กระดานข่าว Save Our Sea.net

                             

รายงานผลการปล่อยพันธุ์สัตว์น้ำ และเก็บขยะ / ตัดอวน อันดามันใต้ มีนาคม 2552

ปลาสวยงามและม้าน้ำ เป็นสัตว์ที่น่ารักน่าเอ็นดู  ซึ่งสามารถดึงดูดความรักและความสนใจของผู้คนทั่วไปได้เป็นอย่างมากมาย.... 

แต่เป็นเรื่องน่าเศร้าที่ในปัจจุบันนี้ ทั้งปลาสวยงามและม้าน้ำที่อาศัยอยู่ในทะเลของไทย ไม่ว่าจะเป็นทะเลด้านอ่าวไทยหรือทะเลอันดามันนั้นได้มีปริมาณลดน้อยลงทั้ง ด้วยสาเหตุตามธรรมชาติและการถูกจับไปจำหน่ายเป็นสัตว์เลี้ยงในตู้ปลาและอะควาเรียม จนเป็นที่ห่วงใยว่าทั้งปลาสวยงามพันธุ์ต่างๆและม้าน้ำจะสูญพันธุ์ไปจากทะเลไทยในที่สุด

จึงได้มีความพยายามที่จะเพาะขยายพันธุ์ทั้งปลาสวยงาม และม้าน้ำโดยนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลผู้เชี่ยวชาญด้านการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ทั้งที่เป็นเอกชนและหน่วยงานราชการหลายแห่ง จนในที่สุดก็ประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์ปลาสวยงามและม้าน้ำ และหลังจากนั้นได้มีการทดลองนำสัตว์ทั้งสองชนิดไปปล่อยในทะเลเพื่อให้ทดลอง อยู่ในธรรมชาติแล้วหลายครั้งหลายหน

หนึ่งในหน่วยงานที่ประสบความ สำเร็จยอดเยี่ยมในการเพาะเลี้ยงปลาสวยงามและม้าน้ำในประเทศไทยนั้นก็คือ ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่ง กระบี่

เป็นที่น่ายินดีที่ www.SaveOurSea.net (SOS) ซึ่งสมาชิกเป็นกลุ่มบุคคลซึ่งมีความรักในทะเลและมีความสนใจในการทำงานร่วม กันเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติทางทะเล ได้รับการอนุเคราะห์จาก ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่ง กระบี่ จัดหาพันธุ์สัตว์น้ำที่ได้รับการเพาะขยายพันธุ์โดยเจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญ ของศูนย์ฯให้กับสมาชิก SOS  จำนวนหนึ่ง เพื่อนำไปทดลองปล่อยในแนวปะการังใต้ทะเลเขตจังหวัดกระบี่ ในช่วงวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นับตั้งแต่ปี 2549 เป็นต้นมา

ในช่วงวันที่ 4  ถึง  9  มีนาคม 2552  เป็นช่วงที่สมาชิก SOS เดินทางไปดำน้ำเพื่อเก็บขยะ และเศษอวนในจุดดำน้ำต่างๆทางอันดามันใต้ จึงนับเป็นโอกาสอันดีในการที่จะนำพันธุ์สัตว์น้ำที่ได้จากการเพาะขยายพันธุ์ ของเจ้าหน้าที่ของศูนย์ฯ ไปปล่อยให้แพร่พันธุ์เพิ่มเติมในทะเลทางด้านนี้ด้วย

ในช่วงเย็นถึงดึกของคืนวันที่ 4 มีนาคม....พวกเราชาว SOS รวม 26 คน ได้เดินทางไปที่ท่าเรือรัษฎา ภูเก็ตเพื่อลง เรือโชคศุลี พันธมิตรที่ให้การสนับสนุนการทำงานของเรามานานร่วมหกปี 

เที่ยงคืน....เรือเริ่มเคลื่อนที่ออกจากท่าเรือ พร้อมกับเสียงประทัดที่จุดดังปึงปังๆ  ทะเลเรียบเสียจนเรานอนหลับสบายไปตลอดทาง จนถึง หินม่วง ในตอนเช้าของวันใหม่

เจ็ดโมงเช้า....พวกเราทั้ง 26 คน รวมทั้ง คุณเสรี ถนัดสอนสาร เจ้าของเรือโชคศุลี ก็พากันตื่นนอน และขึ้นมานั่งกันบนบริเวณที่พักรับประทานอาหารและพักผ่อน บริเวณดาดฟ้าเรือ

พวกเราหลายคนเพิ่งเข้าร่วมดำน้ำทำงานกับ SOS เป็นครั้งแรก....รายการแนะนำตัวเองให้เพื่อนๆรู้จักจึงเริ่มขึ้น....

งานนี้น้องใหม่จะถูกรับน้องไหมนะ....

น้องใหม่หลายคนสงสัย....

เจ็ดโมงครึ่ง.....คุณเสรีได้มากล่าวสวัสดี และแนะนำเกี่ยวกับเรือ และข้อควรปฏิบัติขณะอยู่บนเรือ....

คุณลักษณะท่าทางและการพูดคุยที่คล้ายหลวงพ่อของคุณเสรี  เล่นเอาพวกเราต้องยกมือวันทาด้วยความเลื่อมใส

หินม่วง


หลังการแบ่งกลุ่มดำน้ำ และหน้าที่ความรับผิดชอบ....วิธีการดำน้ำอย่างปลอดภัย....ตลอดจนภาระกิจและวิธีการดำน้ำทำงานปล่อยสัตว์น้ำ เก็บชยะ/ตัดอวนแล้ว เราเตรียมตัวลงดำน้ำปฏิบัติการแรกคือการลงปล่อยปลาสลิดทะเลเหลืองมะนาว จำนวน 100 ตัว และการสำรวจดอกไม้ทะเล ปะการังและกัลปังหา เพื่อเตรียมปล่อยปลาการ์ตูนและม้าน้ำในไดฟ์ต่อไป


น้ำทะเลเรียบเป็นกระจก.....เมื่อเรากระโดดลงไปในน้ำ  พบว่าน้ำไม่ใสอย่างเคย และมีกระแสน้ำเล็กน้อย....

ปลาสลิดทะเลเหลืองมะนาวตัวจิ๋วที่น้อง สามารถ เดชสถิตย์ ผู้เพาะเลี้ยงปลานานาชนิดแห่งศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่ง กระบี่ หรือ Mr.Can ของพวกเราชาว SOS ได้นำใส่ถุงและจัดส่งมาให้เราตั้งแต่เมื่อเย็นวาน ถูกนำลงไปใต้ทะเลทั้งถุง

การปล่อยปลาพันธุ์นี้ไม่ยุ่งยากอะไร....เพียงหากองหินหรือปะการังที่มีซอกหลืบเหมาะๆ  แล้วก็เปิดปากถุงให้ปลาออกไปหลบซ่อนอยู่ตามซอกหลืบเหล่านั้น....

แต่ก็มีเรื่องยุ่งยากจนได้ เมื่อปลานักล่าอย่างปลานกขุนทองและปลาเก๋า มารุมล้อมรอบปากถุง  คอยฉวยโอกาสฮุบเอาปลาสลิดหินตัวจ้อยไปกิน....

คนปล่อยปลาก็เลยเปิดฉากไล่ตะเพิดเจ้าปลาท่าทางจะหิวโซ ให้พ้นๆไป ก่อนที่จะค่อยๆปล่อยปลาสลิดหิน....

ที่ว่าง่ายๆ...ก็เลยไม่ค่อยจะง่ายเท่าไร....

พวกเรามะรุมมะตุ้มช่วยกันปล่อยปลาสลิดหินและไล่ปลานกขุนทองและปลาเก๋าอยู่กว่าสิบนาที ปลาสลิดหินทั้งร้อยตัวจึงถูกปล่อยจนหมด

จากนั้น....เราเริ่มออกสำรวจจุดที่เหมาะสมที่จะปล่อยปลาการ์ตูนและม้าน้ำ

บนยอดกองหินม่วงซึ่งเคยมีปะการังอ่อนสีม่วงขึ้นอยู่หนาแน่น สลับกับดอกไม้ทะเล อันเป็นที่มาของชื่อ "หินม่วง" นั้น บัดนี้แทบไม่มีปะการังอ่อนสีม่วงให้เห็น เหลือไว้แต่ดอกไม้ทะเลที่ขึ้นอยู่หนาแน่น ปกคลุมยอดหินไว้เกือบทั้งหมด

ยอดหินด้านตะวันออกที่เมื่อสองปีก่อนเคยราบเรียบเพราะเหตุใดไม่ปรากฎ บัดนี้เริ่มมีดอกไม้ทะเลขึ้นประปราย...

กัลปังหาที่เคยขึ้นอยู่ด้านตะวันออกของหินม่วงหลายต้น บัดนี้ไม่เหลือให้เห็นแล้ว....เหลือเพียงปะการังดำอยู่เพียงไม่กี่ต้น

ส่วนที่สวยที่สุดของหินม่วงในวันนี้ คือ ยอดหินที่อยู่ระหว่างทุ่นด้านทิศตะวันตก ที่เรือของเราผูกทุ่นลอยอยู่ที่ผิวน้ำ

ปะการังที่หินม่วงนั้น บัดนี้มีแต่สีแดงจัดและสีชมพู เหมือนที่มีอยู่ทั่วไปที่หินแดง...

ปลาที่เคยว่ายอยู่ขวั่กไขว่ เหลือน้อยลงจนน่าใจหาย....

ปลาที่นี่ดูท่าทางหิวโซ....และลุกลี้ลุกลนผิดปกติ...

เราเห็นปลามากมายรุมทึ้งอะไรอยู่  เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆกลางฝูงปลาก็เห็นแมงกะพรุนตัวโตที่เนื้อตัวขาดรุ่งริ่งแต่ก็พยายามจะว่ายน้ำหนี....


อย่างนี้หนีอย่างไรก็คงหนีไม่พ้น ต้องตกเป็นเหยื่อของปลาผู้หิวโหยจนไม่เหลือซาก....

ผลจากการดำน้ำสำรวจใต้ท้องทะเลบริเวณหินม่วง....เราพบว่ามีดอกไม้ทะเลมากมายที่ไร้ผู้อยู่อาศัย ซึ่งเราสามารถนำปลาการ์ตูนมาปล่อยได้สบายๆ


แต่ม้าน้ำนี่สิที่จะมีปัญหา....เพราะไร้กัลปังหาพัดหรือกัลปังหาแส้ที่พอจะเป็นบ้านของม้าน้ำ 


เราคงจะต้องอาศัยปะการังดำและปะการังอ่อนเป็นบ้านให้ม้าน้ำเสียแล้วล่ะค่ะ

หมดเวลาดำน้ำสำหรับไดฟ์แรกแล้ว  เราลอยตัวขึ้นไปหาสายทุ่น....

พลันตาก็จับเข้ากับภาพปลาสลิดทะเลตัวเขื่องที่ท้องขาดวิ่น เหมือนถูกอะไรงับ  แต่เจ้าปลาตัวนี้ก็ยังคงว่ายน้ำไปมาอย่างคล่องแคล่ว....

กระแสน้ำเริ่มแรงขึ้น....

การขึ้นสู่ผิวน้ำจำต้องยึดสายทุ่นแล้วค่อยๆไต่ขึ้นไปเพื่อทำการพักน้ำได้สะดวกและปลอดภัย ไม่หลุดลอยไปกับกระแสน้ำ....

ในไดฟ์ต่อมา.....ภาระกิจหลักคือการนำปลาการ์ตูน....ม้าน้ำ....และปลาตะกรับ ลงไปปล่อย


หลังอาหารเช้าแล้ว พวกเราลงไปช่วยกันนำปลาการ์ตูนและม้าน้ำใส่ลงในถ้วยพลาสติกที่น้อง Coffee และ น้อง Sugary ให้มา


ปลาการ์ตูนที่เราได้มาครั้งนี้มีทั้งสิ้น 200 ตัว ประกอบด้วยปลาการ์ตูนส้มขาว  อินเดียน ลายปล้อง และปานดำ  ส่วนม้าน้ำนั้นมีทั้งสิ้น 50 ตัว


ปลาตะกรับที่มีอยู่ 100 ตัว นั้น เราจะนำลงไปปล่อยโดยยกถุงที่น้องสามารถจัดไว้ให้ ซึ่งสะดวกสบาย ไม่ต้องนำออกมาใส่แก้ว 

ปลาการ์ตูนถูกจับใส่แก้วละ 5 ตัว  ส่วนม้าน้ำ ถูกนำใส่แก้วละ 2 ตัว

ที่เป็นเช่นนี้ เป็นเพราะปลาการ์ตูนปล่อยได้ง่ายกว่า แต่ม้าน้ำนั้น ปล่อยยากมากหากไม่ยอมม้วนหางเกาะพันกิ่งปะการังหรือกัลปังหา

พวกเราสนุกสนานและมีความสุขกับการจับปลาการ์ตูนและม้าน้ำใส่แก้วมาก เพราะเขาน่ารักเหลือเกิน....

ได้เวลาลงดำน้ำปล่อยปลาและม้าน้ำแล้ว....


แก้วปลาการ์ตูนกับม้าน้ำถูกนำลงไปใส่ไว้ในกระเป๋าตาข่ายสองใบ....และถูกนำลงไปใต้น้ำ....


ส่วนถุงปลาตะกรับถูกหิ้วลงไปทั้งถุงรวม 4 ถุง...

แก้วใส่ปลาและม้าน้ำถูกแจกจ่ายเพื่อนำไปปล่อย....

ปลาการ์ตูนถูกนำไปปล่อยในกอดอกไม้ทะเลที่มีอยู่มากมายที่หินม่วง...

ฝาแก้วพลาสติกถูกจับคว่ำลงเหนือกอดอกไม้ทะเล  ฝาแก้วถูกเปิดออก แล้วคว่ำลงบนกอดอกไม้ทะเล 

คว่ำอยู่อย่างนั้น จนปลาการ์ตูนลงไปเกลือกกลิ้งตัวเองบนกอดอกไม้ทะเล....

ง่ายดีค่ะ....แต่ต้องใจเย็นๆและใช้เวลาพอควร  เพราะน้องปลาการ์ตูนเธอไม่ค่อยจะยอมออกจากแก้วไปอยู่กับดอกไม้ทะเลนัก...

ยังมีเวลา.....จึงใจเย็น คว่ำแก้วอยู่เป็นนาน....

น่าสงสารจัง สงสัยเจอปลาสากแง่มพลาด เพราะมัวแต่ตกใจที่นักดำน้ำหลายสิบมาจราจลกันที่ใต้ทะเล แม้แต่ปลาสาก+เมอร์เรย์ ยังหนี   ???

ภายสวยมาก ๆ เลยค่ะ มันมีอารมณ์อยู่ในภาพค่ะ ชอบค่ะชอบ

พอนานๆไป...เอ๊ะชักอย่างไง  ต้องค่อยๆไล่น้องปลาการ์ตูนออกจากแก้ว....

