าวสวย  ไข่ดาว  ไข่เจียว (ฝีมือน้องเก๋)  ปลาซาร์ดีนทอด และคอร์นบีฟผัดมันฝรั่ง .... อร่อยครับ อร่อยมากๆเสียด้วย  ไม่เชื่อลองถามป๋าหนิ่งดูสิครับ

นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร  เหลือบมองไปเห็นอะไรซักอย่างชุบแป้งทอดอยู่ในกล่องพลาสติคที่ปลายโต๊ะ 

ดูเผินๆเหมือนหนังปลาทอด แต่พอดูใกล้ๆมันไม่ใช่ครับ แต่ยังไม่อยากลองกิน  รอถาม Kori ก่อนดีกว่า ....

ดูให้ดีๆครับ  คิดว่าเป็นอะไร  ลองเดาซิครับ ..... พรุ่งนี้จะเอาภาพแบบชัดๆมาให้ชม พร้อมคำเฉลยที่ได้รับทราบจาก Kori ครับ และจะเล่าให้ฟังต่อว่าไปไหนกันมาบ้าง

มีปริศนาคำทายมาอีกแล้ว... ยังไง งานนี้ไม่ใช่ อุนจิชุบแป้งทอดแน่ๆ ค่ะ...อืมมมม... หน้าตาเหมือน Ribbon Eel วัยเด็กทอด แต่คงไม่ใช่.... อืมมมมมม

อืมมมม
.
.
.
หรือว่าจะเป็นปลาดาวทอดกรอบ
.
.
.
คิดไม่ออกแระ รอพี่สายน้ำมาเฉลยดีกว่าค่ะ  :)

(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/dookdik/mushroom/47_65953_0076cb7beb5fe08.gif)

อาหารเช้า พี่สองสายเปง ...ไส้เดือนชุบแป้งทอด....อิอิ ;) ;) ;)

"Green Bitter Melon" with powder Fried.... isn't it? 5555555555

Pee Ning , She can cook? Wow imposible......  :-*  :'(

น้อง Sky และ kungkings ตอบได้ใกล้เคียงมากครับ ....

เฉลย ... Kori บอกว่า มันคือ Garden Eel หรือ ปลาไหลสวน หรือ Fish Slide Garden (มุขนี้ ได้มาจาก "ก่อนบ่ายคลายเครียด) นั่นเองครับ

ตลกดี ... ตอนดำน้ำกันอยู่ที่ Palau ... หลังจากดำน้ำแล้วผ่านสวนปลาไหลที่มีปลาไหลพวกนี้ชูคอกันสลอน 

ป๋าหนิ่งถามผมบนเรือว่า ทำไมมอเร่ย์ยังมีคนกิน แล้วปลาไหลสวนพวกนี้ถึงไม่มีใครกินกันบ้าง ...

... ผมตอบแบบตื้นๆไปว่า คนเรามันกินทุกอย่างที่ขวางหน้าแหล่ะ แต่คงเป็นเพราะมันหมกตัวอยู่ในทรายในน้ำลึก เลยรอดไปได้

แต่พอมาเห็นปลาไหลสวนชุบแป้งทอดในโหลนี้แล้ว ก็ได้แต่ปลง  จับพวกมันมาได้ คงต้องใช้คราด หรืออวนตาถี่มากๆถึงได้ตะกุยทรายลากเอาพวกนี้มาได้

เอ ยังงี้ ไปขุดไส้เดือนตัวแดงๆ ยาวๆ ในสวน มาชุปแป้งทอดได้ซิค่ะเนี่ย  :) :) เพราะ ทอดแล้วหน้าตาท่าจะเหมือนกัน

วันนี้ Kori จะเป็นคนขับพาเราไปกินลมชมวิวของ Manila ท่ามกลางฟ้าที่หม่น เมฆครึ้มอย่างหนัก เพราะใต้ฝุ่นกำลังจะพาดผ่านเพื่อขึ้นเหนือไปยังจีน-ญี่ป่น ... เราไม่ได้เร่งร้อนอะไรกันนัก จึงทำตัวสบายๆ กว่าจะออกจากบ้านได้ก็แถวๆ 10 โมงเช้า

