|
ป้าอรมีกำหนดเก็บอัฐิ 7 โมงเช้าวันที่ 12 คะโดยจะแบ่งเป็น 3 ส่วน ส่วนหนึ่งจะไปลอยอังคารที่สัตหีบ ซึ่งป้าอรบอกว่าเป็นอีกหนึงที่ที่ลุงไมโลชอบ เพราะเงียบสงบ อีกส่วนจะห่อผ้าขาวไว้ให้เราคะ เพื่อรอโถจากพี่นู๋ติ่งเพื่อพาลุงไปโลซินตามที่ลุงประสงค์ไว้ ส่วนอีกส่วนไม่ทราบคะ...
|
เพิ่งจะทราบข่าวการจากไปของลุงไมโลครับ รู้สึกเศร้าไปเลยถึงแม้จะได้ไปดำน้ำกับลุงที่โลซินแค่ครั้งเดียว ลุงเป็นคนคุยสนุกจริงๆ ให้ข้อคิดหลายๆอย่าง อยากจะไปงานของลุงมากแต่คงทำไม่ได้เพราะตอนนี้อยู่สงขลา ... ด้วยความเคารพรักครับลุงไมโล / จ๊อด
|
วันแรกที่ไปรอรับศพลุงไมโล ขณะยกเข้าศาลา เพิ่งรู้ว่าอาการที่เค้าบอกกันว่าขนลุกทั้งตัวเป็นยังไง ได้แต่บอกลุงไมโลว่า ลุงขาขอให้ลุงไมโลไปสู่สัมปรายภพที่สวยงามสมกับความดีที่คุณลุงทำมาตลอดชีวิต พวกเราจะจำสิ่งดีๆที่ลุงสอนไว้ตลอดไป
พี่น้อยค่ะ ขออนุญาตมาออกไอเดียไม่ทราบว่าจะเป็นไปได้หรือเปล่า ที่พวกเราคุยกันว่าจะทำรูปให้ลุงนั้น หนูว่าเพื่อเป็นเกียรติกับลุงไมโลและในโอกาสที่ sos.ร่วมกับชมรมดำน้ำอื่นๆ เราจะจัดชุดอุปกรณ์ดำน้ำของลุงและแท้งค์อากาศของพี่น้อยไปตั้งไว้คู่กันเพืิ่่อเป็นเกียรติและเป็นเครื่องระลึกถึงลุงในวันนี้ในฐานะ นักดำน้ำอนุรักษ์ท้องทะเลไทย จะดีไหมค่ะ โดยที่แท้งค์อาจจะติดสติกเกอร์ของ sos. หรือทำป้ายให้ทราบว่าจากพวกเราชาว sos. เสร็จพิธีค่อยยกกลับ แต่คงต้องรบกวนที่บ้านลุงไมโลเอาชุดและอุปกรณ์ของลุงไมโลมาค่ะ หนูจะบินกลับจากหลวงพระบางวันนี้ค่ะ ด้วยความตั้งใจจะไปเคารพศพลุงไมโลในวันนี้ด้วยกับพวกเรา ขณะนี้ยังอยู่หลวงพระบางมางานศพน้องชายลูกพ่อบุญธรรมพี่สันต์ค่ะ หนูจะขอกลับก่อนเพื่อไปงานลุงไมโล เพราะทางนี้ส่งสะกาน(เผาศพ)กันเรียบร้อยแล้วค่ะเหลือทำบุญในวันพรุ่งนี้เท่านั้น วิลล่าน้ำเหนือ หลวงพระบาง 10/5/53 |
เปลี่ยนใจแล้วค่ะ...อย่างไรก็จะไปเย็นนี้ค่ะ แล้วพบกันค่ะ
พร้อมโถเบญจรงค์ ด้วยค่ะ... ขอใส่เสื้อสีดำ แต่เป็นแบบใหม่นะคะ เพราะตัวเก่าไม่ได้นำมาค่ะ.... |
แล้วเจอกันครับพี่ติ่ง...
|
Udomlert
คุณป้าอร (เพิ่งทราบจากหนังสือว่า ชื่อ ป้าต่อง) ฝากประชาสัมพันธ์ว่า
สมาชิกท่านใด ต้องการไปร่วมพิธีลอยลังคารของลุง ที่ฐานทัพเรือสัตหีบ ขอให้ไปพบกันที่ เมรุ 1 เวลา 7.00 เก็บอัฐิเสร็จแล้ว จะเดินทางไปสัตหีบเลยครับ ยังมีที่ว่างบนเรือ ประมาณ 10 ที่ครับ |
เสียดายจังที่พรุ่งนี้ไปไม่ได้....แต่ยังไงวันนี้ก็ต้องไปส่งลุงให้ได้ แล้วเจอกันคั๊บ
อืมมมมม.....มั่นใจว่า ลุงไปเป็นเทวดาข้างบนโน้นแน่ๆเลย เพราะลุงเป็นคนดี(Top5 ในใจของชาวSOSกันเลยทีเดียว ) |
บ่ายวันนี้....พิธีพระราชทานเพลิงพี่พจน์ผ่านไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจ และอาลัยรักในตัวพี่พจน์.....http://www.saveoursea.net/boardapr20...efault/cry.gif
พรุ่งนี้ 6.00 น.....สองสายจะไปร่วมพิธีเก็บอัฐิพี่พจน์ และจะไปร่วมพิธีลอยอังคารที่สัตหีบกับญาติมิตรของพี่พจน์ด้วยค่ะ |
ความในใจถึงพี่พจน์ Milo15......
