View Full Version : กุหลาบเหมันต์
.............สวนกุหลาบพ.น...................
บ้านไม้หลังงามตั้งอยู่กลางสวนกุหลาบ...ไม้ดอก......ไม้ผลนานาพันธุ์
ไม่ว่าใครที่ได้มาเห็นบ้านหลังนี้ คงอดใจไม่ได้ที่จะหลงรัก...
ประตูหน้าบ้านสวนกุหลาบแห่งนี้ เป็นประตูไม้ระแนงที่มีป้ายเขียนไว้ว่า "สวน พ.น."
ข้างๆป้ายชื่อเป็นป้ายสามเหลี่ยม ที่สีและภาพบนป้ายเก่าคร่ำคร่า แต่ก็พอจะบอกได้ว่า เคยเป็นป้ายบอกให้ระวัง "รถไฟ"
สวนแห่งนี้ตั้งอยู่บนเนินสูงเชิงเทือกเขาเชียงดาว ในเขตอำเภอแม่แตง เมืองเชียงใหม่ ซึ่งอยู่สูงกว่าตัวเมืองเชียงใหม่ ราว 400 เมตร อากาศที่นี่จึงเย็นสบายตลอดทั้งปี
เนื้อที่ของสวน ที่มีอยู่ราว 6 ไร่เศษนั้น ด้านหน้าแบ่งเป็นสวนกุหลาบนานาพันธุ์ ซึ่งใช้พื้นที่ไปครึ่งหนึ่งของพื้นที่สวนทั้งหมด
ใครก็ตามที่เดินผ่านประตูรั้วเข้ามา...จะต้องประทับใจกับสวนกุหลาบที่สวยงามและสมบูรณ์แห่งนี้ และอดใจที่จะเดินชื่นชมความงาม และดอมดมกุหลาบงามๆในสวนแห่งนี้ไม่ได้
ในยามเช้าช่วงปลายเดือนธันวาคมที่อุณหภูมิลดต่ำกว่า 12 องศาเซลเซียส.....หยาดน้ำค้างที่ดูเหมือนหยาดเพชรประดับประดาอยู่บนกลีบและใบกุหลาบนั้น ช่างก่อให้เกิดภาพที่สวยงามและน่าหลงใหลยิ่งนัก.....
ดอกกุหลาบสีชมพูหวานหยด มีหยาดน้ำค้างนับพันนับหมื่นเกาะแพรวพราวอยู่ตามกลีบดอก
กุหลาบสีชมพูหวานแหวว ที่บางพันธุ์นั้นในช่อเดียวกัน ไล่โทนสีจากชมพูอ่อน ไปหาชมพูแก่...
กุหลาบสีเหลืองอ่อน ไล่ไปจนถึงสีเหลืองแก่....
กุหลาบสีส้ม.....สีแสด.....
สีขาวสะอ้านเหมือนดอกมะลิ....
สีเขียวที่หาดูได้ยาก....และดูอย่างไงๆก็ไม่เห็นเป็นกุหลาบ....แต่กลิ่นที่หอมชื่นใจนั่น ใช่เลยกลิ่นดอกกุหลาบชัดๆ...
หยาดหน้ำค้างบนใบกุหลาบดูจะหยาดหยดรดลงดินในอีกไม่ช้าไม่นาน....
ยามสาย....แสงแดดเริ่มทอแสงแรงกล้า
หยาดน้ำค้างบนดอกและใบกุหลาบระเหิดระเหยหายไปกลายเป็นไอน้ำ
กุหลาบในสวนงามไปอีกแบบหนึ่ง....
กุหลาบพวงที่สวยงามและสมบูรณ์....
กุหลาบดอกเล็กๆแต่หอมหวลทวนลม....
ดอกกุหลาบกลีบดอกชั้นเดียว ที่มองแทบไม่ออกว่าเป็นดอกกุหลาบ.....
กุหลาบสีหวานๆ ที่แค่เห็นก็ยิ้มได้....
ดอกกุหลาบสีผสมในดอกเดียวกัน และดอกอ่อนดอกแก่สียังไม่เหมือนกันอีกนะคะ....
ดอกกุหลาบสีม่วงที่สีสันสวยงามแปลกตา....
ดอกกุหลาบสีขาวสะอ้านที่หอมชื่นใจ....
ดอกกุหลาบสีส้มที่หอมชื่นใจเช่นกัน...
กุหลาบสีชมพูดอกใหญ่กว่าฝ่ามือ พันธุ์จุฬาลงกรณ์อันเป็นที่โปรดปรานของพระชายาเธอเจ้าดารารัศมีก็หาดูได้ที่สวนแห่งนี้....
ยามอาทิตย์อัสดง ดวงดาวและดวงจันทร์เริ่มส่องแสง....การเดินชมสวนกุหลาบก็ให้อารมณ์ไปอีกแบบหนึ่งค่ะ
ดอกกุหลาบกับแสงไฟ สวยงามดีค่ะ...
สีสันดูจัดจ้านกว่ายามกลางวัน....
รู้ไหม....กุหลาบมีผลไว้ใช้สืบพันธุ์ด้วย
ลูกที่แก่จัดมีสีแดงสดใส น่าลิ้มลองรสชาดยิ่งนัก ได้ยินมาว่าผลกุหลาบนำมาทำอาหารกันมาเนิ่นนานหลายศตวรรษแล้ว
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 คนอังกฤษมีการระดมปลูกกุหลาบเพื่อนำผลกุหลาบมาทำอาหารกันเป็นจำนวนมากเนื่อง จากผลกุหลาบมีวิตามินซีมากและในช่วงนั้นผลไม้รสเปรี้ยว เช่นส้มขาดแคลน ไม่สามารถนำเข้าประเทศได้ ทำให้ต้องใช้ผลกุหลาบในการให้วิตามินซีแทน
นอกจากนี้ผลกุหลาบยังนำไปทำอาหารได้หลายชนิด เช่นทำแยม ทำเยลลี ทำซุป ทำไวน์และชงเป็นชา
สวนกุหลาบ พ.น. ยังมีไม้ดอกไม้ผลอีกหลายชนิด
ไม้ดอกเป็นไม้ไทยๆทั้งจันทร์กะพ้อ จำปี จำปา กระดังงา สายหยุด ฯลฯ
แล้วนี่ดอกอะไร...ใครรู้บ้างคะ....
ส่วนไม้ผลมีทั้งมะม่วง ลำไย ลิ้นจี่ และชมพู่
ที่สายชลถูกใจ เห็นจะเป็น ชมพู่น้ำดอกไม้ ที่กำลังออกผลเต็มต้น เด็ดมาลิ้มรสแล้วทั้งหวานทั้งหอมชื่นใจ....
ส่วนของสวนไม้ผลปลูกไว้ด้านข้างและด้านหลังในส่วนที่เหลือจากสวนกุหลาบ
ส่วนกลางสวนเป็นที่ตั้งของบ้านพักไม้สองหลังใหญ่....
