รายงานผลการปฏิบัติงานโครงการทัศนศึกษาและปลูกป่าชาย เลน คลองวาฬ เดือนสิงหาคม 2552
 

ตอนที่พี่สายชลมีความคิดจัดทริปนี้ใหม่ๆ ผมตั้งใจไว้ว่าจะเขียนบันทึกการเดินทางแบบจริงๆจังๆโดยประเดิมด้วยทริปคลองวาฬบ้านแม่หอยนี่แหละเป็นทริปแรก

ตอนนั้นในใจลึกๆยังคิดอยู่ว่า .. ถึงเวลาจริงๆแล้วจะขี้เกียจหรือเปล่าน๊า .. :rolleyes:

แต่พอได้มีโอกาสร่วมทริปนี้ ได้คุยกับพี่สายชล ได้คุยกับพี่แม่หอยแล้ว ผมขอพี่สายชลว่าจะลองเขียนเป็นรายงานในรูปแบบของผมเอง ซึ่งทำให้รายงานผลการปฏิบัติงานในครั้งนี้ จะต่างไปจากรายงานกิจกรรมก่อนๆไปบ้าง

ข้อเท็จจริงและสาระสำคัญอาจไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ แถมยังมีการสอดแทรกความคิด ความเห็นต่างๆของเพื่อนร่วมทริปที่ผมแอบบันทึกไว้ ทัศนคติของตัวผมเองบ้าง ..

ดังนั้น หากรายงานฉบับนี้ ขาดตกบกพร่องไป ผมคงต้องขออภัยล่วงหน้า และคงต้องรบกวนพี่สายชลและพี่แม่หอย ตัดทอน แก้ไข เปลี่ยนแปลงตามความเหมาะสมได้เลยนะครับ :p

ตั้งแต่วันศุกร์ สมาชิกส่วนใหญ่เดินทางออกจากกรุงเทพฯโดยใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงเศษก็ถึง บ้านแม่หอย หรือ ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่งประจวบคีรีขันธ์ ..

พี่ติ่ง SNR เป็นสมาชิกที่มาถึงเป็นคนแรก มาถึงก็ไปช่วยทีมงานพี่แม่หอยทำงานทันที ส่วนกลุ่มเล็กที่ติดตามมา คือ พี่ Udomlert เบลูก้าน้อย และดอกปีบ พอมาถึงก็เริ่มออกสำรวจสถานที่ทันที เช่นกัน ..

:rolleyes:

ใครที่ไม่เคยมาคงนึกภาพไม่ออก ว่าสถานที่ทำงานของพี่แม่หอยเป็นอย่างไร
ส่วนใหญ่ผมเห็นต้นไม้ ใบหญ้า บ่อปลา และมีอาคารอยู่หลายหลัง ซึ่งภายในอาคารก็จะมีบ่อเพาะเลี้ยงสัตว์ทะเลอีกมากมาย

สิ่งนึงที่ผมสังเกตเห็นคือความสวยงามน่ารักของดอกไม้เล็กๆที่ปลูกไว้ ทำให้บรรยากาศดูสดชื่นไม่น้อย มีน้องหมาหลายๆตัววิ่งไปมาคอยทักทาย .. :)

ต้นโกงกางริมตลิ่งที่นี่เป็นทิวแถวสวยงามจริงๆ :)

บางมุมอาจดูเหงาๆไปบ้าง แต่ผมเชื่อว่าหลายๆคนอยากมีที่ทำงานแบบนี้นะ มีกำเเพงเป็นต้นไม้ ท้องฟ้า และภูเขา ให้ความรู้สึกสดชื่นสบายกว่าป่าคอนกรีตเป็นไหนๆ :)

ด้วยความซุกซนของพวกเราสามคน เราเดินดูสถานที่ต่างๆด้วยความสนใจและด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ :p

และเราทราบภายหลังว่า หลายๆอาคาร เป็นเหมือนสถานที่ปลอดเชื้อ ต้องเข้าใจถึงวิธีปฏิบัติ ต้องมีวิธีการฆ่าเชื้อก่อนที่จะเข้าไป เช่น ต้องมีการเปลี่ยนรองเท้า ต้องเหยียบคลอรีนฆ่าเชื้อก่อน บางอาคาร เจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงานต้องอาบน้ำก่อนเข้าไปเลยด้วยซ้ำ :eek:

ดังนั้น การเยี่ยมชมสถานที่ ต้องปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัดนะจ๊ะ อย่าซนอย่างพวกเรา เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์อาจสร้างความเสียหายได้โดยไม่รู้ตัวเลย ..

