คิดถึงท้องน้ำสีครามยามบ่าย เลยเข้ามานั่งอ่านบันทึกจากใต้ทะเล สามสาวพี่น้องเพิ่งเคยเดินทางไปทำงานกับSOSครั้งแรก...หยิบจับอะไรก็ดูงกงกเงิ่นเงิ่น ขัดขัดเขินเขิน ต้องขอบพระคุณคุณครูหลายๆท่านด้วยกันไม่ว่าจะเป็นครูติ๊ก...dive leader แสนขยันและอดทน คุณก้อย...safety มาดเข้มยิ่งกว่า M150 พี่ป้ากบเจ้าของโครงการสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักษ์...น่ารักมากค่ะ คุณพยาบาลตะหลิวติ๋ว...ที่คอยวิ่งเช็คอากาศที่เหลือของพ่อแม่พี่น้องทุกไดว์(ยินดีด้วนนะคร้าที่รอดจากทีวีใหญ่ยักษ์อย่าฉิวเฉียด) คุณสมชาย...กับรอยยิ้มพริมใจและวาจาเชือดเฉือน แม้ว่าสภาพเรือจะคอยให้นึกถึง Titanic อยู่หลายครั้ง
น้องหนุ่ย...Instructor ใหม่ไฟแรง พี่กุ้ง...กับรอยยิ้มที่แสนใจดี น้องเด่น...ที่ชวนพี่ๆติดรถตู้ไปหม่ำของอร่อยร้านระย้า สองสาวที่ไม่สามารถออกนามได้ในสื่อ...ที่ชวนเราทานน้ำหวานสีฟ้าๆบนเกาะพีพี พี่ๆน้องๆทุกท่านที่ไปร่วมงานกันในครั้งนี้ และที่สำคัญ...พี่สองสาย...พ่อบ้านแม่บ้านของพวกเราเจ้าของโครงการปิดทองหลังพระมากมาย...อบอุ่นมากค่ะ ขอบพระคุณมากมายสำหรับสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักษ์...เพื่อรัก