Manila โดยทั่วไปไม่ค่อยจะต่างกับ กทม.เท่าไร  ตึกรามใหญ่ๆ ศูนย์การค้ามากมาย มีสลับกับสลัม  รถราติดไม่เลือกวันและเวลา  ถนนหนทางมีหลายจุดที่ห้ามกลับรถ และเดินรถทางเดียว  จะไปไหนในเมืองที ต้องวิ่งรถอ้อมกันยาวเลยครับ

Kori จึงพาเราวิ่งชมตึกรามบ้านช่องในย่าน Makati สักพัก จึงผ่านออกไปทางชานเมือง .... ที่แรกที่จะแวะคือ

สุสานสัมพันธมิตร หรือ Manila American Cemetery and Memorial

ลองมารับทราบที่มาของสุสานแห่งนี้สักนิดนะครับ ....

Manila American Cemetery and Memorial ตั้งอยู่ที่ McKinley Road ใน Fort Bonifacio, Global City, Taguig  ซึ่งอยู่บนเนินเขาทางด้านตะวันออกเฉียงใต้ของตอนกลางกรุงมะนิลา มีพื้นที่รวมประมาณ 152 เอเคอร์  และนับเป็นสุสานอเมริกันที่ใหญ่ที่สุดที่มีการจัดสร้างนอกประเทศสหรัฐอเมริกา

สุสานแห่งนี้จัดสร้างขึ้นโดย the American Battle Monuments Commission เพื่อเป็นอนุสรณ์แด่ทหารอเมริกันที่เสียชีวิตในสงครามโลกครั้งที่ 2 จำนวน 17,206 นาย ตามจำนวนไม้กางเขนหินอ่อนสีขาวที่อยู่บนเนินรอบสุสานแห่งนี้  และเป็นที่ระลึกถึงทหารอเมริกันที่สูญหายไปในสงคราม จำนวน 36,285 นาย 
นอกจากนี้ยังมี ลูกเสือฟิลิปปินส์ที่ร่วมปฏิบัติงานร่วมกับทหารอเมริกันอีก จำนวน 570 นาย และทหารฟิลิปปินส์ จำนวน 3,762 นาย อีกด้วย

ก่อนจะเดินเข้าไปชมในอาคาร ..... บริเวณรอบๆ มองออกไปจะเห็นกางเขนหินอ่อนสีขาวกระจัดกระจายอยู่โดยรอบ ประกอบกับวิวจาก Laguna de Bay, Fort Bonifacio และ Metro Manila

บางจุดที่มองผ่านความสงบ ร่มรื่นของสุสานออกไป จะเป็นอาคารสูงของเมืองใหม่ ที่กลายเป็นอุจาดทัศน์ของสุสานแห่งนี้

ทั่วๆไปแล้ว  จะเย็นสบาย และเงียบสงบ

อาคารหินอ่อนสีขาวที่สร้างเป็นวงกลม เดินทะลุถึงกันหมด .... เป็นที่จารึกรายชื่อของทหารทั้งหมดที่เสียชีวิตและสูญหายไปในสงครามโลกครั้งที่ 2

ตรงกลางของครึ่งวงกลมด้านหนึ่ง เป็นหอสูง ....

ด้านหน้ามีรูปแกะสลักประดับอยู่ด้านบน .... ส่วนห้องด้านใน บนฝาผนัง ได้จัดเรียงโมเสคเป็นรูปพระแม่มารีถือช่อดอกไม้ เสมือนได้เสด็จลงมาจากสวรรค์เพื่อไว้อาลัยแด่ผู้เสียชีวิตทั้งหลาย

ด้านข้างของหอใหญ่ คือ ทางเข้าไปสู่ห้องที่สลักรายชื่อของทหารผู้เสียชีวิตเอาไว้ ...

