กระดานข่าว Save Our Sea.net
เมษายน 29, 2024, 06:22:21 PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
ข่าว: บอร์ดนี้อ่านได้อย่างเดียว ต้องการตั้งกระทู้ใหม่กรุณาใช้งานบอร์ดใหม่ที่
http://www.saveoursea.net/forums/index.php
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ ค้นหา สมาชิก เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1]   ลงล่าง
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ช่วยลูกกระเบน ชีวิตต่อชีวิต  (อ่าน 3969 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
สายน้ำ
Moderator
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 4627



« เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 01:00:59 AM »


ช่วยลูกกระเบน ชีวิตต่อชีวิต


ชีวิตเริ่มต้นในทะเล

ตั้งแต่เริ่มจำความได้ "ยอร์จ" บอกว่า เขาคลุกคลีอยู่ กับการจับปลามาตลอด ตั้งแต่อายุ 5 ขวบ เริ่มจับคันเบ็ดขุดหาไส้เดือน ตกปลาริมบึงใกล้บ้าน กระทั่งโตขึ้นมา ถึงได้ยึดเอาการตกปลาเป็นงานอดิเรกและกีฬาสุดโปรด

เขายืนยันว่าการยึดถือเอาเรื่องตกปลาเป็นเกมกีฬานั้น เป็นวิถีทางอนุรักษ์อย่างหนึ่ง

"เพราะว่าเราได้มาแล้วเราก็ปล่อย ตกเอามัน เอาสนุก ผิดกับการทอดแหหาปลา เพราะวิธีการแบบนั้นมันกลืนกินเอาชีวิตปลาทั้งหมด ทั้งปลาเล็ก ปลาน้อย รวมไปถึงปลาหายาก"

เคยคิดหวังถึงขั้นที่ว่า จะบ่มเพาะให้ลูกชายคนเดียวกลายเป็นนักกีฬาตกปลาอย่างเขาด้วย

แล้วไม่กลัวบาปหรือ ทำให้ปากปลาเป็นแผล เจ็บด้วย คนฟังถามแบบค้านๆ

เขายิ้มใจเย็น บอกว่า ตอนนั้นใครค้านมาอย่างไร ในที่สุดแล้วเขาตะแบงหาทางออกแก้ตัวให้ตัวเองจนได้

"ที่ปากของปลามันไม่ค่อยมีเส้นประสาทรับความรู้สึก มันไม่ค่อยเจ็บ ปล่อยลงน้ำ เดี๋ยวก็หาย นี่จะเป็นคำแก้ตัวของนัก ตกปลาที่ถูกตำหนิว่าบาปเพราะทำร้ายชีวิตสัตว์ หรือถ้าถูกต้อนจนจนมุมจริงๆ ก็จะบอกไปว่า ชีวิตทั้งปีทำดีมาตลอด แค่ตกปลาไม่กี่ตัว ไม่ได้ฆ่าด้วย มันจะบาปสักเท่าไหร่กัน ที่ สำคัญคือ บุญกับบาปแยกส่วนกันอยู่"

เขายิ้มขำๆ กับคำแก้ตัวของตัวเองในอดีต

ยอร์จบอกว่า วันหนึ่งมีเหตุดลใจบางอย่างทำให้เขาต้องศึกษา ค้นคว้าเรื่องศาสนาอย่างจริงจัง ทำให้เริ่มตระหนักและกลัวบาป เริ่มรู้สึกว่าที่ผ่านมาเขาเบียดเบียนชีวิตปลามานับไม่ถ้วน