เราสองคน เริ่มรู้จักกับพี่พจน์ในช่วงปลายปี 2551 เมื่อ www.saveoursea.net (SOS) จัดกิจกรรมพาสมาชิกไปปล่อยพันธุ์ปลาและม้าน้ำ รวมทั้งปลูกป่าชายเลนที่จังหวัดกระบี่ เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลเนื่องในวันเฉลิมพระชนม์พรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ความทรงจำและความประทับใจในตัวพี่เริ่มจากจุดนี้ ก่อนไปทำกิจกรรมข้างต้นสัก 2 – 3 เดือน เราได้รับโทรศัพท์จากสมาชิกใหม่คนหนึ่ง ที่ใช้ชื่อว่า “Milo15” โทร.มาสอบถามรายละเอียดเกี่ยวกับคุณสมบัติของคนที่จะเข้าร่วมกิจกรรม น่าจะเป็นเพราะคงไม่แน่ใจว่าคุณสมบัติและอายุจะทำให้เรายอมรับหรือเปล่า เพราะเราไปดำน้ำทำงานกันไม่ใช่ไปดำน้ำเที่ยวเล่น คุยกันเสียยืดยาว สรุปว่า คุณสมบัติผ่าน เนื่องจากไม่มีข้อจำกัดเรื่องอายุ และ“Milo15” หรือพี่พจน์เองก็ยืนยันว่าตัวเองแข็งแรง ถีบจักรยานวันละ 10 กิโลสบายๆ หลังจากนั้น....เราได้รับโทรศัพท์จากพี่อีกหลายครั้ง ซึ่งเป็นเรื่องของการส่งใบสมัครทางอีเมล์ และด้วยความน่ารัก ใสซื่อ และเป็นกันเองของพี่ทำให้เราอดยิ้มไม่ได้ เมื่อพี่บอกว่า “ผมใช้คอมพิวเตอร์ไม่ค่อยเก่ง แนบไฟล์ไปกับอีเมล์ไม่เป็น” และก็จริง พี่ส่งกี่ครั้งๆไฟล์ใบสมัครที่อยากแนบก็ไม่ยอมมาด้วย ผลสุดท้ายพี่ต้องยอมแพ้ ใช้วิธีส่งแฟ็กซ์มาแทน จำได้ว่า พี่ถูกใจ มีความสุขและสนุกสนานมากกับการได้ไปดำน้ำทำงานกับเรา พี่บอกเราว่า ดำน้ำมาพักหนึ่งแล้ว แต่ได้ดำน้ำและทำประโยชน์ให้ทะเลไทยครั้งนี้เป็นครั้งแรก และจะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายอย่างแน่นอน ซึ่งหลังจากนั้น พวกเราได้เห็นชื่อของพี่ หรือ Milo15 ปรากฏในรายชื่อของสมาชิกอาสาสมัครของ SOS แทบทุกกิจกรรมที่ SOS ได้จัดให้มีขึ้นในโอกาสต่อๆมา พี่พจน์ทราบหรือไม่ว่า พี่ได้ทำให้สถิติบางอย่างของ SOS เปลี่ยนไป ซึ่งแต่เดิม น้อยจะเป็นผู้ที่มีวัยวุฒิสูงสุด และมีความซน หรือที่พวกเราเรียกว่า “ไฮเปอร์” มากที่สุดในเหล่าสมาชิกนั้น มีอันต้องตกอันดับไปทันที เมื่อพี่เข้ามาเป็นสมาชิกและเข้าร่วมกิจกรรมกับ SOS ทั้งนี้ เนื่องจากพี่มีอายุสูงกว่าน้อยหลายปี และมีความซน หรือ ไฮเปอร์ มากกว่าน้อยหลายเท่าตัวนัก พี่ไม่เคยอยู่นิ่ง มักจะหาอะไรทำอยู่เสมอเมื่ออยู่ว่างๆบนเรือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาอยู่ใต้น้ำ พี่ได้ทำให้หนุ่มๆสาวๆต้องชิดซ้าย เมื่อมีงานหนักตรงไหน พี่จะเข้าไปช่วยทันที ทำนองที่ว่า “น้องไม่ต้อง..