การเยี่ยมชมโดยปกติ ก็ต้องใช้ความระมัดระวัง ไม่ควรเอามือจับขอบบ่อเพาะ ไม่ควรเอาก้นไปพิงบ่อ การเอามือไปสัมผัสโดยตรงยิ่งต้องระมัดระวัง :eek:

ความอยากรู้อยากเห็นทำให้ผมเดินผ่านห้องที่ประตูมีช่องกระจก มองเห็นภายในห้องที่เต็มไปด้วยขวดบรรจุของเหลวๆสีเขียวๆเหลืองๆอยู่หลายขวด ผมมาทราบตอนบรรยายสรุปภายหลังว่าเป็น แพลงตอนที่เพาะเชื้อเอาไว้ ต้องประคบประหงมเป็นอย่างดี และปลอดเชื้อสุดๆ

ที่ผมสังเกตจากหลายๆคำพูดของแม่หอย ผมเข้าใจว่า สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในศูนย์วิจัยนี้มีความสำคัญมากๆ ไม่ว่าจะตัวเล็กหรือใหญ่แค่ไหน ..
ไม่ว่าจะเป็นแพลงตอนตัวเล็กนิดเดียว ขนาดที่ตาเรามองไม่เห็น ..
น้องหอย หรือลูกปลาที่ตัวโตขึ้นมาหน่อย ..

สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ล้วนมีความสำคัญต่อธรรมชาติมากมายไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะมีขนาดเล็กหรือใหญ่แค่ไหน
แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ที่สุดอย่าง "มนุษย์"
..
..
บางทีเราอาจลืมไปแล้วว่า เมื่อเทียบกับโลกใบนี้ .. เราตัวเล็กนิดเดียว ไม่ต่างอะไรจากแพลงตอน

เมื่อสมาชิกมากันครบแล้วในวันแรก พวกเราไปทานอาหารเย็นที่ร้านเจ๊ปัง ซึ่งเดิมเป็นต้นตำหรับของเค้กคลองวาฬ แต่ปัจจุบัน ร้านแห่งนี้เลิกทำเค้กไปแล้วด้วยเหตุผลทางธุรกิจ พวกเราเลยอดชิมเค้กคลองวาฬฉบับต้นฉบับดั้งเดิม แต่การได้มาพบกับพร้อมหน้าพร้อมตาก็ทำให้อาหารเย็นอร่อยและแซ่บจนหลายคนติดใจ .. :p

ก่อนนอน ผมนึกทบทวนถึงวัตถุประสงค์ของทริปนี้อีกครั้ง จากที่ได้ยินพี่สายชลพูดถึงบนโต๊ะอาหาร ..
"พวกเราทำงานกับหอยมือเสือมาหลายครั้ง แต่พวกเราหลายคนไม่เคยรู้ว่า ก่อนจะเป็นหอยมือเสือให้เราได้ไปปล่อยคืนสู่ท้องทะเลนั้น น้องหอยเหล่านี้ต้องผ่านการฟูมฟักมากแค่ไหน ต้องใช้ความดูแลเอาใจใส่มากแค่ไหน"

ผมเอง มาเข้าใจทีหลังว่าการดูแลสัตว์ทะเลของเจ้าหน้าที่ที่นี่ ปฏิบัติอย่างเคร่งครัดและระมัดระวัง ไม่แพ้การดูแลน้องหลินปิงแพนด้าน้อยเลยทีเดียว :cool:

บางครั้งการทำงานอนุรักษ์อย่างเรา ถ้าไม่รู้ให้จริง ไม่ใส่ใจ เราอาจทำผิดไปโดยไม่รู้ตัว
คนบางกลุ่มทำงานแบบขาดความรู้ความเข้าใจ ปล่อยหอยมือเสือไปแบบไม่ถูกวิธี แทนที่จะเป็นการอนุรักษ์ กลับกลายเป็นการทำลาย :(

