Maldives: Hanifaru... The trip of Mantasssssssss
 

ในที่สุด ก็ได้มาเยือนมัลดีฟส์ จุดหมายปลายทางอีกแห่งที่ตั้งใจไว้เนิ่นนานมากแล้ว พอบอกใครๆว่าจะไปมัลดีฟส์เดือนสิงหาคม หลายคนก็มองหน้าและถามว่าจะไปทำไม เสียเงินไปตากฝนเล่นเหรอ ก็ทำใจไว้แล้วว่าไปมัลดีฟส์ช่วงหน้าฝนก็ต้องเปียกแน่ แต่หลังจากได้อ่านบทความ ชื่อ The Twister of Mantas โดย Michael Aw แล้วก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าต้องไป แล้วความหวังอันสูงสุดของการเดินทางครั้งนี้ที่จะได้ดูฝูงกระเบนราหูหลายสิบรุมกินโต๊ะแพลงตั้น จะสมหวังหรือแห้ว ไปคอยติดตามกัน.......


(ภาพจากบทความ The Twister of Mantas, by Michael Aw: http://www.scubascuba.com/edit/pdf/w...erofmantas.pdf )

เพียงสามชั่วโมงครึ่งจากกรุงเทพ เราก็มาถึงโคลัมโบ และต่อเครื่องต่อไปยังกรุงมาเล่อีกชั่วโมงครึ่ง

มัลดีฟส์สูงกว่าระดับน้ำทะเลน้อยที่สุดในโลก พูดง่ายๆว่าเป็นประเทศที่ต่ำที่สุดในโลก ด้วยความสูงเฉลี่ย 1.5 เมตรจากระดับน้ำทะเล จุดสูงสุดตามธรรมชาติ ไม่นับตึกรามบ้านช่อง สูงเพียง 2.3 เมตรจากระดับน้ำทะเล ขณะร่อนลงสู่สนามบินของกรุงมาเล่ เห็นได้ชัดว่าพื้นผิวสนามบินอยู่แทบจะเรี่ยไปกับระดับน้ำทะเล

โลกร้อน ส่งผลให้น้ำทะเลสูงขึ้น หลายฝ่ายก็เป็นห่วงกันว่าอีกไม่นาน เกาะแก่งต่างๆของมัลดีฟส์จะจมลง เมื่อสองปีก่อน ประธานาธิบดีโมฮัมเหม็ด นาชีดของมัลดีฟส์ประกาศว่า จะหาซื้อที่ดินผืนใหม่ๆไว้รองรับ โดยเล็งไว้ที่อินเดีย ศรีลังกาและออสเตรเลีย เงินที่จะใช้ทุ่มซื้อที่ดินหล่านี้ก็มาจากการท่องเที่ยวนั่นเอง ประธานาธิบดีนาชีดอธิบายเหตุผลว่า “จริงๆแล้วเราไม่อยากละทิ้งมัลดีฟส์ แต่เราก็ไม่อยากเป็น”ผู้ลี้ภัยจากสภาพลมฟ้าอากาศ” ที่ต้องอาศัยพักพิงตามที่อยู่ชั่วคราวไปตลอดกาล” (ข้อมูลจาก The Guardian, 10/11/2008)

ตัวเมืองมาเล่เองดูเผินๆก็ไม่ต่างจากเมืองชายทะเลทั่วไป มีตึกรามหนาแน่นกว่าเกาะอื่น แต่พื้นที่เล็กมาก แค่ 2 ตารางกิโลเมตร แต่มีคนอยู่อาศัย 1 แสนคน ในขณะที่ประชากรของมัลดีฟส์ทั้งหมดราว 3 แสนคน เราใช้เวลาเดินเที่ยวมาเล่เพียงไม่นาน

ที่สุเหร่าเก่าแก่ของเมือง ป้ายหินบนหลุมฝังศพที่นี่ ป้ายของบุรุษจะมียอดแหลมๆ ส่วนของสตรีก็จะป้านๆ ป้ายหลุมศพยังบ่งบอกอายุของผู้วายชนม์ด้วย ใครที่ตายเมื่ออายุมาก ป้ายก็จะสูงใหญ่กว่า

เด็กสาวสวมชุดฮิยาบเดินผ่านมัสยิดกลาง กลางกรุงมาเล่...
ระบบการศึกษาที่นี่ มีถึงแค่ระดับมัธยมปลาย แยกเป็นโรงเรียนชาย และโรงแรมหญิง ใครที่อยากเรียนต่อระดับสูงก็ต้องไปที่ประเทศเพื่อนบ้าน อย่างศรีลังกา อินเดีย....