บ้านหลังเล็กเป็นบ้านสำหรับแขกผู้มาเยือน ส่วนบ้านหลังใหญ่เป็นที่อยู่อาศัยของท่านเจ้าของสวน พ.น.....คุณพจนา นาควัชระ หรือ "น้าน้อย" ของสองสาย อดีตบัณฑิตนิติศาสตร์จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และนักเรียนทุน ก.พ. ทางพาณิชยศาสตร์จากมหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ ที่กลับมาทำงานใช้ทุนที่การถไฟแห่งประเทศไทยอยู่ 25 ปี จนมีตำแหน่งสุดท้ายเป็นผู้อำนวยการฝ่ายการเดินรถ แล้วจึงขอเกษียณก่อนหมดอายุราชการ ทิ้งกรุงเทพฯ มาทำสวนกุหลาบอยู่ที่แม่แตงตั้งแต่ปี 2525 จนถึงปัจจุบัน
เพระาหลงเสน่ห์ของดอกกุหลาบ....น้าน้อยและน้านงค์ ภรรยาคู่ชีวิต ทุ่มแทชีวิตและทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ ให้กับการปลูกและดูแลสวนกุหลาบ พ.น. ที่เดิมปลูกกุหลาบไว้เพื่อขายดอก มาเหลือเพียงปลูกเพื่อเก็บกุหลาบสายพันธุ์ต่างๆไว้ดูเองและให้ผู้ที่รักกุหลาบเหมือนๆกันมาดูและศึกษาหาความรู้
ในวัย 81 ปี....น้าน้อยเป็นชายสูงอายุที่รูปร่างเล็กและผอมบาง แต่ยังดูแข็งแรง เดินเหินอย่างกระฉับกระเฉงอยู่ในสวนกุหลาบ...ปลูกกุหลาบ....ตัดแต่งกิ่ง....พรวนดิน...ให้ปุ๋ย...รดน้ำ และทำโน่นทำนี่อยู่ในสวนอย่างมีความสุข นอกเหนือไปจากการเป็นวิทยากร ในสถาบันต่างๆในเชียงใหม่ ออกรายการวิทยุเกี่ยวกับเรื่องเกษตรกรรม และครูสอนพิเศษวิชาภาษาอังกฤษ ให้นักเรียนในละแวกสวนกุหลาบ พ.น. โดยไม่คิดเงิน
และในฐานะเลขานุการกลุ่มผู้ปลูกกุหลาบเชียงใหม่ อีกทั้งเป็นวิทยากรผู้เชี่ยวชาญด้านการปลูกกุหลาบ น้าน้อยต้องรับโทรศัพท์ที่มีผู้โทรเข้ามาปรึกษาหารือเรื่องกุหลาบและเรื่องสัพเพเหระอยู่เกือบตลอดเวลา เราจึงมักเห็นน้าน้อยทำนู่นทำนี่ โดยมือหนึ่งจับโทรศัพท์ไว้แนบหู ปากก็พูดตอบคำถามหรือแสดงความคิดเห็นด้วยน้ำเสียงชัดเจน และแจ่มใสอยู่เกือบตลอดเวลา....
ยิ่งในช่วงจะถึงวันจัดงาน "กุหลาบเหมันต์" ที่เชียงใหม่ ใกล้เข้ามามากขึ้นเท่าไร โทรศัพท์ที่เรียกเข้ามาก็ดูจะถี่มากขึ้นๆทุกที...
ตลอดเวลา 10 วัน 10 คืนที่สามสาย (สายน้ำ สายชล และสายธารา) ได้ไปอาศัยพักพิงอยู่ที่สวน พ.น. ทุกเช้า...สาย...บ่าย....และเย็น (บางครั้งก็ต่อไปจนมืดค่ำ) เราจะถือกล้องคนละตัว เดินท่อมๆถ่ายภาพอยู่กลางสวนกุหลาบ อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย...
ทั้งถ่ายภาพกุหลาบ และผลัดกันเป็นนายแบบ...นางแบบ...
น้าน้อยซึ่งเป็นตากล้องมือดีที่เล่นกล้องมาตั้งแต่ยังหนุ่มแน่น ก็ถือกล้อง dslr ชนิดที่มือโปรเขาใช้กัน มาร่วมถ่ายภาพดอกกุหลาบเพื่อนำไปใช้ประกอบคำบรรยายในงาน "กุหลาบเหมันต์"
ยามว่าง....น้าน้อยสอนหลานปู่ ทำกุหลาบแห้งโดยใช้ผงเซลิก้า....
กุหลาบแห้งที่ได้มายังดูสวยงามและสด เหมือนเพิ่งตัดมาจากต้น...
สองวันก่อนงานกุหลาบเหมันต์จะเริ่ม....สามสายช่วยน้าน้อยขนต้นกุหลาบและอุปกรณ์ที่ใช้ในการจัดงานขึ้นรถกระบะและรถตู้ที่เก่าเก๋ากึ้กพอๆกัน
แล้วก็ช่วยกันขับรถทั้งสองคันวิ่งปุเลงๆไปที่ตลาด jj กลางเมืองเชียงใหม่ สถานที่จัดงาน....
คนถ่ายภาพ ต้องมีฝีมือ ประสพการณ์ และตั้งใจจริงๆ ภาพดอกกุหลาบ และอื่นๆจึงออกมาดูสวยงามมาก และมีชีวิตชีวา นับถือครับอาจารย์สามสาย รอชมต่อครับ
บั้นปลายของชีวิตผม อยากจะดำเนินไปเหมือนอาจารย์พจนา นาควัชระ จริงๆ แบบอยู่เงียบๆ ทำสิ่งที่เรารัก เราชอบ ไม่เบียดเบียนสัตว์โลก ไม่เกลือกกลั้วกับอบายมุข ยีดปฎิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า คงเป็นความสุขที่แท้จริงครับ....