การปล่อยปลาของพวกเราแต่ละคน....เต็มไปด้วยความตั้งใจที่จะให้ปลาอยู่รอดปลอดภัย.....

บางครั้งก็ทำกันเป็นทีม....ช่วยกันลุ้น.....

ปลาที่ถูกปล่อยแล้ว ส่วนมากยังดูงงๆงวยๆ  สักครู่ก็ดูจะร่าเริงและมีความสุขดี

บ้านแสนสวยของน้องปลาการ์ตูน....

ปลาการ์ตูนส้มขาว ดูท่าทางจะปรับตัวได้เร็วและเริงร่ามาก....

ส่วนปลาการ์ตูนอินเดียท่าทางอ่อนแอ  บางตัวพอเทลงไปบนกอดอกไม้ทะเลก็นอนแบบ  ไม่กระดิกกระเดี้ย  ต้องช่วยปั๊มหัวใจกัน... 


ตัวอื่นๆก็ฟื้นขึ้นมากระดี๋กระด๋าได้....มีอยู่ตัวเดียวที่ไปเฝ้าพระอินทร์..... :'( 

ปลาการ์ตูนอินเดียนดูจะทำความคุ้นเคยกับดอกไม้ทะเลได้เร็วกว่าปลาการ์ตูนพันธุ์อื่นๆ...

ส่วนปลาการ์ตูนลายปล้อง ไม่ค่อยชอบดอกไม้ทะเลขนยาวเลย  บางตัวก็มุดไปอยู่ใต้กอดอกไม้ทะเลซะเฉยๆ...

ปล่อยปลาการ์ตูนแล้วก็ต้องเฝ้าดูให้แน่ใจว่าเขาอยู่ในดอกไม้ทะเลได้อย่างปลอดภัย...


หากเจ้าปลานกขุนทองหรือปลาเก๋าโผล่มาใกล้ๆ ก็ต้องไล่ตะเพิดกันหน่อย....

ส่วนการปล่อยม้าน้ำ....สนุกสนานกันมากค่ะ


เรานำแก้วไปเปิดฝาและคว่ำอยู่เหนือกอปะการังดำที่มีอยูไม่กี่กอ  ใช้เวลาอยู่นานน้องม้าน้ำไม่ยอมออกจากแก้ว ต้องไล่ต้อนออกมา


แต่ออกมาแล้ว...น้องม้าน้ำก็ไม่ยอมม้วนหาง เอาแต่จะว่ายไปมา


พวกเราต้องคอยไล่ต้อนให้กลับเข้าไปอยู่ในกอปะการังดำใหม่....

แล้วน้องม้าน้ำก็ม้วนหางพันกิ่งปะการังดำ....

โอ้....กว่าน้องม้าน้ำจะม้วนหางพันกิ่งปะการังดำได้เล่นเอาพี่ๆเหนื่อย.....

โชคดีที่มีกัลปังหาต้นหนึ่งให้น้องม้าน้ำเกาะ....

แต่เผลอแปร๊บเดียว...น้องม้าน้ำก็ออกมาว่ายน้ำเล่นอย่างสบายอารมณ์...


แล้วพี่ๆก็ต้องตามจับมาปล่อยใหม่

ปะการังดำกอเล็กจิ๋วอีกต้นหนึ่งที่น้องม้าน้ำถูกนำมาปล่อย.....

เหนื่อยอีกเหมือนกันค่ะ....

กอปะการังอ่อนที่เราทดลองนำม้าน้ำไปปล่อย......

ได้ผลเป็นประการใด....ผู้ปล่อยกรุณามารายงานด้วยจ้ะ....

ส่วนปลาตะกรับที่นำใส่ถุงลงไปปล่อยนั้น ดูเริงร่าดีมาก....

ในวันที่สามของการดำน้ำ.....


หลังจากเดินทางไปดำน้ำที่อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะตะรุเตาแล้ว  เราย้อนกลับมาดำน้ำสำรวจปลาที่ได้ปล่อยไว้ที่หินม่วงอีกครั้งหนึ่ง


สองวันผ่านไป....ปลาการ์ตูนส้มขาวยังอยู่ดีมีสุข....และอยู่กันครบถ้วนตามที่เราได้ปล่อยไว้ (เพราะไม่มีใครมาจับเอาไป)


เมื่อเห็นเรา...น้องปลาก็ออกมาต้อนรับเหมือนดีใจที่ได้เห็นเรา  (แต่ความจริงคงจะดีใจที่คิดว่าเราจะนำอาหารมาให้ เหมือนตอนที่อยู่ในบ่อปลาของน้องสามารถที่ศูนย์ฯ กระบี่)

บางตัวอ้าปากเหมือนทักทาย (หรือจะอ้าปากขออาหารนะ....)

บางตัวกล้าๆกลัวๆ....จึงทำท่าแอบดู....

ปลาการ์ตูนอินเดียน ก็ดูสดชื่นดีเช่นกัน...
 

ส่วนปลาการ์ตูนลายปล้อง....ปลาการ์ตูนปานดำ...และม้าน้ำ สองสายหาไม่พบค่ะ

ท่านใดพบเห็นช่วยนำภาพมาลงให้ด้วยนะคะ...

ในวันนั้น...น้ำทะเลที่หินม่วงใสกว่าวันแรกมาก แถมไม่มีกระแสน้ำด้วย ทำให้เราได้เห็นภาพใต้น้ำของหินม่วงชัดเจนขึ้น...


หินม่วงแทบไม่หลงเหลือความงามอย่างที่เคยเห็นเมื่อหลายปีก่อน  แม้เมื่อเทียบกับปีที่แล้ว ก็ยังรู้สึกว่าทรุดโทรมมากขึ้น


ส่วนที่ยังมีความงามหลงเหลืออยู่บ้างนั้นจะอยู่ที่บริเวณยอดหินด้านติดกับทุ่นทางทิศตะวันตกเท่านั้น...

ดงแส้ทะเลสีแดงที่หลงเหลืออยู่ทางด้านทิศตะวันออกของกองหิน...บัดนี้หายไปจนหมด เหลือเพียงหินและซากปะการังแข็งที่มีฟองน้ำเคลือบอยู่ทั่วบริเวณ....

ปลาสวยงามที่เคยมีอยู่มากมาย หรือปลากลางน้ำที่เคยแหวกว่ายอยู่เป็นฝูงใหญ่ๆก็หายไปเกือบหมด....

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจน....ปลาผีเสื้อคอขาวที่เคยอยู่กันเป็นฝูงใหญ่  บัดนี้เหลือให้เห็นเพียงสองตัว...

ปลาปักเป้าหน้าหมาตัวนี้ มีท่าทางเหงาหงอย เพราะหันไปหาเพื่อนพันธุ์เดียวกันไม่เจอ....

ปลาหมึกยักษ์ (Octopus) ตัวโต ที่ยึดยอดหินเป็นบ้าน  จะบอกได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับหินม่วง....

เศษอวนที่น้อง Tik และน้องไพโรจน์ เก็บได้นี้ อาจเป็นคำตอบหนึ่งที่ว่า ทำไมหินม่วงจึงมีสภาพทรุดโทรมเช่นนี้....


จะมีคำตอบหรือเหตุผลประกอบเพิ่มเติมอื่นๆอีกไหมคะ.....

โอว ทำไมหินม่วงกลายเป็นเงี๊ยเนี่ย  ???

เคยไปตอนมันสวยมากๆ ไปอีกทีตอนตัดอวนปีก่อน มันแย่ลงแต่คิดว่าคงดีขึ้น มาปีนี้เป็นงี๊เลย  :'(

เสียดายอ่ะ  :(

คิดถึงสมัยเก่าๆ ที่ดำน้ำที่หินม่วง .. ที่เต็มไปด้วยปะการังอ่อนสีม่วง เต็มไปด้วยปลาตัวเล็กตัวน้อย มีน้องแมนต้ามาแหวกว่าย ..  :-*



ทำไมมันถึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้นะ ..  :( :'(










ปล . ลืมบอกไปว่า .. ภาพสวยงามอีกเช่นเคย .. ไฟล์ภาพใสกิ๊ก ..  :D

พี่สองสายจ๋า...ช่วยจัดทริปไปตรวจงานอีกครั้งได้ป่าวคะ...นู๋ลืมไปแล้วคะ  :-[ :-[ :-[

ขอบคุณพี่สายชลสำหรับภาพสวยๆและเรื่องราวดีๆด้วยครับ
ภาพของการทำงานดีๆมันสวยงามอย่างนี้นี่เอง  :-* :-* :-*

ขอบคุณพี่สองสายและ SOS อีกครั้งสำหรับโอกาสที่ทำให้พวกเราได้มีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทะเลไทย

ผมเป็นคนนึงที่ไม่เคยได้มีโอกาสได้เห็นหินม่วงตอนที่ยังสมบูรณ์สวยงาม ขณะที่ดำน้ำอยู่ ผมจินตนาการไปด้วยว่าหากกองหินเต็มไปด้วยปะการังอ่อนสีม่วงอย่างที่หลายๆคนบอก ความสวยงามจะขนาดไหน

เสียดาย ..

แต่ความเสียดายก็เป็นแรงผลักดันที่ดี เป็นความท้าทายที่ทำให้เรามีกำลังใจทำงานต่อ อย่างน้อยก็มีความสมบูรณ์ของปะการังส่วนที่เหลือให้เราช่วยกันรักษา
อาจจะสาย .. แต่คงไม่ช้าเกินไป

เหล่าปลาตัวน้อยและม้าน้ำที่เราปล่อย ถึงแม้ว่าส่วนนึงเราจะไม่เห็นตัวในวันที่เรากลับไปตรวจเยี่ยม แต่ผมก็คิดหวังเหมือนอีกหลายๆคนว่า เหล่าสัตว์ทะเลตัวน้อยเหล่านี้ ถึงแม้จะไม่อยู่ติดที่ที่เราไปปล่อย ถึงแม้ว่าอาจจะงงๆไปบ้างกับสภาพแวดล้อมใหม่ที่ต่างจากบ่อเลี้ยง แต่พวกเขาอาจหลบซ่อนอยู่ในที่ปลอดภัย และพร้อมที่จะเอาชีวิตรอด เติบโตแพร่พันธุ์ต่อไปได้ในอนาคต

รอที่จะไปทำงานครั้งใหม่ต่อไปครับผม  ;)

ขอบคุณค่ะน้อง WayfarinG และน้องดอกปีบ....

สภาพหินม่วงที่เห็นมันทำให้เศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก คุณเสรียังพูดทีเล่นทีจริงว่า สงสัยว่าประเทศเพื่อนบ้านบ่อนทำลาย Dive Site ของเรา เพื่อจะดึงคนไปดำน้ำที่ประเทศเขาแทน... :-X

เมื่อหลายปีก่อน....สองสายเคยเห็นเรือเล็กๆของประเทศเพื่อนบ้านเราเข้ามาตกปลาที่หินม่วงอยู่ทั้งคืน โดยมีเรือใหญ่จอดรออยู่น่านน้ำสากล  นัยว่าเรือเล็กเข้ามาล่าปลาใหญ่ โดยตกปลาอยู่ทั้งคืน เช้าขึ้นมา เราลงไปดำน้ำเจอสายเบ็ดขาดติดหินอยู่หลายเส้น ที่สำคัญคือมีฉลามเสือดาวถูกเบ็ดเกี่ยวปากอยู่ แต่สายเบ็ดไปพันกับแง่งหิน เลยรอดไปไม่ถูกสาวขึ้นเรือ เราเลยช่วยกันตัดสายเบ็ดให้สั้นที่สุด แต่ไม่สามารถนำเบ็ดออกจากปากปลาฉลามได้

ในอาทิตย์ต่อมา....มีข่าวเรือประมงเล็กๆของชาวต่างชาติ ถูกจับได้แถวๆภูเก็ต ตำรวจพบครีบฉลามอยู่เต็มลำเรือ.....

เมื่อสองปีก่อน....มีเพื่อนแจ้งมาว่าเพิ่งไปลงดำน้ำที่หินม่วง พบสัตวน้ำและปะการังตายเกลื่อน และบริเวณกองหินมีผงขาวๆเหมือนสารเคมีเต็มไปหมด  หินม่วงเหมือนกับป่าช้าดีๆนี่เอง

ปีถัดมา....มีการออกข่าวว่าแนวปะการังที่อันดามันใต้ตายไปเป็นแนวยาว 200 กิโลเมตร คือตั้งแต่เกาะห้าจนถึงสตูล ซึ่งผลการวิเคราะห์ของนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลหลายท่าน บอกว่าเป็นเพราะโลกร้อน ทำให้เกิดน้ำเย็นไหลมาจากทางเกาะอันดามันของอินเดีย เข้ามาทำลายแนวปะการังของไทย

เมื่อปีที่แล้ว....พวกเราไปที่หินม่วงหินแดง  ดูท่าทางหินม่วงจะฟื้นตัว  ส่วนหินแดงแม้จะโทรมไปบ้าง ความงามก็ยังหลงเหลืออยู่มาก

แต่ปีนี้.....หินม่วงกลับโทรมลงไปกว่าปีที่แล้ว  และหินแดงนั้นหาความงามแทบไม่พบ

ลองมาดูภาพของหินแดงกันนะคะ....

เบริ์ดเพิ่งไปอันดามันใต้ครั้งแรก และเป็นทริป live aboard ทริปแรกด้วย แต่ได้ยินกิตติศัพท์ของหินม่วงหินแดงมานานแล้ว ถึงความสวยงามของกองหินทั้งสอง

เมื่อสงกรานต์ที่แล้ว ได้ไปสนอร์กเกิ้ลที่สุรินทร์ ปลากะรังที่เคยมีอยู่เต็มไปหมด ไม่ว่าว่ายไปไหนก็เจอ กลายเป็นว่าสามารถนับตัวได้ เมษาที่แล้วเป็นทริปสุรินทร์ครั้งที่ 5 ของเบริ์ด ทำให้รู้สึกได้ถึงความแตกต่างอย่างแรงเลยค่ะ

ถ้าเป็นฝีมือของเพื่อนบ้านเรา จะทำยังงัยได้บ้างคะ :'( :'(

หุๆ....พี่กลัวว่าจะไม่ใช่เพื่อนบ้านเราฝ่ายเดียว  แต่พวกเราคนไทยกันเองเผากันเองด้วยนะคะ

อย่างเรื่องนำแก๊สหุงต้มลงไปจับปลากระตักอย่างข่าวตาม link ข้างล่างนี้ไง ที่ทำให้คิดเลยไปว่าหินม่วงโดนแก๊สหุงต้มเข้าไปด้วยหรือเปล่า สภาพใต้น้ำถึงได้ยับเยินได้ขนาดนั้น

http://www.saveoursea.net/boardapr2007/index.php?topic=85.0

หินแดง

วันแรกของการทำงาน...เราดำน้ำทำงานปล่อยปลาและม้าน้ำที่หินม่วงกันสองไดฟ์ในช่วงเช้า พอไดฟ์ที่สามในช่วงบ่าย เราย้ายเรือไปที่หินแดง ซึ่งเป็นกองหินที่ยอดโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ ห่างออกไปราว 150 เมตร ทางทิศตะวันออกของหินม่วง


ภาระกิจของการดำน้ำทำงานในไดฟ์นี้คือการเก็บขยะและตัดอวนที่อยู่ใต้น้ำ ซึ่งหากเห็นก็ทำ ไม่เห็นก็ดำน้ำหาความสุขใส่ตัวกันไป


เราวางแผนกระโดดลงน้ำทางด้านเหนือของกองหินที่น้ำไม่ลึกนัก แล้วจะอ้อมไปทางด้านตะวันออกแล้ววนขวา (แขนขวาชิดหิน) ไปเรื่อยๆเป็นวงกลมรอบหิน


เมื่อกระโดดลงน้ำและเริ่มทิ้งตัวลงสู่เบื้องล่าง....ภาพใต้ทะเลที่เห็นอยู่เบื้องหน้าและเบื้องล่างก็ทำให้น้ำตาซึมออกมา..... :'(


ไม่เหลืออะไรเลย.....ไม่เหลืออะไรเลย.....

