|
น้ำดีดินดี...ดอกไม้ใบหญ้าที่บนไวนาปิคชู จึงงดงามมากมาย http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_45.jpg http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_47.jpg |
ไม่ทราบว่าชื่อเสียงเรียงนามว่าอย่างไร...ขอเวลาไปหาแล้วจะนำมาลงให้ทราบนะคะ... |
|
|
อู๊ยยยยย....ทำไมชันอย่างนั้น http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_64.jpg โชคดีที่มีลวดสลิงขึงไว้ ให้ตายาย จับและดึงตัวเองให้เดินไปพักไปตลอดทาง http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_66.jpg ไกด์หอบกล้องของฉันไปคล้องคอ แล้วก็ช่วยถ่ายภาพให้เราสองคนไปด้วยตลอดทาง http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_65.jpg ตากล้องของเรา ขึ้นไปยืนคอยอยู่ข้างบนแล้ว คนเริ่มทะยอยลงมากขึ้นๆทุกที ส่วนน้องๆ ก็หายไปจากสายตาเรานานแล้ว... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_67.jpg |
ตามมาลุ้นสองตายายครับ 555
|
555555....ขอบคุณค่ะ...น้องเก่ง ตายายแทบจะกลิ้งลงเขาแล้วค่ะ....:) |
เริ่มเห็นระเบียงแล้ว แสดงว่าเราใกล้ยอดหินเข้าไปทุกที มีนักท่องเที่ยวยืนพักเหนื่อยอยู่แถวนั้นหลายคน ไม่แน่ใจว่าจะขึ้นยอดเขา หรือลงจากยอดเขากันแน่... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_68.jpg ฉันไปยืนพักอยู่แถวนั้นบ้าง...มองเห็นมาชูปิคชูลอดช่องว่างของเมฆอยู่ลิบๆ.... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_69.jpg ไกด์ชอบใจกล้องของฉัน ที่เขาช่วยถือให้ เลยขอลองถ่ายนู่นนี่นั้นไปเรื่อยๆ ตา-ยายก็ถูกไกด์ให้เป็นนายแบบ-นางแบบอีกแล้ว แรงของเราเริ่มจะอยู่ตัว พอจะยิ้มออกบ้างแล้วค่ะ... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_70.jpg |
|
ถึงป้ายบอกทางขึ้นไวนาปิกชูให้ผู้ที่ต้องการจะขึ้น เพื่อแยกไปไม่ให้สวนทางกับพวกที่ลงมา ฉันจำได้ว่าถ้าถึงจุดนี้ ก็เหลือระยะทางอีกไม่มากแล้ว http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_76.jpg เงยหน้าขึ้นไป...เราเห็นสิ่งปลูกสร้างที่ทำด้วยหิน สร้างลดหลั่นสูงขึ้นไปเทียมเมฆ แต่ยังหาได้เห็นยอดเขาไม่... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_73.jpg หมู่อาคารเหล่านี้ ล้วนเป็นที่พักอาศัยของนักบวชและหญิงพรหมจรรย์ผู้ถูกคัดเลือก ที่มาอยู่อาศัยบนที่สูงลิบลิ่วเช่นนี้ คงจะเป็นด้วยศรัทธา ที่มีต่อสุริยเทพ และเพื่อแสวงหาความสงบสันติ http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_72.jpg ในยามเช้ามืดของทุกวัน...หัวหน้านักบวชและคณะ จะลงไปทำพิธีต้อนรับพระอาทิตย์ ที่โผล่ขึ้นมาให้แสงสว่างแก่โลก... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_71.jpg |
ในที่สุดก็ถึงไฮไลท์ของทริป เวนาปิกชู ที่พวกเราทั้งปีน ป่าย คืบ คลานขึ้นไปจนได้
