รายงานผลการปฏิบัติงานโครงการทัศนศึกษาและปลูกป่าชาย เลน คลองวาฬ เดือนสิงหาคม 2552

[ดอกปีบ]

ตอนที่พี่สายชลมีความคิดจัดทริปนี้ใหม่ๆ ผมตั้งใจไว้ว่าจะเขียนบันทึกการเดินทางแบบจริงๆจังๆโดยประเดิมด้วยทริปคลองวาฬบ้านแม่หอยนี่แหละเป็นทริปแรก

ตอนนั้นในใจลึกๆยังคิดอยู่ว่า .. ถึงเวลาจริงๆแล้วจะขี้เกียจหรือเปล่าน๊า ..

[ดอกปีบ]

แต่พอได้มีโอกาสร่วมทริปนี้ ได้คุยกับพี่สายชล ได้คุยกับพี่แม่หอยแล้ว ผมขอพี่สายชลว่าจะลองเขียนเป็นรายงานในรูปแบบของผมเอง ซึ่งทำให้รายงานผลการปฏิบัติงานในครั้งนี้ จะต่างไปจากรายงานกิจกรรมก่อนๆไปบ้าง

ข้อเท็จจริงและสาระสำคัญอาจไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ แถมยังมีการสอดแทรกความคิด ความเห็นต่างๆของเพื่อนร่วมทริปที่ผมแอบบันทึกไว้ ทัศนคติของตัวผมเองบ้าง ..

ดังนั้น หากรายงานฉบับนี้ ขาดตกบกพร่องไป ผมคงต้องขออภัยล่วงหน้า และคงต้องรบกวนพี่สายชลและพี่แม่หอย ตัดทอน แก้ไข เปลี่ยนแปลงตามความเหมาะสมได้เลยนะครับ

[ดอกปีบ]

ตั้งแต่วันศุกร์ สมาชิกส่วนใหญ่เดินทางออกจากกรุงเทพฯโดยใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงเศษก็ถึง บ้านแม่หอย หรือ ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่งประจวบคีรีขันธ์ ..

พี่ติ่ง SNR เป็นสมาชิกที่มาถึงเป็นคนแรก มาถึงก็ไปช่วยทีมงานพี่แม่หอยทำงานทันที ส่วนกลุ่มเล็กที่ติดตามมา คือ พี่ Udomlert เบลูก้าน้อย และดอกปีบ พอมาถึงก็เริ่มออกสำรวจสถานที่ทันที เช่นกัน ..

[ดอกปีบ]

[ดอกปีบ]

ใครที่ไม่เคยมาคงนึกภาพไม่ออก ว่าสถานที่ทำงานของพี่แม่หอยเป็นอย่างไร
ส่วนใหญ่ผมเห็นต้นไม้ ใบหญ้า บ่อปลา และมีอาคารอยู่หลายหลัง ซึ่งภายในอาคารก็จะมีบ่อเพาะเลี้ยงสัตว์ทะเลอีกมากมาย

สิ่งนึงที่ผมสังเกตเห็นคือความสวยงามน่ารักของดอกไม้เล็กๆที่ปลูกไว้ ทำให้บรรยากาศดูสดชื่นไม่น้อย มีน้องหมาหลายๆตัววิ่งไปมาคอยทักทาย ..

[ดอกปีบ]

ต้นโกงกางริมตลิ่งที่นี่เป็นทิวแถวสวยงามจริงๆ

[ดอกปีบ]

บางมุมอาจดูเหงาๆไปบ้าง แต่ผมเชื่อว่าหลายๆคนอยากมีที่ทำงานแบบนี้นะ มีกำเเพงเป็นต้นไม้ ท้องฟ้า และภูเขา ให้ความรู้สึกสดชื่นสบายกว่าป่าคอนกรีตเป็นไหนๆ

[ดอกปีบ]

ด้วยความซุกซนของพวกเราสามคน เราเดินดูสถานที่ต่างๆด้วยความสนใจและด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์

และเราทราบภายหลังว่า หลายๆอาคาร เป็นเหมือนสถานที่ปลอดเชื้อ ต้องเข้าใจถึงวิธีปฏิบัติ ต้องมีวิธีการฆ่าเชื้อก่อนที่จะเข้าไป เช่น ต้องมีการเปลี่ยนรองเท้า ต้องเหยียบคลอรีนฆ่าเชื้อก่อน บางอาคาร เจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงานต้องอาบน้ำก่อนเข้าไปเลยด้วยซ้ำ

ดังนั้น การเยี่ยมชมสถานที่ ต้องปฏิบัติตามคำแนะนำอย่างเคร่งครัดนะจ๊ะ อย่าซนอย่างพวกเรา เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์อาจสร้างความเสียหายได้โดยไม่รู้ตัวเลย ..

