ด้วยน้ำมือมนุษย์ ที่ตัดทำลาย ผืนผ้าห่มคลุมโลกผืนนี้ สร้างความแห้งแล้งที่สุดท้าย ก็ทำลายตัวเอง
เป็นบทเพลงที่เศร้ากว่าบทเพลงแห่งราวไพร เพราะบรรเลงด้วย กิเลศ และความไม่รู้พอ
สัตว์หากินพออิ่ม แต่คน หาเกินอิ่ม เพื่อ ตอบสนองกิเลศ อันไม่เคยพอ
"จะมีประโยชน์อะไร หากเราได้โลกทั้งโลกไว้ในครอบครอง แต่ต้องสูญเสียวิญญาณไป "
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย nudie : 28-07-2009 เมื่อ 08:01
|