"มีอยู่วันหนึ่ง ตอนศึกษาเรื่องนี้ใหม่ๆ หลังจากหยุดตกปลามาหลายเดือน วันนั้น ผมคว้าคันเบ็ดไปที่บึงน้ำในหมู่บ้าน เหวี่ยงเบ็ดกับเหยื่อปลอมลงน้ำไปอย่างเซ็งๆ ไม่กะจะได้ปลาหรืออะไรติดมาเลย แต่แล้วมีปลาช่อนโชคร้ายหนักเกือบกิโล มาติดเบ็ดผมจนได้ ผมปลดเบ็ดออกจากปากปลาช่อนตัวนั้น แล้วปล่อยลงน้ำไปด้วยความเศร้า ตั้งใจว่านั่นจะเป็นปลาตัวสุดท้ายที่ติดเบ็ดผม"


(ซ้ายบน) ตกปลา  (ขวาบน) กระเบนทรายที่ถูกตกได้  (ซ้ายล่าง) บังชาติ กับ บังดล  (ขวาล่าง) ทำคลอดปลากระเบนนก

ตั้งแต่นั้นมาชายหนุ่มไม่เคยตกปลาอีกเลย รวมทั้งตั้งใจว่า ถ้ามีโอกาสจะไถ่บาปให้กับการกระทำที่ผ่านมาได้เขาก็จะทำ

ช่วงวันหยุดปีใหม่เขากับภรรยาและลูก ไปเยี่ยมบ้านพ่อแม่ของภรรยาที่เกาะสุกร จ.ตรัง เหมือนเช่นทุกปี

เล่ามาถึงตรงนี้ สีหน้าชายหนุ่มแจ่มใสขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"ครอบครัวเราจะไปที่นั่นกันทุกปี ปีละ 2 ครั้ง ปีใหม่กับสงกรานต์ ภรรยาผมเกิดและโตที่นั่น เป็นลูกทะเลแต่กำเนิด ตอนที่ผมยังตกปลาอยู่ เรามักจะออกทะเลไปตกปลากันเสมอ แต่ปีใหม่ปีนี้ผมทิ้งคันเบ็ดไปแล้ว"

เขาบอกว่า ไม่รู้มีเหตุอะไรมาดลใจ เพราะเมื่อเพื่อนบ้าน 2 คน คือ บังชาติ หรือสมชาติ เทศนอก และบังดล หรือหุ้ยเล็ก สมาชิกของกลุ่มผู้ก่อตั้ง "ธนาคารปู" ของเกาะสุกร มาชวนเขาลงเรือไปตกปลากระเบน เขาตอบตกลงทันที แต่ไม่ลืมที่จะบอกเพื่อนบ้านทั้ง 2 ไปว่า เขาเลิกตกปลาแล้ว การเดินทางครั้งนี้ขอเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์เท่านั้น

ตี 5 ครึ่ง เรือหางยาวลำย่อมค่อยๆ แล่นออกจากเกาะสุกร มุ่งหน้าไปเกาะเภตรา ราว 7 โมงเช้า ชาวประมง 2 คน ช่วยกันวางเบ็ดปลากระเบน แล้วนั่งรอด้วยความหวัง

ตั้งแต่น้ำมันขึ้นราคามาพวกเขาจะออกเรือกันอย่างระมัดระวัง ต้องมั่นใจว่าออกทะเลเที่ยวนั้น ราคาปลาที่ขายได้จะสูงกว่าราคาน้ำมันที่ลงทุนไป


(บน) รอดชีวิตทั้ง 3 ตัว  (ล่าง) ช่วยชีวิตลูกปลา

11 โมงเช้า 2 บังเริ่มยิ้มออก เพราะได้ปลากระเบนทราย ขนาด 10-20 กิโล มา 3 ตัว กิโลกรัมละ 60 บาท ถือว่าดีทีเดียวสำหรับประมงพื้นบ้านที่ยึดวิถีพอเพียงอย่างบังดล และบังชาติ ทั้งหมดตกลงจะหันเรือกลับเกาะสุกร