การเยี่ยมชมโดยปกติ ก็ต้องใช้ความระมัดระวัง ไม่ควรเอามือจับขอบบ่อเพาะ ไม่ควรเอาก้นไปพิงบ่อ การเอามือไปสัมผัสโดยตรงยิ่งต้องระมัดระวัง

[ดอกปีบ]

ความอยากรู้อยากเห็นทำให้ผมเดินผ่านห้องที่ประตูมีช่องกระจก มองเห็นภายในห้องที่เต็มไปด้วยขวดบรรจุของเหลวๆสีเขียวๆเหลืองๆอยู่หลายขวด ผมมาทราบตอนบรรยายสรุปภายหลังว่าเป็น แพลงตอนที่เพาะเชื้อเอาไว้ ต้องประคบประหงมเป็นอย่างดี และปลอดเชื้อสุดๆ

ที่ผมสังเกตจากหลายๆคำพูดของแม่หอย ผมเข้าใจว่า สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในศูนย์วิจัยนี้มีความสำคัญมากๆ ไม่ว่าจะตัวเล็กหรือใหญ่แค่ไหน ..
ไม่ว่าจะเป็นแพลงตอนตัวเล็กนิดเดียว ขนาดที่ตาเรามองไม่เห็น ..
น้องหอย หรือลูกปลาที่ตัวโตขึ้นมาหน่อย ..

สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ล้วนมีความสำคัญต่อธรรมชาติมากมายไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะมีขนาดเล็กหรือใหญ่แค่ไหน
แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ที่สุดอย่าง "มนุษย์"
..
..
บางทีเราอาจลืมไปแล้วว่า เมื่อเทียบกับโลกใบนี้ .. เราตัวเล็กนิดเดียว ไม่ต่างอะไรจากแพลงตอน

[Super_Srinuanray]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ดอกปีบ

ผมเข้าใจว่า สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในศูนย์วิจัยนี้มีความสำคัญมากๆ ไม่ว่าจะตัวเล็กหรือใหญ่แค่ไหน ..
ไม่ว่าจะเป็นแพลงตอนตัวเล็กนิดเดียว ขนาดที่ตาเรามองไม่เห็น ..
น้องหอย หรือลูกปลาที่ตัวโตขึ้นมาหน่อย ..

สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ล้วนมีความสำคัญต่อธรรมชาติมากมายไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะมีขนาดเล็กหรือใหญ่แค่ไหน
แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ที่สุดอย่าง "มนุษย์"
..
..
บางทีเราอาจลืมไปแล้วว่า เมื่อเทียบกับโลกใบนี้ .. เราตัวเล็กนิดเดียว ไม่ต่างอะไรจากแพลงตอน

จับใจ จริงๆ เลยน้องหม่อง

ทุกเรื่องราวที่น้องหม่องถ่ายทอดออกมา เพราะพวกเราเชื่อ และรักในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม กมากว่าประโยชน์ส่วนตัว
ทำให้พวกเรามีพลัง ในการขับเคลื่อนสิ่งดีๆๆ ออกมา ด้วยใจ

และด้วยความทุ่มเทอย่างที่สุดของหัวหน้าทีม ที่เล็งเห็นประโยชน์ต่อสาธารณชนมากกว่า ลาภยศ สรรเสริญ อาทิเช่น
พี่สายชล-พี่น้อย(พี่แน่งน้อย ยศสุนทร)
พี่สายน้ำ-พี่จ๋อม(พี่สมยศ ยศสุนทร)
พี่จิน-พี่แม่หอย(พี่จินตนา นักระนาด)
ทำให้พวกเราเดินได้อย่างถูกทางและมีกำลังใจในการทำงานสำหรับทุกกิจกรรม และทุกครั้งที่พวกเราลงมือ

ในฐานะที่อยู่และเห็นการทำงานมาตั้งแต่ครั้งที่ปล่อยหอยมือเสือที่ชุมพร ทำให้อยากช่วยกิจกรรมทุกครั้งด้วยความยินดีและเต็มใจทุกครั้ง
แม้ว่า ในการทำงานอาจจะประสบกับอุปสรรคอยู่บ้าง หากไม่นับเรื่องลมฟ้าอากาศ ที่สุดจะควบคุมแล้ว
การควบคุม น้องๆๆ พี่ๆ ที่มีเจตนาในการทำงานที่เหมือนกัน แต่มาจากสิ่งแวดล้อมที่ต่างกัน ก็แสนจะยาก และใช้จิตวิทยาระดับชั้นเซียนทีเดียว

เป็นเรื่องที่ยากที่จะบอก และ snr ก็สามารถสัมผัสได้ด้วยใจ และความรู้สึกได้ด้วยใจเช่นกัน ทุกครั้งที่ได้ทำกิจกรรมดีๆๆแบบนี้

พี่ๆ น้องๆๆ คะ ขออย่าให้การทำงานทุกครั้งเป็นเรื่องสูญเปล่าเลยนะคะ เรามาด้วยใจ ทำด้วยใจ และ ก็ต้องตั้งใจทุกครั้งในการทำงานด้วยค่ะ

ขอบคุณพี่ๆ น้อง ทุกคนที่ทำให้ snr มีบันทึกการเดินทางที่เป็นเรื่องดีๆๆ อีกแล้วค่ะ

ปล. น้องหม่องขา พี่ขอคัดลอก ทุกถ้อยคำของน้อง เอาไปลงในบันทึกส่วนตัวด้วยนะคะ ขออนุญาตค่ะ....