กองหินแหลกราญ แตกเป็นเสี่ยงๆ.....ปะการังอ่อนสีแดงที่คุ้นตาและคุ้นใจหายไปไหนหมด....

เศษหิน...เศษปะการัง...และเศษเปลือกหอย แตกกระจายอยู่ตามพื้นทรายใต้ทะเล....

มีปลาเพียงสองสามตัวว่ายอยู่แถวนั้น...

ปลิงทะเลสีดำๆขาวๆนอนขดตัวอยู่อย่างไร้ชีวิตชีวา.....

ตามกองหินที่ยังหลงเหลืออยู่มีเพียงสาหร่ายสีน้ำตาล....ฟองน้ำแผ่น...และดอกไม้ทะเลที่คล้ายปะการัง (Corallimorph) ขึ้นคลุมอยู่

ดำน้ำไปเรื่อยๆ เหมือนอยู่ในป่าช้า....

หินก้อนใหญ่ยักษ์ หุ้มด้วยตาข่ายอวนมีเชือกโยง

อยู่ตรงนี้....

 อยู่ตรงนั้น....

อยู่ตรงโน้น....

หินที่เห็นคงเป็นหินถ่วงลอบที่พอกู้ลอบไปแล้ว เจ้าของก็ตัดหินทิ้ง เอาแต่ลอบขึ้นไป....

สภาพของหินหุ้มอวนมีทั้งเก่าและใหม่ เกลื่อนกลาดทั่วใต้ท้องทะเลที่หินแดง....

ปะการังโต๊ะซึ่งคงจะเคยสวยงามและใหญ่โต  บัดนี้เหลือให้เห็นแต่โคนต้นกับกิ่งก้านอีกเล็กน้อย  แต่ปลาสลิดหินที่เคยอาศัยอยู่กับปะการังโต๊ะต้นนี้ก็ยังอาศัยอยู่ที่นี่ต่อไป


เห็นภาพทั้งหลายที่ผ่านมาแล้ว คิดถึงสภาพสิมิลันตอนถูกสึนามิถล่มจริงๆ

แต่ที่สิมิลันสภาพแนวปะการังยังดีกว่าที่หินแดงตอนนี้เสียอีก


สึนามิก็ไม่ได้เกิดขึ้นที่นี่นี่นา.....แล้วเกิดอะไรขึ้นที่หินแดง.... ;)

ทางด้านตะวันออกของหินแดง.....สภาพใต้น้ำยังไม่ต่างไปจากทางด้านเหนือ.....

แนวปะการังแตกยับเยิน  ดงแส้ทะเลสีแดงที่เคยสวยงามที่ความลึก 25 เมตร เหลืออยู่เพียงไม่กี่ต้น ปะการังแตกหักเสียหายเป็นแนวกว้าง

ยังดีที่มีปลาข้างเหลืองตัวเล็กๆฝูงใหญ่ว่ายไปมาให้ชื่นใจได้บ้าง...

ทางด้านใต้....สภาพแนวปะการังแข็งยังสมบูรณ์ดี  เห็นปะการังโต๊ะอยู่กอเดียว แต่มีปะการังไฟกิ่งขึ้นล้อมอยู่หนาแน่น

มองหาปะการังอ่อนสีแดงเจิดจ้าแทบไม่เจอ  ที่เห็นมีแต่สีซีดๆเซียวๆ และพยายามขึ้นแซมอยู่ในกอปะการังไฟ   

 

กระแสน้ำที่ไหลแรงจากทิศใต้ขึ้นไปทางทิศเหนือ ทำให้เราว่ายน้ำฝ่าไปทางด้านตะวันตกที่เป็นหน้าผาสูงชัน และเคยมีปะการังอ่อนสวยๆและฝูงปลามากมายไม่ได้

เราไต่ระดับขึ้นไปในช่วงน้ำตื้นหน้าอ่าวด้านตะวันออก...

ปะการังโขดที่บริเวณนี้ยังสวยงามอยู่ แต่กำลังถูกรุกรานด้วยกอดอกไม้ทะเลที่มาเกาะเพิ่มขึ้น ทำให้ปะการังโขดเริ่มตายไปเพราะไม่ได้รับแสงแดด...

ปะการังโขดนี้ดูจะมีสีสันมากกว่าที่เห็นมา แต่ก็หาปะการังสีแดงแทบไม่ได้....

กองหินนี้เคยมีปะการังสีแดงอยู่แน่นขนัด...


ตอนนี้...เหลืออยู่แค่นี้เองค่ะ...

เราพบปลานานาพันธุ์ นำโดยปลานกขุนทองจอมตะกละ กำลังรุมทึ้งแมงกะพรุนตัวโตอยู่ เหมือนที่ได้เห็นที่หินม่วง

สังเกตเห็นไหมคะว่า Collalimorph ที่ได้ชื่อว่าเป็นตัวแก่งแย่งพื้นที่ในแนวปะการัง ทำให้การฟื้นตัวของแนวปะการังช้าลงนั้น มีอยู่เกลื่อนกลาดดาษดา...

แล้วเห็นที่พื้นไหมคะ....ยับเยินไม่มีชิ้นดี....

แล้วอย่างนี้...หินแดงจะฟื้นตัวได้เมื่อไรเล่าคะ....

ปะการังไฟรุกไปทั่วลานกว้าง....

เท่านั้นยังไม่พอ....ไฮดรอยด์ (Hydroid) สัตว์มีเข็มพิษอีกตัวหนึ่ง ขึ้นแทรกอยู่กับปะการังไฟอีก


หากโดนเจ้าสัตว์มีพิษสองตัวนี้เข้าไปละก็ ปวดแสบปวดร้อนน่าดู....

ยิ่งได้รับรู้เรื่องราวต่าง ๆ มากมายประกอบภาพ ของพี่สายชล ก็ยิ่งทำให้เศร้าใจยิ่งนัก  :'( :'( :'( แม้ภาพจะสวยงามเหลือเกิน  :-* :-* :-*

ร้องไห้ด้วยอีกรอบ.... :'( :'( :'(

ตัววายร้ายที่ทำลายแนวปะการังอีกตัว.....ดาวมงกุฎหนาม.....


ถ้ามีตัวสองตัวก็ไม่ว่ากัน....เพราะเขากินแบบพอเพียง ช่วยให้ปะการังที่ตายเหลือแต่ซากเป็นที่ก่อเกิดชีวิตที่ล่องลอยมาตามน้ำมาใช้ซากปะการังที่ตายเป็นที่อยู่อาศัย ทำให้แนวปะการังมีความหลากหลายเพิ่มขึ้น เป็นประโยชน์ในแง่ของการรักษาสมดุลธรรมชาติ


แต่ ถ้ามากเกินไปจนทำลายแนวปะการังเป็นบริเวณกว้างมากอย่างที่เรียกว่า "ปรากฎการณ์ Outbreak" ซึ่งเคยเกิดใน Great Barrier Reef ของ ออสเตรเลียมาก่อนนั้น ค่อยมาว่ากันอีกทีว่าสมควรจะกำจัดเขาให้พ้นไปหรือไม่ 


หมายเหตุ....อ่านเรื่องดาวมงกุฎหนามเพิ่มเติมได้ที่  http://www.saveoursea.net/boardapr2007/index.php?topic=64.0

ยังน่าดีใจที่ปะการังดำซึ่งมีอยู่สองสามกอที่หินแดง ยังมีให้เห็น...

แต่ ปลาจิ้มฟันจระเข้ปีศาจ (Ghost Pipefish) ตัวจ้อย ที่เคยเห็นอยู่เป็นประจำตามกอปะการังดำ หาไม่พบแล้ว.

เราเห็นเชือกเส้นยาวขนาดนิ้วนางพาดผ่านจากกองหินลงไปที่พื้นทราย...


ปล่อยไว้ได้อย่างไรคะ...อย่างนี้ต้องตัด แล้วม้วนใส่ถุงตาข่ายที่เรานำติดตัวไปด้วย...

ใกล้หมดเวลาดำน้ำ...เราปล่อยตัวให้ลอยไปทางยอดหินด้านทิศเหนือ ที่เบื้องล่างเป็นลานกว้างระหว่างยอดหินที่โผล่พ้นน้ำทั้งสามของหินแดง....


ปะการังสีแดงเริ่มปรากฏให้เห็นกับตาบนยอดหินที่ความลึกราว 10 เมตร...

เรารู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อย ที่ได้เห็นปะการังสีแดง สัญญลักษณ์ของจุดดำน้ำแห่งนี้...

ด้วยรอยยิ้มและแววตาที่แพรวพราวด้วยความสุขใจ.....เราว่ายน้ำวนเวียนชื่นชมความงามของบริเวณนี้จนหมดเวลาดำน้ำ....


ฮืมมมม.....นึกว่าที่หินแดงจะไม่มีปะการังสีแดงสดให้ได้เห็นเสียแล้ว....   

หินแปดไมล์

หลังการลงไนท์ไดฟ์ที่บริเวณยอดหินใต้น้ำของหินแดงแล้ว กัปตันชัยแห่งเรือโชคศุลี (ที่คราวนี้น่ารักเป็นพิเศษ ไม่ดื้อ ไม่ซน) ก็ขับเรือล่องใต้มุ่งหน้าไปที่เกาะอาดัง - ราวี อุทยานแห่งชาติ  หมู่เกาะตะรุเตา


ทะเลเรียบเป็นกระจก เรือจึงแล่นไปได้อย่างราบเรียบ ทำให้เราได้หลับกันอย่างสบายๆ  ตีสองกว่าๆเรือจอดทอดสมอหน้าเกาะอาดัง เพื่อให้เราได้นอนหลับพักผ่อนต่อจนถึงหกโมงเช้าจึงค่อยเคลื่อนเรือออกไปทางทิศตะวันตก มุ่งสู่บริเวณหินแปดไมล์ ซึ่งเป็นกองหินใต้น้ำที่ห่างจากเกาะหลีเป๊ะเพียงห้าไมล์ทะเล


มีเรือท่องเที่ยวดำน้ำแบบ Live-aboard ลำหนึ่ง จอดคอยเพื่อรอส่งคนลงดำน้ำอยู่แล้ว  เราจึงเป็นลำที่สองที่ไปถึง ไม่ช้าก็มีเรืออีกลำตามมา  รวมทั้งนักดำน้ำทั้งสามลำแล้วก็คงราวๆ 60 คนได้

แต่เมื่อกระโดดลงไปในน้ำและไต่ไปตามสายทุ่น นักดำน้ำกลับไม่กระจุกตัวให้เห็นมากมายดังคิด เพราะนักดำน้ำจากเรือลำอื่นต่างคนต่างไปกระจายไปคนละทิศละทางรอบๆกองหินที่มีความลึกสูงสุดที่พื้นทรายกว่า 30 เมตร

ส่วนพวกเราชาว SOS นั้น ไม่ค่อยจะกระจายไปหาอะไรดูเหมือนนักดำน้ำจากเรืออื่น เพราะมีเศษอวน เชือก และลอบอยู่ตรงไหน เราก็จะอยู่กันตรงนั้น


แม้น้ำที่หินแปดไมล์จะเป็นสีเขียว แต่กลับไม่ขุ่นและไม่มีตะกอนเหมือนเคย โชคดีอีกอย่างคือ กระแสน้ำอ่อนมากจนแทบไม่รู้สึก ทำให้การทำงานของเราสะดวกมากขึ้น...

หินแปดไมล์เป็นอีกจุดหนึ่งที่เคยสวยงาม มีปะการังอ่อนสีหวานๆและฟองน้ำครกขึ้นอยู่มากมาย นอกเหนือปะการังถ้วยส้มที่ดารดาษอยู่บนกองหินทั่วไป

แต่วันนี้...ทั้งปะการังอ่อนและฟองน้ำครกหายไปหมด เหลือแต่เพียงปะการังถ้วยส้มให้ดูต่างหน้า...

แต่สิ่งที่มีอยู่ที่นี่และไม่เคยหมดไปเสียที ไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไปก็คือซากเศษอวน...ลอบ....และเชือก ที่กระจายอยู่ทั่วไป 


ยิ่งนานวันเชือกที่ใช้ทำเชือกผูกทุ่นก็ยิ่งมากขึ้นๆทุกที เป็นอุจาดทัศน์ของหินแปดไมล์  ทั้งนี้เป็นเพราะคนนำทุ่นมาผูกใหม่ไม่ยอมใช้เชือกทุ่นเก่าและไม่เก็บเชือกเก่าที่เส้นทั้งใหญ่และหนัก ยากที่จะนำขึ้น เชือกจึงกองอยู่ตรงนั้นตรงนี้เต็มไปหมด....

เชือกเก่าๆที่พันทับถมกันไปมา นานวันเข้าก็กลายเป็นเหมือนปะการังเทียมที่มีหอย เพรียงและปะการังถ้วยส้มมาอาศัยเกาะติดอยู่...

ถ้าเป็นอย่างนี้เราจะไม่ตัดหรือเก็บขึ้นเรือ

ถ้าเป็นเชือกเส้นใหม่ๆ ไม่มีอะไรเกาะติด เราจะตัดแล้วเก็บใส่ถุงตาข่ายเพื่อเตรียมนำขึ้นไปเก็บบนเรือ....

เศษอวนมีอยู่มากมาย ถ้าเป็นผืนไม่ค่อยใหญ่นัก เราจะค่อยๆเลาะออกจากปะการัง แล้วเก็บใส่ถุงตาข่าย...

แม้อวนผืนไม่ใหญ่แต่ถ้าช่วยกันคนละไม้ละมือ งานก็เสร็จไวและปลอดภัยมากขึ้น...

แต่ถ้าเป็นผืนใหญ่และหนักก็ต้องช่วยกันหลายคน และต้องใช้ถุงก๊อบแก๊บยิงอวนขึ้นสู่ผิวน้ำ...

