#111
|
||||
|
||||
ส่วนที่เคยเป็นพลาซ่าใหญ่กลางเมือง
__________________
Saaychol |
#112
|
||||
|
||||
สวยอย่างนี้ อดใจที่จะขอถ่ายภาพหมู่ไม่ได้...
__________________
Saaychol |
#113
|
||||
|
||||
ตัวลามาและอัลปากา และเล็มหญ้ากิน อยู่ในบริเวณนาขั้นบันไดอย่างสบายใจ...
__________________
Saaychol แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สายชล : 29-11-2012 เมื่อ 01:44 |
#114
|
||||
|
||||
ส่วนที่เป็นลานศักดิ์สิทธิ์และเนินปฏิทินสุริยคติ ในอีกมุมมองหนึ่ง
__________________
Saaychol แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สายชล : 29-11-2012 เมื่อ 02:59 |
#115
|
||||
|
||||
เราเดินผ่านมาชูปิคชูขึ้นไปทางเหนือ จนถึงทางดินปนหินขรุขระ ซึ่งเป็นทางผ่านเข้าไปยังฮวยนาปิคชู และ ไวนาปิคชู ฉันเห็นทางที่จะไปแล้ว ชักจะเริ่มสยอง....
ประตูทางเข้า มีรั้วรอบขอบชิด ในแต่ละวัน จะอนุญาตให้นักท่องเที่ยวเข้าได้ 2 รอบๆละไม่เกิน 200 คน รวมทั้งวันไม่เกิน 400 คน ผู้ที่จะเข้าไปได้จะต้องมีตั๋ว ลงทะเบียน เซ็นชื่อทั้งขาเข้าและขาออก แผนที่การเดินทางที่ติดไว้ข้างประตูทางเข้า
__________________
Saaychol แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สายชล : 29-11-2012 เมื่อ 04:28 |
#116
|
||||
|
||||
พอพ้นประตูไปได้...เราจะต้องเดินต่ำลงไปในหุบผา ที่สองข้างทางเป็นป่ารกรุงรัง เดินลง...แล้วก็เดินขึ้นไปตามถนนแคบๆ ที่พอเดินสวนกันได้ บางที่ทำเป็นบันไดไว้ให้ แต่บางที่ก็เป็นหินหรือดินให้ป้ายปีนขึ้นไป ข้างหนึ่งเป็นเหวลึก ข้างหนึ่งเป็นหน้าผาหรือป่าทึบ ป่าไม้ที่นี่เป็นป่าดึกดำบรรพ์ ที่มีไม้แปลกๆให้เห็นไปตลอดทาง
__________________
Saaychol แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สายชล : 29-11-2012 เมื่อ 02:41 |
#117
|
||||
|
||||
เดินขึ้นๆลงๆไปสัก 15 นาที ก็ถึงทางแยก ไกด์บอกฉันว่า ถ้าเราเลี้ยวซ้าย...จะไปฮวยนาปิคชู ซึ่งเป็นยอดเขาเล็กๆ ความสูงจากจุดที่เรายืนเพียง 100 เมตร ใช้เวลาไปกลับราว 1ชั่วโมง แต่ถ้าเลือกที่จะเดินตรงไป ก็จะไปไวนาปิคชู ซึ่งจะต้องปีนเขาขึ้นไปในแนวดิ่ง สูงราว 300 เมตร จะต้องใช้เวลาราว 2-3 ชั่วโมง เขาถามฉันว่าจะเลือกทางไหน จากที่ตั้งใจจะไปฮวยนาปิคชู...