ยังจำภาพนั้นติดตา หลังจากที่พวกเราคือพี่ไพโรจน์ พี่หมอฮวง อ้อย และติ๋วขึ้นไปบนยอดเวนาิปิกชูแล้ว ยังคุยกันว่าสงสัยพี่สองสายคงไม่ขึ้นมาแล้วแหละ เพราะเส้นทางมันชันสุดๆ พอเวลาผ่านไปพอสมควร ผมกับอ้อยตัดสินใจจะลงจากยอดแล้ว ก็เห็นพี่สองสายกับไกด์เดินทะลุหมอกขึ้นมา สุดจะทึ่งงงงงจริงๆ |
ขอบคุณค่ะ น้องก้อย....ที่มาเป็นกำลังใจโดยตลอด การขึ้นไวนาปิกชูครั้งนี้...เป็นความสุขใจและภูมิใจ ในชีวิตครั้งหนึ่ง ที่สามารถเอาชนะใจและกายของตัวเองได้สำเร็จค่ะ....:) |
นกน้อบตัวกระจิดริดหลายตัว บินร่อนไปร่อนมา แล้วก็ถลาลงมาอยู่ใกล้ๆตัวฉันและนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ที่นั่งพักอยู่แถวๆระเบียงหินริมหน้าผา มันส่งเสียงร้องจิ๊บๆหวานเสนาะโสต ฉันเข้าใจว่ามันคงบินมาขออาหาร ที่นักท่องเที่ยวเคยให้อยู่เป็นประจำ จนคุ้นชินกับมนุษย์ ไปค้นชื่อเขาดู พบว่าเขาชื่อว่า Rufous-collared Sparrow |
ทางเดินขึ้นยอดเขา เริ่มเป็นบันไดหินสลับกับลานหญ้าบนระเบียง ที่ทำเป็นชั้นๆ เหมือนนาขั้นบันได เห็นการสร้างอาคารและทางเดินบนยอดเขาแห่งนี้แล้ว นับถือความสามารถของชาวอินคาจริงๆค่ะ...ก็แค่เราเดินขึ้นมาถึงนี่ได้ ก็แทบจะม้วยมรณาแล้ว นี่เขาขนหินหนักๆขึ้นเขาสูงชัน มาสร้างอะไรต่อมิอะไรได้อย่างน่ามหัศจรรย์... |
จุดที่ฉันนั่งพัก เมื่อชะโงกหน้าลงไป จะเห็นมุขที่ยื่นออกไปบนหน้าผาสูงชัน ทางด้านติดกับมาชูปิกชู ซึ่งดูออกจะแปลกไปจากที่เคยได้เห็นมา ไกด์บอกว่า ตรงจุดนี้ อาจจะเป็นที่สำหรับยืนส่งสัญญาณไฟสื่อสารกัน ระหว่างไวนาปิกชู กับมาชูปิกชู และยอดเขาอื่นๆ ที่มีทหารรักษาความปลอดภัยประจำอยู่... เมื่อเมฆหมอกเริ่มจากลง เราก็เห็นว่ามุขนั้นยื่นและหันตรงไปทางมาชูปิกชูจริงๆ...จากจุดนี้ นาขั้นบันไดซึ่งอยู่ด้านล่างทางทิศตะวันออกของมาชูปิกชู และถนนซิกแซก ที่รถบัสใช้วิ่งขึ้นลง สามารถมองเห็นได้ชัดเจน เสียดายที่ยอดมาชูปิกชูยังถูกเมฆหมอกคลุมอยู่มิด http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_77.jpg เมื่อมองขึ้นด้านบน ก็เห็นอาคารที่มีลักษณะสมบูรณ์มาก ตั้งตระหง่านอยู่ริมหน้าผา อาคารนี้นับเป็นอาคารแรกที่เราได้เห็นบนไวนาปิคชู... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_78.jpg |
สองตายายช่วยกันฉุดช่วยกันดึง โดยมีไกด์คอยช่วยเหลือ และเป็นกำลังใจให้เราไปตลอดทาง จนในที่สุด...เราก็ทะลุเมฆขึ้นไปยืนบนจุดสุดท้าย ที่เกือบจะถึงยอดเขาไวนาปิกชู น้องๆอีก 5 คน...ส่งเสียงทักทายต้อนรับเรา ที่สามารถตะเกียกตะกายขึ้นมาถึงจุดนี้ได้สำเร็จ http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_94.jpg กว่าจะไปถึงน้องๆที่อยู่ด้านบนได้...ฉันจำเป็นต้องปีนขึ้นบันได.....แบบนี้... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_92.jpg และ...แบบนี้... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_93.jpg น้องๆต้อนรับเราด้วยผลสตรอเบอรี่่ป่า ที่ขึ้นอยู่บนลานหญ้าของระเบียง ซึ่งแต่เดิม น่าจะเป็นที่ที่ใช้ปลูกผัก หรือไม้ดอกไม้ประดับ...ช่างน่ารักเหลือเกินค่ะ ฉันเห็นแล้วแทบหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_86.jpg |