ผมไม่ได้ถามพี่แม่หอยว่ารู้สึกอย่างไรถ้าได้เจอเรื่องแบบนี้ แต่ผมจำคำพูดพี่แม่หอยได้ว่า "เราเลี้ยงมาตั้งแต่ตัวเท่าฝุ่น เราต้องรู้สึกอะไรบ้างแหละ " :mad:

ตั้งแต่ตัวเท่าฝุ่น ต้องใช้เวลาเติบโตเป็นปีๆ แต่ต้องมาตายภายในไม่กี่วัน ด้วยความไม่รู้หรือไม่ใส่ใจ ผมว่ามันโหดร้ายกับความรู้สึกเกินไป .. :(

ผมคิดต่อแทนพี่แม่หอยว่า ..
อย่างน้อย เวลาพวกเราทำงาน ถ้าเปี่ยมล้นไปด้วยความตั้งใจที่ดีแล้ว แค่นี้มันยังไม่พอ เราต้องทำให้ถูกวิธีด้วย อย่างน้อยหยาดเหงื่อและความทุ่มเทของพี่แม่หอยและทีมงานจะได้ไม่สูญเปล่า :o

เช้าวันถัดมา สมาชิกชาวคณะ sos ไปฝากท้องที่ศูนย์อาหารสวัสดิการของกองบิน 5 ที่อ่าวมะนาว ก่อนที่จะเดินทางไปเยี่ยมชม ทัศนศึกษาแนวชายแดน ด่านสิงขรซึ่งเป็นช่องทางเข้าออกระหว่างไทยและพม่า

ที่นั่นมีตลาดเล็กๆ ซึ่งชาวบ้านที่อาศัยตามตะเข็บชายแดน นำของป่ามาขาย สินค้าส่วนใหญ่เป็นกล้วยไม้ พืชพรรณแปลกๆ รวมถึงสินค้ากระจุกกระจิกอย่างยาดม และแป้งทานาคา ซึ่งสามีสุดที่รักของพี่เบิ๊ด เรียกว่า ทาคาหน้า :p

ทานาคา ไว้ทาคาหน้า ..

มันสื่อถึงทั้งผลิตภัณฑ์และสรรพคุณดีจริงๆ :D

ถึงอากาศจะร้อนไปบ้าง แต่สมาชิกก็เดินชมสินค้ากันอย่างสนุกสาน บ้างก็เดินชมวิถีชีวิตคนแถบนั้น ผมสังเกตว่าชาวบ้านแถวนั้นมาค้าขายกันเป็นครอบครัว หลายๆครอบครัวมีเด็กๆมาด้วย ช่วยทำงานขยันขันแข็ง แบกของ ขนต้นไม้ :)

ไม่รู้เหมือนกันว่า อะไรคือเหตุผลที่เราถูกปลูกฝังให้เกลียดชังหรือดูถูกคนต่างเผ่าพันธุ์อย่างพม่า ทั้งๆที่สิทธิของความเป็นมนุษย์ของเราไม่ต่างกันเลย แววตาของเด็กๆที่นั่น ไม่ต่างจากเด็กๆที่บ้านเราหรอก ผมรู้สึกอย่างนั้น .. :o

หลังจากเปิดโลกทัศน์ชายแดนเสร็จ เรากลับมาที่ศูนย์ฯเพื่อเริ่มทำงานกับน้องหอย พระเอกนางเอกของทริปนี้ พี่แม่หอยพาพวกเราไปที่โรงเพาะ และน้องตั้วก็เริ่มการบรรยายเบื้องต้นเกี่ยวกับหอยมือเสือให้เราฟัง หลังจากนั้นก็มีการแนะนำวิธีการทำความสะอาดทั้งบ่อหอยและการขัดหอยมือเสือโดยน้องตั้ว น้องรัก น้องจี๊ด และทีมงานอีกหลายคน

พวกเราได้เรียนรู้ว่า ขั้นตอนของการดูแลหอยมือเสือที่โตระดับนึงแล้ว มันมีความละเอียดอ่อนและสลับซับซ้อนแค่ไหน .. :eek:

ก่อนปฏิบัติการ เราก็ต้องมีการเปลี่ยนเครื่องแบบกันก่อน :d

งานที่พวกเราทำมีทั้งการช้อนขี้แดด หรือตะไคร่น้ำออกจากบ่อ สิ่งมีชีวิตพวกนี้ ถ้ามีเยอะเกินไปมันก็จะไปบดบังรบกวนการสังเคราะห์แสงของสาหร่ายในหอยมือเสือ สมาชิกบางส่วนทำหน้าที่ถอนเก็บสาหร่ายที่อยู่ในบ่อ บ้างก็ดูดตะกอนที่อยู่ในบ่อ :rolleyes:

