สองสาย ไปแอ่วเจียงใหม่ มา ..... เจ้า

[สายรุ้ง]

พี่สองสายขา  โดนน้องจอยมามัดมือชก "ห้ามหนีลูกเที่ยวแล้วค่ะปีหน้า"  แถมมาจองที่นั่งด้วย  555

ว่าแต่น้องจอยจองที่นั่งตรงไหนค่ะ เพราะ ที่นั่งข้างหน้ามีคนจองแล้ว  เป็นเจ้าของรถตู้เฒ่าซิ่งด้วยหล่ะ 

[Sky]

ได้ข่าวว่าเป็นรถตู้เย็นซิ่งนะพี่สายรุ้ง 

[สายน้ำ]

จริงอย่างน้อง Sky บอกครับ  ยิ่งเพิ่งไปเปลี่ยนคอมเพรสเซอร์มาใหม่  ยิ่งเย็นหนักเข้าไปใหญ่ ... ช่วงที่ขับกลับจากแม่ฮ่องสอนมาเชียงใหม่ ต้องปิดแอร์เปิดช่องลมแทนเลยครับ ไม่ไหว ไข้จะกิน ...

กลับมากระทู้นี้ใหม่ เพราะเที่ยวเชียงใหม่ยังไม่จบ แต่เป็นวันสุดท้ายแล้วครับ ...

วันนี้ น้าน้อยพาไปไร่ของเพื่อนที่เป็นสมาชิกในกลุ่มผู้ปลูกกุหลาบ แต่ผันตัวเองมาปลูกผลไม้นานาชนิดส่งให้กับโครงการหลวงแทนการปลูกกุหลาบในปัจจุบัน

ไปถึงท่านเจ้าของไร่สองสามีภรรยาก็นำสตรอเบอรี่ลูกอวบๆมาวางบนโต๊ะจานหนึ่ง และบอกว่าทานได้เลยไม่ต้องล้าง เพราะที่นี่ไม่ใช้สารเคมีเลย

[สายน้ำ]

คุณสายชลเจรจาขอซื้อทันที มีสัก 2 - 3 กิโลไหม .... คำตอบคือ ไม่มีแล้ว  หมดรุ่นพอดี  จานนี้เป็นจานสุดท้าย ให้ทานได้เต็มที่ เพราะในจานนี้เป็นสตรอเบอรี่รุ่นเก่าที่ทางโครงการหลวงเลิกส่งเสริมแล้ว แต่ทางสวนยังเพาะพันธุ์ต่อไป

เห็นสีแดงน้อยสีขาวเยอะแล้วเสียว กลัวเปรี้ยว ขนาดลูกแดงๆใบโตๆที่เคยซื้อทานยังเปรี้ยวจับใจ  แต่เมื่อได้ชิมในจานนี้แล้ว  อร่อย หวาน และหอมมากๆเลยครับ  เสียดายที่ไม่มีขายแล้ว

ในภาพเป็นแปลงปลูกสตรอเบอรี่ที่กำลังออกผล แต่เป็นรุ่นใหม่  รสชาติเป็นยังไงไม่ทราบครับ ยังไม่โตพอจะให้ชิม และมีตอลิ้นจี่ที่เคยเป็นสวนลิ้นจี่มาก่อน แต่พอลงสตรอเบอรี่ต้องตัดทิ้ง แต่เค้ายังไม่ยอมตาย แตกกิ่งใบออกมาให้  เลยต้องปล่อยเอาไว้ก่อน

[สายน้ำ]

คนงานกำลังพ่นยาฆ่าแมลงฆ่าเพลี้ย ซึ่งไม่มีสารเคมีปนเลยแม้แต่นิดเดียว  แต่ใช้รากไม้อะไรสักอย่าง ผมจำชื่อไม่ได้ ผสมกับน้ำส้มควันไม้ และผสมน้ำพ่นให้เป็นฝอย  ที่สำคัญคือ ไม่เป็นอันตรายกับผิวหนังและระบบการหายใจของคน

ระหว่างที่กำลังพ่นอยู่นั้น  สองสายพอได้กลิ่นควันไม้ หอมเย็นๆ ที่ลอยมากับละอองน้ำด้วยครับ

[สายน้ำ]

นี่แหล่ะครับ  ผลสตรอเบอรี่ ที่จะเป็นตัวสร้างรายได้ให้กับเจ้าของสวนในเร็ววันนี้

[สายน้ำ]

