Losin......ดินแดนไทยที่ห่างไกลความขัดแย้ง

โพสต์ไปจนจบแล้ว แต่ลืมตอบน้อง Heineken Narcosis และน้องฉลามขาวไป จนนอนหลับไปตื่นใหญ่ๆแล้วถึงนึกขึ้นได้

น้องฉลามขาวพูดถูกส่วนหนึ่งนะครับ ตรงที่ว่า "ทุกอย่างจะมีวงจรของมันเอง แต่มนุษย์ได้เข้าไปทำลายวงจรนั้นๆ"�

ในกรณีนี้ก็เช่นเดียวกันครับ ธรรมชาติจะสร้างสมดุลย์เอาไว้ ไม่ให้มีอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งมากจนเกินไป สัตว์ที่คอยควบคุมปริมาณของดาวมงกุฏหนามตามธรรมชาตินั้นคือ หอยสังข์แตร เท่าที่ทราบ น่าจะเป็นสัตว์ชนิดเดียวที่ชอบและอาจหาญที่จะเข้าไปเขมือบดาวที่มีหนามแหลมรอบตัวชนิดนี้

แต่หอยสังข์แตร มีเปลือกสวย เนื้ออาจจะอร่อย...หรือเปล่า ไม่แน่ใจเพราะไม่เคยกิน จึงถูกมนุษย์จับขึ้นมาทั้งกิน ทั้งทำเครื่องประดับ� ทำที่เขี่ยบุหรี่ หรือใช้เป็นแตรเป่าปู้ดๆๆ อย่างที่เราเคยเห็นใน TV ตามงานหลวง ที่มีพราหมณ์เดินนำหน้าพร้อมกับเป่าหอยสังข์ดังปู๊นๆๆไปเรื่อยๆ และอีกอย่างคือ หอยสังข์แตรคงจะมีอัตราการแพร่พันธุ์ตามธรรมชาติที่ต่ำมาก จึงทำให้จำนวนประชากรลดต่ำลงจนเรียกได้ว่า ใกล้สูญพันธุ์ ในทะเลไทย� ในขณะเดียวกันกับที่ ดาวมงกุฏหนามสามารถแพร่พันธุ์ได้รวดเร็วมาก� จนทำให้เราพบเห็นดาวมงกุฏหนามได้มากมายในแนวปะการัง แต่ไม่เคยเห็นหอยสังข์แตรเลย

แล้วทีนี้ ผมคงไม่สามารถให้คำตอบได้ว่า ใคร หรือ อะไร จะมาเป็นตัวควบคุมสมดุลย์ตรงนี้ตามธรรมชาติ หรือ ควบคุมไม่ให้มีดาวมงกุฏหนามในปริมาณที่มากเกินไปจนถึงขั้นที่สามารถทำลายแนวปะการังได้ .....

จำได้ว่า ในบางครั้งที่ SOS ไปปล่อยหอยมือเสือ และตัดอวน ที่ทะเลชุมพร� เราถือโอกาสจับดาวมงกุฏหนามขึ้นมาราวๆ 5 - 6 ตัวจากที่เราได้พบเห็นประมาณ 30 กว่าตัว เพื่อนำไปมอบให้น้อง Helen แม่พันธุ์หอยสังข์แตร ของแม่หอย กินเป็นอาหาร ... 5 - 6 ตัวแค่นั้น ยังมีคนเข้ามาโพสต์ต่อว่า หาว่า เราไปทำลายสมดุลย์ธรรมชาติ�

แต่อยากเรียนให้ผู้ที่อาจจะโตไม่ทันเรื่องนี้ได้รับทราบว่า� เมื่อประมาณเกือบ 20 ปีที่ผ่านมา ชมรมดำน้ำฯสมัยนั้น ด้วยการสนับสนุนของหน่วยงานราชการบางแห่ง รวบรวมอาสาสมัครไปช่วยกันเก็บดาวมงกุฏหนามขึ้นมาจากแนวปะการังหลายจุดนับเป็นร้อยๆตัว ขึ้นมาตากแห้งบนชายหาด ซึ่งน่าจะเกิดจากความปรารถนาดีต่อแนวปะการัง� จึงได้ตัดสินใจเข้าไปช่วยกันปรับสมดุลย์ให้กับธรรมชาติเสียเลย

ถามว่า ผิดหรือไม่� ผมตอบไม่ได้อีกแหล่ะครับ แต่ถ้าหน่วยงานราชการในขณะนั้นให้การสนับสนุนด้วย ก็น่าจะเป็น "คำตอบสุดท้าย" ที่จะใช้ในการจัดการควบคุมปริมาณของดาวมงกุฏหนามที่ดูเหมือนจะมีมากจนเกินพอดี ถึงแม้จะเป็นวิธีที่ทรมานสัตว์อย่างชัดเจนก็ตาม

แล้วตอนนี้ล่ะครับ ไม่ว่าจะเป็นที่เกาะแก่งหรือจุดดำน้ำต่างๆในทะเลชุมพร หรือ โลซิน ที่ผมเพิ่งไปมา หรือ ที่จุดอื่นๆอีก� ที่เราได้สะดุดตากับปะการังสีขาวกับดาวมงกุฏหนามจำนวนหลายสิบตัว หรืออาจจะมีที่เราไม่เห็นอีกเป็นร้อย มากกว่าที่จะได้ชื่นชมความสวยงามของแนวปะการังที่สมบูรณ์� ใครจะช่วยหาคำตอบในเรื่องของสมดุลย์ที่มันเสียไปและวิธีจัดการตรงนี้ได้บ้างครับ Huh

	ผู้เขียน	หัวข้อ: Losin......ดินแดนไทยที่ห่างไกลความขัดแย้ง (อ่าน 27488 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้