เมื่อพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว...ไกด์พาเราเดินไปที่โพรงถ้ำแคบๆเล็กๆ แล้วเขาก็เดิน...ที่ถูกน่าจะเรียกว่าแทบจะคลานเข้าไป ฉันโวยวายจะไม่เข้า แต่เขาก็บอกว่าถ้าไม่เข้าทางนี้ เราจะต้องเดินอ้อมและปีนเขาอีกไกล...เอ้าเข้าก็เข้า... ฉันต้องนั่งยองๆตอนจะมุดเข้าโพรงถ้ำเล็กๆที่เปียกแฉะ แล้วค่อยๆขยับเข้ามาในโพรงที่กว้างกว่าปากโพรงเล็กน้อย จึงพอจะยืดขาค้อมตัวเป็นเบ็ดแล้วเดินไปทางปากโพรง ที่ตีบเล็กกว่าปากโพรงอีกด้าน โดยมีไกด์แอบนั่งถ่ายภาพฉันอยุ่กลางโพรงถ้ำ.... กว่าจะลอดออกไปได้...ฉันต้องเหยียดตัวยาว แล้วคลานกระดืบๆออกไป http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_89.jpg บัดดี้ของฉันก็ต้องรอดโพรงถ้ำ และเจอสภาพเดียวกันกับฉัน http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_88.jpg แต่เขากลับหัวเราะร่าด้วยความขบขัน... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_91.jpg ออกมาจากโพรงนั้นแล้วยังไม่พอ เรายังต้องเข้าไปในโพรงหินเล็กๆ แล้วปีนบันไดลิง เพื่อโผล่ไปบนลานหินแกรนิตก้อนใหญ่ๆที่วางเรียงกันเป็นลานกว้างที่เทลงเล้กน้อย ....นี่คือโพรงหินที่เราปีนบันไดลิงแล้วโผล่ขึ้นมาบนลานหิน.... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_87.jpg |
ออกมาจากโพรงหินแล้วก็ต้องป่ายปีนต่อ...ดูภาพแล้วหวาดเสียวดีแท้ (แต่ตอนป่ายปีนกันนั้น ไม่ได้นึกกลัวอะไรกันเลย) http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_95.jpg เราปีนไปนั่งรวมกันอยู่ในร่องระหว่างหินก้อนใหญ่...ฉันเพิ่งมาสังเกตว่าน้องไพโรจน์และน้องหมอฮวงหายไป ได้ทราบจากน้องอ้อยว่า น่าจะลงเขาไปแล้ว http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_98.jpg แต่ไกด์ที่น่ารักบอกเราว่า มาถึงที่นี่แล้วทั้งที เราควรจะปีนขึ้นไปอยู่บนยอดหิน ที่สูงที่สุดของไวนาปิกชู...และแล้วเขาก็ชี้ให้เราปีนขึ้นไปนั่งบนหินก้อนที่อยู่สูงที่สุดในบริเวณนั้น และนั่นหมายถึงยอดที่สูงสุดของไวนาปิกชูด้วย ฉันกับน้องติ๋ว จึงค่อยๆถัดก้นจากร่องหิน ขึ้นไปนั่งอยู่บนยอดหินที่สูงที่สุดนั้นทันที แบบไม่มีอิดเอื้อน http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_101.jpg จากนั้น...บัดดี้ของฉัน น้องก้อย และน้องอ้อย ก็ตามขึ้นไปนั่งอยู่บนหินก้อนเดียวกัน.. http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_102.jpg |