สมาชิกส่วนนึง ทำหน้าที่ตรงนี้ ไปพร้อมๆกับการใช้มืองม หยิบเศษเปลือกหอยที่ตายแล้วออกมาจากบ่อ หอยบางตัวก็ล้มอยู่ในลักษณะพลิกคว่ำก็ต้องหยิบขึ้นมาตั้งให้อยู่ในท่าที่เหมาะสม หอยน้อยๆจะได้เติบโตกันต่อไป

หอยบางตัวเปลือกติดกัน เราก็ต้องค่อยๆใช้มีดตัดออกด้วยความระมัดระวัง :cool:

เราลองมาดูท่าทางของสมาชิกแต่ละคนในการดูแลน้องหอยและทำความสะอาดบ้านน้องหอยกัน :D

ขอแฉไว้ก่อนเลยนะครับ ว่าช็อตพวกนี้ เจ้าแสบน้อยเบลูก้าเป็นคนแอบถ่ายอิริยาบถสมาชิกนะครับพี่น้อง :d
เนื่องจากเป็นการแอบถ่าย ภาพเลยสั่นไหวไปบ้างเพื่อความสมจริงครับ ฮ่าๆ

บ่อล่างสุดที่เป็นส่วนของทางระบายน้ำนั้นดูท่าจะเป็นจุดที่ทำงานยากที่สุด สมาชิกถึงขั้นล้มตัวลงนอนตัวแนบพื้นเลยทีเดียว :eek:

แต่จากรูป คนในภาพบนสุดนี่เค้าใช้อุปกรณ์เสริมด้วยครับ :D:D:D

สมาชิกอีกกลุ่มหนึ่งแยกตัวออกมาช่วยกันทำอีกหน้าที่หนึ่ง นั่นคือการขัดหอย ..

น้องรักและน้องจี๊ดช่วยกันสอนสมาชิกสำหรับวิธีการขัดหอยเบื้องต้น
เราต้องใช้อุปกรณ์สองชนิด ได้แก่ แปรงสีฟัน และแหนบสำหรับคีบ
วิธีการขัดหอยก็คือ น้องหอยที่ถูกลำเลียงมาเข้ารับการทำความสะอาด จะถูกนำไปแช่ไว้ในบ่อพัก หลังจากนั้น จะถูกทยอยนำมาส่งชาวคณะ

หอยแต่ละตัว จะถูกหยิบขึ้นมา ใช้แหนบหรือปากคีบดึงสาหร่าย หนอนท่อที่เกาะอยู่ตามเปลือกหอยออก หลังจากนั้นก็ใช้แปรงสีฟันขัดทำความสะอาดเพิ่มเติม

เราไม่ต้องไปขัดเปลือกหอยจนขาวสะอาดผุดผ่องเป็นยองใย เนื่องจากแคลเซียมจะสึกออกมาและทำให้หอยเปลือกบางลง ที่สำคัญก็คือ การใช้แหนบหรือปากคีบ คอยแซะหรือหนีบพวกหนอน หรือเพรียงออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกที่แอบอยู่ตามซอกบานพับ หรือร่องของเปลือกหอย

น้ำที่ใช้ก็ต้องคอยเปลี่ยนถ่ายเรื่อยๆเช่นกัน เนื่องจากน้ำที่ใช้ทำความสะอาดน้องหอยจะสกปรกเร็วมาก และบางทีพวกหนอนหรือเพรียงก็จะกลับไปติดอีก

งานตรงนี้เป็นงานที่ต้องเอาใจใส่และตั้งอกตั้งใจในระดับนึงเลยทีเดียว พวกหนอนหรือเพรียงที่ซ่อนอยู่ ถ้าปล่อยทิ้งไว้ไม่เอาออกก็อาจทำอันตรายต่อน้องหอยโดยการเจาะโพรงเปลือกเข้าไปในเนื้อหอยได้ :confused:

การนั่งขัดหอยเป็นอะไรที่เพลินมากๆ แต่นั่งเป็นชั่วโมงๆก็เล่นเอาหลังขดหลังแข็งเอาได้

ผมนั่งขัดหอยจนเมื่อย มองไปรอบๆเห็นการแต่งตัว การใส่ผ้ากันเปื้อนแล้ว นึกเล่นๆ .. ที่นี่บรรยากาศคล้ายๆโรงงานอาหารแปรรูปอาหารทะเลเลยแฮะ

แต่ที่มันไม่เหมือนกัน คือ โรงงานแปรรูปอาหารทะเลมันเป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่มีชีวิตเพื่อการบริโภค

ในขณะที่ ที่นี่ ..

