[สายชล]

กัปตันแป๊ะดับเครื่องเรือ ให้เราได้ถ่ายภาพน้องวาฬ ที่เริ่มโผล่ที่นั่นที่นี่ เราต้องแพนกล้องถ่ายภาพตามไปเรื่อยๆ....ผ่านไปพักเดียว เราก็ปวดเมื่อยแขนกันน่าดูเลยล่ะค่ะ





เรือที่เอียงซ้ายเอียงขวา กระดกหน้าหระดกหลัง ด้วยเหตุเพราะคลื่นสูง...เป็นอุปสรรรคในการถ่ายภาพมากค่ะ


การยืนบนเรือ และถือกล้องหนักๆให้อยู่นิ่งๆ เป็นเรื่องที่ทำได้ยากยิ่ง ฉะนั้น การจะให้กล้องจับโฟกัสให้ได้นั้น จึงเป็นเรื่องที่ต้องอาศัยจังหวะ และโชคต้องช่วยจริงๆ

คลื่นเริ่มสูงขึ้นเป็นเมตรกว่าๆ และใกล้จะเที่ยงแล้ว...ทีมงานตัดสินใจนำเรือ เข้าไปหลบคลื่นลมอยู่ข้างเรือลำใหญ่ ที่จอดนิ่งอยู่กลางทะเลที่มีความลึกเพียง 4-5 เมตร และอยู่ห่างจากปากแม่น้ำเจ้าพระยาราว 5 กิโลเมตร เพื่อพักรับประทานอาหารเที่ยงกัน


อาหารคาวหวานที่เตรียมติดตัวมาลงเรือ ถูกนำมาจัดวาง ทุกคนลงมือรับประทานอาหารกันอย่างอเร็จอร่อย ยกเว้น คุณสายน้ำ ที่งัดยาดมมาจ่อจมูก รับประทานอะไรไม่ลง เพราะเกิดอาการเมาเรือ ที่จอดบังคลื่นลมอยู่ข้างเรือใหญ่แท้ๆ แต่เรือก็ยังโคลงเคลงซ้ายขวา ก่อให้เกิดอาการวิ่งเวียน ผะอืดผะอม...เวรกรรมแท้ๆ