แห่ะๆ....ชมจนเขินเลยค่ะพี่พจน์
อย่างไรก็ตาม กราบขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กับสามสายค่ะ...:)
สองสายกำลังคิดอยู่ว่า...บั้นปลายของชีวิตเราจะอยู่ใกล้ทะเลหรือขึ้นเขาไปรับช่วงทำสวนกุหลาบของน้าน้อยดี ชอบทั้งสองอย่าง เลยไม่ทราบจะตัดสินใจอย่างไรดีค่ะ...:p
Super_Srinuanray
12-01-2010, 07:43
แฮะๆๆ อยากได้วิชา ทำดอกไม้เซลิก้า จังเลยค่ะ
เคยเห็นแม่ มีดอกกุหลาบ สวยๆๆ แบบนี้ ก็อยากทำเป็นมั่ง
แต่ยังไม่มีโอกาสได้ศึกษาเลยสักนิดเดียวค่ะ
ไม่อยากจะบอกว่า เรื่องที่พี่น้อยพี่จ๋อมเล่ามาแต่ละเรื่องมีทั้งความบันเทิง สาระ และแฝงแนวคิด ต่างๆๆ ไว้ครบรสเลยค่ะ
ชอบบบบบบบบบมากกกกกกกกค่ะ
การทำดอกไม้แห้งด้วยผงเซลิก้านี่ง่ายมากๆค่ะน้อง SNR.....ว่างเมื่อไร มาให้น้องจอยช่วยบอกวิธีทำให้ก็ได้นะคะ...:)
ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ....เล่นเอาเขินอีกแล้ว...:o
จริงๆควรจะต้องใส่ชื่อพันธุ์กุหลาบแต่ละชนิดเอาไว้ด้วย แต่เกรงจะเกิดการผิดพลาดขึ้นมาให้ขายหน้า....เลยจำต้องเรียนขอร้องให้น้าน้อยกรุณายืนยันชื่อพันธุ์กุหลาบให้อีกครั้ง ได้มาเมื่อไร จะนำมาแจ้งไว้ในแต่ละความเห็นอีกครั้งค่ะ
เรื่องยังไม่จบค่ะ....กำลังรอภาพใส่กรอบจากคุณสายน้ำเพื่อนำมาเล่าเรื่องต่อ กรุณาคอยสักครู่ (ใหญ่ๆ) นะคะ....:p
สายที่สามนี่หน้าตาคุ้น ๆ ครับ
แห่ะๆ....ชมจนเขินเลยค่ะพี่พจน์
อย่างไรก็ตาม กราบขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กับสามสายค่ะ...:)
สองสายกำลังคิดอยู่ว่า...บั้นปลายของชีวิตเราจะอยู่ใกล้ทะเลหรือขึ้นเขาไปรับช่วงทำสวนกุหลาบของน้าน้อยดี ชอบทั้งสองอย่าง เลยไม่ทราบจะตัดสินใจอย่างไรดีค่ะ...:p
อายุมากขึ้นจะแบกแท็งค์ไหวหรือครับ ถึงไหว กระดูกสันหลังจะสู้ไำหวไหม
หายใจจากแท็งค์ อากาศไม่บริสุทธิ์เหมือนหายใจจากต้นไม้และภูเขานะครับ
อยู่กับต้นไม้และภูเขาเหนื่อยกว่าอยุ่กับทะเลแน่นอนครับ สำหรับคนอายุมากขึ้น ยิ่งเหนื่อยมาก ยิ่งเหมือนได้ออกกำลังกายไปในตัวครับ
อายุมากขึ้นจะแบกแท็งค์ไหวหรือครับ ถึงไหว กระดูกสันหลังจะสู้ไหวไหม
หายใจจากแท็งค์ อากาศไม่บริสุทธิ์เหมือนหายใจจากต้นไม้และภูเขานะครับ
อยู่กับต้นไม้และภูเขาเหนื่อยกว่าอยุ่กับทะเลแน่นอนครับ สำหรับคนอายุมากขึ้น ยิ่งเหนื่อยมาก ยิ่งเหมือนได้ออกกำลังกายไปในตัวครับ
อืมมมม....จริงของน้องโป๋จ้ะ
น่าคิดๆ.....;)
ตุ๊กแกผา
12-01-2010, 15:55
สองสายกำลังคิดอยู่ว่า...บั้นปลายของชีวิตเราจะอยู่ใกล้ทะเลหรือขึ้นเขาไปรับช่วงทำสวนกุหลาบของน้าน้อยดี ชอบทั้งสองอย่าง เลยไม่ทราบจะตัดสินใจอย่างไรดีค่ะ...:p
สนับสนุนหมดเลยค่ะ......
แต่ถ้าขึ้นเขา.....โดยเฉพาะที่เชียงใหม่ ขอตามไปเป็นลูกน้องทำสวนด้วยอีก 1คนค่ะ...........น๊ะค่ะครูขาาาาาาาา
ตุ๊กแกผา
12-01-2010, 15:57
2 in 1 ค่ะพี่ ได้คนทำงานด้วย ได้พยาบาล(ตัวกลมๆ)ไปดูแลสุขภาพด้วย อิอิ (ยังสงสัยอยู่ว่าท่าทางพี่น้อยกะพี่จ๋อมจะแข็งแรงกว่าติ๋วแฮ๊ะ....)
ขอบคุณจ้ะหนูติ๋ว....
ถ้าได้หนูไปอยู่ด้วย พี่ว่าน่าจะได้ 3 in 1 นะ คือ คนทำงาน.....พยาบาล....แล้วก็เครื่องบดอาหาร....
ก๊ากกกกก.....http://www.naturethai.org/forum/smileys/penquin/pen1_60.gif
..............................งานกุหลาบเหมันต์...........................
ตุ๊กแกผา
12-01-2010, 16:25
ขอบคุณจ้ะหนูติ๋ว....
ถ้าได้หนูไปอยู่ด้วย พี่ว่าน่าจะได้ 3 in 1 นะ คือ คนทำงาน.....พยาบาล....แล้วก็เครื่องบดอาหาร....
ก๊ากกกกก.....http://www.naturethai.org/forum/smileys/penquin/pen1_60.gif
แหะๆๆๆๆๆๆ สงกะสัยจะใช่ค่ะ.....เพราะกะว่าค่าจ้างไม่ต้อง แต่ขอเป็นที่นอนอุ่นๆ กะ อาหาร3มื้อเอง
(ท่าทางจะไม่คุ้ม ตรง อาหาร 3 มื้อนี่แหล่ะค่ะ 55555555)
งานกุหลาบเหมันต์ 2552....จัดขึ้นระหว่างวันที่ 25-27 ธันวาคม 2552 เวลา 9.00-19.00 น. ณ โครงการ เจ เจ มาร์เก็ต ถนนอัษฎาธร เชียงใหม่
งานนี้จัดโดยกลุ่มผู้ปลูกกุหลาบเชียงใหม่ สนับสนุนการจัดงานโดย พระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ ได้รับการสนับสนุนด้านงบประมาณ จากองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ และ สิงห์ คอร์ปอเรชั่น
วัตถุประสงค์ของการจัดงานนั้น สรุปออกมาเป็นคำขวัญที่บอกลักษณะของงานได้ตรงที่สุด คือ...."งานแสดงดอกไม้เล็ก ๆ ที่มีบรรยากาศ…. สวยงาม สงบ…จัดเพื่อคนรักดอกไม้โดยแท้"
สองวันก่อนงานจะเริ่ม...น้าน้อยและเพื่อนๆกลุ่มผู้(เคย)ปลูกกุหลาบที่น่าเคารพนับถือมาร่วมกันทำงาน ไม่ผิดกับกรรมกร โดยมีสามสายเป็นลูกมือคอยยกต้นไม้ ดอกไม้ แบกโต๊ะ เก้าอี้ กระถาง แจกัน ฯลฯ จนมือเราเยินกันหมดทั้งสามคน
งานที่ดูจะทารุณสุด คืองานจัดดอกกุหลาบจากแหล่งปลูกดังๆ (เช่น เชียงใหม่ พบพระ ปากช่อง) ที่จะนำมาใช้จัดตกแต่งสถานที่ลงในถังน้ำยา (น้ำส้ม+น้ำตาล+ไฮเตอร์+น้ำเปล่า) หนามที่แหลมคมทำให้เราได้แผลต็มฝ่ามือ บาดแผลบางจุดมีเลือดพุ่งกระฉูดเป็นน้ำพุ....ทั้งเจ็บทั้งปวดถึงใจจริงๆ
ดอกกุหลาบงามๆละลานตา ถูกนำมาใช้ทั้งก่อนงานเปิด และสำรองไว้เปลี่ยนระหว่างงานดำเนินอยู่นั้นมากมาบหลายหมื่นดอก การถนอมดอกกุหลาบให้อยู่ทนนาน จึงเป็นเรื่องที่ต้องใส่ใจและพิถีพิถันเป็นพิเศษ....
คนจัดดอกกุหลาบปีนี้มีหลายคน งานจึงออกมาสวยและเสร็จได้เร็วกว่าปีที่ผ่านๆมา
ส่วนเจ้าพนักงานจากพระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ ก็มาช่วยงานกันมากหน้าหลายตา เวลาผ่านไปไม่นานงานจัดดอกไม้ในส่วนของพระตำหนักภูพิงคก็สำเร็จเรียบร้อยอย่างสวยงาม....
เชิญชมบรรยากาศของงานกันนะคะ....
ในส่วนด้านหน้าของงานทั้งซีกซ้ายและขวา ที่เป็นบริเวณที่ตั้งใจให้ผู้เข้าชมงาน ได้นั่งถ่ายภาพตามความพอใจ
เลยเข้าไปในตัวอาคารทรงไทย...ตรงกลางลานจะเป็นหอไม้ไผ่ พันด้วยช่อกุหลาบยาว ด้านบนเป็นรูปโลกที่สานด้วยกิ่งอ้อและช่อกุหลาบ
ด้านขวาเป็นส่วนที่ตั้งของซุ้มกุหลาบเลื้อยของภูพิงคฯ ที่งดงามชวนฝัน...
เมื่อผ่านซุ้มเข้าไป...กุหลาบหลากหลายพันธุ์และสีสันทั้งที่อยู่ในกระถาง ชามอ่าง และแจกัน จะทำให้เราตะลึงลานในความงาม
อ่างใบใหญ่ วาดลวดลายนกจับกิ่งไม้ที่เข้าใจว่าผลิตโดยชาวไร่ชาวนาในโครงการศิลปาชีพฯ ลอยดอกกุหลาบหลากสีสันและหลากพันธุ์ที่มีขนาดเท่าฝ่ามืออยู่เต็ม
กลิ่นหอมและสีสันที่จัดจ้าน ทำให้สายชลอยากจะยืนอยู่ตรงนั้นนานๆ....
มีเก้าอี้เหล็กดัดวางไว้หน้าภาพพระตำหนักภูพิงคราชนิเวศ เพื่อให้คนนั่งถ่ายภาพ ตรงหลังเก้าอี้เป็นแจกันกุหลาบสีเหลืองงามตา ที่ชื่อว่า Queen Sirikit ตั้งอยู่ ข้างๆมีกระแจกันกุหลาบหลากสีสัน วางประดับอยู่อย่างงดงาม
กุหลาบ Queen Sirikit งามนัก....
ลองชมใกล้ๆ....ก็ยิ่งงาม และกลิ่นหอมหวลจรุงใจ....
ใครเห็นก็คงอดใจไม่ไหว ต้องขอถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก...
น้องสายธารา และน้องเพลงเพราะ (หลานสาวกรรมการจัดงานที่ร้องเพลงได้ไพเราะเพราะพริ้ง) ก็อดใจไม่ไหวเช่นกันค่ะ...
เสาทุกต้นของอาคารไม่ได้ถูกปล่อยให้เปล่าเปลือย แต่ถูกประดับประดาด้วยกุหลาบงามๆ...
เห็นไหมคะ...กุหลาบบางดอกนั้น เราไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย...
ไม่ว่าจะแต่งช่อดอกไม้เป็นแนวนอนหรือแนวตั้ง........ก็ล้วนสวยงามทั้งนั้น....
กุหลาบที่เด่นที่สุดของงานนี้ต้องยกให้กุหลาบ Black Tea จากพระตำหนักภูพิงค์ฯ....
สีสันที่สวยแปลกตา และกลิ่นที่หอมหวานนั้น ทำให้คิดถึงชาดำเย็นจริงๆ....
เสียดายที่ Black Tea บานเร็ว แล้วก็โรยเร็วเหลือเกิน....
กุหลาบงามๆจากภูพิงค์ฯยังมีอีกมากมาย....
ลองชมนะคะ...
กุหลาบเล็กๆแต่สวยงามและหอมชื่นใจ....
ด้านตรงข้ามกับส่วนแสดงกุหลาบจากภูพิงค์ฯ เป็นกุหลาบจากต่างประเทศที่ผู้ปลูกจากแหล่งต่างๆนำมาโชว์
กุหลาบที่เห็นนั้น เท่าที่จำได้เป็นกุหลาบจากอังกฤษ ฮอลแลนด์ ฯลฯ
ลานแสดงกุหลาบถัดไป เป็นจุดเด่นของงานอีกจุดหนึ่ง นั่นคือเป็นส่วนแสดงกุหลาบจุฬาลงกรณ์ซึ่งเป็นกุหลาบสีชมพูขนาดใหญ่ที่สวยหวานและหอมมาก เป็นที่โปรดปรานของพระชายาเธอเจ้าดารารัศมี อันเป็นที่เคารพรักของชาวเชียงใหม่
ในส่วนนี้มีพระรูปและพระประวัติของพระชายาเธอเจ้าดารารัศมี ตั้งแสดงไว้ด้วย...
ลานถัดไป...เป็นที่ตั้งแสดงกุหลาบจากผู้ปลูกทั่วประเทศที่นำมาร่วมงาน กุหลาบในส่วนนี้ ส่วนมากเป็นกุหลาบที่มีการผสมพันธุ์ขึ้นใหม่ ซึ่งสวยงามและสมบูรณ์ดี แต่ไม่ค่อยจะมีกลิ่นหอมนัก...
ป้ายที่ตั้งอยู่ในบริเวณนี้ เป็นภาพและคำบรรยายเกี่ยวกับการปลูกกุหลาบ การเพาะพันธุ์ การดูแล ฯลฯ ซึ่งเป็นฝีมือการถ่ายภาพ และเขียนคำบรรยายโดยน้าน้อยทั้งหมด...
เมื่อออกไปจากตัวอาคารด้านหน้า...ทั้งสองข้างทางเดินเป็นลานน้ำพุที่ถูกประดับประดาด้วยกุหลาบที่ถูกปักลงบนกระบอกไม่ไผ่ลำโต น้ำพุที่ดูธรรมดาๆก็งามขึ้นมาในทันใด...
ระเบียงทางเดินที่เชื่อมต่ออาคารด้านข้างทั้งสองด้านเป็นที่สำหรับจัดแสดงดอกกุหลาบที่นำมาประกวด และแสดงการประกวดจัดดอกไม้
ก่อนพิธีเปิดอย่งเป็นทางการในเย็นวันคริสต์มาส....ดอกกุหลาบที่ผู้ปลูกกุหลาบนำมาประกวด ได้รับการจัดไว้ในแจกันเรียบร้อยแล้ว ชื่อผู้ส่งกุหลาบเข้าประกวดถูเขียนบนกระดาษที่ถูกพับไว้ไม่ให้เห็นชื่อและหนีบติดไว้กับกุหลาบแต่ละช่อ...
กุหลาบที่ส่งเข้าประกวดแต่ละช่อ เห็นแล้วต้องอึ้ง ทึ่งในความงาม....
สนามโล่งระหว่างอาคาร กลายเป็นที่ตั้งกุหลาบกระถางที่จะส่งเข้าประกวด และที่ผู้ปลูกนำมาขาย วางแน่นขนัดเต็มไปหมด เหมือนสวนกุหลาบจำลองมี่สวยงามน่าชม...
ส่วนอำนวยการอยู่ถัดไปด้านหลัง....
น้าน้อยกำลังสั่งคนงานให้ไปยกเก้าอี้มาเพิ่มเติม....แต่คนงานทำท่าจะเบี้ยวงาน...
คนงานอีกคนถูกใช้งานทั้งไปจัดดอกไม้....ถ่ายภาพ...และเก็บกวาดขยะ....
คนงานคนนี้ถูกสั่งให้ไปฉีดน้ำกุหลาบให้สดชื่นทั่วทั้งงาน....
ถึงเวลาเปิดงานแล้ว....
นางสุเนตรา นิมานันท์ นายกเหล่ากาชาดจังหวัดเชียงใหม่ มาเป็นประธานในพิธีเปิดงานกุหลาบเหมันต์
น้องเพลงเพราะ ถือช่อกุหลาบเตรียมให้ประธานในพิธี
คุณตาต้องคอยบอกบทให้น้องเพลงเพราะ เพื่อจะได้ไม่ทำให้คุณตาขายหน้า...
ประธานกลุ่มผู้ปลูกกุหลาบเชียงใหม่กล่าวรายงานให้ประธานในพิธีทราบว่างานนี้จัดต่อเนื่องมาเป็นปีที่ 22 แล้ว และจะจัดต่อไปเรื่อยๆ แต่ปีหน้าจะใช้ชื่อกลุ่มผู้จัดใหม่ว่า "กลุ่มรักษ์กุหลาบ เชียงใหม่" ให้ทันสมัยและทันเหตุการณ์หน่อย (เพราะคณะกรรมการจัดงานขณะนี้ มีน้าน้อยปลูกกุหลาบอยู่คนเดียวเอง นอกนั้นเลิกปลูกกันไปหมดแล้ว) ....
ประธานตัดสายกุหลาบ แทนการตัดริบบิ้น....
น้องเพลงเพราะมอบช่อกุหลาบให้ประธานฯ
สายชลซึ่งถือกล้องทำหน้าที่เป็นผู้สื่อข่าวจำเป็น ได้ยินประธานฯ พูดว่า "ขอบใจจ้ะ กุหลาบสวยจริง เป็นกุหลาบจากสวนของหนูหรือจ๊ะ"
น้องเพลงเพราะส่งสายตาหวานจ๋อย แล้วตอบเสียงใสว่า "ไม่ใช่ค่ะ".....
จริงๆแล้วกุหลาบเป็นของผู้ปลูกคนไหนก็ไม่ทราบ...สายชลไปเลือกมาจัดเป็นช่อแล้วก็วิ่งไปให้ร้านขายดอกไม้แถวนั้นช่วยทำโบว์ผูก แล้ววิ่งมาส่งให้น้องเพลงเพราะถือ (เสียเงินไป 10 บาทเอง) จากนั้นก็เปลี่ยนหน้าที่ วิ่งมาจับกล้องทำตัวเป็นผู้สื่อข่าวต่อ
วันที่สองของงาน.....
กรรมการตัดสินการประกวดกุหลาบ มาเดินตรวจให้คะแนนกุหลาบทั้งแบบตัดดอกและแบบกระถาง ตัดสินเสร็จก็แขวนโบว์รางวัลให้ทันที...
ตัวอย่างของกุหลาบที่ได้รับรางวัล....
มาถึงการประกวดจัดแจกันที่มีทั้งทรงสูง...ทรงต่ำ....
ให้เวลาคนละ 2 ขั่วโมง....ปรากฎว่า ไม่ถึงชั่วโมงพวกมืออาชีพทั้งหลายที่เข้ามาประกวด ก็จัดแจกันเสร็จ...
จัดเสร็จก็ตัดสินกันเดียวนั้น....
แต่พอแจกรางวัลเสร็จ ผู้จัดแจกันประกวดทั้งหลายก็แบกแจกันกลับบ้านทันที ผู้เข้ามาชมงาน เลยมีไม่กี่คนที่ได้เห็นแจกันกุหลาบสวยๆ...
ที่วุ่นวายเหมือนจับปูใส่กระดง ต้องยกให้การประกวดวาดภาพกุหลาบ...
มีนักเรียนระดับประถมต้นและประถมปลายยกโขยงมาประกวดอยู่หลายโรงเรียน
กติกาคือ ให้นักเรียนวาดภาพกุหลาบในกระถางที่อยู่ในงานนี้ให้เสร็จภายใน 2 ชั่วโมง โดยไม่ให้ครูมายุ่งเกี่ยวหรือให้คำแนะนำขณะที่นักเรียนวาดภาพกันอยู่
ในความเป็นจริงนั้น...มีนักเรียนเพียงสองสามคนที่ใช้กระถางกุหลาบในงานเป็นแบบ ส่วนที่เหลือ วาดตามแบบที่พกติดมาหรือที่เคยฝึกมาแล้ว แถมครูบางคนก็ยืนๆนั่งๆให้คำแนะนำแก่นักเรียนอย่างเอาเป็นเอาตาย (คือทั้งดุ...ด่า...ตะคอก...โขก...สับ)
เด็กบางคนนั่งขีดๆวาดๆอยู่ครึ่งชั่วโมงก็นำมาส่ง....
บางคนละเมียดละไม...สองชั่วโมงก็ยังระบายสีไม่เสร็จ....
มีการประท้วงว่าครูบางคนไปแนะนำเด็กๆทั้งที่ผิดกฎ....
แต่ผลก็ออกมาโดยไม่ได้สนใจคำประท้วงเหล่านี้....
ผู้ชนะทำท่าทางภาคภูมิใจ.........ในขณะที่ผู้แพ้บางคนร้องไห้ขี้มูกโป่ง....
กิจกรรมอื่นๆก็มี Workshop การทำกุหลาบแห้งด้วยซิลิก้า และการติดตากุหลาบ
วิทยากรก็จะเป็นใครที่ไหนไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่มืออาชีพอย่างน้าน้อย .....
ก่อนจะปิดงานทุกปี จะเป็นรายการนำกุหลาบที่ชนะประกวด กุหลาบที่ตั้งโชว์ และกุหลาบที่ดอกยังสดสวยที่ประดับในงานทุกมุม ออกมาประมูลกันในราคาถูก เพื่อนำเงินเข้าสมทบทุนของกลุ่มฯ เป็นความคึกคักที่ผู้จัดงานและผู้มาชมงานได้ร่วมกันสร้างความสนุกสนาน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไป
สายชลประมูลกุหลาบ Queen Sirikit และ Black Tea จากพระตำหหนักภูพิงค์ ได้ค่ะ ดีใจมาก แต่ต้องฝากน้าน้อยเก็บไว้ที่สวน พ.น. เพราะดูจะเป็นการสมควรกว่าจะหอบกลับเมืองกรุง
ระหว่างวัน อาจจะเป็นครั้งแรกที่น้าน้อยได้มีโอกาสมาโพสต์ท่าถ่ายรูปกับมุมสวยๆของงานที่ตัวเองเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงจัดให้มีขึ้นทุกปี
ชายหนุ่มที่ยืนข้างน้าน้อย คือ ผู้ที่รับผิดชอบดูแลงานสวนกุหลาบของพระตำหนักภูพิงค์ฯทั้งหมด แต่ต้องขออภัยที่จำชื่อไม่ได้
สองแรงแข็งขัน ตั้งแต่ก่อนเปิดงาน จนหลังปิดงาน
สองปู่-หลาน ... น้าน้อย และน้องจอย
กว่างานกุหลาบเหมันต์ทั้ง 3 วันจะผ่านพ้นไป กุหลาบดอกงามๆมากมายที่ถูกนำมาประดับในบริเวณงาน ต้องเหี่ยวเฉาร่วงโรยไปอย่างน่าเสียดาย แต่อย่างน้อย มันก็ได้สร้างความสุข สดชื่น ให้กับผู้มาเยี่ยมชมงานเป็นจำนวนไม่น้อยทีเดียว
ดอกกุหลาบที่ถูกทิ้งแล้ว....มีค่าไม่ต่างจากจอกแหน ที่ลอยอยู่เหนือน้ำอย่างไร้ค่า....
งานกุหลาบเหมันต์ของปี 2552 จบลงอย่างสมบูรณ์
สามสายช่วยน้าน้อยเก็บของขึ้นรถบรรทุกและตู้ซิ่งมุ่งกลับบ้านที่แม่แตง และได้กล่าวอำลากันในเช้าวันรุ่งขึ้น โดยรับปากว่า จะมารับใช้อีกในเดือนธันวาคมปีถัดไป
ถึงเวลานั้น สามสายก็คงจะมีรูปดอกกุหลาบงามๆ มาฝากเพื่อนพ้องน้องพี่ sos กันอีกครั้ง
ตุ๊กแกผา
13-01-2010, 09:11
โอ้ยยยยยยยยยยย!!!!! ตาร้อนมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็สวยยยยยยยสุดใจเลยค่ะพี่
อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆๆคนเชียงใหม่จังเลยค่ะ.........
ตุ๊กแกผา
13-01-2010, 09:25
กว่างานกุหลาบเหมันต์ทั้ง 3 วันจะผ่านพ้นไป กุหลาบดอกงามๆมากมายที่ถูกนำมาประดับในบริเวณงาน ต้องเหี่ยวเฉาร่วงโรยไปอย่างน่าเสียดาย แต่อย่างน้อย มันก็ได้สร้างความสุข สดชื่น ให้กับผู้มาเยี่ยมชมงานเป็นจำนวนไม่น้อยทีเดียว
เห็นด้วยค่ะพี่....โลกสร้างกุหลาบมาให้ผู้อยู่ใกล้สดชื่น ชื่นชมทั้งทางสายตา การสัมผัส การดมกลิ่น และการลิ้มรส....อืมมมมมมเพียงเท่านี้ก็ยิ่งใหญ่แล้ว มากกว่าผู้ที่เรียกตัวเองว่าผู้ยิ่งใหญ่ แต่อยู่อย่างมูมมาม เอาประโยชน์จากผู้อื่นอย่างเดียวโดยไม่ให้ประโยชน์แก่โลกเลยเสียอีก.....จริงๆค่ะ
......ยิ่งดูยิ่งชอบจัง ถ้าไม่มีกุหลาบ โลกนี้คงขาดความงามไปเยอะเลยทีเดียว
......แต่ที่สำคัญ.........ต้องชื่นชมอย่างมีสติ เพราะถ้ารุนแรง ก็อาจทำให้เจ็บตัวได้ ......เพราะกุหลาบที่ว่าสวย ก็มีหนามอันแหลมคมสำหรับการป้องกันตัวเองด้วย
อาจารย์สามสายครับ ผมชอบภาพที่มีดอกกุหลาบขาวอมชมพู ที่ถูกทิ้งจมน้ำครึ่งดอก จังเลย ทำให้หวล คิดถึงกลอนบทหนึ่งขึ้นมา ลองอ่านดูครับ (อาจคลาดเคลื่อนบ้างเพราะท่องได้เมื่อ 50ปี มาแล้ว)
" เหมือนบายศรี มีงาน ท่านถนอม
เจิมน้ำหอม กระแจะจันทน์ ดูหรรษา
พอเสร็จงาน ท่านทิ้งลง ในคงคา
ให้ลอยมา ลอยไป เป็นใบตอง "
แต่ดอกกุหลาบขาวอมชมพู ที่ถูกทิ้งลอยน้ำนั้น ก็ยังดูสวยงามมาก ด้วยมุมมองที่ไม่ไคร่ได้เห็นกันนัก นับถือๆ ฝีมือจริงๆครับ ( ผมไม่ได้แกล้งชมนะครับ ) อาจารย์สามสาย ......
ชอบภาพดอกกุหลาบที่มีน้ำค้างเกาะ ดูแล้วรู้สึก ฉ่ำตาฉ่ำใจจริงๆ
ตุ๊กแกผา
13-01-2010, 10:42
ด้วยมุมมองที่ไม่ไคร่ได้เห็นกันนัก นับถือๆ ฝีมือจริงๆครับ ( ผมไม่ได้แกล้งชมนะครับ ) อาจารย์สามสาย ......
