ยังมีชีวิตอยู่ครับ เมื่อวานปั่น 45 กม
 

เจ็บก้นหมดเลย เพราะว่าลืมกางเกงฟองน้ำ ใส่แค่กางเกงบอล
ออกจากอรัญ ไปเขาน้อยสีชมพู เลี้ยวเข้าโคกสะแบง แล้วกลับอรัญ ระยะทางประมาณ 45 กม. เพิ่งปั่นได้ 5 วันเองครับ
เล่นเอาลิ้นห้อยเลย

ปราสาทเขาน้อยสีชมพู
http://www.google.co.th/#hl=th&sourc...76420fa62ff1d3

แผนที่ครึ่งทางแรก
http://maps.google.com/maps?f=d&sour...=UTF8&t=h&z=12

ครึ่งทางหลัง
http://maps.google.com/maps?f=d&sour...=UTF8&t=h&z=12

ลากจากจุด a ไปได้ครึ่งทาง มันก็เปลี่ยนเป็นครึ่งหลัง ไม่ยอมต่อกัน เลยเป็นงง

ปลายเท้าที่ชาก็ดีขึ้น อาจเป็นทำกายบริหารโดยการ นอนคว่ำหน้าราบไปกับพื้นแข็ง แล้วยกหน้าอกขึ้นให้สูง ๆ แล้วค้างไว้นาน ๆ เป็นการสร้างกล้ามเนื้อที่หมอนรองกระดูกตรงเอวด้านหลังให้แข็งแรง

อีกท่าก็นอนหงายแล้วงอเข่าให้ฝ่าเท้าติดพื้นแล้วชูมือยกหน้าอกขึ้นไปให้มือติดเข่าแล้วค้างไว้นาน ๆ

ทำบ่อย ๆ

เจ้าของร้านจักรยานที่ไปซื้อเขาสอนมา เพราะเขาเคยผ่าหมอนรองกระดูกหลังมาแล้ว ทรมานมาก หลังจากผ่าตัด นอนคว่ำหน้าอยู่สองเดือนกว่า อยู่ท่าเดียว

ก่อนผ่าตัดก็ไปกระดูกแตกในสนามกอล์ฟ ต้องหามกลับบ้าน เหมือนเอามีดหลายเล่มมาทิ่มที่ขา ต้องนอนรอ ผ่าตัดอยู่หลายวันเพราะผ่าไม่ได้เนื่องจากปวดมาก

การปั่นจักรยาน ต้องปั่นโดยใช้รอบขาเร็ว ๆ ไม่ได้ปั่นแบบขี่ชมวิวครับ
ต้องใช้เกียร์หน้าอันที่สอง รองจากอันใหญ่ ส่วนเกียร์หลังใช้เกียร์หก หรือ เจ็ด แล้วรักษาความเร็วไว้ที่ 27 กม/ชม สัก 5 กม แล้วฟรีขาเพื่อพัก แล้วก็ปั่นต่ออีกเพื่อสร้างกล้ามเนื้อขา จะทำให้การหายใจเร็วขึ้นเหนื่อยเหมือนว่ายน้ำครับ

ส่วนพวกมือโปรเท้าไฟ เขาปั่นกันที่รอบ 35 - 40 กม