ตอนเราตัดอวนกันนั้น น้ำใสๆก็จะกลายเป็นน้ำขุ่นๆได้  เพราะเศษตะกอนที่เกาะอยู่บนอวนจะปลิวกันว่อน....

อวนที่ตัดยาก คืออวนเส็นเล็กๆที่ติดหรือพันอยู่กับปะการังถ้วยส้ม หรือเปลือกหอย....

งานนี้ต้องใช้กรรไกรคมๆ และอาศัยฝีมือกันหน่อย กว่าแนวปะการังจะกลับมาสวยงามเช่นเดิม....

ดำน้ำทำงานกันได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เราก็หมดเวลาดำน้ำแล้ว....

แต่ละกลุ่มก็ได้ถุงขยะหนักอึ้งกลับขึ้นมาหลายถุง.....

ตอนลงดำน้ำนั้นเราไม่ค่อยเห็นนักดำน้ำจากเรืออื่นนัก แต่พอจะขึ้นไปพักน้ำที่สายทุ่นก่อนขึ้นสู่ผิวน้ำ เราเห็นนักดำน้ำมากมายว่ายแข่งกันมาเกาะสายทุ่นเป็นทิวแถว....

สังเกตง่ายๆ....กลุ่มดำน้ำของพวกเราที่มีกันสามกลุ่มนั้น มีถุงตาข่ายใส่ซากเศษอวน เชือก และ ขยะติดมือมาด้วย แล้วค่อยๆว่ายไปเกาะเชือกและขึ้นสู่ผิวน้ำช้าๆและอ้อยอิ่ง


ในขณะกลุ่มดำน้ำจากเรือลำอื่นจะหิ้วกล้องว่ายแข่งกันมาที่สายทุ่น แล้วก็ไต่ข้ามหัวพวกเราขึ้นไปที่ผิวน้ำ โดยทำการพักน้ำกันน้อยมากจนน่าตกใจ....

การลงไปดำน้ำทำงานครั้งนี้.....เราได้เก็บเศษอวน เชือก และเศษไม้ไผ่ ได้น้ำหนักรวมกัน 50 กก. และเศษลวด ขวด และเบ็ดราว ได้น้ำหนักรวมราว 10 กก.

ยอดหินแปดไมล์ดูสะอาดและสวยงามกว่าที่เคยเห็น....   

ปลาน้อยใหญ่ที่หินแปดไมล์ คงจะอยู่อย่างสุขสบาย  ไม่ต้องมากังวลว่าจะไปติดอวนหรือติดเบ็ดที่เคยพาดผ่านอยู่ที่กองหินแห่งนี้อีก....

เกาะประลัย

จากหินแปดไมล์ เราแล่นกลับเข้าไปหาเกาะอาดัง - ราวี หลังทานข้าวเช้าได้ไม่นาน เราต้องเตรียมตัวลงดำน้ำทำงานกันที่เกาะประลัย ที่อยู่ด้านนอกสุดของหมู่เกาะตะรุเตา

เมื่อปีที่แล้ว เราเก็บอวนจากใต้ทะเลเกาะประลัยได้หลายกิโล และมีรายการเลื่อนลอบออกจากแนวปะการังด้วย

มาปีนี้ อวนน้อยลง และไม่มีลอบใหม่ๆถูกทิ้งลงไปอีก

อวนที่ได้เห็นส่วนมากนั้น เก่าจนมีปะการังและหอยขึ้นอยู่เต็มแล้ว   

รอบๆเกาะประลัยเป็นพื้นทรายขาวสะอ้าน เมื่อมีกองเศษอวนไปกองอยู่ จึงกลายเป็นปะการังเทียมที่ให้สิ่งมีชีวิตต่างๆมาเกาะติดอย่างสวยงาม....

ดูสิ....สวยไหมคะ....

สวยๆอย่างนี้ เราไม่ต้องเก็บขึ้นเรือค่ะ...

แต่ถ้าอวนยังใหม่หรือยังไม่มีอะไรมาเกาะติด เราจะช่วยกันตัดค่ะ...

ถ้าหนักมากก็จะยิงขึ้นไปที่ผิวน้ำให้เรือยางมารับไปเก็บใสถุงขยะบนเรือใหญ่...

ถ้าหนักแต่ใส่ถุงตาข่ายซึ่งหากยิงขึ้นไปด้วยถุงก๊อบแก๊บแล้วเรือยางไม่เห็น ถุงก็จะลอยไปและอาจจมไปเป็นขยะที่อื่น  เราจะใช้วิธีใส่ลมในถุงก๊อบแก๊บเล็กน้อยเพื่อช่วยพยุงถุงให้ลอยพอที่จะจับยึดไว้ไม่ให้ลอยหายไป

วิธีนี้ต้องคอยปรับอากาศในถุงให้มีการลอยตัวเป็นกลางทุกระดับความลึก มิฉะนั้น ถุงตาข่ายจะจมมากไปเมื่อลงไปลึก หรือลอยมากไปเมื่อขึ้นสู่ที่ตื้น...

ลอบดักปลาเก่าๆมีให้เห็นมากมายกว่าปีที่แล้วมาก โชคดีที่ไม่ได้อยู่บนแนวปะการัง แต่ไปตั้งอยู่บนพื้นทรายเป็นส่วนมาก

ส่วนลอบใบนี้ค่อนข้างใหม่แต่ถูกตัดไปเรียบร้อยก่อนหน้าที่เราจะมา....

แต่ตั้งอยู่บนแนวปะการังอย่างนี้ ต้องย้ายไปอยู่บนพื้นทราย

ปะการังอ่อนที่ประลัยสวยงามไม่แพ้ที่ร่องน้ำจาบัง เพียงแต่ไม่หนาแน่นเท่า



 

โดยเฉพาะในร่องน้ำที่เชื่อมระหว่างเกาะ จะมีสรรพชีวิตหลากหลายอาศัยอยู่ร่วมกัน....

ตามพื้นทรายยังสามารถหาปะการังอ่อนต้นอวบๆดูได้ไม่ยาก....

ฟองน้ำครกใหญ่ๆและสมบูรณ์ก็มีให้ดูมากมาย...พอๆกับทากตัวเล็กตัวน้อย...

เมื่อลอยตัวไปใกล้ๆตัวเกาะ....แนวปะการังที่สวยและสมบูรณ์ก็ปรกฎแก่สายตา....   

กัลปังหาพัดสีสันฉูดฉาดสวยงาม....

ปลาการ์ตูนส้มขาวของที่นี่ สีเข้มข้นมาก...

ปลาการ์ตูนปานดำอยู่ในกอดอกไม้ทะเลสีเดียวกัน...สวยจนอดรักไม่ได้...

เกือบจะขึ้นสู่ผิวน้ำอยู่แล้ว เราก็พบกับเศษอวนผืนใหญ่และกระสอบถุงปุ๋ยที่สุมอยู่บนกอปะการังแข็ง

รายการตัดอวนจึงเกิดขึ้น....

อวนที่พันตามกิ่งปะการัง ทำให้ยากในการตัด...ต้องค่อยๆเลาะ....ค่อยๆเล็ม ไม่ให้ไปตัดกิ่งปะการังให้เสียหาย...

เมื่อตัดอวนออกหมด....เราเห็นหอยเบี้ยลายสวย 3 ตัว ขนาดไล่เลี่ยกัน หอยและและปูเสฉวนเป็นจำนวนมากถูกขังอยู่

เมื่อเป็นอิสระ สัตว์เหล่านี้ต่างเดินหนีออกไปด้วยท่าทางดีใจ...

เรามีความสุขที่ได้ทำงานตัดอวนและเก็บขยะ  ไปพร้อมๆกับมีความสุขที่ได้ชื่นชมความงามใต้ทะเลของเกาะประลัย

เศษอวนและขยะที่เราเก็บได้จากที่นี่มีน้ำหนักรวมกันราว 40 กก.

หลังขึ้นจากน้ำและทานข้าวเที่ยงแล้ว น้องๆทั้งหลายก็พากันฝ่าแดดจ้านั่งเรือยางไปที่เกาะหินงามพร้อมกับถุงใส่ขยะใบใหญ่......

น้องๆไปเดินชื่นชมความงามของหินที่เกาะหินงามแล้ว ก็ก้มๆเงยๆเก็บขยะประเภทกล่องโฟม ขวดและแก้วแตก ที่มีเกลื่อนชายหาด น้ำหนักรวมราว 50 กก. ขึ้นดิ้งกี้กลับมาที่เรือในสภาพหน้าแดงตัวแดงด้วยความร้อนจากแสงอาทิตย์ที่แรงกล้า....

เมฆที่เกาะอาดังราวีลอยอยู่ต่ำเรี่ยๆยอดเขา  ในที่สุดฝนก็ไปตกอีกฟากหนึ่งของเกาะ ไม่มาทำให้เราเปียก

เกาะสาวัง


บ่ายสามโมง....เรือแล่นย้อนกลับไปที่เกาะสาวัง (ติดกับเกาะประลัย)  แทนที่จะเป็นร่องน้ำจาบังที่เราอยากจะไปดำน้ำ......เหตุเพราะมีเจ้าถิ่นที่หากินกับการพานักท่องเที่ยวมาสนอร์เกิ้ล ห้ามนักดำน้ำแบบสกูบ้าไปลงที่จาบัง


เขามีสิทธิทำอย่างนี้ด้วยหรือคะ...ใครก็ได้ช่วยตอบให้ทราบหน่อย

ที่สาวังน้ำใสกว่าที่ประลัยมาก แต่ไม่ค่อยมีสีสันและไม่สวยเท่าประลัย...

แนวปะการังแข็งของสาวังจะมีเฉพาะที่ติดกับชายเกาะ พอออกมาห่างหน่อยจะเป็นพื้นทรายโล่งๆเหมือนทะเลทราย

สัตว์ตัวเล็กตัวน้อยหรือฝูงปลาก็ไม่ค่อยมีให้เห็นนัก...

ปลาการ์ตูนที่นี่มีอยู่ไม่กี่กอ แต่ก็น่ารักดีค่ะ...

ปลาตั๊กแตนหินเขี้ยวแถบฟ้า (Blue-lined Sarbretooth Blenny) ของที่นี่ สีสันสดใสมาก

แมงกะพรุนตัวจ้อยว่ายไปมา...

เราเก็บอวนและขยะที่นี่ได้เพียง 20 กก.

น่าสนุกจริงๆๆ เลย รอติดตามตอนต่อไปอยู่ค่ะ พี่น้อย-พี่จ๋อม..... :-*  :-*  :-*

 ขอบคุณค่ะ :) :) :)มา ต่อคิวด้วยคน :D :D :D

ด้วยอีกคน  :'( :'( :'(----> :-X :-X :-X----> :) :) :)-----> :o :o :o

รอติดตามทั้งวันเลย แต่พี่สายชลมีภาระกิจทั้งวันในวันนี้ เมื่อคืนพี่สายชลอัพเดทเรื่องราวและรูปจนถึงตีหนึ่งก่า ๆ พักผ่อนบ้างนะคะพี่

 :-*  :-*  :-*

มาแล้วค่ะ.....มาแล้ว...... 8)

เฮ้ออออ.....ต้องขออภัยค่ะ พี่น้องทั้งหลาย   อย่างที่น้องเบิร์ดเล่าให้ฟัง  สองสายมีภาระกิจตั้งแต่เช้าจนมืดค่ำ  เพิ่งจะว่างตอนนี้ค่ะ

มาต่อกันอีกสักนิด..... จนกว่าจะง่วงจนทนไม่ไหวนะคะ.... ;D

จริง ๆ แล้วไม่นึกว่าการที่เราไปอันดามันใต้ จะมีขยะให้เราเก็บได้เยอะขนาดนี้นะคะ เพราะที่นี่คนน่าจะไปกันเยอะและ
เค้าก็คงต้องรักษาธรรมชาติกันไม่มากก็น้อย แต่พอได้เก็บจริง ๆ แล้วก็เยอะเหมือนกันนะเนี้ยะ แสดงว่ายังมีกลุ่มบุคคลอีก
กลุ่มที่ไม่รักษาธรรมชาติอันสวยงามเช่นนี้ น่าเสียดายจริง ๆ ยังไง ๆ พวกเรามีแรงก็สู้กันต่อไปค่ะ
อย่างน้อยก็ให้กำลังใจเพื่อน ๆ ทุกท่านที่ช่วยกันสู้เพื่อธรรมชาติของเราค่ะ
ขอปรบมือให้ทุกท่านเลย :-* :-* :-*

อย่าลืมปรบมือให้ตัวเองด้วยนะคะน้องเจน.... ;D

หลีเป๊ะ


หลังการดำน้ำที่สาวังแล้ว คุณเสรีใจดี ให้เราขึ้นไปเดินเล่นบนเกาะหลีเป๊ะ


เรือโชคศุลีแล่นเข้าไปจอดในอ่าวรูปจันทร์เสี้ยวซึ่งอยู่ทางด้านตะวันตกของเกาะหลีเป๊ะ  หาดนี้มีชื่อว่า "หาดพัทยา"  ซึ่งคงได้ชื่อมาอาจจะเพราะสภาพของชายหาดที่เต็มไปด้วยร้านอาหารและบาร์เบียร์ สภาพไม่ต่างจากเมืองพัทยา ฝั่งอ่าวไทยเท่าไรนัก (เพียงแต่เล็กกว่ามาก)


หน้าอ่าวพัทยา มีเรือของกองทัพเรือ...เรือใบ.....เรือเร็ว ....เรือหางยาว.... และเรือพาคนไปดำน้ำ จอดทอดสมออยู่เต็มอ่าว  เห็นอย่างนี้แล้วก็รู้ว่าคนที่มาอยู่ทำมาหากินและเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจบนเกาะแห่งนี้คงมีมากมาย   


ชายหาดหน้าเกาะหลีเป๊ะดูขาวสะอาด   ถัดไปมีอาคารร้านค้าไม้ชั้นเดียวโผล่มาให้เป็น   น่าดีใจที่ไม่มีตึกสูงๆโผล่เกินยอดไม้ที่ดูเขียวขจีให้เกะกะลูกตา  แต่ที่ดูขัดตาเห็นจะเป็นเสาโทรศัพท์สูงใหญ่สามสี่เสาที่ตั้งโด่เด่อยู่กลางเกาะ...

 :-* :-* :-*
ปูเสื่อติดตามชมกิจกรรมดีๆของพี่ๆน้องๆค้าบ

น้องสายชล คนชลบุรี ขับเรือดิ๊งกี้พาเราผ่านเรือหลายลำและผ่านคนหลายคนที่เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานในน้ำทะเลใสๆ  ไปจอดลงที่หน้าชายหาดที่มีฝรั่งหัวแดงหัวทอง และชาวเอเชียตะวันออกหัวดำที่เดินให้ว่อนและเล่นวอลเลย์บอลชายหาดกันอย่างมีความสุขสนุกสนานเฮฮา

อืมมมม....นี่เกาะของไทยหรือขายให้ต่างชาติไปแล้วนะ....