มันเป็นโรงงานที่ผลิตภัณฑ์เป็นสิ่งมีชีวิต ..

สิ่งที่โรงงานนี้กำลังทำ มันไม่ใช่การตักตวงจากธรรมชาติ แต่เป็นการเตรียมพร้อมคืนชีวิตกลับสู่ธรรมชาติ ต่างหาก :)
เพื่อนๆลองดูลูกหอยที่ผ่านการทำความสะอาดแล้วในบ่อพักสิครับ เค้าดีใจเบิกบานขนาดไหน

ช่วงเที่ยง เรายกขบวนไปทานส้มตำกันในเมือง หลังจากนั้น พลังส้มตำส่งผลให้พวกเราเกือบหลับ เอ๊ย .. พวกเราช่วยกันคนละไม้ละมือ :p

ผมแอบถ่ายรูปเก็บบรรยากาศการทำงานของพี่แม่หอย ที่นั่งก้มๆเงยๆแยกหอยตัวเล็กๆออกจากกัน พี่แม่หอยก้มๆเงยๆอย่างนั้นเป็นชั่วโมง ไม่ต้องมีคำบรรยาย แต่ผมสัมผัสได้ถึงความตั้งใจล้วนๆ ..

ทำงานกันจนเย็น หลังจากนั้นก็ออกเดินทางไปทานอาหารเย็นที่ร้านแมกไม้กัน สมาชิกที่เหลือตามมาครบแล้ว ทั้งกลุ่ม Oo และผองเพื่อน รวมถึงครอบครัวของ topping ด้วย

สำหรับวันนี้ ความร่วมมือร่วมใจกัน ทำให้อาหารอร่อยอีกเช่นเคย .. :)

แต้โปรแกรมวันนี้ยังไม่จบ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว พวกเรามีนัดกันไปเที่ยวดูลูกหอยหนีเที่ยว และเยี่ยมชมไนท์ซาฟารีกัน :cool:

ลูกหอยตัวจิ๋วน่ารัก เเอบเดินจากจุดที่พี่แม่หอยวางไว้เมื่อกลางวัน พิสูจน์ความซุกซนอย่างที่พี่แม่หอยเล่าไว้จริงๆ :)

โรงเพาะหอยตอนกลางคืนนั้นต่างจากกลางวันมากตรงที่หอยส่วนใหญ่หุบเปลือก ทำให้เห็นชัดๆว่า ลูกหอยเปลือกสีขาวที่อาศัยอยู่ในแต่ละบ่อนั้นมีมากมายจริงๆ เหล่าปลาการ์ตูนที่พี่แม่หอยเลี้ยงเอาไว้ก็พากันหลับอยู่บนหอยมือเสืออย่างมีความสุข ;)

เสียดายที่ผมไม่ได้ถ่ายรูปกิจกรรมภาคกลางคืนมาด้วย ผมเชื่อว่าโอกาสเยี่ยมชมสถานที่แบบนี้ตอนกลางคืน หาไม่ได้ง่ายๆแน่ๆ :)

พวกเรายังมีโอกาสได้ไปชมส่วนอื่นๆด้วย ทั้งโรงเพาะหอยเป๋าฮื้อ โรงเพาะปลิงทะเล บ่อเลี้ยงปลาไหล ฯลฯ

พี่สายน้ำเห็นแล้ว ถึงกับเปรย ออกมาว่า "ไม่เคยคิดว่า เราจะต้องมาเพาะพันธุ์ปลิงทะเล" คำพูดสั้นๆแต่สะกิดใจดีเหลือเกินครับพี่ชายใจดี ..

หลังจากเยี่ยมชมไนท์ซาฟารีเสร็จ พวกเราก็แยกย้ายกลับไปพักผ่อนด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่อิ่มใจที่ได้ทำความดี :)

เวลาแห่งความสุขผ่านไปไวจริงๆ ผมตื่นมาตอนเช้าเพื่อเก็บภาพบรรยากาศ "บ้านพักสีฟ้า" ที่มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า บ้านพักรับรอง 2

รอบๆบ้านพักเต็มไปด้วยแมกไม้ มีน้องหมาบ้านพี่แม่หอย แวะมาดูแลความเรียบร้อยเป็นครั้งคราว :)

เนื่องจากพี่จิ๋ว Udomlert และผมเป็นพวกตื่นเช้า เราเลยชวนกันออกไปนั่งจิบกาแฟชมบรรยากาศในชุมชน และก็พบว่าความเป็นอยู่ของชาวบ้านแถบนี้อยู่กันอย่างเรียบง่าย อาคารที่สูงไม่เกินสองชั้น รวมถึงพระที่ออกบิณฑบาตตอนเช้าทำให้ผมแอบนึกถึงหลวงพระบาง

บางครั้ง .. ความโดดเด่นก็มาจากความเรียบง่ายนี่แหละ :rolleyes:

ภาพแม่ค้าร้านกาแฟอารมณ์ดีที่เราแวะไปเยี่ยมตอนเช้า ..

กับอีกภาพ ..
ไม่ทราบว่าคุณลุงมีปรัชญาอะไรในการประกอบอาชีพรับจ้างลับมีด ลับกรรไกร แต่ปรัชญาท้ายรถเข็นของคุณลุงดูน่าสนใจทีเดียว :eek:

พวกรวมพลกันเรียบร้อย เราก็อพยพไปฝากท้องที่อ่าวมะนาวกันอีกครั้ง

ผมเลยถือโอกาสเก็บภาพบรรยากาศอ่าวมะนาวมาฝาก อ่าวที่มีสัณฐานหากมองจากด้านบนแล้ว จะมีลักษณะเหมือนผลมะนาว ;)

หลังจากกลับมาถึงศูนย์วิจัยฯในตอนเช้า แวะเก็บภาพบ้านพักผอ.อีกซักหน่อย บ้านพักรับรองซึ่งถูกยึดเป็นกองบัญชาการของสมาชิก SOS ตลอดสองคืนที่ผ่านมา :rolleyes:

พอรวมตัวและทานข้าวเช้ากันเรียบร้อย เราจะได้มาร่วมกันปฏิบัติภารกิจในภาคเช้ากัน นั่นคือ การปลูกโกงกางบนตลิ่งที่เตรียมไว้แล้ว สมาชิก SOS แต่ละคนล้วนเชี่ยวชาญการปลูกโกงกางเป็นทุนเดิม เริ่มลงมืออย่างไม่รอช้า เริ่มโดยพี่จิ๋ว Udomlert กระโดดลงไปก่อนเลย ตามด้วยพี่สายชลและสมาชิกทั้งหลาย

บรรยากาศการทำงานเต็มไปด้วยความสนุกสนาน เสียงเท้าย่ำโคลนผสานกับเสียงหัวเราะ เป็นตัวแทนของความสุขจากการทำความดี :)

สองข้างทางที่เราไปปลูกโกงกางกัน แอบซ่อนไว้ด้วยมุมเล็กๆของธรรมชาติที่สวยงามและสดชื่นจริงๆครับ :)

พี่น้อง sos ช่วยกันคนละไม้ละมือ :)
โดยมีธรรมชาติมาเป็นกำลังใจ ..

หลังเสร็จการปลูกโกงกางเสร็จสิ้นลง ..

พี่แม่หอยพาเราไปทัศนศึกษาต่ออีกครั้ง ไปเยี่ยมชมพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ปลานวลจันทร์ในบ่อที่เราไม่ได้ชมเมื่อคืน เนื่องจากแสงไฟฉายจะทำให้ปลานวลจันทร์ตกใจและกระโดดออกมาจากบ่อเด็ธสะมอเร่ได้ :(

ผมเพิ่งทราบเหมือนกันว่า ปลานวลจันทร์เป็นปลาผิวน้ำ เดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยมีโอกาสพบได้เท่าไหร่แล้ว ผมและสมาชิกได้เห็นหน้าค่าตาปลานวลจันทร์ก็โอกาสนี้แหละ ;)