กำลังจะสาวเบ็ดที่เหลือขึ้นเรือกลับบ้าน แต่เกิดสิ่งผิดปกติ เพราะสายเบ็ดกระตุกอย่างแรง บังดลกับบังชาติมองหน้ากันอึดใจหนึ่ง แล้วบอกกับเขาว่า น่าจะเป็นกระเบนนก เพราะมันลากเบ็ดไปค่อนข้างไกล พูดไม่ทันขาดคำ เรือลำย่อม ที่ดับเครื่องยนต์อยู่กลางทะเลก็ถูกสิ่งมีชีวิตใต้น้ำลากไปอีกไกล

"มันลากเรือเราอยู่ 20 นาที เห็นจะได้ ก้มลงไปดูในน้ำผมเห็นกระเบนนกตัวใหญ่ ปลายหางยาวประมาณ 2 เมตร บังดล กับบังชาติ ตัดสินใจดึงมันขึ้นมาอยู่บนเรือ ผมต้องเปลี่ยนที่นั่งจากท้องเรือไปอยู่ท้ายเรือ ประมาณน้ำหนักปลาตัวนั้นน่าจะไม่ต่ำกว่า 60 กิโล ท้องมันป่องเล็กน้อย"

ชายหนุ่มบอกว่า มองจากท้ายเรือเห็นกระเบนนกตัวนั้นหายใจพะงาบ พะงาบ ดูเหมือนคนใกล้ตายเต็มที สงสารมันจับใจ แต่อีกมุมมองหนึ่งก็เข้าใจถึงวิถีของชาวประมง

ระหว่างที่นั่งปลงๆ อยู่นั้น เหลือบไปเห็นบริเวณหางปลา มีครีบเล็กๆ ครีบหนึ่งโผล่ออกมาจากช่องเพศของกระเบนตัวนั้น

วูบหนึ่งของความคิด ระหว่างที่เรือเล่นไปเกาะเภตราในช่วงเช้า เห็นกระเบนนกตัวหนึ่งโผขึ้นมาจากน้ำ บังดลบอกว่านั้นเป็นแม่ปลากระเบนท้องแก่ ที่ต้องบิดตัวคลายความเจ็บปวดก่อนจะคลอดลูก เลยฉุกคิดได้ว่า กระเบนตัวนี้คงเป็นกระเบนท้องแก่ใกล้คลอด

"ตอนนั้นไม่รอช้า รีบช่วยนวดท้องแม่ปลาตัวนั้นให้ลูกกระเบนหันทิศทางที่จะโผล่ออกมาดูโลกได้ถนัด ไม่นานลูกกระเบนก็ออกมาจากท้องแม่ ผมตื่นเต้นมาก แต่ตื่นเต้นได้ไม่นานก็เห็นครีบเล็กๆ อีก 2 ครีบโผล่ออกมาจากช่องเพศอีก แสดงว่ายังมีลูกปลาในท้องอีก 2 ตัว ผมก็นวดๆ เบาๆ บริเวณท้องปลาต่อ ไม่นานลูกปลาอีก 2 ตัวก็ออกมา" ชายหนุ่ม เล่าน้ำเสียงตื่นเต้น

ลูกปลาออกมาแล้วนอนนิ่งไม่กระดุกกระดิก สัตวแพทย์จำเป็นเริ่มใจไม่ดี แต่ตาเหลือบไปเห็นตะกร้าที่ท้ายเรือ จึงรีบช้อนเอาลูกปลาทั้ง 3 ตัวใส่ตะกร้า แล้วเอาไปจุ่มในน้ำ ไม่กี่อึดใจ ปลาน้อยทั้ง 3 เริ่มหายใจ

"ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนหมอที่ทำคลอด ที่ช่วยให้ชีวิตอีกชีวิตลืมตาดูโลกได้ ปลื้มใจจนแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ ความรู้สึกดีๆ ที่ได้รับมันมากกว่าตอนที่ผมตกปลาตัวใหญ่ได้เป็นล้านเท่า"

ทุกคนในเรือเห็นพ้องกันว่า จะปล่อยปลาน้อยทั้ง 3 ตัว ให้ไปเผชิญชีวิตตามธรรมชาติ และทันทีที่ได้รับอิสระ เจ้ากระเบนนก 3 พี่น้องก็กางปีกเริงร่า ว่ายไปมารอบเรือพักใหญ่ ก่อนจะจมหายไปทะเลกว้าง

"ไม่รู้มันจะรอดรึเปล่านะ" บังดลพึมพำเบาๆ แต่น้ำเสียงปลื้มใจ จนคนฟังจับได้

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันบัง รู้แต่ว่าถ้าปล่อยให้มันอยู่ในท้องกับแม่ของมัน มันคงไม่รอด แต่ผมเชื่อว่าว่ายน้ำคล่องแบบนั้น มันคงรอดแน่นอน" ชายหนุ่มให้กำลังใจเพื่อน

กระเบนตัวใหญ่หายใจรวยริน เหมือนจะรู้ว่าอีกไม่นานมันจะต้องทำหน้าที่ ในฐานะส่วนหนึ่งของปัจจัยสี่ให้กับมนุษย์

ชายหนุ่มกลับไปนั่งท้ายเรือเหมือนเดิม มองกระเบนตัวใหญ่เหมือนจะขอโทษ ก่อนจะละสายตามองไปสุดขอบฟ้า ยิ้มกับสายลมที่พัดมาเบาๆ

พวกเขาทำดีที่สุดแล้ว...



จาก                  :                 ผู้จัดการออนไลน์     วันที่ 20 มกราคม 2551
บันทึกการเข้า

ความจริงใจ อยู่ที่การกระทำ ไม่ใช่คำพูด .....
Sri_Nuan.Ray
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1808



เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 01:44:44 AM »

เสียไป 1 ได้กลับมา 3 ก็น่าจะพอใจนะคะ
แต่หากว่า กลับไป 4 แม่มันคงมีความสุขน่าดูเลย  แต่อย่างว่า มันก็เป็นวัฎจักร การดำเนินชีวิตของลูกทะเลเช่นกัน

อ่านแล้ว ก็ อยากเลิกกินปลาซ๊ะงั้น.........

 
บันทึกการเข้า

~~~ หากเราหยุดนิ่ง ทุกอย่างที่ผ่านมา คือ อดีต.... ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อมันจะได้เป็นอดีตที่มีค่าแก่ ความทรงจำของเรา  ~~~
สายชล
Moderator
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 8186


Saaychol


« ตอบ #2 เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 02:16:21 AM »

....เศร้าใจกับแม่ปลากระเบน....

.....ดีใจกับลูกปลากระเบน...........

วิถีชีวิตและการดำรงชีพของมนุษย์ขัดกันเหลือเกินกับวิถีชีวิตและการดำรงชีพของสัตว์โลก....

หันหน้าไปกินผักกินหญ้า ไม่กินเนื้อกินปลา ท่าจะดีนะคะ....

บันทึกการเข้า

Saaychol
frappe
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 1114



« ตอบ #3 เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 08:27:48 AM »

 
บันทึกการเข้า

มีใจเป็นมิตร มีจิตเป็นเพื่อน
ok3
สี่ดาวยังอยู่แค่เอื้อม
***
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 137


« ตอบ #4 เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 09:19:47 AM »

เหอ ๆ ยิ่งหายาก ๆ อยู่ด้วยนะ 
บันทึกการเข้า
Sri_Nuan.Ray
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1808



เว็บไซต์
« ตอบ #5 เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 09:29:54 AM »

....เศร้าใจกับแม่ปลากระเบน....

.....ดีใจกับลูกปลากระเบน...........

วิถีชีวิตและการดำรงชีพของมนุษย์ขัดกันเหลือเกินกับวิถีชีวิตและการดำรงชีพของสัตว์โลก....

หันหน้าไปกินผักกินหญ้า ไม่กินเนื้อกินปลา ท่าจะดีนะคะ....



พี่ขา...น้องทานหญ้าไม่เป็นค่ะ แต่หากเป็น หญ้าอ่อน ต้องลองถามบรรดา พี่เหน่ง พี่ย้ง ดูอ่ะคะ  เย้ววววววว:-X 
บันทึกการเข้า