อากาศเย็นสบาย...ฉันเชื่อว่าทุกคนมีความสุขกันมาก ความเหน็ดเหนื่อยและเมื้อยล้าจากการปีนเขาขึ้นมานั้น มลายหายไปสิ้น... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_103.jpg เช่นเดียวกับนักท่องเที่ยวคนอื่นๆที่จับจองยอดหิน นั่งๆนอนๆพักผ่อนอย่างสบายใจ... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_104.jpg เจ้านก Rufous-collared Sparrow ตัวจ้อย เดินมาอยู่ใกล้ๆเรา พร้อมส่งเสียงหวานเหมือนขับกล่อมเรา (แต่จริงๆมีนคงร้องขออาหารจากเรามากกว่า) http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_96.jpg น่ารักเหลือเกินค่ะ... http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_97.jpg |
ฝนเริ่มโปรยปรายเปาะแปะลงมา เสี่ยงเกินไปที่จะอยู่บนที่โล่งอย่างนี้ เราจึงพากันลงจากก้อนหินบนยอดเขาไวนาปิกชู ด้วยความอาลัยอาวรณ์....ไกด์พาฉันและบัดดี้ลงไปนั่ง ที่ระเบียงกว้างด้านที่ติดกับมาชูปิกชู ส่วนน้องๆขอตัวลงไปข้างล่าง เพื่อไปสมทบกับน้องไพโรจน์ และ น้องหมอฮวง ณ.จุดที่เรานั่งกันอยู่ เมื่อเมฆฝนลอยผ่านไป เราก็พอจะได้ชมวิวทิวทัศน์ ที่อยู่เบื้องล่าง.... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_108.jpg นั่นไง...อาคารที่ฉันได้เห็น ตอนอยู่ที่ระเบียงด้านล่าง แล้วนั่นต่ำลงไปเบื้องล่าง เป็นเขื่อนกั้นแม่น้ำอูรูบัมบา ที่อยู่ด้านตะวันตกของมาชูปิกชู http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_105.jpg มาชูปิกชูเริ่มปรากฏให้เห็นลางๆเลือนๆ http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_107.jpg และแล้วก็เลือนหายไป.. http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_106.jpg |
มาชูปิกชูนี่ยังกะสวรรค์โดยแท้....แต่ไม่อยากนึกภาพสมัยก่อนเลยนะครับว่าเส้นทางนี้มีผู้เสียสละมากกี่น้อยคนแล้ว
ปีนขึ้นไปถึงยอดวานาปิกชูได้งี้สองตายายน่าไปลุยต่อที่เขาช้างเผือกได้สบายๆเลยนะครับเนี่ยะ....หรือม่อนจองก็น่าจะเดินง่ายๆสบายๆแถมวิวสวยด้วยนะครับ 555 |
น้องเก่งจัดเลย พิชิตเขาช้างเผือก หน้าหนาวนี้น่าจะสวย คิดว่าสมาชิกทริปมรดกโลกเปรูคงไม่พรั่น เพราะผ่านเวนาปิกชูมาแล้วววว เอ่อ แต่นึกย้อนเวลากลับไปตอนนั้นก็ยังขาสั่นไม่หายเลย เพราะทางเดินมันทั้งแคบ ชันและเลียบเหว
|
55555...เพื่อจะให้เห็นภาพชัดๆว่า ทางขึ้นลงไวนาปิกชู มันน่าหวาดเสียวเพียงใด ไว้จะลงภาพให้ดูนะคะ น้องเก่ง...น้องก้อย...:) ถ้าจะจัดปีนเขา...ก็รีบจัดนะคะน้องเก่ง ก่อนที่พี่สองสายจะแก่ไปกว่านี้... |
ต้องเตรียมตัวไปสอนที่ลาดกระบัง...แล้วก็ไปดำน้ำทำงานที่ระยองต่อ กว่าจะกลับบ้านได้ ก็เป็นบ่ายๆวันจันทร์ ขอพักเรื่องไว้ก่อนนะคะ แล้วจะมาลงเรื่องลงภาพต่อค่ะ...พี่น้อง....:) |
อ้างอิง:
|
อ้างอิง:
|
ค่ะ...บางจุดชันเกือบ 90 องศา และสองข้างเป็นเหว แถมบันไดยังเล็กมากค่ะ น้องเก่ง...
|
ลุงก้อย...มรดกโลกนี่สถานที่หรือนักเดินทางคร๊าบบบ??