หายไปหลายวันนะจ๊ะเป้ คืนนี้จะถ่างตารอดูรูปพี่สายชลใช่มั้ยจ๊ะ ภาพใสกิ๊กเลยเนอะ  :D  ;D  เบริ์ดเองก็แอบหลงใหลหนุ่มกล้ามโตที่เล่นวอลเลย์บอลอยู่ หันมองไปทาง Oo ก็เห็นเช็ดน้ำลายป้อย ๆ เช่นกัน  ;)

มองในแง่ดี ถ้าชาวต่างชาติมาเที่ยวบ้านเราแล้วเค้าไม่ทำลาย (เพราะเค้าปลูกฝังกันมางั้น) ก็โอเคค่ะ ให้ฝรั่งมา สร้างอาชีพให้คนท้องถิ่นก็ดีเหมือนกัน ห่วงแต่จะมีแรงงานต่างด้าวเข้ามาแล้วก่อเรื่องน่ะสิคะ

ดูเหมือนพวกเราจะกลายเป็นชนกลุ่มน้อยอพยพหลบลี้หนีภัยขึ้นไปอาศัยอยู่บนเกาะหลีเป๊ะ ที่แปลกแยกแตกต่างไปจากพวกที่เดินไปเดินมาอยู่ที่ชายหาด...


แต่ผู้ลี้ภัยสองพี่น้องนี่ ดูจะมีความสุขกับการได้ขึ้นเกาะมากๆ.....

เราใช้ถนนที่ผ่ากลางจากอ่าวพัทยาซึ่งอยู่ทางด้านตะวันตกทะลุไปยัง หาดชาวเล ซึ่งอยู่ทางด้านตะวันออกของเกาะหลีเป๊ะ


สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านอาหาร บาร์เบียร์ ร้านขายของที่ระลึก  และร้านขายโรตี


เราอยากชิมโรตีของหลีเป๊ะ เพื่อเทียบกับรสชาติโรตีของเกาะพีพี และเกาะเต่า ว่าของใครจะอร่อยกว่ากัน  แต่เห็นหน้าคนขายโรตีร้านหนึ่งที่หงิกงอ ใช้คำพูดแบบมะนาวไม่มีน้ำแล้ว เราก็ขอบายไม่ชิมลิ้มรสให้เสียอารมณ์....

ผู้ลี้ภัยหนุ่มคนนี้ใช้กล้องแพง แถมควงสาวๆไปเดินหาของกินอร่อยๆแถวถนนคนเดินของหลีเป๊ะ....

ผู้ลี้ภัยสาวคนนี้กำลังหลอกเด็กชาวเกาะให้ไปหยิบกุ้งกุลาโลละ 1,300 บาท ที่พ่อแม่ของเด็กกำลังวางขายอยู่ในร้านริมถนน มาแบ่งกันกินฟรีๆ....

เด็กหัวเราะฮี่ๆ.....บอกว่าพี่จะกินกุ้งในคุกเหรอจ้ะ....

เราเดินผ่าน อาคาร "อำเภอเมืองสตูลส่วนหน้า (เกาะหลีเป๊ะ)"  เห็นแล้วก็งงๆว่าเจ้าหน้าที่เขาทำอะไรบ้าง


เห็นแต่โต๊ะ.....แต่ไม่เห็นเก้าอี้สักตัว.....

ดูๆแล้วทั้งคนที่ทำมาหากินและนักท่องเที่ยวบนเกาะนี้ท่าทีจะมีความสุขกันดี  การทำมาหากินก็คงจะเจริญรุ่งเรือง สังเกตได้จากการก่อสร้างอาคารร้านค้าและที่อยู่อาศัยที่กำลังเพิ่มขึ้นมากมาย


ออกจะห่วงที่การก่อสร้างบ้านเรือนทำกันอย่างสะเปะสะปะ ไร้ทิศทาง ไร้ผังเมือง  ถ้าไม่ควบคุมเสียแต่เนิ่นๆก็คงจะเละเทะ ไม่น่าดู แออัดยัดเยียด และเกิดปัญหาตามมามากมายเหมือนที่กิดขึ้นแล้วที่เกาะเต่าและเกาะพีพี

เราเดินไปจนเกือบสุดทางเดิน แล้วก็หมดอารมณ์จะเดินต่อ เมื่อเห็นกำแพงของรีสอร์ทใหญ่ขวางทางเดินลงชายหาดเล  ซึ่งหากจะเดินให้ถึงชายหาดจริงๆก็ต้องเดินอ้อมไปอีกไกล....

เดินกลับไปอ่าวพัทยาใหม่ กลับไปประทับใจกับดอกไม้สวยๆ  ที่เรียกว่า "ดอกเจดีย์" ที่ขึ้นอยู่ในชอกตึกริมถนน


อืมมมม....ดอกไม้ริมทาง มีค่าในความรู้สึกของสายชลเสียมากกว่าตึกรามบ้านช่องและร้านรวงบนเกาะหลีเป๊ะเสียอีก

เย็นย่ำสนธยาเมื่อเดินกลับไปถึงหาดพัทยา.....


ยามนี้....บรรยากาศแปลกไปกว่าที่ได้เห็นเมื่อตอนยังมีแสงตะวันเจิดจ้า....


ยามนี้....บรรยากาศแปลกไปกว่าที่ได้เห็นเมื่อตอนยังมีแสงตะวันเจิดจ้า....


บาร์เบียร์เริ่มจัดแต่งหน้าร้าน หาดทรายถูกพูนเป็นรูปต่างๆ   คบไฟถูกนำมาปัก....


คืนนี้ชายหาดพัทยาบนเกาะหลีเป๊ะคงสนุกสนานครื้นเครงกันเหมือนคืนที่ผ่านๆมา

ดีใจที่ได้เห็นภาพ "ดอกเจดีย์" .. ต้นไม้ชนิดนี้ที่บ้านเรียกต้น "ฉัตรพระอินทร์" ค่ะ ใบเขียวอื๋อตัดกับดอกสีแดงส้ม  พบขึ้นตามธรรมชาติมากมายตามป่าละเมาะแถวบ้านสมัยที่แม่หอยยังเอ๊าะๆ ตอนนี้หาดูแทบไม่ได้  ไปเห็นที่ไหนก็คิดถึงบ้าน เห็นแล้วคิดถึงชีวิตสมัยเด็ก .. :)

แต่พอไปสืบเสาะชื่อฉัตรพระอินทร์ จากอินเตอร์เน็ต กลับกลายเป็นมีอีกต้นหนึ่งที่เป็นคนละชนิดกับต้นนี้ .. โชคดีที่เจอข้อมูลหนึ่งจากทางพะเยาเขาก็เรียกชื่อฉัตรพระอินทร์เหมือนแถวบ้านแม่หอยค่ะ  .. ลองค้นหาชื่อดอกเจดีย์อย่างของพี่สายชล ก็กลายเป็นลีลาวดีไปโน่น .. อินเตอร์เน็ตนี่บางทีทำหนูเวียนหัวไม่เบา..
ระหว่างรอภาพต่อๆ ไป เลยมาเล่าสู่กันฟังซะนอกเรื่องไปอีก ขออภัยนะคะ ..แหะ แหะ

ขอบคุณน้องแม่หอยสำหรับความรู้เรื่องดอกเจดีย์ค่ะ..... :-*

เกาะห้า  

หลังจากการดำน้ำตอนกลางคืนที่ร่องน้ำจาบังที่เราไปขอเจ้าถิ่นลงดำน้ำกันแล้ว เรือโชคศุลีก็มุ่งหน้าไปหินม่วง เพื่อลงตรวจเยี่ยมน้องปลาและม้าน้ำที่ปล่อยไว้ที่นี่ ตามที่ได้เล่าให้ฟังไปแล้ว

จากหินม่วง....เรือแล่นขึ้นเหนือไปที่หมู่เกาะห้า อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะลันตา และไปทิ้งสมอที่เขตน้ำลึกหน้าเกาะห้าใหญ่ (5/5)  ซึ่งถ้ามองจากทิศเหนือจะมองเห็นเป็นเกาะนี้มีรูปทรงเหมือนรองเท้าบู๊ท ที่มีสนามก๊อล์ฟเล็กๆสีเขียวขจีอยู่บนเขา

แต่ถ้ามองจากด้านใต้ของเกาะห้าใหญ่.....ภาพก็เปลี่ยนไปกลายเป็นอย่างนี้

พอลงไปใต้น้ำ ก็มีหอยมือเสือขนาดใหญ่ 1 ตัว เล็ก 1 ตัว ยิ้มต้อนรับพวกเราอยู่ คงจะพอรู้ว่า พวกเราเป็นพ่อแม่บุญธรรมของหอยมือเสืออีกหลายพันตัวที่ถูกปล่อยลงในทะเลไทย

ไดฟ์ลีดเดอร์ของกลุ่ม 1 นำลูกกลุ่มว่ายขึ้นไปตามลาดหิน .... ที่แท้ก็ตามไปดูและเก็บภาพเจ้าหมึกกระดองตัวนี้นี่เอง

จุดดำน้ำบริเวณนี้ มีชะง่อนหิน และโพรงถ้ำให้ลอดไปมาหลายจุด แต่การดำต้องอาศัยการปรับการลอยตัวที่ดี เพื่อป้องกันมิให้ศีรษะไปโขกกับเพดานของโพรงหินเข้า

.... มีทั้งชนิดที่ปากโพรงใหญ่ ว่ายเข้าไปได้สบายๆ

แต่ภายในกลับมืดมิด ...... ต้องอาศัยแสงที่ส่องเข้ามาอีกด้านเป็นตัวนำทางออกไปด้านนอก

.... หรือ แบบโพรงเล็ก พอดีตัว

ตามผนังจะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยปะการังอ่อนสีสดใสแสบตา และสิ่งมีชีวิตอีกนานาชนิด

 :o

น่าแปลกที่ดาวขนนกบริเวณนี้ ไม่ยักกางปีกกางขา แต่กลับห่อแขนชูขึ้นเหมือนกำลังจะลงมือเต้นบัลเล่ย์

ปูตัวเป็นๆคงจะไปแอบอยู่ที่ไหนสักแห่ง มีแต่คราบที่ลอกทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า

ปลาบู่จิ๋วบนปะการังแส้ ..... นานๆจะได้เจอชนิดที่อยู่นิ่งๆจนกล้องสามารถโฟกัสได้ทันแบบนี้เสียทีหนึ่ง

จริงๆแล้ว ที่มาลงดำตรงจุดนี้ ก็เพื่อมาเยี่ยมปลาการ์ตูนส้มขาวที่เคยปล่อยไว้ ..... ก็พบบ้างเหมือนกัน แต่ไม่มากนัก และก็ไม่สามารถบอกได้ว่า เป็นตัวที่ SOS หรือ อ.ธรณ์ปล่อยไว้กันแน่

อย่างไรก็ตาม ก็ยังดีใจที่ได้พบว่ามีอยู่รอดปลอดภัยบ้าง หวังว่าคงจะแพร่ขยายพันธุ์กันต่อไป

พอจบไดฟ์ ถึงเวลาพัก แต่พวกหนุ่มสาวไฮเปอร์ก็ยังขอฝ่าแดดไปขึ้นหาด เพื่อถ่ายภาพนายแบบนางแบบขึ้นปกแม็กกาซีน

เกาะหนึ่ง

เป็นหนึ่งในหมู่เกาะห้า หรือจะเรียกว่า 5/1 หรือ 1/5 ก็ได้ครับ .....

เป็นที่หมายของไดฟ์ต่อไปของพวกเรา เนื่องจากน้องป้ากบรายงานให้ทราบว่า พบซากเศษอวนบริเวณนี้

ที่น่าประทับใจมากคือ ปะการังอ่อนต้นอวบๆใหญ่ๆมากมาย

มีทั้งเกาะอยู่บนหิน และอยู่บนพื้นทราย ....

น้องเบลูก้าน้อยแสดงท่าให้เห็นว่า "ต้นมันใหญ่จริงๆค่ะ พี่"

ปลาผีเสื้อเทวรูป  Moorish Idol คู่หนึ่ง ว่ายไปมาอยู่เหนือแนวปะการังดอกกะหล่ำที่ค่อนข้างสมบูรณ์

เกาะหนึ่งนี้มีถ้ำให้ลอดเหมือนกัน แต่ปลายถ้ำอยู่เกือบถึงผิวน้ำ

 :)

บนผนังถ้ำจะมีปะการังอ่อนสีเหลืองเกาะอยู่มากมาย แต่ปลายถ้ำกลับเต็มไปด้วยดอกไม้ทะเล

หอยเบี้ยเทียมหรือหอยเบี้ยคันศร ที่เกาะริ้นพัทยามีให้ดูมากมาย แต่ที่นี่กว่าจะหาได้สักตัวก็ยากเย็นเหลือเกิน

แต่ที่ไม่อยากพบแต่หาได้ง่ายๆ คือ หอยเกลียวชั้นปะการังถ้วยส้ม (Wentletrap) ที่ใช้งวงดูดกินตัวปะการังถ้วยส้มไปจนหมด แล้ววางไข่ไว้แทน

เราพยายายามตีฟินเร็วรี่เพื่อตามล่าหาอวนผืนใหญ่ที่น้องกบให้ลายแทงไว้  แต่ไม่เห็นแม้เงา

ที่เห็นห้อยอยู่ปากโพรงหิน เป็นเพียงเศษอวนเก่าๆที่ห้อยลงมาจากหน้าผา  แต่ไม่น่าจะตัดแล้วเพราะมีสัตว์เกาะติดอยู่เต็ม....  

เราจึงเพลินชมความงามของปะการังอ่อนต้นใหญ่ยักษ์.....กัลปังหาพัด....และลอดเข้าลอดออกโพรงถ้ำกันอย่างสุขใจ....

จากเกาะห้า....เรือมุ่งหน้าสู่หมู่เกาะพีพี  หนุ่มๆสาวๆไฮเปอร์พากันลงดำน้ำกลางคืนหน้าอ่าวมาหยา แต่คนแก่ๆหมดแรง นั่งโล้คลื่นที่เกิดจากลมตะวันตกเฉียงใต้ที่หลงฤดู พัดฉิวๆมาทางที่เรือเราจอดอยู่ รอเวลารับประทานอาหารค่ำ

หลังดำน้ำกลางคืนแล้ว.....เรือเข้าไปจอดพักนอนกันที่หน้าอ่าวต้นไทร  ปล่อยให้หนุ่มๆสาวๆไฮเปอร์ลงไปเดินเล่นบนฝั่ง  แต่ไม่นานทุกคนก็กลับขึ้นเรือ บอกว่าบนเกาะมันเปลี่ยนไป กลายเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งไปแล้วละกระมัง  ฝรั่งต่างด้าวเดินกันเกลื่อน หาคนไทยแทบไม่เจอ  แล้วก็ร้อนอบอ้าวเพราะสิ่งก่อสร้างมากมายไร้ระเบียบ ปิดทางลมหมด

สองสายดีใจที่คิดถูก....ไม่ได้ขึ้นเกาะไปเห็นภาพบนเกาะพีพี ที่คงทำให้เราหมดความสุขไปนาน....