ผ่านช่องทางเข้าไปด้านใน .... เพดานถูกเจาะเป็นช่องกลม เพื่อให้แสงสว่างสาดส่องเข้ามา

บนผนังในห้องนี้  เป็นภาพเรียงด้วยกระเบื้องโมเสค แสดงให้เห็นถึงบริเวณที่มีการสู้รบในทุกจุดของสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้านมหาสมุทรแปซิฟิค

ผนังด้านในหน้าทางเดิน ... มีตัวแกะสลักที่แสดงให้ทราบว่า รายชื่อที่ถูกสลักลงบนผนังถัดๆไปนั้น เป็นรายชื่อของผู้เสียชีวิตชาติใด

ไปครับ ... เดินเข้าไปชมพร้อมๆกัน

ที่ด้านล่างของผนังแรก ...

แผ่นหินนี้  บอกให้เราทราบว่า ถ้ามีหมุดโลหะแบบนี้ ติดอยู่ด้านหน้าชื่อของผู้เสียชีวิตท่านใด  นั่นหมายถึงว่า มีการพบร่างของเขาแล้ว หากไม่มี ก็หมายถึง เป็นผู้ที่สูญหายไปในช่วงสงคราม

เมื่อมองดูรายชื่อบนผนัง .... ก็มีอันให้ตะลึง

แถวหนึ่งจะมีรายชื่อของผู้เสียชีวิตและสูญหายประมาณ 100 ชื่อ ..... บางแถวไม่มีหมุดเลย บางแถวมีอยู่เพียง 1 หรือ 2 หมุดเท่านั้น

อย่างที่บอกในตอนต้นครับ ..... มีผู้สูญหายมากถึงประมาณ 36,000 นาย จึงจะมีรายชื่อเต็มไปหมด แต่เราพบหมุดบนผนังน้อยเหลือเกิน

ตราประจำรัฐทั้งหมดของประเทศสหรัฐอเมริกา ถูกแกะสลักลงบนพื้นทางเดินโดยรอบ

 :'(

ถ้าเป็นคริสตชน จะถูกสลักชื่อไว้บนกางเขน  แต่ถ้าเป็นยิว ก็ต้องใช้ดาวของเดวิดแทนกางเขนครับ ....

สงคราม ... เริ่มจากความขัดแย้งเล็กๆน้อยๆเสมอ หากปรองดองกันไม่ได้ ความขัดแย้งอาจจะขยายกลายเป็นสงครามใหญ่ได้ ไม่มีข้อยกเว้น ไม่ว่าจะเป็นชนชาติเดียวกันหรือคนละชาติคนละประเทศกันก็ตาม  บทเรียนจากอดีตมีให้เห็นมากมาย

คนที่รับเคราะห์คือ ประชาชนตาดำๆทุกครั้ง

สวยแต่เศร้า.... สงครามมีแต่ความสูญเสีย...นะคะพี่สายน้ำขา :( :( :(

สงคราม มีแต่ความสูญเสีย.. ถึงเป็นผู้ชนะ ก็ยังสูญเสียอยู่นั่นเอง.. ไม่รู้จะสู้กันไปทำไม.. สงสัยประชากรบนโลกเยอะเกินไป..  :'(

ความสงบ เบื้องหลัง สงคราม สุสานของทหารจากสงครามโลกทุกที  เมื่อย่างก้าวเข้าไปคารวะ สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้คือ

ความสงบ..เงียบ.....และอาลัย

เคยไปชมสุสานทหารที่พม่า ซึ่งมีทั้ง หัวดำและหัวแดง  แล้วก็ไปเจอ ช่อดอกไม้ .....สีแดง วางอยู่ ณ โคนเสา รายชื่อ แบบที่

Manila  ได้เห็นชื่อของผู้วางที่ติดอยุ่กับดอกไม้  เมื่อไล่สายตาไปตาม ผนัง ..ความรู้สึกที่เกิดคือ ขนลุกและเต็มตื้นค่ะ เพราะ.......

