[สายชล]

เห็นด้วยค่ะคุณทงกานต์...เงินถึง...งานก็มา...(แต่ถ้าเลือกคนไม่มีฝีมือและไม่มีความรับผิดชอบมาทำงาน เจ้าของเงินทุนก็อาจจะน้ำตาเช็ดหัวเข่าได้นะคะ)


ขอตอบคำถามทั้งสองข้อที่ถามมาค่ะ...


1. ผู้ที่ตอบว่าการกู้เรือเป็นเรื่องไม่ยากนั้น อยู่ที่เกาะเต่าทั้งคู่ค่ะ ท่านแรกชื่อ "นายชัช" เป็นญาติกับเจ้าของ Ban's Resort วันที่สองสายลงดำน้ำสำรวจเรือสัตกูต ท่านก็ลงดำน้ำกับเราด้วย และได้ขึ้นมาคุยกันเรื่องกู้เรือกับน้องต้อย (อัจฉรา วรธรรมพินิจ) ปตท.สผ.ที่คอยอยู่บนเรือ และเมื่อขึ้นมาบนบก นายชัชก็ขึ้นมาคุยกับครูศรันต์ ผู้ที่เขานับถือ โดยมีสายชลนั่งฟังอยู่ด้วย ซึ่งท่านก็บอกว่าจับเรือตั้งได้ไม่ยากเลย ใช้เชือกผูกแล้วดึงๆหน่อย ก็พลิกเข้าที่แล้ว

อีกหนึ่งท่าน คือ "น้องฮ้อ" หรือผู้ใหญ่ฮ้อ (โกศล พงศ์ผดุงเกียรติ) เป็นเจ้าของรีสอร์ตใหญ่ "เกาะเต่ารีสอร์ท" ซึ่งสองสายสนิทสนมด้วยมาร่วมยี่สิบปี เพราะตอนไม่มีเรือ Live-aboard เราจะไปพักที่นี่เป็นประจำ ไปเกาะเต่าคราวนี้ เราเลยแวะไปเยี่ยมเยือน น้องฮ้อเล่าว่า เคยให้บริษัทแห่งหนึ่งกู้เรือของตัวเองที่จมอยู่ที่ความลึก 45 เมตร (พร้อมรถบรรทุกน้ำมันและรถกระบะ) ได้สำเร็จมาแล้ว การตั้งแท่นเรือสัตกูตนั้น จึงดูจะไม่ยากเลย ถ้าให้บริษัทนี้ทำ (ชื่อบริษัทอะไร ต้องไปถามน้องฮ้อค่ะ)

เวลามีประชุมผู้ประกอบการบนเกาะเต่า น้องฮ้อจะไปร่วมประชุมอยู่ด้วย ถ้าไม่ไปเอง ก็จะส่งภรรยา (น้องกระบุง) ไปประชุมแทน น้องต้อยก็น่าจะคุ้นเคยกันดีกับทั้งคู่นะคะ

2. ถ้าภาพเรือปราบของสองสาย ที่คุณทงกานต์ได้เห็นไปแล้วนั้น พอจะให้ท่านนักข่าวท่านนำไปใช้ได้ สองสายก็ยินดีจะให้นำไปใช้ค่ะ แต่ถ้าใช้ไม่ได้ ก็คงต้องไปขอจากอาจารย์ธรณ์ ซึ่งมีภาพของน้องนัท และน้องก้อง (บารมี) ที่เป็นตากล้องอาชีพค่ะ ท่านน่าจะมีภาพสวยๆกว่าของสองสายให้กับนักข่าวได้นะคะ