รายงานผลการปฏิบัติงานโครงการทัศนศึกษาและปลูกป่าชาย เลน คลองวาฬ เดือนสิงหาคม 2552
 

ตอนที่พี่สายชลมีความคิดจัดทริปนี้ใหม่ๆ ผมตั้งใจไว้ว่าจะเขียนบันทึกการเดินทางแบบจริงๆจังๆโดยประเดิมด้วยทริปคลองวาฬบ้านแม่หอยนี่แหละเป็นทริปแรก

ตอนนั้นในใจลึกๆยังคิดอยู่ว่า .. ถึงเวลาจริงๆแล้วจะขี้เกียจหรือเปล่าน๊า .. :rolleyes:

แต่พอได้มีโอกาสร่วมทริปนี้ ได้คุยกับพี่สายชล ได้คุยกับพี่แม่หอยแล้ว ผมขอพี่สายชลว่าจะลองเขียนเป็นรายงานในรูปแบบของผมเอง ซึ่งทำให้รายงานผลการปฏิบัติงานในครั้งนี้ จะต่างไปจากรายงานกิจกรรมก่อนๆไปบ้าง

ข้อเท็จจริงและสาระสำคัญอาจไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ แถมยังมีการสอดแทรกความคิด ความเห็นต่างๆของเพื่อนร่วมทริปที่ผมแอบบันทึกไว้ ทัศนคติของตัวผมเองบ้าง ..

ดังนั้น หากรายงานฉบับนี้ ขาดตกบกพร่องไป ผมคงต้องขออภัยล่วงหน้า และคงต้องรบกวนพี่สายชลและพี่แม่หอย ตัดทอน แก้ไข เปลี่ยนแปลงตามความเหมาะสมได้เลยนะครับ :p

ตั้งแต่วันศุกร์ สมาชิกส่วนใหญ่เดินทางออกจากกรุงเทพฯโดยใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงเศษก็ถึง บ้านแม่หอย หรือ ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่งประจวบคีรีขันธ์ ..

พี่ติ่ง SNR เป็นสมาชิกที่มาถึงเป็นคนแรก มาถึงก็ไปช่วยทีมงานพี่แม่หอยทำงานทันที ส่วนกลุ่มเล็กที่ติดตามมา คือ พี่ Udomlert เบลูก้าน้อย และดอกปีบ พอมาถึงก็เริ่มออกสำรวจสถานที่ทันที เช่นกัน ..

:rolleyes:

ใครที่ไม่เคยมาคงนึกภาพไม่ออก ว่าสถานที่ทำงานของพี่แม่หอยเป็นอย่างไร
ส่วนใหญ่ผมเห็นต้นไม้ ใบหญ้า บ่อปลา และมีอาคารอยู่หลายหลัง ซึ่งภายในอาคารก็จะมีบ่อเพาะเลี้ยงสัตว์ทะเลอีกมากมาย

สิ่งนึงที่ผมสังเกตเห็นคือความสวยงามน่ารักของดอกไม้เล็กๆที่ปลูกไว้ ทำให้บรรยากาศดูสดชื่นไม่น้อย มีน้องหมาหลายๆตัววิ่งไปมาคอยทักทาย .. :)

ต้นโกงกางริมตลิ่งที่นี่เป็นทิวแถวสวยงามจริงๆ :)

บางมุมอาจดูเหงาๆไปบ้าง แต่ผมเชื่อว่าหลายๆคนอยากมีที่ทำงานแบบนี้นะ มีกำเเพงเป็นต้นไม้ ท้องฟ้า และภูเขา ให้ความรู้สึกสดชื่นสบายกว่าป่าคอนกรีตเป็นไหนๆ :)

ด้วยความซุกซนของพวกเราสามคน เราเดินดูสถานที่ต่างๆด้วยความสนใจและด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ :p

และเราทราบภายหลังว่า หลายๆอาคาร เป็นเหมือนสถานที่ปลอดเชื้อ ต้องเข้าใจถึงวิธีปฏิบัติ ต้องมีวิธีการฆ่าเชื้อก่อนที่จะเข้าไป เช่น ต้องมีการเปลี่ยนรองเท้า ต้องเหยียบคลอรีนฆ่าเชื้อก่อน บางอาคาร เจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงานต้องอาบน้ำก่อนเข้าไปเลยด้วยซ้ำ :eek:

ดังนั้น การเยี่ยมชมสถานที่ ต้องปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัดนะจ๊ะ อย่าซนอย่างพวกเรา เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์อาจสร้างความเสียหายได้โดยไม่รู้ตัวเลย ..