บนผนังมีรายชื่อที่นามสกุลเดียวกับผู้นำดอกไม้มาวางคารวะ.......แด่...ดวงวิญญาณที่จากไป....ในสงคราม...จากลูกหลานที่ยังอยู่

 :'( :'( :'( :'(

หมดไปหลายชั่วโมงเหมือนกันครับที่สุสานสัมพันธมิตร .... ได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว

Kori พาเรามาวนชมทัศนียภาพริมๆ Manila Bay  ... วันนี้ลมจัดมาก คลื่นซัดเข้าฝั่งค่อนข้างแรง  ละอองน้ำกระจาย  ไม่สามารถลงจากรถไปถ่ายภาพได้เลย 

แต่ก็ยังเห็น Pinoy (คนฟิลิปปินส์) ทั้งหลาย ลงจากเขื่อนไปเล่นน้ำทะเลกันอย่างไม่สะทกสะท้าน

ในที่สุด Kori ก็พาเรามาถึงร้านอาหารทะเล  พอลงจากรถก็เจอฝอยละอองน้ำเค็มกระจายเข้ามาหา จนต้องรีบเดินเข้าไปหลบในร้าน 

แต่จะให้ได้บรรยากาศทะเล ก็ต้องชมวิวทะเลไปด้วย จึงต้องออกไปนั่งบนสะพานที่ต่อยื่นออกไปในทะเล ซึ่งทางร้านกางมู่ลี่ผ้าใบลงมากันลมไว้ให้

นี่แหล่ะครับ  วิวทะเลในจุดหนึ่งของ Manila Bay  ที่เห็นเป็นเขื่อนยื่นออกไปด้านหลังโน่นคือ สถานทูตสหรัฐ ที่ประธานาธิบดีมาร์คอสเคยมาหลบภัย และรอเฮลิคอปเตอร์ของมหามิตรพาออกนอกประเทศ .... ท้องฟ้ามีแต่สีเทาและเทาเข้ม  ทะเลมีแต่ลมและคลื่น

ขนาดมีมู่ลี่บัง  ลมยังลอดเขามาได้เป็นช่วงๆ  .... คุณสายชลและ Kori เลือกที่จะนั่งหันหน้ารับลม

อาหารอย่างหนึ่งที่สั่งไปคือ ผัดผักบุ้ง  ก็อร่อยดี แต่อร่อยสู้ผักบุ้งลอยฟ้าที่พัทยาไม่ได้  อย่างอื่นๆมีอะไรบ้างจำไม่ได้แล้ว

จำได้แต่เจ้าตัวนี้ที่บ๋อยหิ้วมาให้ดูที่โต๊ะ ดิ้นกระแด่วๆอยู่ในมือบ๋อยจนต้องหันหน้าหนี  แต่เพียงไม่กี่นาทีให้หลัง ก็มานอนคลุกพริกไทยดำอยู่ในจานเสียแล้ว .... อร่อยดีครับ ฮิๆๆๆ

สุสานเขียวสงบดีจังคับ
แต่ถ้าไม่เป็นสุสานก็คงจะดี ...

หลังอิ่มท้อง  Kori ขับรถย้อนกลับเข้าเมือง  ระหว่างที่กำลังคิดกันอยู่ว่าจะไปไหนต่อ ... ความที่สองสายเป็นคนสูงอายุ ชอบเที่ยวชมโบราณสถาน ... เหลือบไปเห็นกำแพงและป้อมโบราณข้างทางเข้า  จึงถาม Kori ว่า เราลงไปเดินดูได้ไหม

เท่านั้นแหล่ะครับ  Kori ขับรถเข้าซอกซอยไปที่จอดรถทันที  ผมจึงรีบกระโดดลงไปซื้อบัตรผ่านประตูให้กับพวกเราทั้ง 5 คนทันที

สถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้ มีชื่อเรียกว่า Fort Santiago ครับ

ก่อนจะตามผมเข้าไปชมโบราณสถานแห่งนี้ ... เรามาทราบประวัติของ Fort Santiago แบบคร่าวๆกันสักเล็กน้อยนะครับ  ป้อมแห่งนี้มีประวัติศาสตร์ทับซ้อนกันหลายยุคหลายสมัยและหลายเหตุการณ์


ป้อมซานติเอโก (Fort Santiago) ถูกสร้างโดยนักรบสเปน ในปี ค.ศ. 1571 และเป็นส่วนหนึ่งของเมืองอินทรามูรอส Intramuros  ซึ่งแปลว่า "อยู่ภายในกำแพง"