อิสลามคือศาสนาประจำชาติของคนที่นี่ คนมัลดีฟส์เป็นมุสลิมที่เคร่งครัด พวกเราถูกสั่งห้ามเอาหมู และเครื่องดื่มแอลกฮอลล์เข้าไป แต่เขาก็ผ่อนปรนให้มีเครื่องดื่มเหล่านี้ได้ตามรีสอร์ทและเรือสำหรับนักท่องเที่ยวต่างชาติ

ประมงคืออาชีพหลักอันดับสองรองจากการท่องเที่ยว

ตลาดปลาเป็นอีกจุดสนใจหลักของกรุงมาเล่

มัลดีฟส์ส่งออกปลาทูน่า ในตลาดแห่งนี้จึงมีปลาทูน่าหลากหลายขนาด พร้อมมือชำแหละพันศพประจำการรอรับคำสั่งซื้อจากลูกค้า

ลูกค้ากำลังเลือกปลา ชอบตัวไหนก็ใช้เท้าชี้บอกคนขาย เพราะจะให้นั่งลงไปเลือกกับพื้น ก็ไม่สะดวก

ใครที่ขี้เกียจเอากลับไปจัดการเองที่บ้าน ก็ส่งไปให้ให้มือชำแหละจัดการ

ไฮไลท์อีกอย่างที่ไม่ควรพลาดถ้ามามัลดีฟส์ คือการนั่งเครื่องบินน้ำชมวิวจากมุมมองของนก

เครื่องจุผู้โดยสารได้สิบกว่าคน ช่วงที่เราขึ้นเครื่องคือตอนเที่ยง พอเข้าไปนั่งข้างในก็รู้สึกเหมือนอยู่ในซาวน่า

สังเกตผู้โดยสารหน้ามันเยิ้มไปด้วยเหงื่อเพราะความร้อนอบอ้าว ยังดีที่พอเครื่องทะยานขึ้น ก็ได้ลมจากข้างนอกมาบรรเทาความร้อนรุ่มให้คลายลง

นักบินหลักและนักบินผู้ช่วยประสานมือกันช่วยดันตัวควบคุมอุปกรณ์ให้เครื่องทะยานขึ้นจากผิวน้ำ

จากมุมมองของนก ทำให้เราได้เห็นมัลดีฟส์ในมุมกว้างมากขึ้น และเข้าใจลักษณะภูมิประเทศของประเทศเล็กๆแห่งนี้ได้ดีขึ้น

หมู่เกาะของมัลดีฟส์เกิดจากการทับถมของหินปะการัง ประกอบไปด้วยเกาะปะการัง 1190 เกาะซึ่งเกาะกลุ่มกันเรียกว่า Atoll แต่ละ Atoll มีลักษณะเป็นรูปวง วงแหวนบ้าง วงรีบ้าง วงรูปไข่ และวงแบบไม่รู้จะอธิบายยังไง มีอยู่ทั้งหมด 26 Atoll

Water Village หะรูหะราของรีสอร์ทต่างๆในมัลดีฟส์ ถ้าอยู่ไกล ก็ต้องเดินทางด้วยเครื่องบินน้ำ

กรุงมาเล่จากมุมสูง เห็นตึกรามบ้านช่องหนาแน่นกว่าเกาะอื่นๆ

นักบินใช้เท้าเปล่าช่วยบังคับขับเคลื่อนเครื่องยนต์ เท่ห์ซะ

ใช้เวลาบินราวยี่สิบนาที ก็ร่อนลง รู้สึกเสียวนิดๆ แต่ก็ไม่น่ากลัวมาก เพราะรู้ว่า ถ้ามีอะไรขึ้นมา อย่างน้อยก็ไม่โหม่งพื้นดิน แต่โหม่งน้ำแทน ผิวน้ำช่วยให้เครื่องบินชะลอความเร็วได้นิ่มนวลกว่าเบรคบนพื้นดิน

จากนั้นเราก็ไปขึ้นเรือ liveaboard ที่เราจะใช้เป็นพาหนะและที่พักพิงตลอดเจ็ดคืนแปดวันข้างหน้า Maldivian Dream ลำขนาดใหญ่ ทุกห้องนอนก็มีห้องน้ำในตัว มีระบบทำน้ำจืดจากน้ำทะเลได้ จึงไม่ต้องห่วงว่าน้ำอาบจะหมด

ที่เด็ดคือมี อ่าง jaguzzi บนดาดฟ้า

เรือที่เราโดยสารไปตลอดทริปจะมีสองลำ ลำใหญ่เป็นที่นอนหลับพักผ่อนและกินข้าว ส่วนลำเล็กเรียกว่า Dhoniไว้เป็นที่เก็บอุปกรณ์ดำน้ำทุกอย่าง พอจะออกไปดำน้ำแต่ละครั้ง ก็มาลงเรือลำนี้กัน

กล้วยสองเครือแขวนอยู่ท้ายเรือ liveaboard ทุกลำ ใครหิวก็เด็ดไปกินได้ตลอดเวลา สังเกตว่าเรือลำอื่นกล้วยจะถูกเด็ดหมดในวันท้ายๆ แต่ลำของพวกเรา เหลือบานเบอะ

อาหารการกินบนเรือ ไม่ค่อยถูกปากนักดำน้ำจากไทยนัก เพราะออกรสชาติฝรั่ง จืด ยังดีที่พวกเราพกพาบรรดาน้ำพริกและเครื่องปรุงรสมาเพียบ ..............และแล้วก็มาถึงไฮไลท์ของการเดินทางครั้งนี้ พวกเรากระเหี้ยนกระหือรือไปตามล่าหาฝูงแมนต้าร่อนถลากินแพลงตั้น จุดหมายปลายทางเพื่อการนี้คือเกาะเล็กเล้ก เน้นว่าเล็กมากชื่อ Hanifaru ซึ่งอยู่ในหมู่ Baa Atoll ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกรุงมาเล่ (ภาพประกอบจาก http://travel.newarchaeology.com/map...ve_islands.php)

ใช้เวลาเดินทางด้วยเรือจากมาเล่ประมาณแปดชั่วโมง ที่Hanifaru มีแอ่งลากูน โดยในช่วงเดือนพฤษภาคมถึงพฤศจิกายนซึ่งเป็นหน้าฝน จะเป็นช่วงเวลาที่อิทธิพลจากกระแสน้ำขึ้นน้ำลง กระแสลม กระแสคลื่น ช่วยดึงดูดให้แพลงตั้นเข้าไปกระจุกตัวกันหนาแน่นในลากูนแห่งนี้ แน่นอนเมื่อมีลาภปากเข้ามาติดกับ ไม่มีวันที่บรรดาแมนต้าหรือกระเบนราหูจะปล่อยให้ผ่านเลยไป พวกเขาแห่กันเข้ามารุมสวาปามแพลงตั้นกันอย่างเมามัน

ระหว่างนั่งเรือไปยังจุดดำน้ำ ก็มีแมนต้าโผล่เหนือผิวน้ำมาเรียกน้ำย่อย

พอถึงจุดถีบตก เอ๊ย จุดดำน้ำ ไม่มีใครอิดออด เพราะเห็นนักดำน้ำของเรือลำอื่นลอยล่องกัน บ้างก็ดำผิวน้ำดูแมนต้า พวกเรารีบถลาพุ่งลงสู่ใต้น้ำ ภาพที่เห็นข้างล่างสุดแสนจะตะลึงงัน แมนต้าหลายสิบตัวบินโฉบผ่านพวกเราไปในระยะประชิด เสียดายที่แสงแดดน้อยมาก และน้ำค่อนข้างขุ่น ภาพที่ออกมาจึงไม่สดใสเท่าที่ควร แต่ลีดเดอร์ก็บอกว่า ต้องทำใจ เพราะถ้าน้ำใส ก็แสดงว่าแพลงตั้นน้อย

ระยะห่างระหว่างเรากับแมนต้าก็เอื้อมมือสัมผัสถึง แต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะลีดเดอร์ชาวมัลดีฟส์ย้ำนักย้ำหนาว่า ดูแต่ตามืออย่าต้อง ถ้าเห็นใครสัมผัสแมนต้า ก็จะให้ขึ้นเรือทันที ด้วยเกียรติของลูกเสือ ภาพที่เห็นนี้ไม่ได้ใช้ซูมแต่อย่างใด

นักวิทยาศาสตร์เรียกปรากฎการณ์แมนต้ารุมกินโต๊ะแพลงตั้นว่า Cyclone Feeding ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่น่าพิศวง ได้เห็นของจริงก็ต้องยอมรับว่ามันน่าตะลึงงันจริงๆ แมนต้าร่อนมาดูดกินแพลงตั้นกันอย่างเมามัน

Hanifaru เริ่มเป็นที่รู้จักเมื่อช่วงหน้าฝนปี 2552 นี่เอง ไม่นานเท่าไหร่ แต่ก็มีนักดำน้ำจากทั่วโลกแห่กันมาชมปรากฎการณ์แมนต้าบ้ากินกันเป็นจำนวนมาก ตอนที่เราลงไปก็มีนักท่องเที่ยวนับร้อย รัฐบาลมัลดีฟส์ก็ประกาศให้ที่แห่งนี้เป็นสถานที่คุ้มครองทางทะเล

หลากหลายลีลา

นับเป็นการพานพบแมนต้าอย่างใกล้ชิดและเยอะที่สุดในชีวิตของการดำน้ำ ได้เห็นลีลาอันพลิ้วไหวในการเคลื่อนตัว โฉบบินเหมือนนก ร่อนไปมาเหมือนจานบิน ช่างเป็นเพื่อนร่วมโลกที่มีท่วงท่าสวยงามซะจริงๆ

photo credit:ปิ่นใจ วรรณพฤกษ์
Attachment 8551

พอลงไปข้างล่าง ต่างคนก็ตัวใครตัวมัน คว้ากล้องถ่าย ถ่าย ถ่าย บางคนก็ว่ายน้ำตามแมนต้าอย่างใกล้ชิด มีพี่หมอหญิงจากรพ.วิชัยยุทธใส่ขาสั้นดำน้ำ โดนปีกแมนต้าเฉี่ยวเลือดออกมาซิบๆ ได้แผลเป็นเป็นที่ระลึก
Attachment 8552

ดูภาพนิ่งอย่างเดียวคงจะไม่ได้บรรยากาศ งั้นมาดูคลิปวิดีโอกันดีกว่า และจะเห็นตัวประหลาดที่ไม่ใช่แมนต้าพันธุ์ใหม่ปะปนอยู่ด้วย ก็เพียงเพื่อจะให้เจ้าหลานชายตัวแสบได้เห็น เพราะมันมักจะถามตอนดูคลิปวิดีโอว่า แล้วกู๋ก้อยอยู่ตรงไหน

http://www.youtube.com/watch?v=yNEr0co7Ebo

ส่วนคลิปนี้คือแมนต้าสองตัวขณะว่ายวนรอบ cleaning station แห่งหนึ่ง

http://www.youtube.com/watch?v=LUADv89GGj0

แค่นั้นยังไม่พอ สองวันสุดท้ายก่อนเราจะจบทริปนี้ ยักษ์ใหญ่ใจดีแห่งท้องทะเลสองตัวเขื่องก็แวะเวียนมาอวดโฉมที่ Hanifaru ร่วมวงกับฝูงแมนต้ารุมกินโต๊ะแพลงตั้นกันอย่างเมามัน พวกเขาลอยอ้อยอิ่งให้นักดำน้ำได้จ้องมองอย่างใกล้ชิดทั้งจากใต้ทะเล และบนพื้นผิวน้ำ รูปทรงเหมือนเรือดำน้ำ

และนี่คือวิดีโอของพี่ลายจุดขนาดไม่ต่ำกว่า 7 เมตร

http://www.youtube.com/watch?v=OGomXRjxh2E

นักดำน้ำว่ายคลอเคลียพี่ลายจุด

http://www.youtube.com/watch?v=mIGovFFaZxY

ยังมีภาพและวิดีโออีกเพียบ แต่คงอัพโหลดขึ้นอินเตอร์เน็ตไม่ไหว เืผื่อใครสนใจก็จะเอาไปเปิดให้ดูที่ชุมพรนะครับ

ขอขอบคุณข้อมูลประกอบเรื่องจาก www.wikipedia.org

http://www.scubascuba.com/edit/pdf/w...erofmantas.pdf ที่ยั่วยวนล่อลวงให้พวกเราได้ฝันหวาน ก่อนจะไปเยือนสถานที่จริง จนได้สัมผัสกับประสบการณ์ที่ยากจะพานพบ

นั่งอมยิ้มไปเรื่องเท้านี่แหละ.. ขืนทำที่บ้านสงสัยจะโดนแม่ตีขาหัก.. ขอบคุณพี่ก้อยที่เอามาแบ่งปันจ้า.. เด๋วตามไปดูวีดีโอแล้วจะเอามาเม้าท์ต่อ..