ถ้านึกถึงลุงสุพจน์หรือว่าลุง Milo สิ่งแรกที่นึกถึงคือ คุณลุงใจดีที่คอยเป็นห่วงน้อง ๆ เสมอ
ลุงยิ้มแย้มแจ่มใส นอบน้อมเป็นกันเอง และไม่ถือตัวเลย

วันแรกที่รู้จักลุง ก็ตอนลุง ไปออกทะเลเรียน Open Water
และผมกับเจ้าจิ ก็ไปดำน้ำเล่น ๆ กับพี่ ๆ ที่ชมรมหรือที่เรียกกันว่า fun dive
แต่ว่าผมไม่รู้หรอกว่าลุงเป็นใคร และทำอาชีพอะไร แต่ที่สะดุดตาคือระหว่างพักน้ำ
ลุงไปเอามีดมาปอกแตงโม และสัปปะรดในระดับที่เรียกว่าชำนาณมาก ๆ
ก็เลยแซวลุงเล่น ๆ ว่าปกติลุงขายผลไม้หรือเปล่าครับ

ลุงตอบแบบยิ้ม ๆ ว่า ป่าวหรอก ก็หัดไว้ ฝึกทำให้ป้าเค้า
เค้าเหนื่อยมามากแล้ว อะไรที่ทำได้ลุงก็ทำ ให้เค้าสบาย แปบเดียวก็ชำนาญ
เค้าลำบากเพื่อเรามาเยอะแล้ว ... แล้วลุงก็หัวเราะ

ผมรู้สึกประทับใจลุงตั้งแต่วันนั้น
พักว่าง ๆ ช่วงนั้นเจ้าจิสนใจเรื่องการบิน ลุงก็เล่าให้ฟังอย่างสนุกสนานและไม่รู้เบื่อ

ระหว่างที่เรียนผมก็สังเกตุว่าลุงเรียก อาจารย์ทุกคน แล้วก็คอยสอบถามเสมอว่า
ดีหรือยัง หรือว่าครูทำได้ยังไง ผมทำผิดตรงไหน

แล้วยังบอกว่า ว่างๆ เอ็กซ์ นายสอนเราบ้างนะผมก็ยังหัวเราะอยู่เลย
ห่างกันไปเป็นปี มารู้อีกทีว่า ลุงเปลี่ยนมาดำน้ำกับ SoS แล้ว
มาคุยกับลุงตอนหลังถึงรู้ว่า ลุงไม่อยากดำน้ำเล่นแล้ว อยากทำอะไรเพื่อทะเล
ลุงชวนไปดำ nitrox ไปดำน้ำจืด อะไรอีกหลายอย่าง
และที่สำคัญลุงยังบ่นว่า อ้วนแล้วนะเอ็กซ์ ลดน้ำหนักได้แล้ว ลุงเป็นห่วง
แม้แต่ตอนวันเกิดที่ผ่านมา ลุงก็ยังบอกอยู่

ความมีน้ำใจและใส่ใจต่อคนรอบ ๆ ข้างลุงเผื่อแผ่ไปถึงทุกคนเสมอ ....

จำได้ว่าสัญญากับลุงไว้ที่สนามบินภูเก็ตว่า จะไปดำน้ำกับลุงบ่อย ๆ ก่อนแยกย้ายกันไป
ไม่นึกว่าครั้งนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้ดำน้ำกับลุง

บางคนโลกนี้ก็โหดร้าย ... แต่มันก็แอบเตือนเราทุกคนที่ยังอยู่ว่า
เรายังไม่ได้ทำอะไรให้คนที่เรารักหรือยัง เพราะว่าวันพรุ่งนี้ก็อาจสายเกินไป

หลับให้สบายนะครับลุง

ไม่ได้เข้าบ้าน SOS เสียนานเนื่องจากภารกิจการทำงาน วันนี้เลิกงานดึกเลยเข้ามาเยี่ยมบ้านซะหน่อยก่อนจะเข้าบ้านอาบน้ำนอน เลยเข้ามาเจอข่าวที่เศร้าที่สุดในรอบปีนี้เลย

ผมจำได้ ลุงเป็นคนที่แข็งแรงโคตรๆ ปลูกป่่าชายเลนที่กระบี่ ผมปลูกข้างๆลุง ดินก็แข็งมาก ปลูกไปได้ไม่กี่ต้นยืนหอบแฮ่กๆ แต่ลุงขุดเอาๆ จนถึงท้ายคันดินเลย ตอนปลูกหมด ไม่ได้เดินกลับตรงทางที่เราเข้าแต่ ผม ลุง ป้า และพี่ birdie ชวนกันข้ามคลองที่เป็นโคลนกลับขึ้นไปบนถนน ผมยังตลกตัวเองเลย เพราะลุงโดดข้ามไปก่อนเลยแทนที่จะเป็นคนหนุ่มอย่างผม แถมตอนผมโดดลงไปผมดันจมลงไปในโคลน กลับต้องเป็นลุงที่ยื่นมือมาดึงผมขึ้นไป และผมชอบตอนลุงเล่าเรื่องเสืออากาศให้ฟังครับเพราะมันก็เคยเป็นความฝันนึงของผมเมื่อสมัยเด็กๆ เสียดายที่ชีวิตนี้ผมยังไม่ได้มีโอกาสดำน้ำกลุ่มเดียวกับลุง ซึ่งผมก็คงไม่มีโอกาสแล้ว แต่ผมก็ยังคงดีใจที่ยังเคยได้รู้จักลุง เคยได้ร่วมทริปทำประโยชน์ให้กับทะเลกับลุง และเคยได้นั่งฟังลุงเล่าประสบการณ์ต่างๆมากมายให้ฟัง ทั้งการบิน เข้าป่า ท่องเที่ยว ผจญภัย ซึ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นความฝันของผมสมัยเด็กทั้งนั้น............ผมจะคิดถึงลุงครับ

... ZmaXz

พึ่งกลับมาถึงบ้านครับ เสียใจและจะคิดถึงความเข้มแข็งของลุงครับ

..........

^
^
^

(พี่ติ๋วคงถึงกับพูดอะไรไม่ออก) :( :(

ถึงแม้จะได้เจอคุณลุง Milo15 แค่ครั้งเดียวตอนไปเก็บขยะที่เกาะเต่าเมื่อ พ.ค.52 แต่ก็เห็นว่าคุณลุงเป็นแบบอย่างที่ดีในการดำเนินชีวิต
เมื่อลุงจากไป ก็รู้สึกเสียใจ และขอแสดงความเสียใจกับญาติพี่น้อง ลูกหลานของคุณลุงด้วยครับ

Udomlert
 

แจ้งข่าวล่าสุด เช็คกับเพื่อนลุง (พล.อ.ต.ถาวร เจนช่าง) ขณะนี้ลุงมาถึงพิษณุโลกแล้ว คาดว่าจะถึงวัด ประมาณ 16.00 และรดน้ำ 17.00 ส่วนเวลา 18.00 มีพิธีพระราชทานน้ำอาบครับ

ไม่เคยได้พบเจอ ไม่เคยได้รู้จัก แต่วันที่ได้ยินข่าวอยู่กับ ครู Tik สิ่งแรกคือตกใจ
เพราะได้ยินแต่เรื่องดีๆ ออกจากปาก ครู Tik ขอแสดงความเสียใจกับ พี่ๆน้อง
และครอบครัวของลุงด้วย ครับ

วันนี้ใครจะไปเคารพศพลุงไมโลบ้างค่ะ ว่าจะไปกราบลาลุงไมโล ไปกราบลาสุภาพบุรุษ นักสู้
นักอนุรักษ์ และ ผู้ใหญ่ใจดีที่น่าเคารพ อีก 1 ท่าน ใน sos ไปกราบลาความสง่างามที่ลุงไมโลมีให้กับประเทศชาติอย่างสมบรูณ์

เมื่อแรกเจอลุงไมโล ไม่คิดว่าผู้ชายสูงวัยท่านนี้จะทำงานใต้ทะเลอย่างเอาจริงเอาจัง ภาพที่เราเห็นขณะลอยตัวอยู่ เหนือชายสูงวัยท่านนี้ ไม่ได้บ่งบอกว่าท่านเป็นผู้ใหญ่ที่ผ่านวัยทำงานมาแล้วเลย เพราะลุงไมโลโถมแรงทั้งหมดที่มีในการใช้ใบเลื่อยๆเชือกขนาดใหญ่ใต้น้ำเพียงแค่หวังจะเอามันขึ้นมาจากใต้ทะเล แม้จะมีชายหนุ่มมากมายอยู่ใกล้ๆกัน ลุงไมโลไม่เคยเอาเปรียบแรงใครเลย ไม่ว่าจะป็นเด็ก หรือ หนุ่มๆ

นับจากนี้ไปทุกๆงานของ sos คงไม่มีลุงไมโลมาลงชื่อไปอย่างทุกครั้ง แต่ความทรงจำเกี่ยวกับลุงไมโล15 จะอยู่ในความประทับใจและความทรงจำของพวกเราตลอดกาลค่ะ

ด้วยความเคารพอย่างสูงในสุภาพบุรุษนักสู้ท่านนี้