[สายน้ำ]

ปริศนา”น้ำท่วม” อะไรที่ไม่หนัก แต่ย้ายยากกว่า”ตู้เย็น-เครื่องซักผ้า-เปียโน” อะไรเอ่ย???



ก่อนที่น้ำจะเริ่มไหลบ่าเข้ามาตีโอบบ้าน และทะลุทะลวงฝ่าแนวป้องกันเข้ามาท่วมบ้าน

ทุกบ้านจะมีการเตรียมพร้อม

เริ่มจากใช้กระสอบทรายหรือก่ออิฐบล๊อครอบบ้าน หรือค้นคิดวิธีการที่จะทำให้บ้านเราปลอดภัยจาก ”น้องน้ำ”

จากนั้นก็เริ่มยกของสำคัญขึ้นที่สูง

สำคัญมากก็สูงมาก

เอกสารหรือของสำคัญส่วนใหญ่จะไว้บนชั้นสองของบ้าน

ส่วนของหนักหรือสำคัญรองมาก็จะยกขึ้นที่สูง อาจจะเป็นบนโต๊ะหรือบนตู้


ในช่วงของการเตรียมพร้อม ถ้าถามว่าอะไรคือ คือสิ่งที่หนักที่สุดและขยับย้ายยากที่สุดของบ้าน

บ้านทั่วไปจะตอบว่า ”ตู้เย็น” หรือ ”เครื่องซักผ้า”

แต่บ้านที่ฐานะดีจะบอกว่า ”เปียโน” ยากที่สุด

ยิ่งใครที่คิดจะอพยพหนีไปที่อื่น

ของ 3 สิ่งนี้ถือว่าปัญหาใหญ่ที่สุดของการขนย้าย

แต่เมื่อน้ำมาจริงๆ แทบทุกบ้านได้ค้นพบว่าสิ่งที่คิดไว้ไม่ใช่ ”ความจริง”

เพราะสิ่งที่ย้ายออกจากบ้านยากที่สุด

ไม่ใช่”ตู้เย็น”

ไม่ใช่”เครื่องซักผ้า”

แต่เป็น”พ่อ”หรือ”แม่”ของเราเอง

คุยเท่าไรก็ไม่ยอมออกจากบ้าน

จะขอร้อง อ้อนวอน ร้องไห้ โวยวาย ฯลฯ

ทั้ง”ขู่”ทั้ง”ปลอบ” แต่ก็ไม่ได้ผล

”ผู้อาวุโส” ส่วนใหญ่มักจะติดบ้าน เป็นห่วงบ้าน

ไม่อยากย้ายไปไหนที่เราไม่คุ้นเคย

และส่วนใหญ่จะเคยลำบากมาก่อน จึงไม่กลัวความลำบาก

โดยลืมไปว่าตอนที่ฝ่าฟันความลำบากนั้น ทั้งคู่ยังเป็นคนหนุ่มสาวที่พร้อมด้วยความแข็งแรงของร่างกายและจิตใจ

ไม่ใช่อายุ 70 เหมือนกับวันนี้

แม้ว่าลูกจะอธิบายถึงความห่วงใย ฉายภาพความลำบากในการย้ายหากน้ำขึ้นสูง ยกตัวอย่างที่บางบัวทอง ทวีวัฒนนา

หรือจุดต่างๆที่น้ำท่วมสูงว่าน่ากลัวเพียงใด

อธิบายแค่ไหน “พ่อ-แม่”ก็ไม่ยอม

ลูกหลายคนเป็นระดับผู้บริหารในองค์กร มีลูกน้องใต้บังคับบัญชาจำนวนมาก

แต่ไม่ว่าตำแหน่งจะใหญ่โตมาจากไหน

เมื่อเข้าบ้านทุกคนก็เป็น ”ลูก”

ไม่มีใครสั่งการให้ ”พ่อ-แม่” ย้ายออกจากบ้านเหมือนกับสั่งลูกน้องในบริษัทได้

ยิ่งลูกโวยวายมากเท่าไร พ่อ-แม่ก็จะน้อยใจมากเท่านั้น

เพราะ”ผู้ใหญ่”ยิ่งอายุมาก ยิ่งใจน้อยง่าย

ในเฟซบุ๊คของแต่ละคนมีการสนทนาถึงเรื่องนี้เยอะมาก

ทั้งบ่น ทั้งขอคำปรึกษา

บางคนถึงขั้นถามเพื่อนว่าใช้ ”ทนาย” ฟ้องขับไล่ได้ไหม

ยอมให้ ”พ่อ-แม่” โกรธ

แต่ขอชีวิต ”พ่อ-แม่” ให้รอดไว้ก่อน

เรื่องอื่นค่อยเคลียร์ทีหลัง

มีบางคนบ่นกับเพื่อนว่าถ้าเจรจาครั้งสุดท้ายไม่ได้ผล

“สงสัยข้าต้องวางยานอนหลับ แล้วอุ้มเลย”

แม้เรื่องการขอให้พ่อ-แม่ย้ายออกจากบ้านในช่วงน้ำท่วมจะเป็น ”ปัญหา” ที่ใหญ่ยิ่งของลูกๆหลายคน

แต่ทั้ง 2 ฝ่ายก็รู้ว่าปัญหานี้ไม่ได้เกิดจาก ”ความเกลียดชัง”

หากเป็น ”ปัญหา” ที่เกิดจาก ”ความรัก”

ในเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ครั้งนี้ นี่คือ ”ปัญหา” ที่ ”น่ารัก”

แต่ ”หนัก” เหลือเกิน




จาก ..................... มติชน วันที่ 3 พฤศจิกายน 2554