ที่ตั้งของ Fort Santiago นี้  เดิมเคยเป็นที่ตั้งของวังและอาณาจักรของราชาสุไลมาน ผู้ปกครองมะนิลา และเมื่อผู้รุกรานชาวสเปนเริ่มเข้ามาในปี 1570  ได้ปราบปรามชาวมุสลิมและชนพื้นเมืองตากาล็อคอย่างนองเลือด และสร้าง Fort Santiago หรือ Fuerza de Santiago ขึ้นมาในปี 1571

ในช่วงสงคราม Spanish-Chinese War ในปี 1574-1575  ระหว่างสเปนและกลุ่มโจรสลัดชาวจีน  ป้อมแห่งนี้ที่สร้างด้วยไม้และดิน ถูกทำลายลงจนราบ  จนกระทั่งปี 1589 พวกโจรสลัดถูกขับไล่ออกไปจนหมด  ป้อมแห่งนี้จึงถูกสร้างขึ้นใหม่ด้วยหิน โดยแรงงานคนพื้นเมืองจนสำเร็จในปี 1592 และได้กลายเป็นจุดศูนย์กลางของการเดินทางและค้าขายเครื่องเทศที่ถูกส่งไปยังทวีปอเมริกาและยุโรปยาวนานถึง 333 ปี

ตัวป้อมมีความสูงของกำแพงประมาณ 6.7 เมตร   หนา 2.4 เมตร   ตั้งอยู่ปากแม่น้ำปาซิก Pasig River และนับเป็นป้อมที่สำคัญอันดับ 1 ของรัฐบาลสเปนที่ปกครองฟิลิปปินส์อยู่ในช่วงนั้น 

พอถึงช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2  ประเทศฟิลิปปินส์และป้อมนี้ถูกยึดครองโดยกองทัพญี่ปุ่น และเสียหายอย่างหนักจากการทิ้งระเบิดของกองทัพอเมริกันผสมฟิลิปปินส์ในเหตุการณ์ที่เรียกว่า Battle of Manila ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี 1945

ต่อมาได้บูรณะซ่อมแซมและอนุรักษ์ไว้เพื่อให้เป็นพิพิธภัณฑ์ , "ปูชนียสถานแห่งเสรีภาพ " (Shrine of Freedom) เพื่อรำลึกถึง Jose Rizal (จะกล่าวถึงต่อไป) บริเวณรอบป้อมมีสวนหย่อมรายล้อม โดยมีรถม้าให้บริการ พาชมรอบบริเวณ

พอจะได้อารมณ์และความรู้สึกแล้ว .... ทีนี้ เราก็ผ่านประตูหน้าเข้าไปด้านในกันเลย  ไปตามลูกศรของเค้านะครับ

รถม้ารับจ้าง ... เราไม่ได้ใช้บริการนี้ เพราะเคยนั่งที่ลำปางแล้ว แต่ที่สำคัญคือ จะทำให้เสียเงิน เสียเวลา และเสียบรรยากาศครับ

ในปัจจุบัน ที่พักของทหารสเปนและญี่ปุ่นในอดีต ใต้กำแพงและเชิงเทินของ Intramuros ถูกดัดแปลงใช้ประโยชน์ โดยให้เช่าเป็นร้านค้าหมดแล้ว

ต่างกับบ้านเรา ... เราจะอนุรักษ์โบราณสถานไว้เป็นอย่างดี  ..... แต่ที่นี่ อดีตคงเจ็บปวดเกินกว่าจะทิ้งไว้เฉยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอยู่กลางใจเมืองอย่างนี้ด้วยแล้ว เอามา make money ดีกว่า ประวัติศาสตร์ช่างมัน

เดินเข้ามานิดเดียว มีทางให้เดินขึ้นเชิงเทิน  สองสายเลี้ยวไปทันที

เมื่อเดินขึ้นไปบนกำแพงและมองออกไปด้านนอก  จะมีป้อมเล็กๆ และมีอาคารเล็กๆอยู่ด้านใน ไม่ทราบว่าเป็นโบสถ์หรือที่พักของทหารในอดีต

ประตูทางเข้าปิดอยู่ ห้ามเข้าชม เพราะ ........