ได้แวะไปเห็นหน้านวลๆตาโตๆของปลานวลจันทร์เรียบร้อย พี่แม่หอยก็พาสมาชิกไปเยี่ยมชมป่าโกงกางและดูน้องปลาตีนตัวอ้วนพีกันต่อ :)

เส้นทางศึกษาธรรมชาติป่าโกงกาง ซึ่งเป็นเส้นทางการวางท่อสูบน้ำที่มาจากทะเลด้วยพาดยาวออกไปถึงสุดปลายเขา น้ำทะเลที่ใช้ในศูนย์ฯเป็นน้ำที่สูบมาจากทะเลโดยตรง ซึ่งสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายมาก

พี่แม่หอยเล่าให้ฟังว่า มีความพยายามจะให้ใช้น้ำจากคลองซึ่งจะลดค่าใช้จ่ายลงได้มาก แต่หลังจากทดลองแล้ว น้ำจากทะเลโดยตรงเวิร์คกว่ามาก ศูนย์ฯก็เลยจำเป็นต้องทำให้การไฟฟ้ามีรายได้เป็นแสนๆต่อเดือนต่อไป .. :eek:

บรรยากาศป่าโกงกางสองข้างทางเป็นธรรมชาติมากๆ และระบบนิเวศน์ก็ดูสมบูรณ์มากๆเลยทีเดียว ปลาตีนไซส์ขนาดปลาช่อนในตลาด โชว์ตัวให้เห็นตลอด ปูก้ามดาบตัวเล็กออกมาบนพื้นเลนเยอะแยะมากมาย :eek:

ผมชอบสีเขียวและรูปลักษณ์ของป่าโกงกางจริงๆ ไม้ฟอร์มสวยเรียงรายกันเป็นทิวแถว มีฉากหลังเป็นภูเขา พี่แม่หอยเอง ยังบอกว่าชอบมาใช้เวลาอยู่ที่นี่เป็นประจำ ผมไม่แปลกใจเลยเพราะบรรยากาศมันดีจริงๆ :)

ถ้าเดินกันต่อไปตามทางเดิน เราก็จะไปจนสุดเชิงเขาที่ติดทะเล สองข้างทางเป็นบ้านเรือนชุมชนเล็กๆของชาวคลองวาฬ

ผมเองไม่ได้เดินไปสุดทางเพราะใช้เวลาอยู่ที่ตรงสะพานป่าชายเลนมากกว่า :)

ระหว่างทางเดินที่เชื่อมกับทางเดินปูนที่เข้าสู่ป่าชายเลนเล็กๆ พี่สองสายและพี่แม่หอยเรียกให้ดู "ต้นรัก" ริมทาง ..

ผมเพิ่งมีโอกาสได้เห็นต้นรักจริงๆ ก็วันนี้ ปกติเห็นแต่ดอกเล็กๆ พี่สองสายเสริมให้ฟังว่าแถวกาญจนบุรีก็มีเยอะ

ผมเห็นต้นรักแล้ว พลอยนึกไปว่า เดี๋ยวนี้ "ต้นรักริมทาง" ก็เหมือน "ความรัก"

ความรักที่คนเรามีให้กัน ความรักที่คนเรามีให้กับธรรมชาติ
..
..
อาจจะมี ..
แต่พบเห็นยากขึ้นเรื่อยๆ ..

หลังจากชมป่าโกงกางเสร็จ เราแยกย้ายไปอาบน้ำ และก็ได้เวลาเตรียมตัวกลับแล้ว ..

แต่ก่อนกลับ ทุกคนก็จะได้มีโอกาสฟังพี่แม่หอยบรรยายส่งท้าย พร้อมกับได้รับฟังช่วงเวลาเปิดใจสั้นๆจากน้องๆทีมงาน :)

ทุกๆคนได้มีโอกาสพูดถึงความรู้สึกที่มีต่อการทำงานของพวกเรา ซึ่งผมเชื่อว่าสมาชิก sos ทุกคนฟังแล้วต้องปลื้มใจและประทับใจ :)
ด้วยจำนวนบุคลากรที่จำกัด พี่กัญบอกว่า งานที่พวกเราช่วยกันทำเมื่อวาน เจ้าหน้าที่ต้องใช้เวลาทำกันเป็นเดือนเลยทีเดียว .. :eek: