รายงานผลการปฏิบัติงานตามโครงการเก็บขยะ/ตัดอวนที่เกาะเต่า 13-15 กันยายน 2551

[Sky]

เป็นทริปทำงานที่สนุกสนานอีกทริป ที่ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี....

ขอบคุณ saveoursea.net, พี่สายชล พี่สายน้ำ และสมาชิกทุกๆ คน ที่สร้างโอกาสให้ Sky ได้ทำความดีค่ะ





คราวหน้า ขอนอนห้องทีวีนะคะ 

[สายชล]

ด้วยความยินดีจ้ะ.....และขอบคุณน้องๆทุกคนเช่นกันที่ทำให้ทริปนี้สร้างความสุข....สนุกสนาน....ได้เห็นในสิ่งที่อยากเห็น....ได้ตัดอวนกองใหญ่อย่างที่อยากตัด....

อุปสรรค...ขวากหนาม....ดินฟ้าอากาศที่แปรปรวน....ล้วนไม่สามารถกีดขวางความตั้งใจและตั้งมั่นในการทำความดีของเรา....

ขอปรบมือให้ทุกคนด้วยความรัก...ชื่นชม.....และชื่นใจค่ะ........ ....

[สายชล]

อ้าวววว.....เกิดอะไรขึ้น.....หนูอุ้มไม่ชอบห้องนอนสำหรับสองคนแล้วหรือจ๊ะ...

[สายรุ้ง]

ขอบคุณนะค่ะ พี่สองสาย  กับทริปที่สร้างความสุข และ รอยยิ้ม  + ดอกไม้บานกลางใจ วิปๆ วับๆ  เพราะความน่ารัก ของ

 น้อง สุชาดา และ น้อง สุมิตรา  (ฉลามวาฬ ผู้แสนน่าร๊ากกกกกกกกก)    ว่าแต่ คนตั้งชื่อ หายไปไหนค่ะเนี่ย  แอบไปฝันถึงอยู่

เช้า เย็นแน่ๆเลย            shot  แห่งความประทับใจยังติดตา ตรึงใจอยู่เลยค่ะ  แม้จะไม่ได้ถ่ายรูปด้วย 

เพราะหนุคาดว่า คงไม่มีอีกแล้ว ที่จังหวะ โดดน้ำตูมลงไปแล้ว แลมวาฬจะอยู่ ตรงหน้าในระยะใกล้ขนาดนั้น 

LoVe  LoVe   LoVe   LoVe    จริงๆค่ะ         

[สายชล]

นั่นสิคะ....พระเอก "อินทรีย์แดง" ของเราหายไปไหนหนอ.....

ตั้งแต่กลับมาจากทริปกาะเต่า ยังไม่ได้เข้าบ้านเลย  สงสัยยังนอนฝันหวานถึงน้อง สุชาดา และ น้อง สุมิตรา อยู่ยังไม่อยากตื่น.....

หุๆ...ก็น่าจะฝันหวานถึงได้  เพราะได้เห็นฉลามวาฬครั้งแรกในชีวิต ก็ได้เห็นไดฟ์เดียวสองตัวเลย.....    

[In Sea Dang]

อุ อุ

ขออภัยเป็นอย่างสูง ที่ไม่ได้เข้ามาสำแดงตนในบ้านหลังนี้เลยตั้งแต่กลับมา
สารภาพว่าเข้ามาอ่านไปยิ้มไปอยู่เนืองๆ แต่ติดภารกิจต้องมาคิดงานให้ลูกค้า ตามที่สัญญาไว้
คงเป็นเพราะไนโตรเจนที่เข้าไปปั่นอยู่ในสมองหรือป่าว ที่คิดงานเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก (ลองคิดเข้าดูแล้ว ก็ไม่เป็นผล)
คิดงานยังไงก็เห็นแต่ภาพเธอผู้นั้น ที่ผมพบรักที่เกาะเต่า ลอยมาอยู่ตรงหน้า ช่างงดงามมากๆ ......
 

[In Sea Dang]

ก่อนหน้านั้น...ผมเคยคิดว่าเธอจะต้องไม่มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ แน่นอน
คนที่เอาเรื่องของเธอมาเล่าล้วนโกหก อาจะถูกสะกดจิตจากไนโตรเจน
หรือเธอก็เป็นแค่ตัวละคอนในเทพนิยายที่คนเค้าแต่งมาปะโลมโลก
เอ๊! หรือว่า..จะเป็นแผนของรัฐบาลร่วมมือกับการท่องเที่ยวสร้างเรื่องลวงหลอกให้คนไปเที่ยวทะเล
ภาพที่เห็นกันมาต้องสร้างมาจากคอมพิวเตอร์กราฟฟิคและก็นำมาเผยแพร่กันทั่วเหมือนไวรัสในโลกไซเบอร์
ผมเคยคิดอย่างนั้นจริงๆให้ดิ้นตาย
 

[In Sea Dang]

แต่ตั้งแต่ช่วงบ่ายของวันที่ 13 กันยายน 2551ที่ผ่านมา(ผมจะจำจนวันตาย)
สุชาดา(คนน้อง) และ สุมิตรา(คนพี่) ก็มาปรากฏตัวให้ผมเห็นอยู่ตรงหน้า


"โอ้ ... แค่นั้นเองหรือ" นั่นคือคำถามแรกที่ผมพูดกับตัวเอง เจอแล้วยังไงล่ะ ก็แค่สองสาวตัวโตๆ

และในเสี้ยววินาทีต่อมา จิตใต้สำนึกก็ผุดขึ้นมาด่าตัวเองว่า "ไอ้อ้วนเอ้ย ชอบเค้าแล้วอย่ามาทำเป็นฟอร์ม รู้สึกอย่างไรก็บอกเค้าไปสิ"

หลังจากนั้นกว่าจะตั้งสติให้เป็นปกติได้ ผมก็พบว่าผมอยู่ใกล้สุมิตราเกินกว่าที่เพศตรงข้ามอย่างเราจะใกล้กันได้
ทั้งที่ใจอยากสัมผัสเธอ แต่ต้องยับยั้งชั่งใจ เดี๋ยวสังคมจะประณามว่าไม่งาม(เพศเดียวกันก็อาจจะไม่งามมากกว่า)

ได้แต่มองเข้าไปในดวงตาเล็กๆของเธอ ตายิ่งเล็กทำให้ต้องยิ่งมองลึกเข้าไปพร้อมกับส่งข้อความบางอย่างเข้าไปในนั้น

เธอตอบอะไรบางอย่างกลับมา

ข้อความที่ส่งกันไปมาเรารับรู้กันสองคนเท่านั้น

[In Sea Dang]

นี่ผมเพ้อเจ้ออะไรออกมาตอนตีสองนี่
ง่วงแล้วไปนอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้คิดงานไม่เข้าอีก
 

[WayfarinG]

กร๊ากกก..ขำพี่อ้วน..


ตามมาเล่าต่อให้จบนะ ว่าเธอส่งสารลับอะไร.. อยากรู้อะ.. 

[Sri_Nuan.Ray]

อ่านไปแล้วก็นึกไป ตาม คาแรคเตอร์ ที่เจอบนเรือ  ก็ยังประทับใจ ชายร่างเล็ก นามว่า อินทรย์แดงเหลือเกิน

วันที่เปิดวิก การแสดง อยากเชิญมาเป็นพิธีกร ด้วยนะคะ  รัรองว่า หัวเราะเรือกระจายแน่ๆๆ    

[แมลงปอ]

    เหมือนอ่านนิยายเลยอ่ะ  ต้องประกอบเพลงด้วยถึงจะครบสูตร ....

ขอบคุณทุกคนค่ะ

[Plateen]

อือมมม...
อาการแบบนี้...ท่าจะถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้ว

[WayfarinG]

อ้อ.. ชายร่างเล็ก.. ยังเล่าตำนานเกาะเต่าไม่จบนะ.. งวดหน้าอย่าลืมมาเล่าให้จบนะจ๊ะ.. 

[สายชล]

มาแล้ว.....กวีศรี SOS....

แฟนคลับมานั่งคอยเรื่องเล่าสำนวนชวนอ่านเป็นทิวแถว.....

คิดงานไม่เข้า...ก็มานั่งเล่าเรื่องแม่สุชาดาและแม่สุมิตราให้เราฟังต่อก่อนก็ได้นะจ๊ะน้องอ้วน เผื่ออารมณ์จะปลอดโปร่ง สมองจะโล่ง  คิดงานเข้าเป้า โป๊ะเช๊ะ....