อ่าวนุ้ย


เช้าวันสุดท้ายของการดำน้ำทำงาน....เรือแล่นไปจอดที่หน้าอ่าวนุ้ย อ่าวเล็กๆที่มีเกาะใหญ่และเกาะรูปอูฐหมอบตั้งอยู่ด้านหน้า

ทะเลราบเรียบ และท้องฟ้าแจ่มใสกว่าเมื่อวาน  เราเตรียมตัวลงดำน้ำเพื่อลงไปตรวจเยี่ยมม้าน้ำที่เราได้ปล่อยไว้เมื่อเดือนธันวาคม ปีที่แล้ว....

ภาพสวยเหมือนเดิมเลยค่ะพี่น้อย น้ำใส ฟ้าคราม คิดถึงสิมิลันจัง  ;D

มาโพสต่อเร็วๆนะค่ะ จะนอนรอค่ะ  :-[

ใต้ทะเลอ่าวนุ้ยยังสวยงามเช่นเคย....

กัลปังหานานาพันธุ์ยืนต้นอยู่ตามหน้าผา....

เราเที่ยวมองหาตามกิ่งกัลปังหาที่เราเคยปล่อยม้าน้ำกันไว้....

แต่วันนี้...ม้าน้ำหนีไปซ่อนที่ไหนไม่ทราบ  หาไม่พบสักตัว....

สวยจัง... :-* :-* :-*

น้องม้าน้ำจ๋า....อย่าเล่นซ่อนหากับพี่เลย....

OK.....นะคะ....นะคะ.....น้องม้าน้ำ....

ปะการังอ่อนสีหวานแหววยังเห็นได้ทั่วไปที่อ่าวนุ้ย.....

ฝูงปลาน้อยใหญ่หลบภัยอยู่ใต้เชิงผา และซอกหิน....

ปลาสิงโตมาชุมนุมกันที่เชิงผาหน้าเกาะอูฐ....

ปลาปักเป้ายักษ์ลายแผนที่ (Map Puffer) ว่ายไปเร็วรี่...

หอยเขา  นอนเล่นอยู่ที่พื้นทราย  

ทากทะเลขนตัวยาว พันธุ์ Pteraeolidia ianthina นัดสังสรรค์สร้างสัมพันธไมตรี....

คู่นี้เห็นชัดๆ....กำลังสร้างครอบครัวใหม่กันอยู่.....

เอ๊ะ....แต่ดูไปดูมา....กลายเป็นสามตัวผัวเมียไปซะนี่.....

ไม่เห็นม้าน้ำ....แต่ได้เห็นปลาจิ้มฟันจระเข้ (Pipefish) ญาติของม้าน้ำ


ปลอบใจตัวเองว่า......ก็ยังดี.....

เห็นมะ หนูดีที่เบริ์ดเดย์เจอมาก็สามตัวผัวเมียเหมือนกับพี่สายชลอย่างงี้เลย  ก็อย่างที่บอกแหละค่ะ โรคติดต่อจากมนุษย์ แต่รูปสวยใสกิ๊กเลย ว่าน้ำขุ่นเป็นบางไดฟ์น้า แต่ภาพไม่เห็นขุ่นเลย สวย สวย สวย

Anemone Reef


จากอ่าวนุ้ยเรือแล่นขึ้นเหนือไปจอดที่กองหินใต้น้ำนาม Anemone Reef เพื่อปล่อยให้เราลงสำรวจตรวจเยี่ยมปลาการตูนที่เราปล่อยไว้หลายครั้งหลายหนที่นี่


ดีใจค่ะที่ได้เห็นปลาการ์ตูนอยู่หลายสิบตัว แม้จะน้อยกว่าที่เราปล่อยไป แต่ยังดีที่มีเหลือให้เห็น....


น้องปลาการ์ตูนน่ารักมากค่ะ...กอหนึ่งๆอยู่กันหลายตัว พร้อมจะสร้างครอบครัวกันแล้ว....

ทุกตัวดูจะมีความสุขและสุขภาพสมบูรณ์ดี...

สวัสดีจ้ะ.....

จุดดำน้ำแห่งนี้ยังสวยงามสมบูรณ์และมีสีสันสดใสเช่นเคย  แต่วันนี้ที่นี่กระแสน้ำแปรปรวนมาก...

ฟองน้ำครกของที่นี่สวยเสมอสำหรับสองสาย....

เจ้าปลาสิงโตตัวจิ๋วก็คงคิดเหมือนเรา...

ดอกไม้ทะเลและปะการังอ่อนประดับประดาแต่งแต้ม จนฟองน้ำครกดูงดงามเด่นตายิ่งขึ้น...

ทริปนี้...ไปที่ไหนๆก็ได้เห็นปักเป้ากล่องตัวอ่อนที่มีสีเหลืองจุดดำแหวกว่ายอยู่มากกว่าที่เคยเห็น...

น่ารักมากค่ะ....

ปลาไหลมอเรย์ตาขาวเห็นได้มากมายเช่นกัน ส่วนมากจะอยู่เป็นคู่ๆ....

ที่น่าประหลาดใจ คือปลามอเรย์ตาขาวกับปลามอเรย์หน้าปานชอบมาอยู่ในรูเดียวกัน

มอเรย์ฟันหลอด้วย อิอิ น่ารักจัง :-*

หน้าตาน่ากลัวหรือน่าตลกขบขันดีคะ.....

จุดเด่นของ Anemone Reef คือยอดหินมีดอกไม้ทะเลปกคลุมอยู่แน่นขนัด....

แต่ในความเป็นจริง....ที่นี่เป็นจุดที่มีความหลากหลายของสรรพชีวิตใต้ทะเลที่สมบูรณ์และสวยงามมาก....

สรรพชีวิตที่นี่อยู่กันอย่างมีความสุข.....

สัตว์ตัวเล็กๆอย่างทากทะเลหรือหอยตัวเล็กๆอย่าง หอยเกลียวชั้นปะการังถ้วยส้ม (Wentletrap) ก็อาศัยอยู่ที่นี่ได้อย่างมีความสุข....

น้ำขุ่นแต่ใจใสสะอาด....อะไรๆก็เลยใสสะอาดไปด้วย.... :-X :-X :-X


ขอบคุณจ้ะน้อง payoon....น้องกุ้งกุ๊งกิ๊งส์....น้องเบิร์ด... :-* :-* :-*

เกาะดอกไม้


เราจบการดำน้ำที่ Anemone Reef ด้วยความสุขใจ  และตั้งใจจะไปดำน้ำปิดท้ายการไปอันดามันใต้กันที่เกาะดอกไม้ที่เป็นทางผ่านกลับไปยังเกาะภูเก็ต

ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะที่ได้ลงดำน้ำที่นี่.....ทั้งสวยและสมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อ เสียแต่น้ำเขียวอื๋อไปหน่อย

ก่อนลงมีน้องๆบอกว่าที่นี่มีปลากบตั้งสามตัว...สามสี  ไดฟ์นี้ไม่มีงานกำหนดให้ทำกันเป็นพิเศษ นอกจากเจออวนหรือขยะก็เก็บ  เราจึงลงไปช่วยกันหาดู ก็ไม่ได้เจอปลากบกันสักคน

แต่เจอความงามอย่างนี้ก็ถือว่าคุ้มค่าคุ้มเวลาค่ะ....

กัลปังหาพัดที่นี่สวยและสมบูรณ์มาก...

กัลปังหาพัดต้นนี้เหมือนเคยถูกสึนามิพัดถล่มจนขาดวิ่น  แต่วาระนี้กลับมาสวยงามได้อีก....

ฟองน้ำครกแขวนอยู่ตามหน้าผา....

น่าอิจฉาเจ้าปลาเก๋าตัวนี้มากที่มีเตียงนอนสวยเก๋....

เช่นเดียวกับดาวขนนกตัวนี้ที่ได้อาศัยฟองน้ำครกเป็นบ้าน....

ปลามากมายหลายชนิดแหวกว่ายอยู่ในน่านน้ำรอบๆเกาะ....

ปลาสิงโตตัวโต ท่าทางสูงวัย กรีดกรายอยู่เชิงผา

สังเกตที่หนวดดีๆ....พู่หนวดที่คล้ายพัดหายไปข้างหนึ่ง...  

ที่นี่สัตว์ตัวเล็กมีมากมาย....

ทากต่างๆมีให้เห็นเกลื่อนกลาด แต่ส่วนมากล้วนเป็นทากสามัญ

อย่างเช่น เจ้าไข่เจียว Glossodoris summetricus

ทากปุ่มสายพันธุ์ Phyllididae  

สวยใสจัง....หลงใหลเจ้าตัวกะจิ๊ดริ๊ดสีเหลืองซะแล้วซิ น่ารักมาก ๆ ค่ะ :-* :-* :-*

ขอบคุณค่ะพี่สองสาย............  :-X :-X :-X

ขอบคุณจ้ะหนูแมลงปอ.... :-* :-* :-*

ทากทะเลที่ไม่ทราบว่าเป็นพันธุ์อะไร อยู่กันเป็นฝูงบนกิ่งกัลปังหาหน้าปากถ้ำ   ที่นักดำน้ำตีฟินวนเวียนเข้าออกจนตะกอนตลบ จนหมดอาราณ์จะถ่ายภาพ...   

หอยเกลียวชั้นปะการังถ้วยส้ม (Wentletrap) มีมากมายตามดงปะการังส้มติดผาสูง...

กินตัวปะการังถ้วยส้มจนหมด แล้วก็ไข่ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า....

ปิดท้ายด้วยหอยเบี้ยลายเสือที่น่ารักน่าเอ็นดู....

จากเกาะดอกไม้  คุณเสรีนำเรือไปจอดที่หน้าเกาะไข่ที่กลายเป็นที่อาบแดดของฝรั่ง  เพื่อให้พวกเราลงไปเที่ยวเล่น


แต่น้องๆหลายคนถือโอกาสไปเดินเก็บขยะที่นักท่องเที่ยวและคนขายน้ำบนเกาะทิ้งไว้เกลื่อนกลาด...   

น่ารัก น่ารักทั้งนั้นเลย เจ้าไข่เจียวเนี่ยน่ารักมั่กมั่ก   :)

ตัวที่ยังไม่สามารถระบุสัญชาติได้ก็น่ารักมาก ๆ เหมือนกันค่ะ ขอให้มีโอกาสซักครั้งตามพี่สายชลไปดูของเล็กของน้อยบ้างนะคะ   :-*  :-*

 :-*  :-* ฮูยยย.. ภาพสวยแจ่มมากค่ะ.. แม่หอยเพิ่งได้เห็นน้องมอเรย์แบบใกล้ชิ๊ดดด มากๆๆ จากภาพของพี่สองสายคราวนี้เอง .. ชัดจนสัมผัสได้ว่าน้องปลาทำจมูกฟุดฟิดใส่เชียวค่ะ ฮิ ฮิ.. น้องปักเป้ากล่องเหลืองลายจุดทำปากจุ๊ดจู๋ใส่กล้องก็น่ารักมากๆ .. น้องปลาการ์ตูนนีโมหาวใส่กล้องก็น่ารักมากๆๆๆ..

 .. ขอบคุณพี่น้อง SOS ที่ช่วยกันทำกิจกรรมดีๆ และแบ่งปันความสุขให้ผู้ไม่ได้ไปด้วย.. ได้ชมภาพแล้วมีความสุขใจจังค่ะ :-* :-*

ขอบคุณน้องแม่หอย....น้องแมลงปอ และน้องเบิร์ดจ้ะ.... :-* :-* :-*

การดำน้ำทำงานและพักผ่อนหย่อนใจไปด้วยของเราจมลงด้วยดี  พวกเราปล่อยปลาและม้าน้ำไป 450 ตัว และเก็บอวนและขยะใต้น้ำได้รวม 158.3 กก.  และขยะบนบกน้ำหนักรวม  70 กก.

การทำงานครั้งนี้สำเร็จได้ด้วยดี..........SOS ต้องขอขอบคุณผู้มีอุปการคุณทั้งหลาย อันได้แก่ ....

1. ผอ. ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่ง กระบี่....น้องสามารถ และเจ้าหน้าที่ของศูนย์ทุกท่านที่ได้ส่งพันธุ์ปลาและม้าน้ำให้เราได้นำไปปล่อย

2. คุณเสรี ที่สนับสนุน โดยคิดค่าบริการในราคาพิเศษ ช่วยดูแลควบคุมดูแลให้เกิดความสะดวกปลอดภัยในการทำงานของเรา และยังช่วยบรี๊ฟเรื่องจุดดำน้ำแทนสายชลที่เสียงหาย รวมทั้งสต๊าฟเรือโชคศุลีที่ทำงานอย่างขยันขันแข็งทุกคน

3. สมาชิก SOS ทั้ง 26 ท่าน ที่เสียสละแรงงาน และทรัพย์สิน ไปร่วมกันปฏิบัติงานจนบรรลุผลสำเร็จตามเป้าหมายที่ตั้งไว้

สองสายถ่ายภาพพวกเราที่ไปร่วมทำงานครั้งนี้ ต้องขออภัยที่ถ่ายไว้ได้ไม่ครบทุกท่านค่ะ

ขอลงเท่าที่มีนะคะ.... 


เริ่มด้วยน้อง Octopus ที่น่ารักของเรา   

น้อง Kunkings....

น้อง Phanu....

คู่หวาน....น้อง Kungkings & Phanu

น้องดอกปีบ.....

น้องเบลูก้า.....

คู่ขวัญ...น้องเบลูก้า & น้องดอกปีบ

แถมให้อีกภาพค่ะ....

น้อง Bird 9774

น้องเบิ้ด....

น้อง G-girl

น้อง Janny....

น้อง Keow

น้อง Kookies....

น้องแมลงปอ

น้อง Ngow....

น้อง Oo....

น้องไพโรจน์...

น้อง Palm...

น้อง Sky....

น้อง Sky และน้อง Palm....

น้องตุ๊กแกผา.....

น้อง Tik....

น้อง Tik อีกสองภาพค่ะ....

น้องเบาหวิว....

Somewhere over the rainbow
Way up high,
There's a land that I heard of
Once in a lullaby.

Somewhere over the rainbow
Skies are blue,
And the dreams that you dare to dream
Really do come true.

Someday I'll wish upon a star
And wake up where the clouds are far
Behind me.
Where troubles melt like lemon drops
Away above the chimney tops
That's where you'll find me.

Somewhere over the rainbow
Bluebirds fly.
Birds fly over the rainbow.
Why then, oh why can't I?

If happy little bluebirds fly
Beyond the rainbow
Why, oh why can't I?