|
55555...ลุงก้อย กำลังไปวิ่งหาคำตอบอยู่ค่ะ น้องอ้อย...:) |
ฝนตกเปาะแปะ...เมฆฝนถูกพัดหวิวๆไปตามแรงลม ฉันและบัดดี้นั่งคอยอย่างใจเย็นและเย็นใจ.... และแล้วโชคก็ช่วย...ลมพัดเมฆจากตะวันตกไปตะวันออก ทำให้เราได้เห็นภาพมาชูปิกชูเริ่มปรากฎให้เห็น ที่ละนิดละนิด จนเห็นมาชูได้เต็มตา ก่อนที่จะลับหายไปกับสายเมฆอีกครั้ง... |
ได้เห็นภาพมาชูปิกชูในสายเมฆเพียงเท่านี้...บัดดี้ และ ตัวฉันเองก็พอใจและสุขใจแล้วค่ะ... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_113.jpg |
เราเดินลงไปที่อาคารสูงที่เป็นเหมือนประตูทางเข้าสู่หมู่อาคารบนยอดเขาไวนาปิคชู โดยผ่านบันไดที่สูงชัน อาคารสูงที่ฉันเห็นแบ่งเป็นสองชั้น ตรงจั่วอาคารชั้นบน เมื่อมองผ่านช่องหน้าต่างลงไป จะเห็นน้ำตกสูงชันที่ไหลลงในแม่น้ำอูรูบัมบา และท่อส่งน้ำยาว ทอดอยู่บนหน้าผา
http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_142.jpg เมื่อเดินลงมาชั้นล่าง เราก็เห็นห้องโถงแคบๆ ที่มีบันไดทอดให้เราเดินลงไปที่ระเบียงด้านล่างที่ต่ำลงไปได้... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_115.jpg http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_116.jpg |
มองลงไปข้างล่างเห็นทางรถวิ่งขึ้นเขามาชูปิคชู และทางที่เราจะต้องเดินลงไปจากไวนาปิคชู http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_117.jpg อูยยยยย....ทางเดินลง ช่างน่าเสียวไส้ดีแท้... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_119.jpg ขึ้นมาได้...ก็ต้องลงได้สิคะ ว่าแล้วตายายก็ไต่ลงเขาไป ตรงไหนที่มีบันไดให้ ก็ค่อยยังชั่วหน่อย ตรงไหนที่ไม่มีบันได ก็ต้องยักแย่ยักยัน ถอยหลังลงบ้าง โหนเชือกสลิงขึ้นๆลงๆบ้าง... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_122.jpg |
บางช่วงก็ต้องดันก้นกันขึ้นไป... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_124.jpg พื้นทั้งเปียกทั้งลื่น ต้องเดินกันอย่างระวังเต็มที่ มิฉะนั้นพลาดไปก็ตกเหว... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_123.jpg ไกด์ถามเราว่า เราสนใจจะไปวิหารจันทรา ซึ่งเป็นที่บูชาพระจันทร์ซึ่งชาวอินคานับถือเช่นกัน ซึ่งจะต้องแยกไปทางด้านตะวันออกของไวนาปิคชู ตรงส่วนที่ต่ำกว่ามาชูปิคชู ศึ่งจะต้องเดินไปกลีบอีกหนึ่งถึงสองชั่วโมง เรารีบปฏิเสธทันที เพราะเพียงเท่านี้ก็จะแย่กันอยู่แล้ว ยิ่งเห็นทางที่จะต้องเดินลงไป ที่อยู่ ณ.เบื้องหน้าเราขณะนี้ ก็ยิ่งไม่คิดจะไปที่ไหนอีก นอกจากจะตรงกลับไปที่มาชูปิคชู http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_125.jpg |
ถึงจุดที่เราพักเหนื่อยตอนขาไปแล้ว... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_126.jpg ขอนั่งพักเหนื่อยหน่อยค่ะ...เมื่อหันกลับไปมองยอดเขาไวนาปิคชูที่เราปีนขึ้นไปแล้ว โอ้โฮ! มันช่างชันเสียจริงๆค่ะ ชักจะสงสัยตัวเองว่า ปีนขึ้นไปได้ไหวได้อย่างไรกันนั่น... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_127.jpg ไกด์ชี้ให้เราดูต้นหญ้าเล็กๆ ก้านและใบอวบน้ำ ที่ขึ้นอยู่บนก้อนหินที่มีตะไคร่ขึ้นเต็ม เขาบอกว่า เวลาเดินป่าแล้วไม่มีน้ำกิน คนอินคาจะกินต้นหญ้านี้ ซึ่งมีรสเปรี้ยวนิดๆ จะทำให้ได้น้ำจากต้นหญ้า ทำให้สดชื่นและ หายกระหายน้ำได้สนิท แล้วเขาก็เด็ดก้านต้นหญ้า และเคีั้ยวกิน แล้วก็คะยั้นคะยอให้เราทำตาม ไม่ลองก็ไม่รู้ เราก็เลยทำตาม แล้วก็เห็นจริงตามที่เขาบอก รสเปรี้ยวๆและชุ่มน้ำทำให้เราให้สดชื่นขึ้นจริงๆ http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_121.jpg และในที่สุด....เราก็เป็นผู้พิชิตยอดไวนาปิกชูได้สำเร็จ....ไชโย...ไชโย...ไชโย...!!! http://i835.photobucket.com/albums/z...-Picchu_53.jpg |
เราเดินกลับเข้ามาในส่วนรอบนอกของมาชูปิกชู อย่างกระปลกกระเปลี้ย ขาแข้งแทบจะไม่มีแรงเดิน... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_128.jpg เราเดินเลาะไปตามระเบียงทางเดินของสนามหญ้าใหญ่ในเขตมาชูปิกชู ที่มีหมู่อาคารเรือนแถวยาวทอดตัวอยู่ด้านบน http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_130.jpg เชือกที่ขึงริมทางเดิน เป็นเขตบอกให้เราทราบว่า ห้ามเดินไปตามทางเดินเท่านั้น ห้ามเดินเข้าไปในสนามหญ้าเป็นอันขาด... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_131.jpg |
หันไปมองข้างหลัง...ไวนาปิกชูตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางเมฆหมอก ชั้นยิ้มให้ไวนาปิกชุ ก่อนจะหันหลังกลับ เดินต่อไปทางประตูทางออกของมาชูปิกชู http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_132.jpg เจ้าอัลปากาสีขาวเดินสวนไป... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_135.jpg ฉันเดินแอบให้เจ้าอัลปากาตัวนั้นเดินผ่านไป...น่าขัน ทางเดินของคนแท้ๆ ทำไมมาแย่งเดินล่ะจ๊ะ เจ้าอัลปากา http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_136.jpg |
ส่วนเจ้าตัวนี้ นอนหันก้นให้เรา... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_143.jpg อีกตัวนอนเกลือกกลิ้ง...ท่าจะมีความสุขมากมาย... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_133.jpg นอนหมอบเรียบร้อย... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_134.jpg |
เกือบถึงประตูทางออกแล้ว... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_139.jpg น้องๆที่ลงจากไวนาปิคชูล่วงหน้ากลับมาก่อนแล้ว ขึ้นไปชุมนุมกันอยู่ข้างบนป้อมสูงใกล้ประตูทางออก ส่งเสียงตะโกนทักทายสองสายอย่างร่าเริง... http://i835.photobucket.com/albums/z...Picchu_140.jpg |
แม้จะกระปลกกระเปลี้ยเพลียแรงสักเพียงใด...สองตายายก็สุขสมใจเป็นยิ่งนัก ที่ได้มาเยือนดินแดนที่ใฝ่ฝันมานาน...มาชูปิกชู และยังได้ของแถมเป็น ไวนาปิกชู ที่ทำให้เราประทับใจ และทำให้เรารู้ว่า... หากเราตั้งใจจริงที่จะทำอะไรสักอย่างหนึ่ง...แม้จะยากเย็นแสนเข็ญ และมีอุปสรรคมากมายสักเพียงใดก็ตาม เราก็สามารถจะทำให้สำเร็จผลสมความตั้งใจได้ เพียงแต่ขอให้เรามีความมานะ..อดทน..และมุ่งมั่น ที่จะเดินไปสู่จุดหมายปลายทางที่ตั้งไว้ให้จงได้... |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 00:44 |
vBulletin รุ่น 3.8.10
สงวนลิขสิทธิ์ ©2000-2024, บริษัท Jelsoft Enterprises จำกัด
Ad Management plugin by RedTyger