ผลไม้ที่คุ้นๆตาอีกอย่างหนึ่งที่ทางโครงการหลวงให้การสนับสนุนพันธุ์และรับซื้อด้วย คือ ผลไม้อย่างในภาพนี่แหล่ะครับ

ตามตำราของโครงการหลวงเรียกว่า ระฆังทอง หรือ Gooseberry

ปกติจะมีเหมือนกลีบดอกห่ออยู่ เมื่อแกะออกมาจะมีผลอยู่ข้างใน ..... บ้านเรามีขึ้นอยู่ตามชายป่าตามสวน เรียกว่า โทงเทง แต่ผลจะเล็กกว่านี้  สองสายเคยเก็บมาตบให้มันป๊อบเล่น เพราะไม่เคยมีใครสอนให้กินผลมัน เข้าใจว่าคงเปรี้ยว

[สายน้ำ]

จะขอซื้อก็มีไม่พอขายให้อีก ... ล็อตที่เก็บมานี้  ต้องส่งขายให้โครงการหลวงก่อน

สองสายลองชิมดู รสชาติจะออกหวานๆ อมเปรี้ยวเล็กน้อย หอม และชุ่มคอดี ... ไหนๆก็ไม่มีขายให้แล้ว เลยถือโอกาสชิมไปซะหลายลูก

ต้นจะเป็นอย่างนี้ครับ  กำลังได้ผลเต็มต้น

[สายน้ำ]

ดอกที่ออกมา หน้าตาคล้ายดอกมะเขือครับ

[สายน้ำ]

น้าน้อยกำลังคุยอย่างออกรสกับหม่อม เจ้าของสวน ท่ามกลางดง Gooseberry

[สายน้ำ]

นอกจากผลไม้แล้ว  พืชผักอย่างอื่นก็พอมีบ้างเหมือนกันครับ อย่าง กุ้ยช่าย และหน่อไม้ฝรั่ง

[สายน้ำ]

ออกจากสวนของหม่อม  สองสายข้ามฟากถนนไปแวะซื้อสตรอเบอรี่ เพื่อนำไปฝากญาติๆ ในไร่ที่หม่อมแนะนำ แต่หม่อมบอกว่า ไร่นี้จะใช้สารเคมีฉีดพ่น  ดังนั้น ก่อนจะนำมาทาน ต้องล้างน้ำก่อน

สองสายซื้อกลับมา 10 กิโล แต่รสชาติไม่หอมหวานเหมือนที่ได้ชิมในสวนของหม่อม .... แต่ไอ้ที่ติดใจในไร่นี้กลับไม่ใช่สตรอเบอรี่หรอกครับ  กลับเป็นบ้านของเขาต่างหาก .....

บ้านในฝันของสองสายอีกแล้ว .....

[สายน้ำ]

ออกจากไร่สตรอเบอรี่  เราวิ่งตัดจากสะเมิงไปออกทางหางดง และวิ่งกลับเข้าตัวเมืองเชียงใหม่ ระหว่างทางหม่อมและคุณแอ๋ว ภรรยาจอดรถดักรออยู่กลางทาง และไปแวะตลาดเพื่อซื้อไส้อั่วแบบบ้านๆกลับไปฝากคุณลูกชาย และต่อไปยังร้านอาหารที่น้าน้อยบอกว่าอร่อย อยู่ตรงไหนก็ไม่ทราบครับ ขับไปตามที่น้าน้อยบอกทาง

สองสายขออนุญาตเลี้ยงอาหารตอบแทนน้ำใจไมตรีของน้าน้อยและครอบครัวหม่อม .... อาหารอร่อยจริงๆครับ น้องๆเหลา และไม่แพงด้วย

วันรุ่งขึ้นที่จะเดินทางกลับ  สองสายร่ำลาอย่างอาลัยอาวรกับน้าน้อย ซึ่งเป็นน้องของคุณแม่คนเดียวที่สนิทกับพวกหลานๆมากที่สุด และรับปากกับน้าน้อยว่า ปีนี้ ถ้าสองสายไม่ติดอะไร จะมาช่วยน้าน้อยขนของและช่วยทำงานในงานกุหลาบเหมันต์ให้อีก

กราบขอบคุณมากๆครับ .... ปลายปีนี้ เราจะต้องได้พบกันอีก

[frappe]

สตรอบอรี่น่ากินมากคับ น้ำลายไหลเลย เอิ๊กๆ

[Sea Man]