ฝูงบินปะการังเพื่อทะเล ...... จุดดำน้ำใหม่ในภูเก็ต

[สายน้ำ]

..... ระหว่างวันที่  23 - 28 พฤศจิกายน 2551 ได้มีการทะยอยลำเลียงฝูงบินปะการังเพื่อทะเล ลงสู่ทะเล ที่อ่าวบางเทา จังหวัดภูเก็ต โดยในวันที่ 29 พฤศจิกายน 2551 ได้มีพิธีปล่อยเครื่องบินลำสุดท้ายลงสู่ทะเล พร้อมพิธีเปิดจุดดำน้ำใหม่อย่างเป็นทางการ

[สายน้ำ]

สองสายเองได้มีโอกาสไปสังเกตุการณ์ที่จุดดำน้ำดังกล่าว พร้อมกับทีมงานของมูลนิธิเพื่อทะเล ตั้งแต่วันที่ 28 พฤศจิกายน 2551 โดยจอดรถเพื่อเปลี่ยนลงเรือหางยาวต่อออกไปยังเรือ Marine Project จากบริเวณพื้นที่ของอุทยานแห่งชาติหาดลายัน รวมทั้งพิธีเปิดในวันที่ 29 พฤศจิกายน 2551 ก็ได้มีขึ้น ณ บริเวณอุทยานแห่งนี้

[สายน้ำ]

นั่งเรือหางยาวออกไปจากอุทยานเพียงครู่เดียว ก็ถึงเรือ Marine Project ที่ทีมงานตากล้องทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหวใช้เป็นฐานในการปฏิบัติงาน ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับเรือ Barge ซึ่งใช้ลำเลียงเครื่องบินลงสู่ทะเล

[สายน้ำ]

ซูมเข้าไปที่เรือ Barge ..... ทั้งคนและเครนยังคงทำงานแข่งกับเวลา เพื่อให้ทันพิธีเปิดในวันถัดไป

[สายน้ำ]

ช่วงนี้ คลื่นลมไม่จัด โรคเลื่อนคงไม่มาเยือนอีกเหมือนปีที่ผ่านมา เมื่อพายุนาร์กีสกระหน่ำทะเลอันดามัน ทำให้การลำเลียงเครื่องบินลงสู่ทะเลทำไม่ได้  เครื่องทั้งหมดที่ลำเลียงจากลพบุรีมายังภูเก็ตด้วยรถเทรลเลอร์ จึงต้องลงพักไว้ที่ท่าเรือน้ำลึกอ่าวมะขามไปก่อน

[สายน้ำ]

ก่อนจะพาลงน้ำไปชมฝูงบินที่อยู่ท่ามกลางน้ำขุ่นๆของอ่าวบางเทา ..... สองสายอยากจะย้อนกลับไปเล่าถึงที่มาของโครงการนี้สักเล็กน้อย


จำได้ว่า ในปี 2548  .... น้องเอ๋ วิทเยนทร์ มุตตามระ กรรมการและเลขานุการ มูลนิธิเพื่อทะเล  น้องโด่ง ดร.ปิ่นสักก์ สุรัสวดี ได้พาสองสายเทียวเข้าเทียวออกกองบัญชาการกองทัพอากาศ และกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง พร้อม กรรมการของมูลนิธิอีกบางท่าน เพื่อนำเสนอโครงการ "ฝูงบินปะการังเพื่อทะเล" ที่เกิดจากแนวคิดที่ต้องการอนุรักษ์ปะการัง ใต้ท้องทะเล โดยการนำนักท่องเที่ยวมาดำน้ำในสถานที่อื่น ให้เป็นจุดดำน้ำทางเลือกที่นอกเหนือไปจากแนวปะการังตามธรรมชาติ เพื่อลดการทำลายที่เกิดขึ้นจากการท่องเที่ยว

จากการศึกษาพบว่า เครื่องบินเป็นวัสดุที่คงทนเมื่ออยู่ในน้ำทะเลเพราะทำจากอะลูมิเนียมเป็นหลัก  ทำให้ไม่เป็นสนิมและไม่เป็นพิษต่อสิ่งแวดล้อม ตลอดจนรูปทรงการออกแบบไม่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงของกระแสน้ำ ประกอบกับได้ทราบว่า ทางกองทัพอากาศมีซากเครื่องบินที่ปลดประจำการและไม่ได้ใช้ประโยชน์แล้วหลายลำ  จึงได้ทำเรื่องขออนุมัติต่อกองทัพอากาศ เพื่อนำซากเครื่องบินที่ปลดประจำการแล้ว ไปวางใต้ทะเลเพื่อให้เป็นจุดดำน้ำทางเลือก และเป็นแนวปะการังเทียมไปในขณะเดียวกัน