พี่เอง” และเป็นแบบนี้ทุกครั้ง จนทำให้พวกเราได้ตระหนักว่า ลุง Milo ของเรา มีสุขภาพที่แข็งแรงเกินอายุมากทีเดียว เมื่ออยู่บนเรือ พี่ไม่เคยถือตัว พูดคุยเป็นกันเองกับทุกคน ไม่ว่าจะเป็นน้องๆวัยไหน คนขับเรือ แม่ครัว ลงไปจนถึงเด็กเรือ และเรื่องที่คุยแต่ละเรื่องล้วนออกมาจากประสบการณ์การทำงานและประสบการณ์ชีวิต ที่ทำให้ทุกคนที่คุยด้วยต้องทึ่งและมักได้แง่คิดดีๆติดตัวกลับไปบ้านด้วยเสมอ โดยเฉพาะทริปสุดท้าย ที่ SOS ไปปล่อยปลากับม้าน้ำทางอันดามันใต้ กัปตันชัยของเรือโชคศุลีน่าจะเป็นคนที่รักพี่มากที่สุด เพราะพี่ไปแย่งกัปตันขับเรือ ทำให้กัปตันได้มีเวลาพักผ่อนเพิ่มขึ้น แถมพี่ยังมายุให้ SOS ซื้อเรือ เพื่อจะได้นำไปใช้ทำงานไม่ต้องเช่าคนอื่น แล้วพี่จะมาเป็นกัปตันเรือให้ “เรือ SOS” สัก 10 ปี อีกเรื่องที่อยากเรียนให้พี่ทราบคือ เรื่องขับรถเที่ยวป่าของเรา กับทริปแรกที่ไปไกรเกรียง เราลงทุนเปลี่ยนช่วงล่างและเปลี่ยนยางให้กับซูซูกิ สปอร์ตตี้ของเราหมดไปพอสมควร แต่ก็ได้ตื่นเต้นสนุกสนานกับการขับรถผ่านทางวิบากภายใต้การแนะนำสั่งสอนของพี่เป็นอย่างดี หลังจากนั้น พี่ได้วางแผนที่จะพาเราไปลุยอีกหลายต่อหลายแห่ง เพื่อให้เราได้คุ้มกับการลงทุนไปกับการทำรถ ...... อยากให้พี่รับทราบว่าเรายังรอพี่อยู่จนทุกวันนี้ ความรัก และความประทับใจในตัวพี่เป็นที่สุดนั้น คงต้องยกให้ความเป็นห่วงคนอื่นๆมากกว่าตัวเองของพี่ พี่เป็นห่วงเรา เป็นห่วงน้องๆหลายๆคน ฝากคนโน้นให้ดูแลคนนี้ บอกคนนี้ให้ช่วยดูแลคนโน้น เป็นอย่างนี้เสมอ โดยเฉพาะกับเรา ได้รับทราบจากน้องๆว่าพี่ได้โทร.ไปฝากน้องๆให้ช่วยกันดูแลเรา 2 คน เพราะเห็นว่า เวลาทำกิจกรรมเราเหน็ดเหนื่อยแทบทุกครั้งจนพี่สังเกตได้ และพี่ยังเป็นห่วงที่ได้พบเราเมื่อใด เราก็ดูจะอ้วนท้วนสมบูรณ์กันขึ้นทุกที พี่เคยย้ำให้เราออกกำลังกายอย่างอื่นนอกเหนือจากการดำน้ำเสียบ้าง อย่างเช่นการถีบจักรยาน พี่แนะนำให้เราถีบจักรยานอยู่กับที่ไปดูทีวีไปจะได้ไม่เบื่อ ทำให้ได้วันละ 10 กิโล ร่างกายของเราจะได้แข็งแรง และไม่อ้วน ..... เราทำได้กันเต็มที่ก็แค่ 2 กิโลก็หมอบกันแล้ว มันดูเหมือนตลก แต่เรื่องมันไม่น่าตลกเลย ..... เราเริ่มรู้จักกันจากเรื่องการส่งใบสมัคร และเหมือนกับเราล่ำลากันด้วยเรื่องใบสมัครอีกเหมือนกัน พี่ได้โทร.มาหาเรา ในช่วงสายๆวันเสาร์ที่ 1 พฤษภาคม เหตุผลเหมือนเดิมคือ ให้เราเปิดอีเมล์ดูว่า ใบสมัครของทริปทำกิจกรรมที่เกาะเต่ามาถึงเราหรือไม่ ทำให้เราขำในความน่ารักของพี่อยู่ในใจ แถมพี่ยังบอกต่ออีกว่า พรุ่งนี้เช้า พี่จะไปซ่อมหลังคาบ้านที่พะเยาเพราะถูกลูกเห็บเสียหาย ...... ไม่ได้นึกเลยว่า นั่นเป็นการคุยกันครั้งสุดท้ายของเรา วันถัดมา พี่ก็จากพวกเราไปโดยไม่มีวันหวนกลับ ไม่ทราบว่าพี่จะได้ยินหรือไม่ แต่เราต้องบอกให้พี่ได้ทราบว่า เรารัก เคารพ และนับถือพี่ดุจพี่ชายแท้ๆของเรา .... รอยยิ้มทั้งปากและตา และเสียงหัวเราะที่มีให้เห็นและได้ยินตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ความเป็นกันเอง ไม่ถือตัว ความเสียสละ ความมีน้ำใจ ความห่วงหาอาทรคนอื่น ฯลฯ อีกมากมายที่ประกอบกันเป็นตัวตนของพี่นั้น ทำให้เราเชื่อว่า ในโลกนี้ พี่ไม่น่าจะมีศัตรูแม้แต่คนเดียว จะต้องมีแต่คนรัก เคารพ นับถือพี่อย่างหมดใจเหมือนพวกเราอีกมากมายหลายคน การจากไปของพี่ ทำให้เรา 2 คนรวมทั้งน้องๆหลานๆของพี่ที่ทราบข่าวจากเว็บบอร์ดของ www.saveoursea.net ต้องโศกเศร้าเสียใจ หลั่งน้ำตาด้วยความอาลัยพี่กันทุกคน จากความเป็นห่วงของพี่ที่มีต่อเรา 2 คน เราขอสัญญาว่า เราจะดูแลสุขภาพตัวเอง ออกกำลังกายด้วยการปั่นจักรยานให้ได้วันละ 10 กิโล และถ้าเป็นไปได้ อยากขอให้พี่เป็นกำลังใจให้เราได้ช่วยกันดูแลปกป้องทะเลที่พี่รักต่อไปอีกนานๆ ขอให้พี่หลับให้สบาย อย่าห่วง อย่ากังวล และขอให้พี่มั่นใจว่า พี่จะอยู่ในใจของเราตลอดไป...... ด้วยรักและอาลัย จาก ....... สมยศ – แน่งน้อย ยศสุนทร (จ๋อม – น้อย / สายน้ำ – สายชล) |
น้ำตาคลอเลยครับ หลังจากอ่านความรู้สึกของพี่น้อยพี่จ๋อมข้างบน คิดถึงลุง........
|
อึ้ง มึน ลุงจากไปแล้วจริงๆ ด้วย
เหมือนเสียงหัวเราะของลุงยังก้องในหัวอยู่เลย ได้ลุงรับรู้ได้ อยากบอกว่า ลุงเป็นแรงบันดาลใจว่าถ้าอยากทำอะไร ทำได้อยู่แล้ว ถ้าตั้งใจ มานะจริง |
ทดสอบลองส่งข้อความ
|
อยากเอามาลงอีกครั้ง เพื่อระลึกถึงพี่พจน์ ลุงไมโล ญาติผู้ใหญ่ของพวกเรา SaveOurSea อีกคน พี่พจน์คะ ไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกออกมาได้อย่างไร เพราะ มันอึ้ง พูดไม่ออกจริงๆๆ ตกใจมาก เพราะตอนเช้า วันที่ 2 พฤษภาคมนี้ ประมาณ 8.30 พี่ยังโทรหาติ่งเลย พี่บอกว่าพี่จะขับรถไปพะเยา เพราะลูกเห็บขนาดเท่าไข่ไก่ มันตกลงหลังคาบ้านทะลุเลย ขนาดใช้กระเบื้องตราช้างนะเนี่ย พูดแล้วพี่ยังหัวเราะอยู่เลย พี่บอกว่าบางบ้านหลังคาหายไปเลย พอดีตอนนั้นติ่งยุ่งนิดหน่อยก็เลยไม่ได้ซักถามอะไรมากเท่าไร พี่โทรมากำชับบอกว่าให้ช่วยลงชื่อไปทริปโลซินให้ด้วย เกรงว่าจะไม่ทัน ทุกคนบอกว่าโลซินเป็นสถานที่พี่ประทับใจมาก ก็เลยไม่อยากพลาด ถ้าติ่งรู้ว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกัน ติ่งจะไม่เสียดายธุระของติ่งเลย แต่พอหลังจากวางสาย ก็โทรหาพี่จ๋อม บอกพี่จ๋อมให้ทราบ เรายังหัวเราะกันเลยว่าพี่พจน์คงกลัวไม่ได้ไปจริงๆๆ แต่สุดท้ายติ่งก็คิดว่าพี่พจน์คงได้ไปกับพวกเราทุกที