[สายชล]

ก่อนจะเดินขึ้นไปในบริเวณถ้ำ Peik Chin Myaung เราต้องถอดรองเท้าฝากไว้ที่ศาลา ที่ทำช่องใส่รองเท้าพร้อมฝาปิด (ไม่มีกุญแจ) ความที่พื้นเปียกชื้นและมีกรวดทรายเกลื่อนกลาดอยู่ พอถอดรองเท้าเดิน สายชลก็รู้สึกคันๆเท้าชอบกล กว่าจะชินได้ก็อีกนานพอควรทีเดียว


ริมลำธารด้านซ้ายมือก่อนถึงบันไดขึ้นปากถ้ำ เราได้เห็นรูปปูนปั้นพระพุทธองค์ที่เสด็จออกบิณฑบาตโปรดสัตว์ มีพระสาวกเดินตามอีก 14 รูป ที่พื้นมีผู้หญิงนั่งไหว้อยู่ เป็นภาพปูนปั้นที่ดูงดงาม ให้อารมณ์ที่สงบสันติมากค่ะ...

เราเริ่มเดินขึ้นบันไดที่ทอดขึ้นไปสู่ปากถ้ำที่ดูกว้างขวางโอ่โถง สิ่งแรกที่เห็นสะดุดตาเมื่อเข้าไปยืนในถ้ำก็คือ พระพุทธรูปงดงามมากมายที่ประทับเรียงรายอยู่ทั้งริมผนังถ้ำ และซอกหลืบที่มี กลางโถงถ้ำมีแอ่งน้ำที่น้ำตื้นๆแต่ใสแจ๋ว มองเห็นตัวปลา (และท่อน้ำที่วางอยู่ก้นสระ) น้ำจากอ่างนี้ไหลทอดตัวลงไปสู่ปากถ้ำและลานน้ำตกเบื้องล่าง


ถ้ำแห่งนี้ยังเป็นถ้ำเป็น คือยังมีหินงอกหินย้อยเกิดขึ้นตลอดเวลา และมีน้ำหยดมาจากเพดานถ้ำ นอกเหนือจากธารน้ำที่ไหลผ่านถ้ำชั่วนาตาปี มีความเชื่อว่า น้ำที่ผุดขึ้นมาจากตาน้ำในถ้ำนี้ เป็นน้ำที่บริสุทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ จึงมีคนนำใส่ขวดไปไว้เพื่อบูชา และดื่มกินเพื่อรักษาโรค

เมื่อเดินไปตามทางที่โบกปูนไว้ เราก็ยิ่งเห็นพระพุทธรูปมากมายเรียงรายยาวไปตามรายทาง