(ภาพนี้ เลนส์กว้างไม่พอ ขาตั้งก็ไม่ได้หอบไป  ผมเลยต้องถ่ายมา 3 ภาพ แล้วให้ PS ช่วย จึงได้ภาพนี้ออกมาครับผม ....เนียนแม๊ะ)

ด้านซ้ายเป็นสนามก๊อล์ฟ .... ด้านขวาเป็นสโมสรและผับ

โบราณสถานอยู่ในอาณาเขตของสนามก๊อล์ฟครับ ... พี่น้อง

มีป้อมก็ต้องมีปืนใหญ่ ... แต่ปืนใหญ่ที่ตั้งโชว์บนป้อมนี้กระบอกเล็กจัง

กระบอกที่ใหญ่กว่า กลับอยู่ด้านล่าง .... คงหนัก ขนขึ้นไปไม่ไหวมั๊ง

สมอเรือเก่าๆก็มีให้ดู ทั้งขนาดเล็กและใหญ่ครับ

ร่มรื่น เย็นสบาย ..... แต่หญิงสาวคนนี้ คงไม่ได้เสียตังค่าตั๋วเพื่อเข้ามานั่งเล่น  สังเกตเห็นกระติกน้ำร้อนขนาดใหญ่ จึงสันนิษฐานว่า น่าจะเข้ามาขายน้ำชากาแฟซะมากกว่า

ช่วงตรงกลาง  จัดเป็นสวน มีน้ำพุอยู่ตรงกลาง และมีม้านั่งแบบโบราณไว้ให้นั่งพักเหนื่อยด้วยครับ

เดินต่อไปครับ ไปด้านในกัน .... คราวนี้ถึงตัวป้อมซานติอาโก Fort Santiago เสียที

 Kori และน้องเก๋ ทำตัวเป็นพรีเซนเตอร์เชิญชวนเข้าชมด้านในป้อม

ประตูด้านหน้า ที่บูรณะขึ้นมาใหม่ให้ใกล้เคียงของเดิมที่ถูกระเบิดเสียหายไปในช่วงสงครามโลก

ด้านในของประตูหน้าป้อม Santiago

ผ่านประตูหน้าเข้าไป  จะเป็นอีกฉากหนึ่งของประวัติศาสตร์ของฟิลิปปินส์ครับ

the Plaza de Armas  เป็นส่วนหนึ่งของป้อมแห่งนี้ที่ถูกจัดให้เป็นอนุสรณ์รำลึกถึง โฮเซ่ ริซาล Jose Rizal วีรบุรุษของชาวฟิลิปปินส์

Dr. Jose P. Rizal คือใคร ?

โฮเซ่ ริซาล  คือ วีรบุรุษคนหนึ่งของฟิลิปปินส์ ในการเรียกร้องอิสรภาพให้กับประเทศจากสเปน ผ่านทางบทความและหนังสือมากมาย  จนถูกทหารสเปนจับมาคุมขังไว้ภายในป้อมซานติอาโก 3 วัน ก่อนจะนำตัวไปประหารชีวิตที่จตุรัสกลาง Intramuros ในวันที่ 30 ธันวาคม ปี 1896

อาคารเก่าแก่ที่เป็นส่วนหนึ่งของ Fort Santiago หลังนี้ ถูกจัดให้เป็นพิพิธภัณฑ์จัดแสดงเรื่องราวของโฮเซ่ ริซาล

Rizal Shrine มีรายละเอียดอะไรบ้าง  ลองอ่านดูนะครับ ....

