ไปสำรวจปะการังเทียม....นราธิวาส

[สายชล]

เมื่อทุกอย่างพร้อม...เครื่องบินลำน่ารักก็เคลื่อนจากหน้าโรงจอดของ ขสทบ. แล่นผ่านลานจอดของตำรวจทหารเรือ ทหารอากาศ ออกทางวิ่งเล็ก ผ่านสนามกอล์ฟ ออกไปทางรันเวย์ใหญ่หน้าอาคารที่พักผู้โดยสารของท่าอากาศยานดอนเมือง แล้วก็เร่งเครื่องทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า....


กัปตันเก่งหรือเครื่องบินดีก็ไม่ทราบได้...เป็นการทะยานขึ้นฟ้าที่นิ่มนวลเหลือเกินค่ะ

ท้องฟ้าเหนือเมืองกรุงสลัวมัวซัว มีม่านเมฆลอยต่ำๆ แต่พอเครื่องบินร่อนออกไปเหนือทะเลอ่าวไทย ฟ้าก็แจ้งจางปาง มองเห็นวิวทิวทัศน์ชัดเจน เมื่ออยู่เหนือปากแม่น้ำท่าจีน สายชลพยายามกวาดตาลงไปในทะเล เผื่อจะเห็นวาฬบรูด้าในทะเล ในบริเวณที่เราเพิ่งไปเห็นเมื่อไม่กี่วัน ก่อนการเดินทางครั้งนี้ มองเท่าไรก็ไม่เห็นสักตัวค่ะ...

[สายชล]

เครื่องบินขึ้นไปได้สักครึ่งชั่วโมง....เสธ.นก รูปหล่อ ผู้ช่วยของเสธ.ไก่อู ก็ยืนขึ้นมาเพื่อแจ้งให้เราทราบถึงกำหนดการคร่าวๆของการไปดำน้ำทำงานของพวกเรา ที่จะเริ่มทันทีเมื่อลงจากเครื่องบิน เดินทางเข้าที่พัก ในเขตพระราชฐานชั้นกลาง ของ พระตำหนักทักษิณราชนิเวศ แล้วต้องรีบเดินทางไปลง เรือวีนัส ที่จอดคอยเราอยู่ที่ท่าเรือแล้ว


วันแรก...เราจะดำน้ำทำงานกันสองไดฟ์ แล้วก็กลับขึ้นฝั่งขึ้นไปพักในเขตพระตำหนักฯ


วันที่สอง...เราจะดำน้ำทำงานกันทั้งวัน ตั้งใจว่าจะให้ได้ 4 ไดฟ์ แล้วกลับไปพักในเขตพระตำหนักฯ


วันที่สาม...เราจะดำน้ำกันหนึ่งไดฟ์ แล้วก็กลับที่พัก เพื่อเตรียมตัวบินกลับในสายวันรุ่งขึ้น..

บนเครื่องบิน...มีสจ๊วตแต่งชุดทหารมาเสริฟน้ำ และ เครื่องดื่มให้เราทานบนเครื่องบินด้วย แต่ขออภัยค่ะ...ไม่มีห้องน้ำให้เข้า พวกเราบางคนจึงนั่งบิดไปบิดมา เกือบสองชั่วโมงกว่าจะถึงนราธิวาส....

[สายชล]

ชายฝั่งนราธิวาสขาวสะอาดยาวเหยียด คอยเราอยู่เบื้องล่าง เครื่องบินร่อนต่ำลงและลงแตะพื้นรันเวย์อย่างนิ่มนวล พวกเราทยอยลงจากเครื่องบิน บางคนอ้อยอิ่งถ่ายภาพกับเครื่องบินเป็นที่ระลึก

แต่บางคน...วิ่งตรงรี่เข้าห้องน้ำ ซึ่งเป็นห้องน้ำใหญ่ แต่ไม่แยกหญิงชาย ผู้ชายยืนทำธุระอยู่ ฝ่ายหญิงที่ทนไม่ได้ ก็ทำเมินไม่มอง วิ่งเข้าห้องน้ำไป...

[สายชล]

ทหารนำรถกระบะมีหลังคา ซึ่งทำเป็นรถสองแถว (มีม้านั่นหันหลังชนกันอยู่ตรงกลาง) มาช่วยบรรทุกกระเป๋าเครื่องมือดำน้ำใบใหญ่ๆของเราขึ้นรถ ส่วนเราพร้อมกับกระเป๋าใบเล็กขึ้นรถตู้ ออกจากสนามบินนราธิวาสที่สวยงาม แต่ดูเงียบเหงา ผ่านเข้าไปในเมืองนราธิวาส ซึ่งดูคึกคัก ผู้คนเดินกันขวั่กไขว่ ไม่เห็นน่ากลัวอย่างที่มีข่าวร้ายๆออกมา

รถแล่นออกไปทางเมืองตากใบ ที่สองทางมีบ้านเรือนสลับกับดงไม้เขียวขจี เราข้ามสะพานที่ทอดผ่านแม่น้ำบางนรา ตรงไปอีกเล็กน้อยก็ถึงหน้าพระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์...พอเข้าไปในเขตพระตำหนักฯ เราก็พบกับความร่มรื่นด้วยแมกไม้ สงบสุข และ ร่มเย็น....

[สายชล]

ส่วนที่เราจะพัก...เป็นเขตพระราชฐานชั้นกลาง ที่อยู่ติดกับชายหาดยาว ที่มีทรายขาวละเอียด และน้ำทะเลสีมรกตกว้างไกลสุดสายตา...

ที่เห็นยืนตรงเด่นเป็นสง่าหน้าที่พักของเรา เป็นต้นไม่เถาเลื้อยขนาดใหญ่ ที่ขึ้นไปพันอยู่กับต้นไม้อื่น ใบรูปหัวใจสีทองที่มองเห็นเด่นชัด ทำให้เรารู้ได้ว่านี่คือ "ต้นไม้ใบสีทอง" หรือ "ต้นย่านดาโอ๊ะ" ที่พี่สุพจน์ หรือลุงไมโลผู้ล่วงลับที่พวกเรารักและเคารพ ได้เคยเล่าให้เราฟังนั่นเอง

[สายชล]

เรายังไม่มีเวลาชื่นชมความงามของบริเวณรอบที่พัก เพราะต้องรีบนำเสื้อผ้าของใช้ไปเก็บ แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อเตรียมตัวไปลงเรือ ที่ท่าเทียบเรือประมงนราธิวาส รถตู้ที่เรานั่ง แล่นกลับไปทางเข้าตัวเมืองนราธิวาส พอข้ามแม่น้ำบางนราไปไม่ถึงห้านาที ก็ถึงท่าเทียบเรือ ซึ่งที่นั่น เรือวีนัสจอดคอยเราอยู่แล้วค่ะ..


คณะทำงานถ่ายภาพร่วมกันหน่อยนะคะ...

[สายชล]

เมื่อขึ้นไปบนเรือวีนัส...ก็เห็นแก้วก้านยาว เรียงไว้อย่างสวยงาม พอคนมาพร้อม ก็มีน้ำมะนาวเย็นๆมาให้รินดื่ม สดชื่น หายร้อนเลยค่ะ







เรือแล่นออกจากท่าเรือประมง ล่องออกปากแมน้ำบางนรา สองข้างทางสวยงามด้วยบ้านเรือน และต้นไม้ มองไปข้างหลัง เห็นเขาตันหยงมัส ที่ตั้งพระตำหนักทักษิณ ที่เราเพิ่งจากมา...