ฉันเปลี่ยนใจ จะเดินไปไวนาปิคชูแทน เพราะคิดว่าไหนๆก็มาทั้งที ต้องให้สุดๆไปเลย น้องๆขึ้นไวนาปิคชูได้ ฉันก็น่าจะขึ้นได้เหมือนกัน บัดดี้ของฉันทำท่าไม่เห็นด้วย แต่คงไม่อยากถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว จึงยอมเดินตามฉัน ปีนขึ้นไวนาปิคชูด้วยกัน เดินไปได้สักพักเดียว ฉันกับบัดดี้ก็เริ่มเหนื่อยและเมื่อยขา จนต้องหยุดยืนพักริมทาง ที่วิวข้างล่างเป็นแม่น้ำอูรูรัมบา กำลังไหลผ่านโตรกเขาสูงตะหง่าน ขณะฉันยังยืนหอบแฮ่กๆอยู่นั้น น้องๆเดินลงไปถึงช่องเขาข้างล่าง ที่เป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างมาชูปิคชูและไวนาปิคชู... จากจุดนี้....เราจะต้องเริ่มไต่สูงขึ้นไปเรื่อยๆ เพื่อไปให้ถึงยอดเขาไวนาปิคชู ฉันเห็นเมฆหมอกลอยระเรี่ย ลงมาปกคลุมในบริเวณนั้นหนาขึ้นทุกที
__________________
Saaychol แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สายชล : 29-11-2012 เมื่อ 03:04 |
#118
|
||||
|
||||
ไกด์คงสงสารคนแก่อย่างฉัน จึงอาสาสะพายกระเป๋าสัมภาระของฉัน เหลือให้ฉันถือกล้องเพียงอย่างเดียว...แต่แค่กล้อง ฉันก็รู้สึกหนักอึ้งเหลือเกิน ฉันยังยืนพักเหนื่อยชมวิวอยู่....มองไปทางขวามือ เห็นทางซิกแซก ที่รสบัสขับขึ้นมาบนยอดมาชูปิกชู ช่างตัดถนนเก่งจริงๆนะคะ อู้ววววว...ออกเดินทางต่อ แต่ลงเขามาจนสุด พอจะเริ่มต้นปีนขึ้นเขาในแวดิ่ง ฉันขอหายใจลึกๆยาวๆหน่อย เดินต่อค่ะ...มองลงไปเห็นจุดที่เคยยืนพัก และทางที่เดินผ่านมาแล้ว โอ้ ขึ้นมาได้อย่างไรกันคะเนี่ย
__________________
Saaychol |
#119
|
||||
|
||||
มองสูงในระดับสายตา...ฉันเห็นมาชูอยู่ในสายหมอก นี่แสดงว่าเกือบชั่วโมงที่เดินมา ฉันเดินลงจากยอดมาชูปิกชู แล้วก็ไต่ขึ้นมาบนไวนาปิกชูได้เท่าระดับยอดมาชูปิกชูเท่านั้นเอง นั่นแสดงว่า ระยะทางที่ฉันจะปีนขึ้นยอดไวนาปิคชู ไม่ใช่เพียง 360 เมตร (ความสูงของยอดไวนาปิกชู ลบด้วยความสูงของยอดมาชูปิกชู) ซะแล้วล่ะค่ะ ยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไร ทางก็ยิ่งแคบมากขึ้นทุกทีๆ....เราเห็นคนที่ขึ้นไปถึงยอดไวนาปิคชู หรือไม่ก็ไม่ทราบ เดินสวนกลับลงไป เราต้องแอบข้างทาง (ด้านที่ไม่ใช่เหว) ให้ พวกเขาที่ยิ้มและบอกให้เราทราบว่า... "เหลืออีกครึ่งทางเอง เดี๋ยวก็ถึงแล้ว" อูยยยยย....ขอบคุณมากค่ะ แต่โอ้...พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เหลืออีกตั้งครึ่งทาง และน่าจะเป็นครึ่งทางที่น่าจะโหดกว่าที่ผ่านมามาก
__________________
Saaychol แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สายชล : 29-11-2012 เมื่อ 10:50 |
#120
|
||||
|
||||
อากาศเริ่มเย็นลง แต่เราไม่รู้สึกเย็นตามไปด้วย ระหว่างที่พักเหนื่อย เราเห็นไม้ดอกไม้ใบสองข้างทาง สวยงามมากค่ะ เพื่อไม่ให้เสียเวลา เราใช้เวลาหนุดพัก ถ่ายภาพดอกไม้ ใบไม้ข้างทางไปด้วย....สวยและสีสันสดใสมากๆค่ะ
__________________
Saaychol |
คำสั่งเพิ่มเติม | |
เรียบเรียงคำตอบ | |
|
|