เอาข้อความเดิมมาตอบอีกทีฮะ  กลัวคนไม่เห็น


เสียใจจริงๆครับผมไม่ได้ไปช่วยเหลือเลยในช่วงหลังๆ เนื่องจากติดปัญหาด้านสุขภาพ(หูพังเพราะติดเชื้อ)  และ การงาน ช่วงนี้ผมงานยุ่งจัดๆ สงสัยว่าครึ่งปีแรกเอาเวลางานไปใช้กับกัลปังหาเยอะไปนิด ครึ่งหลังเลยต้องทำชดเชย   

เห็นภาพแล้วดีใจมากๆฮะ ผมจำได้ว่า มีคนเคยสบประมาทไว้ว่าจะไปช่วยหรือหาเรื่องไปเที่ยวกันแน่ ถ้าวันนั้นเรากลัวกับคำวิจารณ์หรือเรื่องใดๆ แล้วไม่ลงมือทำเอาแต่พูด และ ต่อว่ากันไปมา อัตรารอดในวันนี้ของกัลปังหาที่ล้มในวันนั้นคงเป็น 0%   

แต่วันนี้เมื่อได้เห็นสิ่งที่พวกเราทุกๆคนได้ทำลงไป จากอัตรารอด 0% ก็กลับกลายเป็น 10%, 20%, 30%, 40%, 50% และกำลังเพิ่มขึ้น อีกทั้งยังมีตัวอ่อน การกำเนิดชีวิตใหม่ การพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ผมรู้สึกดีใจจนน้ำตาซึม

ขอบคุณทุกๆคนที่ได้ลงมือช่วย ไม่ว่าทางกำลังกาย กำลังทรัพย์ กำลังใจ หรือ สิ่งใดๆ
ดีใจจริงๆครับ

เอ้   
ปล. ใครก็ตามที่เอาแต่พูดแต่ไม่เคยลงมือทำ เอาแต่ขัดแข้งขัดขา คงไม่มีทางได้พบกับความซึ้งใจและดีใจอย่างนี้เป็นแน่แท้