และเราก็พร้อมที่จะลงชื่อให้พี่พจน์ได้ไปกับพวเราทุก ที่เช่นกัน ครั้งที่เรารู้จักกัน พี่ก็เรียกติ่งว่า "ครูติ่ง" ตลอด พี่ให้เกียรติกับน้องคนนี้มากเหลือเกิน ทุกคำพูดของพี่ที่เราได้คุยกัน พี่ไม่เคยพูดถึงคนอื่นๆ ในแง่ที่ไม่ดีเลย ติ่งเคยถามพี่ว่าทำไมถึงมาดำน้ำกับพวกเรา www.saveoursea.net เพราะพวกเราเป็นกลุ่มคนเล็กๆ ที่ทำกิจกรรมใต้น้ำ โดยเน้นที่การทำประโยชน์ คือ ปล่อยหอยมือเสือที่เป็นสัตว์คุ้มครอง เก็บขยะ และตัดอวนใต้น้ำ พวกเราไปทำกิจกรรมดำน้ำเหมือนกัน เพราะทุกคนอยากช่วยท้องทะเลไทยของบ้านเรา พี่พจน์ บอกว่า ตั้งแต่เริ่มดำน้ำ ก็ดำไปเพราะอยากรู้ว่า มันเป็นอย่างไร แตกต่างจากเครื่องบินไหม คิดอยู่เหมือนกันว่าน่าจะทำอะไรเพื่อทะเลบ้าง พอดีมาพบเวปของเรา และก็ได้ทำกิจกรรม ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเลย ทุกคนทำงานกํนอย่างจริงจัง และมีความสุขไปพร้อมๆ กัน นี่เป็นครั้งแรกที่เราคุยกัน หลังจากนั้นเราก็พูดคุยและสนิทสนมกันเหมือนกับพี่ๆ น้อง ทุกคนในเวป พี่พจน์ให้ความรู้สึกกับพวกเราเหมือนเป็นทั้งผู้ใหญ่ที่เคารพอีกคน ที่นอกเหนือจากพี่น้อยและพี่จ๋อม พี่พจน์ไม่เคยถือตัวเลย แทนตัวเองกับติ่งว่า "ผม" ทุกครั้ง ไม่เหมือนกับเวลาที่พจน์ใช้คำว่า "ลุง"กับน้องๆๆ ทั้งหมด พี่พจน์เตือนให้ติ่งทำเรื่องประกันชีวิตเพิ่มโดยเน้นเรื่องของกระดูกเพราะอายุเยอะมากแล้ว กระดูกก็พรุน และยิ่งผู้หญิงยิ่งแย่ใหญ่เลย ถึงมีประกันก็สามารถทำได้อีก พี่พจน์เป็นห่วงสุขภาพของน้องอีกแล้ว พี่พจน์เล่าให้ฟังว่าชอบมากที่ติ่งสามารถดำลงไปลึกถึง 50 เมตรได้โดยใช้ถังอากาศปกติ พี่พจน์สนเใจเรื่องที่ท้าทายมาก เล่าให้ฟังถึงที่เรียน ถึงครูผู้สอน ถึงการดำน้ำแบบแอบๆๆ เรียนเพราะ ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะชอบ Deep dive or Technical Diving ไหม และค่าเรียนก็แพงอยู่ ไม่รู้ว่าจะคุ้มไหม พี่พจน์สามารถคุยเรื่องอุปกรณ์สำหรับดำน้ำ ได้อีกมากมาย ฟังได้ไม่เบื่อ พี่พจน์เป็นคนใฝ่รู้จริงๆ พี่พจน์โทรมาหาด้วยน้ำเสียงที่จริงจังโดยเฉพาะ เพราะอยากให้ติ่งช่วยเตือนพี่สองสาย เรื่องการออกกำลังกาย การรับประทานอาหาร และเห็นว่าพี่สองสายเหนื่อยมาก เวลาไม่มีคนช่วยทำงาน พี่พจน์สงสารพี่สองสาย อยากให้ติ่งไปช่วยแบ่งเบาภาระ เพื่อให้น้องๆๆ และทีมทำงานทุกคน ทำงานได้เต็มที่ พี่พจน์ไม่กล้าที่จะพูดตรงๆ กับพี่สองสาย เพราะด้วยการที่เป็นผู้ใหญ่ด้วยกันแล้ว แถมแอบบอกว่าอย่าไปบอกพี่น้อยพี่จ๋อมนะว่าพี่ให้มาเตือน แต่ก็ช้าไปแล้วล่ะพี่ เพราะ ณ ตอนนี้ พี่สองสายก็ทราบแล้วว่าใครเป็นห่วงพี่สองสายเหมือนกัน