กำแพงตะวันตก (Western Wall) หรือเรียกว่า กำแพงร้องไห้ (Wailing Wall)
เป็นสักการสถานศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของชาวยิว พวกเขาถือว่าเป็นพระธาตุของพระวิหารหลังสุดท้าย กำแพงตะวันตกนี้เป็นส่วนหนึ่งของกำแพงที่กษัตริย์เฮโรดได้สร้างรอบๆ พระวิหารหลังที่สอง ในปีที่ 20 ก่อนคริสตกาล
ใน ค.ศ.70 จักรพรรดิติตัสไม่ได้ทำลายส่วนของกำแพงนี้ซึ่งสร้างด้วยก้อนหินขนาดใหญ่เพื่อให้เป็นประจักษ์พยานแก่ชนรุ่นหลังถึงอานุภาพของทหารโรมันที่สามารถทำลายส่วนอื่นๆ ของพระวิหาร ในยุคปกครองของชาวโรมัน ชาวยิวไม่ได้รับอนุญาตที่จะมาที่กรุงเยรูซาเล็ม แต่สมัยไบเซนไทน์พวกเขามาได้ปีละครั้งในวันระลึกถึงการทำลายพระวิหาร เพื่อแสดงความทุกข์ต่อการกระจัดกระจายของชาวยิว และร่ำไห้เหนือซากของพระวิหารศักดิ์สิทธิ์ ด้วยเหตุนี้ส่วนนี้ของกำแพงจึงได้ชื่อว่า "กำแพงร้องไห้" ธรรมเนียมที่จะมาภาวนาข้างกำแพงนี้ได้ถือปฏิบัติต่อๆ กันมาหลายศตวรรษ ตั้งแต่ปี ค.ศ.1948-67 ชาวยิวไม่สามารถเข้าเยี่มสถานที่แห่งนี้เพราะอยู่ในส่วนของกรุงเยรูซาเล็มที่อยู่ภายใต้การปกครองของจอร์แดน
หลังจากสงคราม 6 วัน กำแพงร้องไห้นี้ได้กลายเป็นสถานที่เพื่อแสดงความชื่นชมยินดีระดับชาติ อีกทั้งเป็นสถานที่เพื่อนมัสการและภาวนา มีการสร้างลานกว้างขนาดใหญ่เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้คนได้เข้าร่วมภาวนาครั้งละเป็นจำนวนพันจำนวนหมื่นคน
|