~~~ หากเราหยุดนิ่ง ทุกอย่างที่ผ่านมา คือ อดีต.... ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อมันจะได้เป็นอดีตที่มีค่าแก่ ความทรงจำของเรา  ~~~
Vita
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 983


อยู่เหนือสุขและทุกข์ได้ เป็นดี..!


« ตอบ #6 เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 02:36:21 PM »

พี่ขา...น้องทานหญ้าไม่เป็นค่ะ แต่หากเป็น หญ้าอ่อน ต้องลองถามบรรดา พี่เหน่ง พี่ย้ง ดูอ่ะคะ  เย้ววววววว:-X 
มีพาดพิงครับ ท่านประธานฯ...
บันทึกการเข้า

สิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา  สิ่งนั้นทั้งปวงล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา
สายชล
Moderator
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 8186


Saaychol


« ตอบ #7 เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 02:52:28 PM »

ก๊ากกก......น่าจะต่อท้ายด้วยน้อง Vita ด้วยอีกคน......
บันทึกการเข้า

Saaychol
Vita
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 983


อยู่เหนือสุขและทุกข์ได้ เป็นดี..!


« ตอบ #8 เมื่อ: มกราคม 20, 2008, 02:58:39 PM »

ช่วยพี่เหน่งกะพี่ย้งเค้าอ่ะครับ......(ผมไม่เกี่ยว) 
บันทึกการเข้า

สิ่งใดมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา  สิ่งนั้นทั้งปวงล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา
Sri_Nuan.Ray
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1808



เว็บไซต์
« ตอบ #9 เมื่อ: มกราคม 21, 2008, 02:04:35 AM »

ถูกต้อง ขอสนับสนุน   วีต้า เนี่ยล่ะ ตัวดีทีเดียว...........

เหล่าพี่ๆ เค้า เป็นแค่ตัวหลัก แต่ตัวหลักใหญ่ เนี่ยล่ะ เค้าล่ะ...Mr.ViTa.............  
บันทึกการเข้า

~~~ หากเราหยุดนิ่ง ทุกอย่างที่ผ่านมา คือ อดีต.... ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อมันจะได้เป็นอดีตที่มีค่าแก่ ความทรงจำของเรา  ~~~
Sky
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 2506



« ตอบ #10 เมื่อ: มกราคม 21, 2008, 04:06:58 AM »

 
บันทึกการเข้า
Sea Man
คุณคือสุดยอดรับไปเลย5ดาว
*****
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2208


ท้องฟ้า/ภูเขา/ป่าไม้/ทะเล


« ตอบ #11 เมื่อ: มกราคม 21, 2008, 04:16:42 AM »

อ้างถึง
พี่ขา...น้องทานหญ้าไม่เป็นค่ะ แต่หากเป็น หญ้าอ่อน ต้องลองถามบรรดา พี่เหน่ง พี่ย้ง ดูอ่ะคะ  เย้ววววววว:-X


อ้างถึง
ก๊ากกก......น่าจะต่อท้ายด้วยน้อง Vita ด้วยอีกคน......

มีพาดพิง...ซะ....อย่างนี้ให้ Vita เป็นหัวหน้าแก๊งดีกว่าว่าไหม....อิอิอิ
บันทึกการเข้า

.....รู้จักคิด....ฟังความคิดผู้อื่น....พร้อมเปลี่ยนแปลง....ไปสู่สิ่งใหม่และดีกว่า.....
หน้า: [1]   ขึ้นบน
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!
หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.029 วินาที กับ 21 คำสั่ง