ภาพอันน่าเศร้านี้ จัดแสดงอยู่ด้านในอาคารของ Rizal Shrine ซึ่งแสดงให้เห็นถึงสภาพของริซาลขณะที่ถูกคุมขุงอยู่ที่นี่ ไปจนถึงช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตเขา

ห้องที่จำลองสภาพเหมือนจริงของห้องขังของริซาล ที่มีข้อความที่ริซาลได้เขียนไว้ จัดแสดงอยู่รอบห้อง

แสงน้อยมาก ชัดมาเพียงภาพเดียวนี่แหล่ะครับ

อีกมุมหนึ่งของอาคารหลังนี้

ทางเดินบนกำแพงด้านหลังอาคาร Rizal Shrine

เสาไฟ ทำเป็นรูปหล่อของทหารสเปนยืนสูบยาสูบ  แต่ขาดการดูแล  ไม่นานนี้ คงหน้าทิ่มพื้นปากเจ่อเป็นแน่

บางจุดของป้อมที่มีทางเดินเชื่อมต่อกันริมแม่น้ำ Pasig  กลายเป็นที่คุมขังนักโทษชาวฟิลิปปินส์ยุคที่ญี่ปุ่นครอบครอง

บริเวณนี้จึงจัดเป็นอนุสรณ์รำลึกถึงผู้เสียชีวิตจากความโหดร้ายของทหารญี่ปุ่น

จุดหนึ่งที่เป็นทางเดินลงไปยังห้องขัง

เลยไปนิดนึง เป็นอาคารหลังใหญ่ ที่ควบอยู่กับป้อมและเชิงเทินปากแม่น้ำปาซิก ที่ใช้โจมตีศัตรูผู้บุกรุกเข้ามาในแม่น้ำปาซิก

อาคารหลังนี้ สร้างตั้งแต่ปี 1592 เพื่อใช้เป็นกองบัญชาการ  ส่วนห้องใต้ดินติดแม่น้ำ ถูกใช้เป็นที่เก็บอาวุธยุทโธปกรณ์ และดินปืน  ต่อมาถูกดัดแปลงเป็นกองบัญชาการทหารอเมริกันในปี 1904  จนถึงสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2  ฟิลิปปินส์ถูกญี่ปุ่นยึดครอง  ห้องใต้ดินเหล่านั้น จึงถูกใช้เป็นที่คุมขังนักโทษแทน

บริเวณที่ใช้เป็นที่คุมขังนักโทษชาวฟิลิปปินส์นั้น  อยู่ติดแม่น้ำ  ดูแล้ว น้ำน่าจะซึมเข้ามาถึงได้ง่ายๆ  ดังนั้น นักโทษน่าจะได้รับความทุกข์ทรมานจากทั้งแดดและฝน รวมทั้งความชื้นแฉะจากน้ำที่ซึมเข้ามาจากแม่น้ำปาซิก

 ???

จากบนป้อม  มองเห็นวิวแม่น้ำ และตัวเมืองอีกฝั่งของแม่น้ำได้ชัดเจน .... นึกไปถึงสมัยก่อน คงสามารถมองเห็นเรือรบของศัตรูได้แต่ไกล  ทำเลดีจริงๆ

อีกมุมหนึ่งที่ด้านบนของป้อม และที่ขังนักโทษ

 :D

บนป้อมนี้ ก็ยังมีรูปปั้นรำลึกถึงริซาล ....

มองลงไปที่ด้านล่างของป้อม  เห็นทหารสเปนอีกคนหนึ่ง ยืนมวนบุหรี่อยู่ข้างป้อมริมน้ำ

สุดทางแล้วครับ  ใช้เวลาเดินชมอยู่ประมาณ 2 ชั่วโมง  สมควรจะเดินกลับได้ ...

ลงจากป้อมริมแม่น้ำ .... ต้องผ่านจุดที่ใช้คุมขังโฮเซ่ ริซาล  และมีรูปจำลองของริซาล ขณะที่เตียมตัวออกเดินไปยังลานประหาร

จากหน้าห้องขัง ไปจนถึงจตุรัสที่เป็นลานประหาร ... จะมีรอยเท้าจำลองที่ทำด้วยทองเหลือง และปูน  แสดงถึงเส้นทางที่ริซาลเดินไปหาจุดสุดท้ายของชีวิต

แต่ละก้าวเดิน จะเป็นย่างก้าวที่สั้นๆ เพื่อแสดงให้ทราบถึง ความยากลำบากในการก้าวเดินของริซาล เนื่องจากถูกจองจำด้วยโซ่ตรวนอันหนักอึ้ง

พ้นจากประตูของ Fort Santiago มาด้วยอารมณ์เศร้า สลด หม่นหมอง ....

