Marine ขอเล่าเรื่องที่ไปเมืองจีนนะค่ะ

วันที่ 29 ตุลาคม 2551
วันนี้กลุ่มของหนูจะได้ไปทัศนศึกษาที่เกาะชงหมิงค่ะ อันที่จริงอยากจะบอกว่าการเที่ยวคนเดียวแบบไม่มีเพื่อนคนไทยไปด้วยนี่ก็สนุกเหมือนกันค่ะ แต่แค่ไม่ค่อยรู้เรื่องรายละเอียดของเกาะนั้นมากนักค่ะ

ตอนเช้าไปขึ้นขึ้นรถที่หน้าโรงแรม รถออกเดินทางไปยังท่าเรื่อที่จะไปเกาะ แต่พอมาถึงที่ท่าเรือก็พบปัญหาว่าต้องคอยเรือค่ะ รอตั้ง 1 ชั่วโมงแนะค่ะ แต่ระหว่างรอก็ไปถ่ายรูป ชมบรรยากาศยามเช้า แต่บรรยากาศมันออกแนวหม่นๆนิด คล้ายๆว่าฝนจะตก ฟ้าไม่ค่อยสดใสเลยค่ะ...........
ละแล้วก็ได้เวลา...... ลงเรือ เห็นทะเลที่นี่แล้วผิดหวังมากๆค่ะ อันที่จริงหนูก็พอรู้มาบ้าง ว่าทะเลจะสวยเพราะแสง ที่นี่แสงน้อยทะเลเลยไม่สวย แต่ไม่คิดว่าจะไม่สวยเอาเสียเลย คิดถึงทะเลไทยสุดหัวใจ มันเป็นน้ำสีน้ำตาลเหมือนสีแม่น้ำมากว่าค่ะ ไม่มีหาดทรายขาวๆที่วาดหวัง มีแต่หาดหิน ที่เป็นท่าเรือค่ะ ระหว่างนั่งไปในเรือก็ไม่ได้เห็นความงามรอบๆทะเลเลยค่ะ เพราะได้ที่นั่งตรงกลาง จึงทำได้แค่นั่งเฉยๆ วันนี้นำของฝากจากเมืองไทยมาแจกเพื่อนๆ(ส่วนมากเรียกว่าเพื่อนรุ่นพี่กับรุ่นป้าเห็นจะได้) ของที่เอาไปก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร แค่พวงกุญแจที่บ่งบอกความเป้ฯไทย เช่น ปลาตะเพียนสาน โขน ตุ๊กตาเชียงใหม่ ของฝากจากสุพรรณ แบบนี้นะค่ะ คือบางคนที่หนูสนิทหนูก็ให้เขา 2 อย่างเลยค่ะ มีพี่คนจีนผู้หญิงสองคน คือพี่จิ้ง(อายุ22ปี) พี่เป่ย(อายุ20ปี) สองคนนี้หนูสนิทมากๆค่ะ นิสัยดีค่ะ แล้วก็เพื่อนรุ่นเดียวกัน donsiqi (อายุ 17ปี) บางทีภาษาจีนก็ออกเสียงยากสำหรับหนูจริงๆค่ะ พอหนูให้ของพวกเขา พวกเขาก็ทำหน้าตาดีใจมาก หนูมีความสุขจังที่ได้มอบอะไรให้ใคร แล้วก็ให้คนที่อายุ40 กว่าๆ ด้วยค่ะ ตอนแรกคิดว่าเหมาะไหมถ้าจะให้ เพราะของที่หนูมีมันไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรเลยค่ะ แต่ถ้ามองในด้านความจริงใจของเด็กคนหนึ่ง เขาคงไม่คิดอะไร หนูจึงตัดสินใจให้เขา แล้วเขาก็มีสีหน้ายินดีเป็นอย่างยิ่ง ให้ทั้งคนจีน ญี่ปุ่น สเปน รู้สึกว่ามิตรภาพดีๆ ก็เริ่มจากการให้นี่แหล่ะ
มาถึงเกาะแล้ว สภาพเกาะก็เป้ฯอย่างในรูปนะค่ะ เป็นเหมือนเมือง เมืองหนึ่ง ที่มีความเจริญ แต่อุดมไปด้วยธรรมชาติงามๆ ต้องนั่งรถบัสไปยังโรงเรียนแห่งหนึ่งของเกาะนี้
โรงเรียนแห่งนี้มีตั้งแต่ประถม จนถึงมัธยมต้น นักเรียนที่นั่นน่ารักดีค่ะ เรียนกันห้องละ 30 กว่าคน โรงเรียนกว้างมากๆค่ะ ตอนนี้ฝนเริ่มตกนิดๆค่ะ อาคารสูง น่าจะไม่เกิน 7-8 ชั้นค่ะ แต่ห้องน้ำที่นี่ สกปรกค่ะ ไม่ไหวจริงๆ นั่งเรียนจะนั่งเรียนกับห้องของตัวเอง ไม่เดินเรียนอย่างบางโรงเรียนในประเทศไทย สภาพโดยรวมเงียบสงบมากค่ะ ไม่ค่อยเห็นเด็กออกมาวิ่งเล่นนอกห้องสักเท่าไร
กินข้าวมื้อกลางวันที่นี้ค่ะ อาหารอร่อย มีหลากหลาย พอทานอาหารเสร็จก็เตรียมไปพิพิธภัณฑ์ นั่งรถต่อเพื่อนไปพิพิธภัณฑ์ ตอนนี้ฝนปรอยๆมาตลอดเลยค่ะ