พี่พจน์โทรมาเตือนเรื่องทริป สำรวจแนวปะการังที่ชุมพร และให้ติ่งรีบลงชื่อ เพราะจะได้ไปช่วยพี่สองสาย และกลัวว่าครูติ๊กจะต้องดำ ไนไดร์คนเดียว ซึ่งเราขำกันมาก เห็นภาพครูติ๊กดำน้ำ และมี Fin อีกหลายคู่ คอยประกบ ตบแขน ขา ครูติ๊กกันตลอดเวลาเวลาดำน้ำกลางคืน พี่พจน์โทรมาหาเพื่อปรึกษาเรื่องสาย hose ที่จะต่อเข้ากับ บีซีดี เพราะ สายยาวเกินไป หาซื้อได้ที่ไหน และติ่งให้เบอร์ไดร์ซัพพลายที่ภูเก็ตไป เพื่อพี่จะได้ติดด่อ ถึงวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าพี่หาได้หรือยัง มาทราบทีหลัง ในวันที่เกิดเหตุ พี่ก็โทรหาน้องๆ อีกหลายคนเหมือนกัน เพราะเป็นห่วงเรื่องลงชื่อทำกิจกรรมจริงๆ ทุกคนคงจะคิดเหมือนกันเลยว่าการโทรหาในวันที่เกิดเหตุเป็นการสั่งครั้งสุดท้ายของพี่ชายคนนี้ ณ วันนี้หรือในวันข้างหน้าพวกเราก็ไม่มีพี่ชายที่คอยเตือนน้องๆๆ อีกแล้ว หลับให้สบายนะคะพี่ ไม่ต้องเป็นห่วงงานของ www.SaveOurSea.net เพราะพวกเราอีกหลายๆ คนคงช่วยกันดูแลท้องทะเลไทยของเราเป็นอย่างดี ติ่งก็สัญญากับพี่เหมือนกันว่า ต่อไปจะพยายามไปช่วยงานให้มากเท่าที่จะสามารถทำได้และก็จะเป็นกำลังให้พวกเรา แทนพี่พจน์ ในการทำกิจกรรมเช่นกัน ระลึกถึงพี่เสมอ น้องติ่ง Super_Srinuanray |
เย้ๆๆๆ ในที่สุดพี่พจน์ ก็จะได้ไปโลซินแล้ว ดีใจกับพี่พจน์ด้วย
และดีใจกับพี่กบ น้องเจ คุณBluesea ที่จะมีลุงนั่งรถไปเป็นเพื่อนด้วย บรรยากาศวันนี้มีทั้งความเศร้า ความสุข เศร้าที่เราต้องสูญเสียคนที่เรารัก เคารพ และศัทธาไป มีความสุขที่พวกเราคนรักทะเล มารวมตัวกัน ทั้ง สมาชิก SaveOurSea และชมรมดำน้ำลาดตระเวณ เพื่อมาส่งคนที่เรารักไปสู่สรวงสวรรค์ พร้อมๆกัน อยากบอก และเป็นกำลังใจให้ ป้าต่อง ป้าแดง คุณหมอลูกชายลุง และครอบครัวของลุงให้เข้มแข็งและภูมิใจในตัวของพี่พจน์ ตลอดไป เหมือนกับพวกเราทุกคน |
กลับบ้านมา หยิบหนังสือที่ระลึกลุงมานั่งอ่าน น้ำตาร่วงเผาะ เผาะ
หนังสือเล่มเดียวกัน เมื่อวานนั่งเปิดดูรูปยังยิ้ม นึกถึงลุงอยู่เลย |
ลุงไมโลคะ...วันนี้ถึงเบิ๊ดไม่ได้ไป...เบิ๊ดก็ส่งใจไปส่งลุงนะคะ
ทุกข้อความที่ทุกคนเขียนให้ลุงมาจากความรัก ทุกครั้งที่อ่านน้ำตามักจะเริ่มจากซึม แล้วก็ไหล คืนนี้ยิ่งได้อ่านข้อความที่พี่น้อย...ข้อความของพี่ติ่ง... ที่เขียนถึงลุง...เบิ๊ดก็มีอาการน้ำตาไหลอีกครั้ง (y_y) ... ขอให้ลุงเร่ิมต้นท่องเที่ยวในโลกใบใหม่อย่างสนุกสนานนะคะ รัก..ลุงค่ะ |
เพิ่งทราบข่าว...ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
|
ลุงสัญญากะนู๋ว่า ตัดอวนคราวหน้าลุงจะถือถุงก๊อปแก๊ปให้นู๋...