Harold Arlen

แล้วพบกันใหม่ในกิจกรรมของ SOS ครั้งหน้าค่ะ....

One of the good thing travel is you find out how many good kind people there are - Edith Wharton

หนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดของการเดินทาง คือ คุณได้พบเจอผู้คนที่อ่อนโยนและดีงามอยู่ที่นั่นมากมาย - Edith Wharton

สำหรับผม ..
สิ่งที่พี่สายชลนั่งเขียนและโพสมาหลายวันบวกกับข้อความข้างบนคือ บนสรุปของการเดินทางครั้งล่าสุดครั้งนี้ บนเส้นทางสายอนุรักษ์ ..
เพื่อรอคอยการเดินทางครั้งใหม่ ..
ที่พวกเราจะก้าวไปด้วยกัน ..

ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งครับ  :-* :-* :-*

ว้า...จบแล้วอ่ะ ต้องขอบคุณพี่สองสายมาก ๆ เลยค่ะที่เสียสละเป็นพ่องาน-แม่งาน ในการจัดกิจกรรมให้พวกเราได้มีส่วนร่วมตลอดมา ความทุ่มเทที่พี่สองสายมีให้กับการอนุรักษ์ธรรมชาติ และยิ่งไปกว่านั้น ยังอดหลับอดนอนเลือกภาพจากกิจกรรมมาพร้อมทำสรุปเรื่องราวการเดินทางและการปฏิบัติงานอนุรักษ์ทะเลในทุก ๆ ครั้งอีก

ขอบคุณอีกครั้งนะคะสำหรับกิจกรรม และเรื่องราวดีดีที่พี่สายชลสรุปมาให้ทั้งสมาชิกและแขกผู้มาเยี่ยมเยือนบ้าน SOS ของเราได้ชมกัน

ดอกปีบสรุปได้ซึ้งกินใจมาก ไม่นึกว่าจะโรแมนติกขนาดนี้ ใครได้เป็นแฟนล่ะก้อ โชคดีจังเลย... จริงมั้ยจ๊ะน้องเบลลูก้าน้อย

เจอกันใหม่ในทริปอนุรักษ์ครั้งต่อ ๆ ไปค่ะ

ซึ้งจริงๆค่ะ..... :-*

ขอบคุณสำหรับความคิด....คำพูด.....และการกระทำ  ที่ล้วนมีแต่ความดีงามที่สามารถสัมผัสได้ค่ะน้องดอกปีบ และน้อง bird9774...... :-*

ขอบคุณพี่สองสาย ที่ทำให้เกิดกิจกรรมดีๆ
และสรุปผลงานพร้อมเล่าเรื่องสนุกๆให้เล่าฟังค่ะ

....เห็นด้วยกับดอกปีบด้วยจ๊ะ

....รอวันออกเดินทางกันแล้วละ
.....จนกว่าเราจะพบกันใหม่

ซึ้ง....กินใจมากๆเลยค่ะ   คิดถึงชมัดเลย คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลายคนบอกว่า ทริปนี้เป็นอีกทริปหนึ่งที่สนุกมาก ทุกคน(ย้ำว่าทุกคน)สนุกสนาน หัวเราะตลอด (จริงๆน๊ะ ไม่เชื่อถามน้องNGOW ดูสิ)
ขอบคุณเพื่อนร่วมทริปทุกท่านที่ช่วยให้เราสนุ๊กสนุก....ไม่ถือสาหาความกับเรา...จอมป่วน (ป่วนจนครูเบิ๊ดจนหัวทิ่มเลย) ครูขา คราวหน้าขอแบบเบาๆค่ะ....แบบหัวไม่ทิ่ม (หนูเขินค่ะ)
คราวนี้....เรามีRoom-mate เยอะที่สุดเลย (3ห้อง 6คน) หุหุหุหุหุ (จะมีใครทำลายสถิติเราคงยาก)
ขอบคุณBuddy คนดีของเรา (น้องแมลงปอสุดสวยของเรา)ที่อยู่กับเราตลอดเลย...ทั้งเวลาปกติ-เกือบหลงและหลง 555
ขอบคุณเพื่อนร่วมกลุ่มที่น่ารัก ตั้งแต่พี่เบาหวิวววววววว(Leader)น้องNGOW(Safety...ที่ทำเราเสียฟอร์มครั้งยิ่งใหญ่ หลงเรียกพี่อยู่ตั้ง3วัน ที่แท้ก็น้อง...คราวหน้า มีขนมมาฝากพี่เยอะๆน๊ะน้อง รออยู่555) ผู้ร่วมกลุ่มของเรา ไม่มีแตกแถว เชื่อฟังLeaderตลอด(....ต้องคอยดูแลหนูๆเหมือนพี่เลี้ยงเด็กยังไงยังงั้น) น้อง,เบิร์ด9774(มือถ่ายภาพประจำกลุ่ม....แถมด้วยสถิติมีแผลเยอะสุดเลย),พี่เบิ๊ด,Oo(แก๊งสามเกลอหัวแข็ง),น้องแมลงปอ ........กลุ่ม3 แต่งตัวไม่ช้าแล้วพี่ๆ....ขอบอก

เจอวลีเด็ดของท่านดอกปีบเข้าไป .. โพสต์อะไรต่อไม่ถูกเลยค่ะ   :(

..
..


ขอขอบคุณพี่สองสายอีกครั้งนะคะที่จัดกิจกรรมดีๆขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ขอบคุณที่เป็นเสาหลักอันแสนอบอุ่น ที่ทำให้เข้ามาบ้านหลังนี้เมื่อไหร่ ก็รู้สึกอุ่นใจและปลอดภัย จนไม่อยากจะเดินออกไปเลย  :-* :-*

ขอบคุณพี่ๆเพื่อนๆน้องๆทุกๆคนที่ลงเรือไปด้วยกัน ขอบคุณที่น่ารักและเป็นกันเอง ขอบคุณที่ทำให้ทุกๆวันมีแต่รอยยิ้มแห่งความสุข  :) :-X

ขอบคุณทุกสรรพสิ่งในทะเลไทยที่สวยงาม ที่มาทำให้เราหลงรักจนอยากจะรักษาไว้นานๆ  :o :o

และสุดท้าย ..
ขอบคุณชาวประมงที่มักง่าย .. ที่ทำให้พวกเราได้มาเจอกัน  8)
(เอ๊ะ มันน่าขอบคุณรึป่าวนะ 555)


แล้วพบกันใหม่ค่า :-* :-* :-*

เนี่ยขนาดว่าเจอวลีนะเนี่ย (ตอนแรกอ่านวลีเป็นลีลา) ถ้าเจอลีลาของท่านดอกปีบเข้าไป น้องเบลูก้าจะเป็นงัยต่อละเนี่ย คริ คริ  :-X  :-X  :-X

คิดได้งัยเนี่ยเรื่องชาวประมง  สมาชิก SOS เนี่ย มุขไม่มีวันหมดจริง ๆ เลย

 :D :D

 :-*......สนุก...สนาน...เบิกบาน...ได้บุญ....ได้กุศล....ได้รอยยิ้ม...


 :-*.....ภาพสวยๆ....รวยความรู้...ดูงามตา...พาเพลินใจ....


 :-*....ขอขอบคุณ...พี่สายน้ำ...พี่สายชล...ไม่เสื่อมคลาย... :-*

ก๊ากกก กร๊ากกกก..กร๊าก.. ก.. ก..
เจอวลีเด็ด ... ลีลาเด็ด..  ฮ่า ฮ่า !!

 :-* :-* :-*

ลีลา เอ้ย วลี เด็ดเจงๆ  :-*

สนุกสนานเฮฮาเช่นเคยเลยค่ะ ขอปรบมือดังๆให้กับอาสาสมัครผู้ร่วมทำกิจกรรมทุกๆท่านเลยนะคะ  :-* :-* :-*



 

อาจจะไม่ใช่หินถ่วงลอบไปซะทั้งหมดทุกก้อนค่ะพี่สายชล
ในบางครั้งสต๊าฟร้านดำน้ำบนเกาะลันตา หากพบเจออวนแห และมีเวลามากพอ
 ส่วนใหญ่ก็จะตัดแล้วม้วนๆไว้กับก้อนหินแล้วเอาไปทิ้งถ่วงไว้บนพื้นค่ะ

พักหลังๆนี่จะเจอเอ็นร้อยเบ็ดตกปลาเกี่ยวหินขาดทิ้งๆไว้อยู่มากมายเลย เก็บขึ้นมาได้ทุกไดฟ์ (เก็บยากนักแลมันคอยจะเกี่ยวมือเอา)  เฮ้อ
แถมเจอแฟชั่นใหม่ เบ็ดร้อยปากฉลามเสือดาวระบาด หลายตัวเลยค่ะ น่าสงสารไม่รู้จะช่วยยังไง

ขอบคุณนะค่ะพี่สองสายที่นำเรื่องราวและภาพสวยมากกกกกกกก !!!!!!  มาให้ชม  ทริปนี้ไม่ได้ไปด้วย เพราะติดภารกิจกับ ญาติ

ผู้ใหญ่จริงๆ    แต่ก็ได้ชื่นชมความงามใต้ทะเล  ดูแล้วคิดถึงอันดามันใต้จริงๆค่ะ ขนาดพี่สายชลบอกว่า  ไม่สวยเท่าเมื่อก่อน

หรือแม้แต่ปีที่แล้ว  แต่ภาพที่ถ่ายมาก็ยังดูสวยหมดเลยค่ะ ชอบภาพน้องๆ ปลาการ์ตูนทั้งหลายมากเลยค่ะ ได้อารมณ์ความน่ารัก

จริงๆ   

ตบมือให้ทุกคนในทริปนี้ด้วยค่ะ   :) :)

เป็นไปได้ครับ น้อง Sugary ..... มันอาจจะเป็นทั้ง 2 อย่าง ทั้งหินถ่วงลอบ และอวนห่อหิน แถมบางก้อนก็ถูกห่อและมัดปลายไว้อย่างดีเหมือนท๊อฟฟี่ และถูกอะไรต่อมิอะไรมาเกาะติดเต็มไปหมด แต่ถ้าน้อง Sugary มีโอกาสเจอพรรคพวกบนเกาะลันตา รบกวนแนะนำให้เค้าเอาเศษอวนที่ตัดแล้วหิ้วติดมือขึ้นเรือไปด้วยคนละนิดคนละหน่อย น่าจะดีกว่าทิ้งมันไว้ใต้น้ำนะครับ

ขอบคุณพี่สองสายอีกครั้งค่ะ... :-* :-* :-*

พี่สายน้ำค่ะ...ตัวผลุบๆ โผล่ ๆ พี่อ่ะ.... เหมือนจะน่ากลัวแต่....เห็นแล้วขำดีอ่ะ...หนูช๊อบ ชอบ.... :P :P :

ขอขอบคุณ แทนท้องทะเลไทย ที่มีอาสาสมัครผู้เสียสละ ที่ทุ่มเทแรงกาย แรงใจ แรงทรัพย์ เพื่อกิจกรรมดี ๆ เพื่อทะเลไทยของเรา 

ขอบคุณ.....

น้อง Oo....อดใจอีกแปร๊บเดียวก็ได้ไปทำกิจกรรมกับเราอีกแล้วจ้ะ


น้องตุ๊กแกผา....ขอโทษด้วยที่เบิ้ดกระโหลกแรงไปหน่อย  แต่พี่ว่า...คราวหน้าถ้าป่วนอีก  น่าจะโดนเบิ้ดกระโหลกแรงกว่านี้อีกนา.....


น้อง Sea Man....เจ้าบทเจ้ากลอนตัวจริงกลับมาแล้ว   ดีใจจังจ้ะ


น้อง Sugary....เสียดายที่หนูไม่ได้ไปด้วยจ้ะ ทริปนี้สนุกสนานมากๆ หัวเราะกันกลิ้ง ยิ่งกว่าเคย ส่วนเรื่องหินที่เห็น ขอยืนยันว่าเป็นหินท๊อฟฟี่ห่ออวนจริงๆจ้ะ


น้องสายรุ้ง .......ดีใจที่ชอบภาพที่พี่ไม่ค่อยถูกใจนัก เพราะมัวซัวเขียวอื๋อ เหตุจากน้ำขุ่นซะส่วนมาก ไม่เหมือนที่อันดามันเหนือเลยจ้ะ


น้องแมลงปอ.....ขอบคุณเช่นกันจ้ะ ที่ไปทริปนี้หนูไม่เมา ยิ้มและหัวเราะได้ ผิดกว่าทริปอื่นๆ  ทำให้พี่มีความสุขกับหนูไปด้วย  (ไดชอ้ตัวผลุบๆโผล่ๆน่ะเหมือนคุณสายน้ำตอนหนุ่มๆเลย  น่าเกลียด....น่ากลัว ....กรี๊ดๆ....