[สายน้ำ]

เมื่อได้หารือกับท่านรองอธิบดีของกรมทรัพยาการทางทะเลและชายฝั่ง และท่านเจ้ากรมกิจการพลเรือน กองทัพอากาศ คืบหน้าเป็นที่เห็นพ้องต้องกันในระดับหนึ่งแล้ว  การอนุมัติและนัดหมายเพื่อไปดูซากเครื่องบินที่ลพบุรีจึงมีขึ้น ประมาณเดือนมิถุนายน 2548

[สายน้ำ]

เมื่อแรกเห็น เราพากันช็อคไปชั่วครู่ เพราะไม่ได้นึกว่า ซากเครื่องบินที่ปลดประจำการที่ทางกองทัพอากาศพูดถึงนั้น เป็นซากจริงๆและไม่สมประกอบขนาดนี้

[สายน้ำ]

อย่างไรก็ตาม จากการปรึกษากันเองและนายทหารที่นำเราไปชม  เราได้เลือกเครื่องบินทั้งหมดรวม 10 ลำประกอบด้วย เครื่องบินแบบดาโกต้า รุ่น ซี 47 จำนวน 4 ลำ และเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ ลำเลียงรุ่นเอส 58 ที จำนวน 6 ลำ

แต่เรื่องไม่ได้จบง่ายๆอยู่เพียงเท่านั้น  เมื่อท่านเจ้ากรมกิจการพลเรือนแจ้งให้ทราบว่า เครื่องบินทั้ง 10 ลำดังกล่าว เป็นเครื่องที่รัฐบาลไทยได้รับมอบมาจากรัฐบาลสหรัฐ ถึงจะเป็นซากแล้ว ทางกองทัพอากาศก็จะนำไปทำอะไรตามอำเภอใจไม่ได้ ต้องทำหนังสือขอต่อสหรัฐอย่างเป็นทางการ โดยผ่านหน่วยงาน JUSMAG ของกองทัพสหรัฐ ซึ่งท่านไม่สามารถตอบได้ว่าจะเร็วหรือช้าแค่ไหน อาจจะเป็นปีๆก็ได้

[สายน้ำ]

ในเมื่อเรื่องมันออกมาแบบนี้ ก็ต้องเป็นไปตามนั้น เร่งรัดอะไรไม่ได้ .... โดยในระหว่างที่รอคอยคำตอบจาก JUSMAG  ทางทหารช่างที่ลพบุรีจะดำเนินการขัดลอกสี และขจัดพวกน้ำมัน จารบีทั้งหลายให้หมด ส่วนทางมูลนิธิก็วางแผนดำเนินการ  หาสถานที่ที่จะจัดวางใต้ทะเล  วิธีขนส่ง รวมไปถึงการหาทุนดำเนินการไปพร้อมๆกัน

แต่ ... เป็นการรอคอยอันแสนยาวนาน เมื่อมีรัฐประหารเกิดขึ้นในเดือนกันยายน คำตอบจาก JUSMAG ยังไม่มา  ทุนที่เคยคุยๆกันไว้ก็หายหน้าไปหมด เพราะเศรษฐกิจหยุดชะงัก  แต่โครงการนี้ ยังคงอยู่ในใจของกรรมการและอาสาสมัครของมูลนิธิเพื่อทะเลตลอดเวลา ....

[สายน้ำ]

ตอนนี้ ชมภาพในอดีตไปก่อนนะครับ  เดี๋ยวต่อไป ลงไปชมใต้น้ำขุ่นๆกัน จะได้นึกออกว่าเป็นส่วนไหนของเครื่องไหน

ดาโกต้า รุ่น ซี 47 ก่อนครับ ....

[สายน้ำ]

...

[สายน้ำ]

...

[สายน้ำ]

...

[สายน้ำ]

ดูแบบเต็มๆลำ ทุกชิ้นยังอยู่ครบ ทั้งชิ้นส่วนด้านนอกและด้านใน