ลุงบอกว่าหากมีโอกาสเราคงได้ไปเที่ยวป่ากางเต็นท์ด้วยกันเน๊อะ... เดี๋ยวว่างๆ เราไปดำเขื่อนกันไหม... ลุงบอกว่าคงต้องเริ่มจดจำพวกปลาและสัตว์ใต้น้ำให้มากกว่านี้หน่อยละ ฯลฯ ถึงวันนี้ลุงคงไม่ว่างไปกะนู๋แล้วสิ... แต่ไม่เป็นไร หากนู๋มีโอกาสได้ไปทำสิ่งต่างๆ ที่เคยคุยกะลุงไว้ นู๋สัญญาว่าจะไม่ลืมที่จะชวนลุงไปด้วยแน่นอน ไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นลุงจะว่างหรือสะดวกไปด้วยหรือป่าว... นู๋นะมีเบอร์ลุงอยู่...แล้วเราค่อยไปด้วยกันอีกนะคะลุงไมโล คิดถึงลุงคะ...:p |
อ้างอิง:
|
อ้างอิง:
อ้างอิง:
|
Udomlert
ขอลงมั่งนะครับ
คุณหมอวัชรพลครับ สำหรับความดีของลุง ท่านทั้งหลายได้เขียนไว้มาก ในเว็บนะครับ สำหรับผม ได้ถามคำถามกับสมาชิก sos ในวันแรก ที่ไปรอรับลุง จนกระทั่งสวดอภิธรรมเสร็จ " ใครเคยเห็นส่วนไม่ดี ของลุงบ้าง เช่น อัตตา ความหยาบคาย การสบถสาบาน ความเห็นแก่ตัว ความไม่สุภาพ คำตอบ คือ ไม่มีครับ ทุกสิ่งที่ลุงทำล้วนสะท้อนถึงความดี ความเมตตา และความงดงาม ในจิตวิญญาน และทุกอย่างที่เป็นลุง พูดได้ว่า ลุงเป็นแบบอย่างของคนร่วมสมัยที่พึงปรารถนา สำหรับมนุษย์และโลกนี้ อย่างแท้จริง ผมจะระลึกถึงลุงตลอดไป" ขอบคุณครับ อุดมเลิศ โกยทอง |
คิดถึงลุง
หนูชอบแกล้งลุงค่ะ..ชอบแซวลุง เพราะลุงจะเขิลลล หนูมีรูปคู่กับลุง ตากล้องคือพี่เบิ๊ด ลุงเขิลสุดๆ แต่ยอมถ่ายแต่โดยดี (แบบเขิลๆ) หนูเลยจับไต๋ได้ว่าลุงก็มีเขิลๆ เวลาถ่ายรูป เพราะฉะนั้นเวลาต้องถ่ายรูปหนูเลยชอบเรียกลุงมาถ่ายรูป หรือจะต้องคอยถามว่าลุงถ่ายหน่อยจิ (เผื่อฟลุ๊คๆ ลุงก็ยอมบ้างไม่ยอมบ้าง) ลงไปใต้น้ำเวลารวบรวมขยะเป็นถุงเดียว หนูชอบลืมไปขอขยะลุงมารวมด้วย แต่หลังๆ หนูไม่ค่อยไปขอขยะลุงแล้ว เพราะรู้ว่าลุงชอบถือ หนูยังคิดเลยว่าลุงเป็นสุภาพบุรุษจริงๆเพราะในน้ำลุงยังช่วยถือขยะให้พวกเรา หลังๆ เลยยื่นขยะไปรวมให้ลุงถือด้วย ดูลุงชอบอกชอบใจมาก หนูคิดว่าจะเป็นผู้นำในการพับถุง lift bag ครั้งหน้า ((แต่ครั้งหน้าหนูไม่ได้ไปที่ชุมพรเดือนมิถุนายน)) เพราะฉะนั้นอย่าลืม เป็นผู้นำในการพับถุงแทนลุงกันนะจ๊ะ เขียนด้วยความคิดถึงลุงจ๊ะ |
ลุงเข้ามาในsosได้ไม่นาน และลุงก็จากไป ........พร้อมกับได้ดวงใจของพวกเราsosทุกคนไปด้วย .......ทุกคน รัก ลุงไมโล และมีลุงไมโล อยู่ในใจ.....ตลอดไป
|
......
...... ...... ...... (ความในใจของตุ๊กแก ถึงลุงของพวกเราคั๊บ) |
กลับมาอ่านย้อนหลัง แล้วก็ต้องร้องไห้อีก.. นอกจากเพราะคิดถึงลุงแล้ว ยังซาบซึ้งในความรัก ความนับถือ ของทุก ๆ คนที่นี่ที่มีให้ลุงไมโล.. ไม่มีโอกาสไปกราบลาลุงในงาน แต่ก็สวดมนต์ให้คุณลุงเกือบทุุกคืน และไม่ลืมที่จะอธิษฐานจิตให้ลุงทุกครั้ง.. หวังว่าคงจะมีโอกาสไปร่วมทริปโลซินกับลุงด้วยค่ะ..
