ทุติยบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จาก โอยันไทตัมโบ ถึง คุสโก"

[สายชล]

เราถูกต้อนให้ไปนั่งชมการทอผ้าอัลปากา เริ่มต้นตั้งแต่การทำความสะอาดขนอัลปากา (ด้วยแชมพูสระผมธรรมดาๆ)..การย้อมสี (ด้วยผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ)...การปั่นด้าย (แบบไปไหนก็หอบไปทำได้)...ไปจนถึงการทอผ้าขึ้นลาย (ด้วยเครื่องมือง่ายๆ)...โดยมีเด็กสาวพื้นเมือง แต่งหน้าทาปากสวยงาม มาอธิบาย และสาธิตการทำให้เราฟัง ด้วยภาษาอังกฤษที่ชัดเจนและน่ารักน่าเอ็นดู

[สายชล]

วิธีการปั่นด้ายของชาวเปรูดูง่ายมากๆค่ะ อยู่ที่ไหนก็ถือไปปั่นได้..

การย้อมสีที่น่าทึ่งของเขา ที่ทำเอาเราอึ้ง....สีแดง ที่ได้ เขาใช้ เพลี้ยแป้ง ที่ขึ้นอยู่ตามต้นไม้แล้วนำมาเลี้ยง เวลาจะย้อมผ้า ก็นำตัวเพลี้ยแป้งมาบูชายัญ เอ๊ยยย...มาบี้ๆ ก็จะได้สีแดงแปร้ดขึ้นมาทันที พอบีบน้ำมะนาวไปบนเพลี้ยที่บี้แบนแล้ว ก็จะได้สีส้มไปใช้ย้อมด้ายขนอัลปากาอีกสีหนึ่ง..

สีบางชนิดก็ได้มาจากพืชไร่ต่างๆที่หาได้ในท้องถิ่น แล้วนำมาต้มด้วยวิธีแบบโบราณ จนได้สีออกมา





การย้อมสี ก็ทำกันแบบง่ายๆ ไม่มีอะไรยุ่งยาก

[สายชล]

ด้ายสีต่างๆจะถูกนำมาถักทอเป็นผ้า ด้วยวิธีง่ายๆอีกเช่นกันค่ะ...






ผ้าทอพื้นเมืองที่สวยงามของหญิงเปรู...







ผลผลิตที่วางขาย...ได้เสียเงินกันด้วยความสุขสนุกสนาน...

[สายชล]

บ้านเราพยายามกำจัดเพลี้ยแป้ง ที่เกาะอยู่ตามต้นไม้ แต่ที่เปรู เขาเลี้ยงเพลี้ยแป้งไว้ใช้ย้อมผ้าพื้นเมืองของเขาค่ะ...

[สายชล]

เด็กน้อยน่ารักน่าเอ็นดู...ที่ทำให้การเยี่ยมชม หมู่บ้านผลิตภัณฑ์พื้นเมืองครั้งนี้ จบลงด้วยรอยยิ้ม...

[สายชล]

เราออกเดินทางจากดินแดนแห่งสายรุ้ง มุ่งหน้ากลับไปที่โอยันไททัมโบ อีกครั้ง เช่นเคย...ระหว่างทาง เราได้จอดรถถ่ายภาพไปตลอดทาง จุดที่สวยที่สุด เป็นจุดที่มองเห็นหุบเขาศักดิ์สิทธิ์ ที่มียอดเขา Chicón ที่ยอดมีหิมะปกคลุมตลอดปี เป็นฉากหลังที่สวยงามและน่าประทับใจ...

นาข้าวในที่ราบเชิงเขา Chicón เจริญงอกงาม เขียวชอุ่ม ปลิวไสวล้อลมเล่น ดูสดชื่นงามตา





บริเวณนี้ได้ชื่อว่าเป็นอู่ข้าวอู่น้ำ ที่ส่งผลผลิตไปเลี้ยงผู้คนในเปรู






การเลี้ยงสัตว์บริเวณทุ่งหญ้าเชิงเขา ได้ผลดี เพราะมีหญ้าและน้ำให้สัตว์ได้กินอย่างพอเพียง...

[สายชล]

จุดนี้คงมีคนแวะมาถ่ายภาพเป็นประจำ จึงมีชาวพื้นเมืองมาทำห้าง วางของขาย





คนขายนั่งหลบแดดกันอยู่ที่พื้นข้างศาลา