[สายชล]

เย็นวันที่ 13 พฤษภาคม 2554...สมาชิกอาสาสมัคร SOS จำนวน 21 คน ซึ่งเกือบทั้งหมดเดินทางตรงมาจากกรุงเทพฯ ยกเว้นน้องแก่น ที่มีบ้านอยู่ที่สงขลา และ แขกเชิญพิเศษอีกสองท่านจากมหาวิทยาลัยสงขานครินทร์ คือ Dr. James True อาจารย์ทางด้านชีววิทยาทางทะเล และ น้องโดม ลูกศิษย์ปริญญาโทของ Dr. James เริ่มทะยอยเดินทางถึงท่าเรือเทศบาลเมืองสงขลา ซึ่งตั้งอยู่ในทะเลน้อย ไม่ไกลจากปากทางออกสู่ทะเลหลวงด้านอ่าวไทยนัก เพื่อลง เรือโชคศุลี ที่จอดลอยลำคอยอยู่


สี่ทุ่มเศษๆ...เมื่อพวกเราลืองเรือกันครบแล้ว เรือโชคศุลีเริ่มถอนสมอ และหันหัวเรือมุ่งหน้าออกสู่ทะเลหลวง


เสียงจุดประทัดดังโป้งป้างๆสนั่นหวั่นไหว เมื่อเรือแล่นผ่านพระรูปกรมหลวงชุมพรฯ ที่ตั้งอยู่ที่ปลายแหลมสนอ่อน เรายกมือพนม และภาวนาขอพรให้เราไปทำงานที่โลซินอย่างปลอดภัย และมีความสุขสนุกสนาน คลื่นลมอย่ามี ฝนอย่าตก และกระแสน้ำอย่าแรง


ดูเหมือนคำภาวนาของเราจะได้ผล...คืนนั้น ท้องทะเลไร้คลื่นลม ท้องฟ้าใสจนเห็นดวงจันทร์ยามขึ้น 11 ค่ำได้กระจ่างตา สองสายนอนหลับสนิทไปจนถึงเช้าวันใหม่



7 โมงเช้าแล้ว...เรือยังแล่นไม่ถึงโลซิน แต่พวกเราทั้งหมดก็ขึ้นมานั่งดื่มกาแฟ ทานอาหารเช้าเบาๆ พร้อมกับพูดคุยกันอย่างมีความสุข


เพื่อให้การดำน้ำทำงานเป็นไปด้วยความปลอดภัย เรียบร้อย ไม่ขลุกขลัก...สายชลขอเวลาหัวหน้าทีมดำน้ำแต่ละทีม ซึ่งประกอบด้วย น้องติ๊ก...น้องหนึ่ง (Conundrum)...น้องแก่น...และน้องติ่ง มาประชุมวางแผนร่วมกับ น้องสมชาย (ผู้จัดการเรือโชคศุลี) เพื่อจัดแบ่งหน้าที่ความรับผิดชอบของแต่ละคน การแบ่งกลุ่มดำน้ำ แผนการดำน้ำ วิธีการดำน้ำทำงานอย่างปลอดภัย และการจัดการกับอวนและขยะที่ได้มา...