[สายชล]

วันที่ 2....พิน อูล วิน-สะพานรถไฟก๊กเต๊ก-สีป้อ-มัณฑะเลย์


เมื่อคืนนอนหลับสลบไสลไม่ได้สติไป ตั้งแต่ยังไม่ห้าทุ่มดี ทำให้การตื่นตั้งแต่ตีสามในเช้าวันใหม่ ไม่ได้เป็นเรื่องที่ลำบากยากเย็นนักสำหรับสายชล เมื่อเก็บของและนำไปวางไว้ที่ล๊อบบี้ของโรงแรมในตอนตีห้าแล้ว สองสายก็ออกเดินดุ่มๆจากโรงแรม มุ่งหน้าไปทางหอนาฬิกา ที่ตลาดเช้าขาย-สายหยุด ของเมืองพิน อูล วิน ตั้งอยู่ ตามที่ได้รับการบอกเส้นทางจากน้องอาร์ตมาตั้งแต่เย็นวาน...


อย่างไรก็ตาม....กว่าจะไปถึงตลาดได้ เราต้องใช้ภาษาใบ้ถามทางกับชาวเมืองอยู่ถึงสองสามยก ...

ตลาดสดที่นี่ ไม่ต่างจากตลาดสดในชนบทของไทย และของประเทศเพื่อนบ้านอื่นๆรอบๆไทย คือวางสินค้าซึ่งส่วนมากเป็นพืชผักผลไม้ไว้กับพื้นถนน อย่างดีก็มีกระดาษหนังสือพิมพ์หรือผ้าพลาสติกลองกันเปื้อนไว้ชั้นหนึ่ง...และเนื่องจากท้องฟ้ายังมืดมิด เจ้าที่ไม่มีไฟฟ้าโยงมาใช้ จำต้องอาศัยตะเกียง เทียน หรือ ไฟฉาย ส่องให้แสงสว่าง

พืชผักผลไม้ของที่นี่ หน้าตาไม่ได้ต่างจากของบ้านเรานัก