|
1 Attachment(s)
วันนี้ สองสายได้ไปร่วมงานเก็บอัฐิ และตามไปส่งพี่ Milo15 ลงทะเลที่สัตหีบด้วย
ช่วงเก็บอัฐิที่วัดพระศรีฯ ไม่ได้เก็บภาพมาให้ชมครับ และพี่ต่อง ภรรยาพี่ Milo15 ได้กรุณาแบ่งอัฐิของพี่ Milo15 ให้กับ SOS ส่วนหนึ่ง เพื่อให้เราพาพี่ Milo15 ไปดำน้ำที่โลซินกับพวกเราในเดือนมิถุนายนด้วย ดังนั้น ใครที่จะลงชื่อทริปโลซินเดือนมิถุนา กรุณารับทราบด้วยว่า พี่ Milo15 จะร่วมเดินทางไปกับเราด้วยจริงๆ ไม่ใช่ล้อกันเล่นๆครับ ทีนี้ มาชมภาพช่วงที่ไปลอยอัฐิและอังคารของพี่ Milo15 ณ ฐานทัพเรือสัตหีบกันดีกว่าครับ ลงเรือที่ท่าเรือแหลมเทียน .... ก่อนหน้านี้สักประมาณหนึ่งชั่วโมง ขณะที่สองสายเดินทางมาใกล้ถึงสัตหีบ ฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก และมีลมกรรโชกแรงด้วย คุณสายชลอธิษฐานจิตไปยังพี่ Milo15 ขอให้บันดาลให้ฝนหยุดตกและทะเลไร้คลื่นลมด้วยเถิด เมื่อเราถึงปากทางเข้าฐานทัพ ฝนและลมหยุดสนิท ทะเลหน้าอ่าวดงตาลและแหลมเทียนน้ำเรียบสนิท ไม่มีคลื่นลมเลย มหัศจรรย์จริงๆ |
1 Attachment(s)
ญาติๆบางส่วนไม่อยากลงเรือ จะเพราะกลัว หรือ เมาเรือ ก็ไม่ได้ถามครับ แต่บอกว่า ขอรอที่ฝั่งดีกว่า
|
1 Attachment(s)
เรือลำนี้ เป็นเรือที่จัดไว้ให้บริการลอบอังคารโดยเฉพาะ ดังนั้น ภายในเรือจะมีอุปกรณ์ในการประกอบพิธีอย่างพร้อมเพรียง
|
1 Attachment(s)
เรือวิ่งสั่นสะท้านทั้งลำไปชั่วครู่หนึ่ง พอถึงทุ่นกลางอ่าว ก็หยุดเรือเพื่อทำพิธีบางอย่างกันก่อน
|
3 Attachment(s)
พิธีที่พูดถึงก็คือ การประพรมน้ำอบ และโปรยดอกไม้ลงบนอัฐิและอังคารของพี่ Milo15 การกล่าวคำอธิษฐาน และขอฝากพี่ Milo15 ไว้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่งท้องน้ำ และจุดธูปเทียนบนกระทง ให้พร้อมสำหรับการลอยน้ำ
|
1 Attachment(s)
เรือวิ่งผ่านหัวเกาะพระด้านทิศเหนือต่อไปอีกครู่หนึ่ง ก็หยุดลงกลางน้ำเพื่อทำพิธีต่อไป
|
3 Attachment(s)
พี่ต่องโปรยดอกไม้และเศษเงิน พร้อมปล่อยกระทงลงน้ำ
|
3 Attachment(s)
แล้วก็ถึงขั้นตอนการนำโถดินที่บรรจุอัฐิและอังคารของพี่ Milo15 ลงสู่ท้องทะเล
|
1 Attachment(s)
มีเจ้าหน้าที่ทหารเรือบริการทุกขั้นตอน รวมถึงตอนส่งพี่ Milo15 ลงทะเลด้วย
|
1 Attachment(s)
เพียงครู่เล็กๆ .... เมื่อฟองอากาศที่หลุดลอดออกมาจากโถดินหมดสิ้นลง พี่ Milo15 ของพวกเราก็ได้ลงดำน้ำไปตลอดกาล
|
3 Attachment(s)
ญาติมิตรที่อยู่บนเรือต่างช่วยกันโปรยดอกไม้ เป็นการร่ำลาพี่ Milo15 เป็นครั้งสุดท้าย
|
3 Attachment(s)
เรือวิ่งวนรอบๆจุดที่เราปล่อยอัฐิและอังคารของพี่ Milo15 อยู่ 3 รอบ และหันหัวเรือกลับเข้าฝั่ง
จากนี้ไปพี่ Milo15 กับเราคงจะต้องจากกันชั่วนิรันดร์ .... |
พี่จ๋อมครับๆ http://image.ohozaa.com/i7/yenta4emoticon0001.gifเดือนมิถุนาเราไปเกาะเต่ากันไม่ช่ายเหรอครับ ทริปโลซินมันมะช่ายเดือนกันยาเหรอ?
|
ใช่ครับ ขอประทานโทษ .... ช่วงนี้ จิตใจได้รับความกระทบกระเทือน สมองมันจึงมึนๆเบลอๆไปหน่อยครับ
|
ขอให้ลุงไปสู่สวรรค์ สำหรับผมลุงเป็นทั้ง ''พ่อและเพื่อน'' ที่ผมเคารพนับถือ สำหรับผมลุงคือตัวอย่างที่ดีทำให้ผมคิดได้ว่า ถ้าผมแก่ตัวไป ผมจะแก่แบบมีคุณภาพเหมือนที่เหมือนลุง......................ลุงครับผมคิดถึงลุง คงจะไม่ได้ยินเสียงลุงอีกแล้ว ลุงอยู่ในใจผมเสมอ
|
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 08:14 |
vBulletin รุ่น 3.8.10
สงวนลิขสิทธิ์ ©2000-2025, บริษัท Jelsoft Enterprises จำกัด
Ad Management plugin by RedTyger