การเยี่ยมชมโดยปกติ ก็ต้องใช้ความระมัดระวัง ไม่ควรเอามือจับขอบบ่อเพาะ ไม่ควรเอาก้นไปพิงบ่อ การเอามือไปสัมผัสโดยตรงยิ่งต้องระมัดระวัง :eek:

ความอยากรู้อยากเห็นทำให้ผมเดินผ่านห้องที่ประตูมีช่องกระจก มองเห็นภายในห้องที่เต็มไปด้วยขวดบรรจุของเหลวๆสีเขียวๆเหลืองๆอยู่หลายขวด ผมมาทราบตอนบรรยายสรุปภายหลังว่าเป็น แพลงตอนที่เพาะเชื้อเอาไว้ ต้องประคบประหงมเป็นอย่างดี และปลอดเชื้อสุดๆ

ที่ผมสังเกตจากหลายๆคำพูดของแม่หอย ผมเข้าใจว่า สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในศูนย์วิจัยนี้มีความสำคัญมากๆ ไม่ว่าจะตัวเล็กหรือใหญ่แค่ไหน ..
ไม่ว่าจะเป็นแพลงตอนตัวเล็กนิดเดียว ขนาดที่ตาเรามองไม่เห็น ..
น้องหอย หรือลูกปลาที่ตัวโตขึ้นมาหน่อย ..

สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ล้วนมีความสำคัญต่อธรรมชาติมากมายไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะมีขนาดเล็กหรือใหญ่แค่ไหน
แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ที่สุดอย่าง "มนุษย์"
..
..
บางทีเราอาจลืมไปแล้วว่า เมื่อเทียบกับโลกใบนี้ .. เราตัวเล็กนิดเดียว ไม่ต่างอะไรจากแพลงตอน

เมื่อสมาชิกมากันครบแล้วในวันแรก พวกเราไปทานอาหารเย็นที่ร้านเจ๊ปัง ซึ่งเดิมเป็นต้นตำหรับของเค้กคลองวาฬ แต่ปัจจุบัน ร้านแห่งนี้เลิกทำเค้กไปแล้วด้วยเหตุผลทางธุรกิจ พวกเราเลยอดชิมเค้กคลองวาฬฉบับต้นฉบับดั้งเดิม แต่การได้มาพบกับพร้อมหน้าพร้อมตาก็ทำให้อาหารเย็นอร่อยและแซ่บจนหลายคนติดใจ .. :p

ก่อนนอน ผมนึกทบทวนถึงวัตถุประสงค์ของทริปนี้อีกครั้ง จากที่ได้ยินพี่สายชลพูดถึงบนโต๊ะอาหาร ..
"พวกเราทำงานกับหอยมือเสือมาหลายครั้ง แต่พวกเราหลายคนไม่เคยรู้ว่า ก่อนจะเป็นหอยมือเสือให้เราได้ไปปล่อยคืนสู่ท้องทะเลนั้น น้องหอยเหล่านี้ต้องผ่านการฟูมฟักมากแค่ไหน ต้องใช้ความดูแลเอาใจใส่มากแค่ไหน"

ผมเอง มาเข้าใจทีหลังว่าการดูแลสัตว์ทะเลของเจ้าหน้าที่ที่นี่ ปฏิบัติอย่างเคร่งครัดและระมัดระวัง ไม่แพ้การดูแลน้องหลินปิงแพนด้าน้อยเลยทีเดียว :cool: