รักกันอยู่ขอบฟ้า.......เขาเขียว

[สายชล]

o รักกันอยู่ขอบฟ้า..............เขาเขียว
เสมออยู่หอแห่งเดียว..........ร่วมห้อง
ชังกันบ่แลเหลียว................ตาต่อ กันนา
เหมือนขอบฟ้ามาป้อง.........ป่าไม้มาบัง

Though divided by sky and sea,
Love brings thy lover to thee forever.
Divided would ye be  in hatred,
Under a sky cleft asunder,  though heaven be one



โคลงโลกนิติ.....พระนิพนธ์ของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาเดชาดิศร
ข้อมูลจาก......... http://www.st.ac.th/bhatips/loganit.html

[สายชล]

"หลังปีใหม่ต้นๆสัปดาห์  ว่าจะไปพักผ่อนรับอากาศหนาวกับป้า ที่เขาใหญ่สัก ๒ คืนครับโดยพักที่บ้านพักสวัสดิการ กองทัพอากาศ   แล้วจะขึ้นไปรับอากาศที่เย็นยะเยือก  และสูดโอโซน บนยอดเขาเขียว ซึ่งเป็นยอดที่สูงที่สุดของเขาใหญ่และเป็นที่ตั้งของสถานีเรด้าร์ ของกองทัพอากาศ  (สูงประมาญ๔,๒๐๐ฟิต)   

อยากจะเชิญชวนอาจารย์สองสายไปพักผ่อนที่นี่บ้าง   หลังจากตรากตรำกับงานอนุรักษ์เกี่ยวกับทะเล และสิ่งแวดล้อมที่อาจารย์รัก และทุ่มเทอย่างมากครับ  ถ้าตกลงผมจะเตรียมการต้อนรับ   ฟรีทุกอย่างครับ"

จากข้อเสนออันเต็มเปี่ยมด้วยความกรุณาและความจริงใจที่ พี่ milo 15 ได้โพสไว้ในกระทู้หนึ่งในห้องนั่งเล่นของ SOS.....สองสายก็ตอบสนองด้วยการตอบตกลงที่จะไป "พักผ่อน" บน เขาเขียว....ยอดเขาหนึ่งในหลายๆยอดของ "อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่"   ซึ่งเป็นพื้นที่ด้านตะวันตกสุดของเทือกเขาพนมดงรัก

[สายชล]

ถ้าจะแจงเหตุผลสำคัญที่ทำให้สองสายตัดสินใจไป "เขาเขียว" กับพี่ milo 15 โดยเรียงลำดับความสำคัญจากมากไปหาน้อยละก็ เหตุผลอันดับหนึ่งเลยก็เห็นจะเป็นความซาบซึ้งในน้ำใจของพี่ milo 15 ที่มีให้กับเราอย่างล้นเหลือ ทั้งที่ได้พบกันเมื่อทริปกระบี่เมื่อต้นเดือนธันวาคมที่ผ่าน  จนทำให้เราไม่กล้าที่จะปฏิเสธในน้ำใจที่งดงามของพี่  milo 15 ได้

เหตุผลอันดับสองที่ทำให้เราไป "เขาเขียว" ก็เห็นจะเป็นเพราะเรายังไม่เคยขึ้นไปบนยอดเขาแห่งนี้ที่ได้ชื่อว่าเป็น ยอดเขาที่สูงที่สุดในภาคกลาง ของไทยมาก่อน  คราวนี้จึงนับเป็นโอกาสอันดีที่จะได้ไปเยี่ยมเยือนยอดเขาแห่งนี้ที่ถือเป็นเขตหวงห้ามของทหารอากาศ ที่คนธรรมดาๆอย่างสองสายนั้นคงยากที่จะขึ้นไปเองได้ ถ้าไม่ได้รับความอนุเคราะห์จากพี่ milo 15

เหตุผลอันดับสาม ซึ่งอาจจะเป็นเหตุผลส่วนตัวของสายชลเองไม่เกี่ยวกับคนอื่น (แม้แต่คุณสายน้ำ) ก็คือ สายชลหลงรักโคลงโลกนิติพระนิพนธ์ของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาเดชาดิศร   ที่เริ่มว่า  "รักกันอยู่ขอบฟ้า..............เขาเขียว...."  ซึ่งในภายหลังได้มีผู้นำมาใส่ทำนองและร้องเป็นเพลงที่แสนจะประทับจิตและยังสอนใจให้เรารู้ที่จะหยิบยื่นความรักให้แก่กันไว้มากๆ ไม่ว่าจะอยู่กันใกล้ไกลแค่ไหนก็ตาม  เพราะหากเราเกลียดกันหรือโกรธกันเสียแล้ว แม้อยู่ใกล้กันเพียงใดก็ตาม ก็จะดูเหมือนมีทั้งป่าทั้งเขามาบดบังไว้ไม่ให้เห็นกัน แล้วเราก็จะมีแต่ความทุกข์ใจทุกข์กาย หาความสุขไม่ได้ในชีวิต.....

และเหตุผลอันดับสี่ซึ่งแม้จะเป็นอันดับสุดท้าย....แต่สายชลก็คิดว่ามันมีความสำคัญมากมายในความคิดของสายชล นั่นคือ  กรมพระยาเดชาดิศรทรงใช้ "เขาเขียว" มาเป็นฉากในการนิพนธ์โคลงนี้ขึ้นมาว่า ถ้ารักกันแล้ว "เขาเขียว" ที่ขวางกั้นอยู่ก็เปรียบเสมือน "ห้องหอ" ของสองเราได้ 

อืมมมม.... แล้วอย่างนี้  "เขาเขียว" ที่เปรียบเสมือน  "ห้องหอ"  เล่า  จะสวยงามสักเพียงใดหนอ.....

[สายชล]

สายวันพฤหัสบดีที่ 8 มกราคม 2552 อากาศเย็นสบายผิดปกติวิสัย.....สองสายออกเดินทางจากกรุงเทพฯมุ่งหน้าสู่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ โดยแวะทานอาหารเที่ยงและซื้อเสบียงเพิ่มเติมที่ร้านอาหารเจ้าประจำปากทางเข้าเส้นทางลัดหมวกเหล็ก - เขาใหญ่  เรียบร้อยแล้วก็แวะเข้าไปดูที่ของเราที่ติดกับไร่องุ่นบุญรอด จากนั้นก็ตรงดิ่งขึ้นเขาใหญ่  ผ่านที่ทำการอุทยานฯ มุ่งสู่บ้านพักทหารอากาศที่ตั้งอยู่เชิงเขาเขียว

ราวบ่ายสามโมงเราก็ถึงบ้านพักทหารอากาศที่เชิงเขาเขียว....พี่ milo 15 และพี่แดง ภรรยาที่น่ารักและใจดีของพี่ milo 15 คอยอยู่แล้ว  เราเริ่มออกเดินทางไต่ขึ้นสู่ยอดเขาเขียว ยิ่งสูงขึ้นไปอากาศเริ่มหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ จนไม่จำเป็นต้องเปิดแอร์ให้เปลืองน้ำมันและเปลืองแรงเครื่องยนต์





ภาพจาก....http://www.dnp.go.th/parkreserve
                          ขอขอบคุณไว้ ณ. ที่นี้ค่ะ

[สายชล]

ถนนลาดยางมะตอยเริ่มสูงชันและคดเคี้ยวมากขึ้นเรื่อยๆตามเวลาที่ผ่านไป บางช่วงของถนนมีร่องรอยน้ำบ่าไหลข้ามถนนจากฝั่งหน้าผาไปยังฝั่งหุบเหวและธารน้ำ ทำให้ถนนเป็นหลุมเป็นบ่ออันเป็นผลจากน้ำเซาะจนพังทลลาย

ไม่นานนัก....รถทั้งสองคันของเราก็ถึงด่านตรวจของทหารอากาศ  จุดที่เราได้ลงไปยืดเส้นยืดสาย และชมวิว เพื่อรอพี่วีและพี่อาจารย์แดง....คู่สามีภรรยา เพื่อนรักของพี่ milo 15

แผ่นป้ายแสดงภาพวาดของเขาเขียว ทำให้เราทราบว่าที่นี่เป็นจุดป้องกันประเทศที่สำคัญมากแห่งหนึ่งของไทย ที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลสหรัฐอเมริกามาตั้งแต่ปี 2507

ถนนที่เราใช้วิ่งขึ้นมานั้น สร้างมาตั้งแต่ปี 2503  และความยากลำบากในการก่อสร้างทำให้มีผู้เสียชีวิตถึง 9 คน.....

ขอคารวะและขอบพระคุณผู้เสียสละชีวิตทั้งหลายที่ทำให้เราได้มายืนอยู่ที่นี่ได้อย่างมีความสุขและสะดวกสบาย.....

[สายชล]

ป่าไม้รอบๆเขาเขียวจัดเป็น ป่าดิบเขา เพราะที่นี่สูงจากระดับน้ำทะเลถึง 1,292เมตร  (4233 ฟุต)  พรรณไม้ที่พบเป็นไม้เนื้ออ่อน เช่น พญาไม้ มะขามป้อมดง ขุนไม้ และสนสามพันปี และไม้ก่อชนิดต่างๆ ที่พบขึ้นในป่าดงดิบชื้น  ตามเขาสูงจะพบต้นกำลังเสือโคร่งขึ้นกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป ไม้ชั้นรอง ได้แก่ เก็ดล้าน ส้มแปะ แกนมอ เพลาจังหัน และหว้า พืชชั้นล่าง ได้แก่ ต้างผา กำลังกาสาตัวผู้ กูด และกล้วยไม้ดิน (ข้อมูลจาก http://www.dnp.go.th)

เมื่อมองออกไปจาก "ผาตรอมใจ"....หน้าผาสูงชันที่ทหารอากาศขาดรักและห่างรักทั้งหลายใช้เป็นที่นั่งรำพึงรำพันถึงคนรักและลูกเมีย  ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับป้อมยามเพียงแค่มีถนนกั้น จะเห็นทิวทัศน์ด้านทิศเหนือของอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ได้เป็นบริเวณกว้างและสวยงาม

แนวเขาสูงๆต่ำๆเขียวขจีด้วยแมกไม้ ดูสวยงามเย็นตาจริงๆ....

แต่พอมองลงไปที่ทุ่งหญ้าเชิงเขาเขียวเบื้องล่าง  เราได้เห็นที่โล่งกว้างมีสิ่งปลูกสร้างใหญ่โตโผล่ขึ้นมาให้เห็นเป็นอุจาดทัศน์....

ฮืมมมมม......ช่างขัดตาเสียจริงๆ....    

[สายชล]

ซูมกล้องเข้าไปอีกหน่อย.....

หุๆ......ได้มาอีกแค่นี้เอง.....

อืมมม.....เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องพยายามลงไปเดินหาให้ได้ว่า สิ่งปลูกสร้างใหญ่โตที่ขึ้นอยู่กลางอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่....มรดกโลกทางธรรมชาติแห่งแรกของชาติไทยนี้ คือสิ่งปลูกสร้างอะไรกันแน่....

[สายชล]

กินลมชมวิวอยู่ที่ผาตรอมใจได้ไม่นาน.....พี่วีกับพี่อาจารย์แดงก็มาถึง  เราเริ่มขึ้นรถและขับตรงขึ้นสู่ยอดเขาเขียว  

ไม่นานนักก็ถึงสถานที่พักของเราในคืนนี้....

นี่ไงคะ...."หอห้อง"   ที่สายชลฝันใฝ่จะได้เห็น.....

[สายชล]

เห็น "หอห้อง" แล้วก็ยิ้มถูกใจ.....

[สายชล]

ยิ่งเห็น "ห้องหอ"  ก็ยิ่งสุขใจ....

ขอบคุณมากค่ะพี่  milo 15....พี่วี.....และพี่สองแดง.....

[สายชล]

พระอาทิตย์ยังส่องแสงแรงกล้าทั้งที่ใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว....

พี่ milo 15 ชวนคุณสายน้ำไปเดินชมวิว ขณะที่สาว...สาว....สาว...(แก่) ทั้งสาม และพี่วีที่แม้จะอายุย่างเข้า 72 แต่ดูเหมือน 60  เดินเข้าครัวเพื่อจัดเตรียมอาหารเย็น

ลมเริ่มพัดฉิวๆ....ส่งเสียงหวิวๆไม่ขาดระยะ  อากาศที่เย็นสบายๆเมื่อยามย่ำสนธยา เปลี่ยนเป็นหนาวเย็นขึ้นมาฉับพลันเมื่อพระอาทิตย์อัสดง

พระจันทร์ดวงกลมโต ไร้เมฆมาบดบังโผล่ขึ้นมาที่ขอบฟ้าด้านตะวันออก.....

อาหารมื้อแรกบนเขาเขียวต้องย้ายจากห้องครัวที่ลมโกรก เข้าไปอยู่ในห้องรับรองสุดหรู.....

เป็นอาหารมื้อที่อร่อยมากๆกับ.....ยอดสะเดาน้ำปลาหวาน....หัวปลาซัลมอนต้มเค็ม....สลัดผักสด....ตบท้ายด้วยซุปกระดูกหมูน้ำมะพร้าวอ่อน.....

[สายชล]

ยิ่งดึกลมก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆเหมือนพายุ  เสียงหวีดหวิวของลมดังระงมไปทั่วทิศทาง.....จากหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อยเมื่อตอนหัวค่ำ  กลายเป็นหน้าต่างที่ถูกปิดจนสนิทในยามดึก ถึงกระนั้นความเย็นก็ยังแทรกเข้ามาให้เราได้หนาวสะท้านกันถ้วนทั่ว

คุยกันได้ไม่นาน....ต่างคนก็ต่างง่วงงุ่น  หนังท้องตึงเปรี๊ยะกับอากาศเย็นๆอย่างนี้ ไม่มีอะไรเหมาะเท่าการเข้านอนใต้ผ้าห่มอุ่นๆ..

ความที่กลัวหนาว...ก่อนนอน สายชลสวมถุงเท้าและใส่เสื้อยืดไว้ใต้เสื้อนอนหนาแขนยาวขายาว  แล้วก็ทับด้วยเสื้อกันหนาวเข้าไปอีกชั้น  และก่อนนอน  ผ้าห่มหนาหนักถูกนำมาห่อหุ้มตั้งแต่คอจรดปลายเท้า ทำให้หลับสนิทได้ในทันทีที่หัวถึงหมอน

หุๆ....แต่ยังไม่ทันตีสี่ดีเลย  สายชลเกิดอาการ "ร้อน" จนเหงื่อแตกพลั่กๆ  ทั้งที่นอกบ้านพัก ลมยังคงกรีดเสียงหวีดหวิว  แต่พอถีบผ้าห่มหนาหนักออกไปสักพัก  ก็เกิดหนาวเย็นขึ้นมาจับจิตอีก

ไม่นอนแล้ว....ลุกมาเข้าบ้าน SOS ดีกว่า....โอ้โฮ....สัญญาแจ่มชัด การใช้โทรศัพท์ต่อเข้า GPRS ไม่มีสะดุดหรือติดขัดเลยล่ะค่ะ

ก่อนรุ่งสาง....สองสายก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมไปเดินชมนกชมไม้กับพี่  milo 15 แล้ว.....

[สายชล]

เช้าวันใหม่....เมฆหมอกหนาจัง....ลมก็ยังพัดหวิวๆ...

ไม่มีมุมให้ถ่ายภาพพระอาทิตย์ขึ้นเลย เพราะที่นี่ไม่นิยมตัดต้นไม้ให้เสียบรรยากาศ

แสงอาทิตย์เริ่มขึ้นสูง....แสงส่องผ่านกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ที่สลัดใบจนเกือบเกลี้ยงเกลา.....สวยไปอีกแบบนะคะ....

[สายชล]

ต้นไม้บางต้นเพิ่งผลิใบสีเขียวอ่อน เมื่อยามต้องแสงสีทองก็งามดีเหมือนกัน....

[สายชล]

พอสายหน่อย....เมฆหมอกหายไป  ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใส  ต้นไม้ก็พลอยงามสดใสไปด้วย....