มาถึงพิพิธภัณฑ์แล้ว เป็นพิพิธภัณฑ์เล็กๆค่ะ ภายในมีข้อมูลเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ แล้วก็เรื่องของชายฝั่ง ธรรมชาติ และอื่นๆค่ะ ต้องให้เพื่อนคนจีนคอยเล่าให้ฟังค่ะว่าอะไรเป็นยังไง แล้วก็ได้ขึ้นหอสูงๆ เพื่อชมทิวทัศน์จากด้านบน โห สูงมากค่ะ แล้วก็สวยมากๆค่ะ ตอนนี้ฝนเริ่มจาง แต่มันก็ไม่สดใสเลยค่ะ อึมครึมตลอดวัน ดูจากรูปก็คงเห็นใช่ไหมค่ะ หลังจากนั้นพวกเราก็เคลื่อนพล เพื่อไปสวนสาธาณะค่ะ สวนที่ว่านี้ติดกับทะเล เป็นป่า reed ซึ่งหนาแน่นมาก ไม่เห็นสัตว์อะไรเลยค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจมากค่ะ ไม่ค่อยหลากหลายเหมือนป่าชายเลนบ้านเรา เที่ยวป่าโกงกางที่ไทยสนุกกว่ามากๆค่ะ แต่ระหว่างทางนะน่าสนใจกว่าค่ะ คือได้คุยเล่น หยอกล้อกับเพื่อนๆ คุยกันถึงวัฒนธรรมต่างๆ เรื่องภาพยนตร์ เรื่องต่างๆมากมาย เรียนรู้ภาษาจีน แล้วก็เล่าเรื่องราวไทยๆให้เขาฟัง ตรงนี้แหล่ะค่ะคือความสุขใจ แถมอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เวลาแห่งความสุขก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้เหนื่อยจริงๆค่ะ เดินในสวนนั้น ก็ไกลอยู่ ง่วงๆๆ แต่พอเดินทางกลับก็ไม่ได้หลับค่ะ เพราะต้องลงเรือ ต่อรถ พอมาถึงโรงแรมก็ต้องมาทำ ใบสรุปการรายงานของกลุ่มเรา ตอนนี้ทั้งเหนื่อยทั้งเครียด เพราะว่าคุยกันแค่ 7-8 คน แล้วมีผู้ใหญ่ด้วย ตัวหนูไม่ได้คล่องภาษามากแต่ก็ได้ช่วยแสดงความคิดเห็นไปเล็กน้อย เรื่องของการ Save oue sea and save our world by our hands. อยากกลับโรงแรมจะแย่แล้วค่ะ ง่วงมากๆๆๆๆๆ แต่โชคดีที่มี เมโลดี เขาเป็นเจ้าของภาษา จะช่วยเรื่องภาษาได้เยี่ยมค่ะ แถมเขาก็ 21 แล้วค่ะ กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไป ทุ่ม ครึ่ง
วันนี้ อาจารย์เปี่ยมศักดิ์ ได้ฝากให้คุณKobuke ดูแลหนูเรื่องอาหารเย็น สรุปว่าหนูต้องไปกินข้าวเย็นกับคุณ โกบุเกะ 2 คนหรือค่ะ โอ้ยไม่นะ อยู่ยิ่งฟังภาษาอังกฤษของคนญี่ปุ่นไม่ออกอยู่ด้วย แต่ทำไงได้ เป็นเด็กต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่ แต่โชคย่อมเข้าข้างค่ะ เจออาจารย์เปี่ยมทานข้าวเย็นพอดี เราเลยนั่งโต๊ะเดียวกัน 3 คน หนูก็สบายใจหน่อย ผู้ใหญ่ท่านคุยกัน หนูก็วางตัวไม่ค่อยถูก แถมไม่เคยออกงานแบบนี้ ไม่รู้การวางตัวเลย ก็ที่บ้านนอกไม่มีอะไรแบบนี้นี่น้า แถมนี้ก็ครั้งแรกที่มารับประทานอาหารกับผู้ใหญ่อย่างนี้ หนูพยายามสงบเต็มที่ค่ะ ท่านถามมาก็ตอบค่ะ ตอบก็เขอะๆเขินๆ ผิดๆถูกๆ แต่วันนั้นก็รอดมาได้
เดินกลับโรงแรมเองค่ะ เพราะไม่อยากรบกวนอาจารย์เปี่ยมค่ะ ท่านงานหนักมาค่ะ เพราะท่านเป็นคณะกรรมการการจัดการ ของงานนี้ด้วยค่ะ

คืนนี้อาบน้ำ แล้วหลับยาวค่ะ.........................

	ผู้เขียน	หัวข้อ: Marine ขอเล่าเรื่องที่ไปเมืองจีนนะค่ะ (อ่าน 26046 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้