แต่พอมาถึงบริเวณที่เป็นสวนและน้ำพุ  อารมณ์ดังกล่าวหายไปหมด เมื่อเจอภาพน้องเก๋ และป๋าหนิ่ง อย่าง 2 ภาพนี้เข้า .... ขำกลิ้งเลยครับ


หนึ่งวันใน Manila ก็หมดไปแล้ว ไปได้แค่ 3 แห่งเท่านั้นเอง เพราะแต่ละแห่งใช้เวลาพอสมควร นอกจากนี้ ลมยังแรง  ฝนทำท่าจะตก  และรถติดมากถึงมากๆๆๆๆ และไม่อยากรบกวน Kori มากกว่านี้  เอาไว้โอกาสหน้าถ้ามีโอกาสมาพักใน Manila อีก จะหาโอกาสไปอีกหลายแห่ง อย่างเช่น ภูเขาไฟปินาตูโบ ที่อยู่ไม่ไกลนัก ... คอยติดตามนะครับ

ขอบคุณที่ตามอ่านมาจนจบครับผม ...  :-*

ฮ่าๆ สนุกดีค่ะ ขำกลิ้งเอารูปสุดท้ายจริงๆ :-X

เห็นด้วย ๆ เลยค่ะ กำลังอ่านสนุก ได้บรรยากาศ เจอภาพกำจัดจุดขำ 5555  :-X :-X :-X  จริงๆด้วยค่ะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะค่ะ

เอิ๊กกก..  :)

 ;) :-X ;)
ก๊ากกก.. เอ..ทำไมทหารปินส์ กับคุณนายแม่บ้านที่จูงลูกมาน่ะ หน้าเหมือนกันจัง.. เป็นพี่น้องฝาแฝดกันหรือไงเนี่ย ???

ฮ่าๆ....เอิ๊กกกกก.....ไปเห็นจริงๆยิ่งขำกลิ้ง หัวเราะกันซะจุก....(http://www.naturethai.org/forum/smileys/penquin/pen1_60.gif) (http://www.naturethai.org/forum/smileys/penquin/pen1_65.gif) (http://www.naturethai.org/forum/smileys/penquin/pen1_32.gif)

:-X :-X :-X :-*

ตามอ่านกระทู้มาด้วยความนิ่งสงบ มาหลุดขำกิ๊กเอารูปสุดท้ายนี่แหล่ะค่ะ :-X :-X

ขอบคุณพี่สองสายที่เอาสถานที่ท่องเที่ยวน่าสนใจมาให้ชมค่ะ
จังหวะเหมาะพอดีเลยว่าจะหาเรื่องเสียตังค์ไปดำน้ำที่ฟิลิปินส์ มาได้ข้อมูลเที่ยวที่มะนิลาแบบนี้ต้องวางแผนเที่ยวเพิ่มอีกซัก 2 วัน และอาจจะต้องขอข้อมูลบางอย่างจากพี่สองสายด้วยนะคะ รบกวนล่วงหน้าเลยละกันค่ะ :-* :-*

ดีค่ะ....ไปฟิลิปปินส์ทั้งที.....น่าจะอยู่เที่ยวที่มะนิลาสักวันหรือสองวัน 

สายชลว่ามะนิลามีเสน่ห์นะคะ  นั่งรถผ่านไปตามถนน เราจะได้เห็นอดีตที่เคยรุ่งโรจน์ของฟิลิปปินส์ที่เคยอยู่ใต้การปกครองของอเมริกามาก่อน  การแบ่งโซนของเมืองก็ดี  ภูมิทัศน์ของเมืองก็สวยงาม  แถมติดทะเลซะอีกด้วย

ถ้าไม่เป็นเพราะพิษการเมือง....ฟิลิปปินส์คงไปได้ไกลกว่าเมืองไทยเยอะเลยล่ะค่ะ

ที่ชอบมะนิลามากๆก็ตรงไม่มียุงให้เห็นสักตัว..... ;D