[สายชล]

กว่ารถจะเคลื่อนออกจากสถานีได้ เราต้องขึ้นไปนั่งรออยู่บนรถไฟได้พักใหญ่..






เพียงรถไฟเริ่มเคลื่อนตัวชึ่กชั่กออกจากสถานี ก็เริ่มออกอาการโยกซ้ายโยกขวา กระดกหน้ากระดกหลัง ขนาดนั่งอยู่ตัวยังโยกไปโยกมา ถ้ายืนละก็ โอกาสจะหกล้มมีสูงทีเดียวค่ะ

สองข้างทางเป็นทุ่งนา ไร่ข้าวโพด ไร่อ้อย แปลงผัก สลับกันไปมา แต่มีต้นบัวตองสูงใหญ่ที่เริ่มออกดอกตูมๆ สลับกับต้นหญ้าอื่นๆขึ้นสูงจนบังวิวข้างทางเป็นช่วงๆ แถมยังมีต้นที่ขึ้นประชิดติดรางรถไฟมากๆ ขนาดที่ตัวรถไฟแล่นไปตัดใบไม้ฉับๆ เศษใบไม้ปลิวว่อนเข้ามาในตัวรถไฟ ติดตามเสื้อผ้าหน้าผมของเราเกือบตลอดเวลา เป็นบรรยากาศที่เราคงไม่ได้พบเจอในเมืองไทย หรือที่ไหนๆอย่างแน่นอนค่ะ...

ช่วงที่ใกล้สถานีก็จะดีหน่อย ที่ต้นไม้ใบหญ้าข้างทางถูกถางออกไป จนดูโล่งสะอาดตา...