ยกมือเห็นด้วยค่ะ.....ครูหนูค่ะครูหนู เก๊งเก่ง 555555555555
Super_Srinuanray
13-01-2010, 17:38
กว่างานกุหลาบเหมันต์ทั้ง 3 วันจะผ่านพ้นไป กุหลาบดอกงามๆมากมายที่ถูกนำมาประดับในบริเวณงาน ต้องเหี่ยวเฉาร่วงโรยไปอย่างน่าเสียดาย แต่อย่างน้อย มันก็ได้สร้างความสุข สดชื่น ให้กับผู้มาเยี่ยมชมงานเป็นจำนวนไม่น้อยทีเดียว
ชอบรูปนี้เหมือนกันค่ะ สวยแบบเหงาๆๆ เวลาถูกทิ้งค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะพี่พจน์....น้องติ๋ว....น้องก้อย....น้องติ่ง....
ชอบคำกลอนของพี่พจน์มากค่ะ....ช่างเปรียบเทียบได้ดีจริงๆเลยนะคะ..:)
น้องติ่ง....หนูพูดเหมือนเคยถูกทิ้งนะจ๊ะ แต่ไม่น่าใช่นะจ๊ะ พี่ว่าหนูทิ้งคนอื่นซะมากกว่ามั้ง....อิๆ...:p
กุหลาบ คลาสสิคตลอดกาล .. ชอบรูปแรกค่ะ ได้อารมณ์ดี
โอยยยยย.. สวยทุกภาพเลย ดูไปเหมือนจะได้กลิ่นหอมไปด้วย
ดอกสุดท้ายแดงกำมะหยี่เข้มข้นได้ใจจริงๆ ค่ะ
อยากมีโอกาสไปสัมผัส ชื่นชม ดม สารพัดดอกกุหลาบในสวนคุณน้าน้อยบ้างจริงๆ
แอบเชียร์ให้พี่สองสายไปอยู่สวนกุหลาบ (หนูจะได้ไปเที่ยวบ้าง) ส่วนน้องสายที่สามนั้นยังเยาว์วัย คงต้องอยู่ในแวดวงคีตศิลป์คลาสสิคไปก่อน
ขอบคุณค่ะน้องแม่หอย....http://www.saveoursea.net/boardapr2007/Smileys/default/kiss.gif
ช่วงคริสต์มาสปีนี้น้องแม่หอยจะว่างไหมคะ...พี่สองสายจะพาไปเดินดมชมกุหลาบเหมันต์ที่เชียงใหม่ด้วยกันให้สุขใจหายเครียด....http://www.saveoursea.net/boardapr2007/Smileys/default/smiley.gif
ฮืมมมม.....ย้อนกลับมาดูภาพใหม่แล้ว อยากกลับไปนอนเล่นที่เชียงใหม่อีกจังค่ะ...http://www.saveoursea.net/boardapr2007/Smileys/default/grin.gif
ปกติช่วงคริสต์มาสจะไม่ค่อยว่างเพราะต้องเดินสายไปลากเลื่อนให้ซานตาคลอสน่ะค่ะ อิอิ..
เจ้าประคู้ณ ปีนี้ให้ว่างทีเถิ้ดดดด..อยากไป
ก๊ากกกก....เพิ่งรู้ว่าน้องแม่หอยเป็นเพื่อนของเจ้า Rudolph The Red-Nosed Reindeer....http://www.naturethai.org/forum/smileys/penquin/pen1_60.gif
ลางานกับซานต้าสักปีก็ดีค่ะ...จะได้พักบ้าง.....http://www.saveoursea.net/boardapr2007/Smileys/default/undecided.gif
เป็นแม่เจ้าเรนเดียร์โรงเพาะหอยน่ะค่ะ .. อิอิ
ผู้สื่อข่าวของ Bangkok Post แกะรอยจาก SOS ไปสัมภาษณ์น้าน้อย...เจ้าของสวนกุหลาบ พ.น. เชิญอ่านดูนะคะ
Preserving pretty petals
Life's many beds of roses for Pojana Nagavajara
• Published: 11/02/2010 at 12:00 AM
• Newspaper section: Mylife
Phor Nor rose garden sits on a 6 rai plot of land in Amphur Mae Taeng hidden 48km from downtown Chiang Mai.
http://www.bangkokpost.com/media/content/20100211/112292.jpg
"I didn't read newspapers then. Life was happy and peaceful. However I have recently begun listening to news reports because I host a radio programme," Pojana said.
"My life is not as peaceful as before because of the occasional bad news, but I believe that if I am in a position to perform deeds that benefit others, then I will do it.
At first he planted roses for commercial reasons since Chiang Mai's climate is ideal, but after six years he decided to change his strategy and grew roses for agricultural study instead.
"In the past, books on roses were hard to come by. I depended a lot on books sourced abroad, and used the trial-and-error method. Only then did I begin to write books on roses." said Pojana.
Roses teach us not to be greedy
Pojana’s gardening tools.
Pojana believes roses have taught him many things that can be adapted and applied to life.
Every morning he inspects and works on his roses. Besides providing water and fertiliser, he has to be extremely careful of diseases and insect pests.
Flower diseases mutate at a fast rate which leave roses exposed to new strains of viruses and pests (such as thrips orPlia Fai).
"If rose growers don't want to take care of the roses by themselves, I suggest they don't grow them at all. It is a job that you need to do by yourself", he said. Pojana places importance on cultivating roses from seeds in order to truly understand its life cycle.
"People today are impatient. They want everything to be instant. If they want a certain sized plant, they buy it.
"They didn't plant the seeds which is why they missed a very important part, they did not see its development, how its life began from seed to flower.",he said.
http://www.bangkokpost.com/media/content/20100211/112293.jpg
Pojana’s gardening tools.
There are two important techniques required to prolong the life of a rose.
Pruning or cutting away diseased parts of the rose for rehabilitation which stops the spread of disease, and pinching, which involves plucking off buds that recently bloomed in order to stop the flow of nutrients to the petals - if all the flowers bloom at once when the leaves are not ready then the rose plant will wither away.
"I am happy when I see my roses bloom. I want them to flower as much as possible but it's like a woman who is about to deliver a child. Nutrients must be fed. If blooming flowers outnumber the leaves, the plant's health is at risk because its reserves are being depleted," Pojana explained.
Growers must interfere and sacrifice the flowers to stop the flow of nutrients. They must be patient and let the leaves mature so the rose receives sunlight and produces food nutrients.
"Roses teach us not to be greedy and tell us that we should not only think about the harvest until the rose plant dies," Pojana said.
His methods have resulted in rare roses still flourishing after 20 years, such as the Chulalongkorn rose, a large pink rose the size of your palm.
We have each other
http://www.bangkokpost.com/media/content/20100211/112295.jpg
Anong and Pojana Nagavajara
'Darling, why is my Prestine rose being attacked by insects and damaged all over?" Aunty Anong asked as she stood among the roses.
"Well, it stood out and was the centre of attraction," replied a smiling Uncle Pojana, with tongue in cheek, as Aunty Anong jokingly gave a look that could kill in return.
It was about 50 years ago when Anong first met Pojana, while she was working at Amphur Hat Yai after graduating from the Mater Dei school for girls. A courtship followed and the lovebirds eventually married.
"Marriage is a risk. We can never know whether it'll last or not. If we marry someone without love, it's like a graph that is in a downward spiral," Uncle Pojana said.
" I asked her hand for marriage when our graph was on the up and up. It was a no-frills event, we paid 5 baht to register our marriage.
"I like the fact that my wife loves plants. When I am planting flowers, she helps me. We go out together all the time.
"We aren't afraid of hardship. If I was 60 again, I would move again because Chiang Mai is starting to become too busy for my liking. I want to move to some place quiet such as Nan. But I am 82 years old now."
Aunty Anong smiled as she recalled her young husband as a dashingly handsome man who had just graduated from the United Kingdom.
She was impressed with the many sweet qualities of Pojana. After getting married, she followed Pojana wherever he was assigned in the provincial areas of Thailand. Not once did she worry about hardship.
And when Pojana decided to live in Amphur Mae Taeng, she looked after her children until all of them completed their studies and achieved stability in life - only then did she go to live with her husband in Chiang Mai.
"We've lived together in Mae Taeng for the past 27 years. We are together 365 days of the year," Uncle Pojana said.
http://www.bangkokpost.com/media/content/20100211/112429.jpg
"We can talk to each other about everything. We take care of each other. We are both old and tend to be worried for each other. We never get lonely. We live a simple life and get by with a menu of boiled salted-pork, Kai Palo (Thai egg stew) and cans of tuna spicy salad.
"My wife has some health problems which makes her worried about the unexpected, if something should happen since all our children live in the city.
"But I reassured her that she has nothing to worry about at all. I tell her that she will die peacefully without any suffering. I get up in the morning and wake her up. If I find out that she isn't breathing, that's all there is to it. No need to worry."
Aunty Anong, 75, added that she is concerned about her husband because he loves justice and is a bit hot tempered.
"He usually conveys his viewpoints [via pen and radio waves] and criticises every subject in a straightforward manner, be it politics or corruption," she said. "I always tease him that he is an old man and doesn't act his age."
Aunty Anong suffers from heart disease caused by an infection to the outer layer tissue which covers the heart; she also suffers from asthma and migraine attacks. Yet she still has a positive outlook, is emotionally healthy and always cheerful.
Every Tuesday, Uncle Pojana and Aunty Anong drive into downtown Chiang Mai for Aunty Anong to do her grocery shopping, while Uncle Pojana goes to record his radio programme and teach English for three hours. It's important to note that both of Uncle Pojana's jobs are voluntary.
Before the couple go about their chores, Uncle Pojana is responsible for planning the route in advance. His first priority is to drop off Aunty Anong at the bus stop which will take her to the market.
"The designated route is based primarily on what my husband has to do because he has a set schedule, exact times he needs to be at the radio station and teaching schedule," Aunty Anong said.
" However I am flexible. All he needs to do is send me off to the bus stop which will take me to the market. When I am done, I just call him because he carries the mobile. He said that one mobile phone is more than enough, so I am the one who has to walk to a public telephone booth all the time," added Aunty Anong as she let out a cheerful laugh.
After the interview came to an end at the Phor Nor rose garden, Uncle Pojana reached out for his violin and played Wannasaward - Forest Of Love.
As the sweet melody of the violin serenaded the luscious rose garden, Aunty Anong was sitting on her favourite rocking chair, and whispered to mylife, "This song has a story", as she closed her eyes with a contented face filled with happiness.
Relate Search: Phor Nor rose garden, Amphur Mae Taeng, Chiang Mai, Pojana Nagavajara
http://www.saveoursea.net/forums/attachment.php?attachmentid=5465&stc=1&thumb=1&d=1263305702
อาจารย์สามสายครับ ผมชอบภาพที่มีดอกกุหลาบขาวอมชมพู ที่ถูกทิ้งจมน้ำครึ่งดอกจังเลย ทำให้หวลคิดถึงกลอนบทหนึ่งขึ้นมา ลองอ่านดูครับ (อาจคลาดเคลื่อนบ้างเพราะท่องได้เมื่อ 50ปี มาแล้ว)
" เหมือนบายศรี มีงาน ท่านถนอม
เจิมน้ำหอม กระแจะจันทน์ ดูหรรษา
พอเสร็จงาน ท่านทิ้งลง ในคงคา
ให้ลอยมา ลอยไป เป็นใบตอง "
แต่ดอกกุหลาบขาวอมชมพู ที่ถูกทิ้งลอยน้ำนั้น ก็ยังดูสวยงามมาก ด้วยมุมมองที่ไม่ไคร่ได้เห็นกันนัก นับถือๆ ฝีมือจริงๆครับ ( ผมไม่ได้แกล้งชมนะครับ ) อาจารย์สามสาย ......
เห็นความคิดเห็นของพี่พจน์ข้างต้นแล้ว.....ใจหาย.....
อ่านแล้ว อยากมีโอกาสมีชีวิตที่มีความสุขอย่างคุณน้าของพี่สองสายจังเลย..
แต่มาถึงภาพกุหลาบภาพสุดท้าย.. น้ำตาซึมอีกแล้วค่ะ
jokerzero
15-06-2010, 19:18
ขอบคุนจร้าๆๆๆๆๆๆๆ
ด้วยความยินดีค่ะ....
แต่ถ้าจะให้ดี....กรุณาอย่ามาใช้คำโฆษณาแฝงที่นี่เลยนะคะ เพราะที่นี่เป็นบ้านของคนที่ไม่หวังผลกำไร...ปลอดการค้า....ปลอดโฆษณาค่ะ...
น่าเสียดาย....เดือนธันวาคม ปี 2553 สายชลปอดอักเสบ เข้าโรงพยาบาลสองวันก่อนจะเดินทางไปงาน "กุหลาบเหมันต์" และอยู่โรงพยาลยาวจนข้ามไปจนถึงปี 2554 เลยไม่ได้ไปเป็นลูกมือ หลานมือ ช่วยน้าน้อยในงานกุหลาบเหมันต์
พอถึงเดือนพฤศจิกายน ปี 2554...น้ำท่วมหนักในกรุงเทพฯ และจังหวัดต่างๆในภาคเหนือ (รวมทั้งเชียงใหม่) และ อีกหลายจังหวัดในภาคกลาง ทำให้ต้องงดจัดงาน "กุหลาบเหมันต์" ไปโดยปริยาย
หวังว่าปีนี้...งานกุหลาบเหมันต์ จะมีการจัดงานเป็นปกติ และสองสายก็ตั้งใจ จะไปช่วยเป็นลูกมือ-หลานมือ ช่วยน้าน้อยในการจัดงานครั้งนี้อีกครั้ง...:)
สำหรับปีนี้.... ขอเชิญผู้สนใจเข้าชม "งานกุหลาบเหมันต์" จัดโดยกลุ่มผู้ปลูกกุหลาบเชียงใหม่ ระหว่างวันที่ 21-23 ธันวาคม 2555 ณ เจเจมาร์เก็ต ถ.อัษฎาธร เชียงใหม่ค่ะ
vBulletin® v3.8.10, Copyright ©2000-2024, vBulletin Solutions, Inc.