น้องmambo.....ขอบคุณสำหรับน้ำใจและกำลังใจของน้องค่ะ   หวังว่าจะได้ร่วมทำกิจกรรมกับน้องในเร็วๆนี้นะคะ

 :'(
 :'(
 :'(

อ้าววววว.....ลืมน้องเบลูก้า....วาฬเผือก...ไปได้ไงกันนี่..... ;)



โอ๋.....อย่าร้องไห้นะลูก.... :) 


เดี๋ยวพี่สองสายจะเก็บดอกปีบต้นข้างบ้าน แล้วจะตุนขนมนมเนยเก็บไว้ให้หนูวาฬเผือกแทนคำขอบคุณวันอาทิตย์นี้นะจ๊ะ ..... :-* :-* :-*

เย้ๆ เรียกร้องความสนใจได้สำเร็จ .. แถมจะได้กินขนมอร่อยๆด้วย  :) :)

 
ขอขอบคุณพี่สองสายล่วงหน้าเลยค่า :-* :-*





(แต่ต้องวิ่งหนีพี่ติ๋วอย่างด่วน  8)  8)  กลัวโดนแย่งกิน ฮ่าๆๆ)

ขออนุญาตนอกเรื่องค่ะ คราวหน้าลงทะเลไปทำงานกับพี่สองสาย จะแต่งหน้าลงทะเลคอยดู    :(

ส่วนขนมนมเนยที่เก็บไว้ให้น้องวาฬเผือกนี่ น้องเบริ์ดจะไปยืนทำกระพริบตาปริบ ๆ ทำตาเป็นประกาย เพื่อให้พี่สองสาย กับน้องวาฬเผือกเห็นใจแบ่งเศษขนมมาทางนี้บ้าง    :-*   :-*

ก๊ากกกก.....หนูติ๋วแย่งขนมน้องเหรอ เดี๋ยวเบิ้ดกระโหลกให้จ้ะ..... :-X



หนูเบิร์ดจะเตรียมเป็นนางแบบใต้น้ำเลยหรือจ๊ะ แล้วถ้าหนูหม่ำเก่งๆแล้วจะเป็นนางแบบได้ไงคะนี่..... :-X

เบลูก้าน้อย สบายใจได้  พี่ตะหลิวติ๋วไปแย่งไม่ไหวมั้ง  เห็นว่าช่วงนี้งานท่วมหัวอยู่อ่ะ คงหมดแรงซะก่อนอ่ะ;
 ;D ;D
ว่าแต่ว่า รูปวาฬเผือกน่ารัก น่าชังดีจังเลยอ่ะ  :-* :-* :-*

ขอขอบคุณ พี่สองสาย เป็นอย่างสูงค่ะ ที่จัดกิจกรรมดีๆ เช่นนี้ ได้ความรู้ ได้ประโยชน์ ได้ช่วยตัดลอบ ตัดอวน ปล่อยพันธุ์สัตว์น้ำ สนุกมากค่ะ และดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนร่วมทริปทุกท่านค่ะ โดยเฉพาะแก็งค์ 3 เกลอนี่สิคะ มีเรื่องให้สนุกสนานได้ตลอดทริปเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ

เย้ยย พี่ตะหลิวติ๋วจะโดนเบิ๊ดกะโหลกอีกแล้ว
.. งานนี้หนูไม่เกี่ยวนะค๊า  ;) ;) ;)


ีรีบหนีดีกว่าาาาา  8) 8) 8) 8)

พวกเราก็สนุกสนาน กับ Meinie เช่นกัน โดยเฉพาะรูปทำหอกกับติ๋วติ้ว :-X :-X :-X :-X :-X
 

ดีใจที่น้อง  meinie มีความสุขสนุกสนานค่ะ

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน.....ชาว SOS เป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ


 ;D...... ยามงานเราทำงานจริงจริง.......ไม่ละไม่ทิ้งจะเกิดเข็ญขุก...... ;D


 ;D......ถึงยามว่างเราจึงรำเล่น......ตามเชิงเช่นเพื่อให้สร่างทุกข์..... ;D  

หะหะหะห้า   . :) :-*

ดีใจจังค่ะที่บ้านหลังนี้อบอุ่นกันเสมอ
แต่น่าเศร้าจังค่ะที่ทะเลโทรมลงอีก    ยังไงพวกเราก็ต้องดูแลทะเลอย่างเต็มที่สินะค่ะ

อยากเห็นนางแบบแห่งทะเลไทยเหลือเกินค่ะ

ขอบคุณเจ้าของบ้านด้วยค่ะ  พี่สองสาย 
และสมาชิกบ้านหลังนี้  ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ   
แล้วสู้กันต่อไป  ไอ้มดแดง (อ่อ ไม่ใช่ อิอิ)

หวังว่าสักวันเราคงได้เจอกันค่ะ

น้อง marine_wi ขา.....นางแบบ และ นายแบบ ไปโชว์อยู่ในกระทู้น้อง Sea Man  และน้อ Oo  ตามไปดูได้ค่ะ


หากเรา "ช่วยกันคนละไม้ละมือ" และไม่ทำตัวกันแบบ "มือไม่พายแต่เอาเท้าและปากราน้ำ" พี่ก็เชื่อว่าทะเลไทยจะไม่มีสภาพเลวร้ายไปกว่านี้ แต่จะให้กลับคืนมาดีดังเดิมนั้น คงยากเต็มทีนะคะ

รับชมแล้วค่ะ  มีความสุขมากมาย สนุกและฮาด้วยค่ะ

ไม่ว่าจะทะเล ป่าไม้ แม่น้ำ  ที่ไหนๆหนูก็จะช่วยดูแล  คนละไม้คนละมือ  แม้ไม่สรรสร้างแต่จะไม่ทำลายค่ะ

ปล.หนูเห็นคนต่างชาติเก็บขยะที่บางแสนค่ะ  เขาทำเหมือนทะเลไทยเป็นประเทศเขาเลยค่ะ  แต่คนไทยซิค่ะ  กลับนอนเฉยไม่ทำอะไรเลยค่ะ  แถมคนที่ถิ้งขยะพวกนี้น่าจะเป็นแม่ค้านะค่ะ  เพราะขยะเป็นแบบใหญ่ๆทั้งนั้นเลยค่ะ   หนูก็เลยเดินเก็บขยะกับเพื่อนๆไป  ทั้งที่ใจห่อเหี่ยวเกินทน

ฮืมมมม.....คนชาติอื่นเขายังรักแผ่นดินไทย ช่วยกันดูแลรักษา แต่คนไทยก็คงรักแผ่นดินไทย แต่ไม่ชอบดูแลรักษา..... 


คนพวกนี้บางคนทำผิดไปเพราะไม่รู้ถึงผลเสียที่จะเกิดขึ้นจากการกระทำของเขาในอนาคต  หากจะมีการพูดหรือเตือนให้ทราบก็อาจจะเกิดจิตสำนึกขึ้นได้....


แต่บางคนที่มีความเห็นแก่ตัวและมักง่าย.....พูดอย่างไร เตือนอย่างไร ก็คงจะไม่เกิดจิตสำนึก ไม่ปฏิบัติตาม....


หากมีคนประเภทหลังมากๆ....ก็ถือเป็นเวรกรรมของประเทศไทย..... :'(

สายชลได้นำกิจกรรมของเราครั้งนี้ไปเผยแพร่ในห้อง  Blueplanet / SCUBA ของ Pantip ซึ่งมีผู้เข้ามาขอบคุณ....ชื่นชม....และให้กำลังใจพวกเรามากมาย และได้รับการโหวตให้เป็นกระทู้แนะนำของห้อง Blueplanet อยู่ในขณะนี้


สายชลจึงขอเชิญชวนพวกเราชาว SOS  เข้าไปอ่านและแสดงความขอบคุณตอบสมาชิก Pantip ด้วยค่ะ


เข้าไปได้ตาม link นี้นะคะ.....


http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7634852/E7634852.html#442

ตามไปดูมาแล้วค่ะพี่สายชล ผู้ชมล้นหลามจริง ๆ   ดีใจนะคะที่มีคนเห็นประโยชน์การทำงานของเรา และชอบที่พี่สายชลระบุไว้อย่างชัดเจนเลยค่ะว่าสมาชิก SOS ทำด้วยใจรักและทุนทรัพย์ส่วนตัวเท่านั้น   ม่ายงั้นบุคคลภายนอกอาจเข้าใจเจตนาของเราผิดได้

 :-* :-* :-*

ตามไปชมมาแล้วเช่นกันครับพี่สายชล เยี่ยมจริงๆครับ  :-*
ผมขอร่วมภาคภูิมิใจด้วยคน

กระทู้อ่านง่าย มีภาพประกอบกับการเล่าเรื่องราวแบบเป็นกันเอง ผมเองเชื่อว่า หลายๆเว็บไซท์ที่สนใจก็จะได้นำกระทู้นี้ไปเผยแพร่ต่อๆไป เป็นประโยชน์ต่อสาธารณชนในวงกว้างด้วยครับ  :-*


จากกระทู้..
ผมคิดไปถึงตอนนึงของบทความในหนังสือของศุ บูญเลี้ยง ที่ฝากข้อคิดคมๆเอาไว้ ว่า
การเขียนหนังสือ คือการทำงานประชาสัมพันธ์ให้กับโลก เป็นเสมือนกระจกสะท้อนเรื่องราวต่างๆ ที่บางครั้งสื่อทันสมัยอื่นๆเช่นกล้องทีวียังส่องไม่ถึง หรือแม้ว่าถึง ก็ไม่ชัดเจน กล้องถ่ายได้ แต่อ่านเรื่องราวและตีความไม่ได้ ..
งานเขียนบางชิ้นเป็นเหมือนแสงเทียนส่องนำ

ผมคิดว่า
เหล่าต้นกล้านักอนุรักษ์ทะเลรุ่นใหม่ๆคงได้แรงบันดาลใจจากเเสงเทียนเล่มนี้
..
..
ที่พวกเราช่วยกันจุดด้วยเช่นกัน
น่าภูิมิใจริงๆ

ขอบคุณพี่สองสาย ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้ง ขอบคุณครับ SOS

ขอบคุณแสงเทียนเล่มโต และแสงเทียนจะไม่มีวันดับ  ตราบใดที่ยังมีพวกเรา 
ตราบใดที่ SOS ยังเป็นเทียนคอยนำทาง   หนูและต้นกล้าทั้งหลายจะไม่มีวันหลางทางอย่างแน่นอน   


ตามไปดูตามlinkแล้วค่ะ  นักอนุรักษ์เยอะมากค่ะ
ภูมิใจค่ะ 

ชื่นนนนนใจค่ะ
...
ไม่มีวลีเด็ดแบบหม่อง
...
ไม่มีกลอนเจ๋งเจ๋งเหมือนพี่เหน่ง
...
มีแต่หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่มหึมา
เอ่อ..อ...อ....เกินจริงไปนิ๊ดส์ค่ะ
คือจริงจริงแล้วจะพิมพ์ว่า...
อยากมีน้ำอกน้ำใจที่ใหญ่มหึมา
เหมือนพี่สองสายที่อุตสาหะช่วยทะเลไทยมานานนนนน..นม
เบิ๊ดจะทำงานหาาาาาเงินให้หนักเข้าไว้ เอ้า!!!หนักเข้าไว้ ฮ๊า ไฮ๊ เชี๊ยบ เชี๊ยบ
จะได้เป็นอีกหนึ่งแรงกายและแรงใจไปเก็บขยะตัดอวนได้ทู้กกกกกทริปคร่าาาาา
...

เข้ามาชมรูปสวยๆ และอ่านสรุปรายงานผลการปล่อยพันธุ์สัตว์น้ำ และเก็บขยะ / ตัดอวน
อ่านและดูรูปเพลินมากครับ
เอาไว้มีโอกาสจะไปร่วมกิจกรรมดีๆด้วยนะครับ
ดีใจที่ทะเลไทยยังมีทีมSos คอยดูแลครับ

เอาไว้ปลายปี จะไปกระบี่ อีกนะครับ

ผมเห็นด้วยกับพี่เบิ๊ด  ;)

หน้าอกหน้าใจ เอ๊ย น้ำอกน้ำใจพี่ใหญ่มหึมาจริงๆ  :-X
ผมว่าพี่ก็ฮาไม่แพ้คนอื่นๆ ปล่อยมุขฮาแทบทุกกระทู้จริงๆน๊า ขำกันกลิ้งเลยทีเดียว

อย่างที่พี่ว่า ตอนนี้ทำงานถวายชีวิตเลย จะได้มีทุนทรัพย์ไปร่วมทริปให้ได้ทุกทริป
สู้ๆ  8)

จะขอเป็นสิ่งกีดขวางเล็ก ๆที่คอยกั้นลม ...ไม่ให้พัดมาโดนเทียนเล่มโต เพื่อให้สว่างไสวเป็นหลักให้ทะเลไทยตลอดไป... :-* :-* :-* สู้ๆ คะ

วลีเด็ดมาอีกแล้ว กินใจมากเลยค่ะ พี่กุ้ง   :-*

ไม่มีวลีเด็ดๆ เหมือน หม่อง กะพี่กุ้ง
กลอนเด็ดๆ แบบเฮียเหน่ง ก็ไม่มี

หน้าอกหน้าใจ ก็ไม่ใหญ่มหึมา แบบพี่เบิ๊ด ว่า

มีแต่ความตั้งใจ และจะเก็บเงินใส่กระปุก ไปช่วยๆกันให้ได้ทุกทริป

รักทุกคนเลย  :-* :-* :-* :-* :-*

อู๊ววววววววววววววววว...พี่กุ้งงงงงงงงงงง :-[

ขนาดพี่กุ้งยังเป็น .. สิ่งกีดขวางเล็ก ๆ
แล้วอย่างพี่เบิ๊ด จะเหลืออะไรล่ะเนี่ย  :(


อุ๊ยๆ ลืมไปๆ
เรารักกันโน๊ะพี่เบิ๊ดโน๊ะ  :-* :-*

หมายถึง พี่เบริ์ด หรือ พี่เบิ๊ดจ๊า   ???

ตอนแซวน่ะ หมายถึง พี่เบิ๊ด นู๊นนน

แต่ตอนบอกรักน่ะ บอกรักฉองคนเลย


.
.

แผล่บๆ เลียๆ  :-*
(เดี๋ยวอดกินพายล่ะแย่เลย)

แหม... เดี๋ยวนี้มีพวกแยะ ก็แทะพี่เลยนะยะ  :( :( :(

ผู้หญิง SOS เนี่ย.....มือก็แกว่ง (กรรไกร).....ปากก็ไว (กิน....เม้า).....ใจก็สู้  (ชูสองนิ้ว).....อู้ฮู้.....อู้ฮู......ยอดหญิงจริง... :) ;D :)

บอกรักสองคนไหนเหรอ เห็นอะไร อะไร ก็มีแต่ ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ  :-X  นับยังงัยก็มีแค่คนเดียว

 :-X :-X :-X โห! ไม่ได้เข้ามาหลายวัน โดนพาดพิงซ๊ะ.......
ติ๋วไม่ได้แย่งน้องค่ะ น้องกินน้อยเองต่างหากหล่ะ(กลัวอ้วนแน่เลย หุหุ).....ติ๋วกลัวของเหลือแล้วจะเสียต่างหาก(555555) แล้วที่กินเนี่ย ก็ของที่น้องเอามานั่นแหล่ะ.....หนูถูกบังคับ(แบบเต็มใจ)ๆๆๆ แหะๆๆๆๆๆ สรุปว่าคราวหน้าจะไม่กินแล้ว :'( :'( :'( (มีงอนด้วย หุหุ)
อู้หู!!! มีบอกรักกันด้วย เด็กขี้อิจฉาขอด้วยดิ.......เอาแบบไม่เจ็บตัวน๊ะ (แบบครูเนี่ย เจ็บหัวอ๊ะ ...บอกรัก...แบบเบิ๊ดๆ)
งานท่วมหัว....แต่ยังเอาตัวรอด มาอ่านได้(บ้าง)อิอิ

แน่ใจเหรอนู๋.........ว่าจะหนีพี่พ้น555 ตราบใดที่เรายังต้องรักษ์ทะเล เรายังต้องเจอกันจ๊ะ
แต่พี่เป็นคนใจดี ไม่แย่งหนูหรอก ระวังคนใกล้ตัวดีกว่า (5555 แปลงตัวเป็นบ่างซ๊ะ)
เหอๆๆๆๆๆหัวเราะจนเหนื่อยแล้ว....ไปทำงานต่อดีกว่า ง่วงนอนจัง

(http://www.saveoursea.net/boardapr2007/index.php?action=dlattach;topic=1668.0;attach=22518;image)

มาดูรูปอีกที พี่ Octopus รูปนี้ ดูเริงร่า ร่าเริงดีจังอ่ะ  :-* :-* :-*

โห! เหมือนจะเล่นยิมนาสติกลีลาเลยแหล่ะ......น่ามีเนอะ กีฬาSCUBAลีลา(ประกอบเพลง)555
เชียร์พี่Octopus คนแรกเลย ....เอะ หรือกำลังฝึกโยคะค่ะพี่