รายงานปล่อยพันธุ์สัตว์น้ำ/ตรวจเยี่ยมหอยมือเสือ/เก็บขยะ/ตัดอวน อันดามัน มค.2552

[สายชล]

การตัดอวนจึงต้องใช้ความระมัดระวังเพื่อที่จะไม่ไปทำลายปะการังที่สวยงามและสมบูรณ์เหล่านั้น

[สายชล]

แนวปะการังแข็งในบริเวณที่เราเริ่มลงไปดำน้ำสำรวจ ที่อยู่ห่างจากที่ทำการของอุทยานฯราว 200 เมตร และมีความลึกตั้งแต่ 5 - 10  เมตร นั้น  อยู่ในสภาพที่สวยงามและสมบูรณ์มาก

ปะการังโขดที่อยู่ในช่วงน้ำตื้นนั้นสูงใหญ่  บางยอดอยู่ห่างจากผิวน้ำเพียงเมตรเศษ....

[สายชล]

บริเวณนี้เคยถูกถล่มด้วยคลื่นยักษ์สึนามิจนได้รับความเสียหาย ซึ่งยังพอจะเห็นร่องรอยได้ทั่วไป  แต่ธรรมชาติพยายามช่วยเหลือเยียวยาตัวเองอย่างเต็มที่ 

บางบริเวณก็ดูจะได้ผลดี ปะการังแตกกิ่งก้าน ขยายตัวออกไป 

แม้จะเคยล้มคว่ำคะมำหงาย ก็ยังพยายามงอกเงยขึ้นมาใหม่ เพื่อรอรับแสงแดด....

[สายชล]

ปะการังไฟกอนี้กำลังแผ่กิ่งก้านอย่างงดงาม....

[สายชล]

เราพยายามมองหาหอยมือเสือทั้งที่เป็นหอยที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ  และหอยที่เกิดจากการเพาะพันธุ์ของทีมงานแม่หอยซึ่งเราได้นำมาปล่อยไว้เมื่อสองปีที่แล้วในบริเวณพื้นราบในเขตน้ำตื้นไม่เกิน 8 เมตร

นานเกือบ 10 นาที กว่าเราจะได้พบหอยมือเสือตัวแรก.....เราดีใจกันมากๆที่ได้เห็น... 

ดูสิคะ....ตัวใหญ่กว่าฟุต  และท่าทางจะเป็นหอยที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ....

[สายชล]

แต่พอไปดูน้องหอยใกล้ๆ.....

โฮๆ....น้องหอยไปเฝ้าพระอินทร์ซะแล้ว   เหลือแต่เปลือกให้ดูต่างเนื้อที่หายไปไหนหมดก็ไม่ทราบ.....

[WayfarinG]

ตอนดำน้ำที่หมู่เกาะสุรินทร์ ดำไปเศร้าไป นึกว่า กรุงฯ แตก หลังศึกหนัก ยังงัยอย่างงั้นเลย .. 

มันต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่นะ ที่จะให้ปะการังอันสวยงาม recovery จากความยับเยินแบบนั้น ..

[Udomlert]

เคยอ่าน ดร.ธรณ์ เขียนว่า บริเวณนี้ถูกซ้ำเติมหลังสึนามิ จากน้ำเสียของโรงอาหาร ซึ่งมีโครงการทำระบบบำบัด ไม่แน่ใจว่าใช้งานได้หรือยัง

[สายชล]

งานนี้เห็นทีจะเข้าตำรา....."เคราะห์ซ้ำกรรมซัด".....

และคนที่ทำให้เกิดสภาพย่ำแย่แบบนี้ ก็ไม่ใช่คนที่ไกลเกาะเลย.....น่าเศร้าจริงๆ
 

[สายชล]

จากจุดที่พบ(เปลือก)หอยมือเสือตัวแรก.....เราดำน้ำมุ่งหน้าต่อไปทางด้านที่ทำการอุทยานฯ ที่เราเคยปล่อยหอยมือเสือ จำนวน 200 ตัวไว้

สภาพน้ำที่ใสแจ๋วเมื่อตอนกระโดดลงน้ำ  เริ่มขุ่นมัว และมีตะกอนทรายสีขาวฟุ้งลอยฟ่องไปทั่วบริเวณช่วงน้ำตื้นราว 3 - 5 เมตร.....

แนวปะการังเริ่มมีลักษณะทรุดโทรมเหมือนถูกถล่มด้วยสึนามิรอบที่สอง

เราสังเกตเห็นแนวทรายที่ไหลลงไปจากช่วงตื้น ลงไปตามแนววลาดชันที่ความลึกราว 10 เมตร  บริเวณแนวทรายขาวนั้นไม่มีปะการังที่มีชีวิตให้เห็น แต่ปลายแนวทรายกลับมีซากปะการังกองสุมอยู่เป็นกองสูง

แนวทรายนั้นไม่มีแค่แนวเดียว แต่มีให้เห็นไปตลอดทาง......

อย่างนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่า Sand Slide

เราได้เห็น(เปลือก)หอยมือเสือตัวที่สองขนาดเกือบฟุต  ยืนตายซากอยู่กลางลานทรายและซากปะการังสีขาวสะอ้าน....

เศร้าใจมากจนอยากจะร้องไห้.....

[สายชล]

ตามมาด้วยเปลือกหอยที่สามที่มีสภาพเหมือนกับตัวที่สอง.....แต่ขนาดและรูปร่างช่างใกล้เคียงกับหอยที่เรานำมาปล่อยเหลือเกิน....

[สายชล]

เปลือกหอยตัวที่สี่....มีสภาพเหมือนสองตัวก่อนหน้านี้ แต่มีขนาดใหญ่ฟุตเศษ และดูแล้วน่าจะเป็นหอยตามธรรมชาติ....

[สายชล]

ตัวที่ห้า....ยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งน่าจะเป็นหอยธรรมชาติที่มีขนาดฟุตครึ่ง  แต่สีสันไม่สวยสดใสและเนื้อบริเวณปากไม่ห้อยย้อยอย่างที่เคยเห็น  แถมหอยตัวนี้ยังอยู่ใกล้รอยต่อระหว่างพื้นราบช่วงน้ำตื้นกับแนวลาดที่เหมือนปากเหวลึกที่สูงชันลงไปเบื้องล่าง
 
ขืนปล่อยน้องหอยทิ้งไว้อย่างนี้  อีกไม่นานก็คงจะกลิ้งตกไปอยู่ที่เหวลึกเบื้องล่างแน่นอน....

เราเลยจำเป็นต้องขอย้ายน้องหอยเข้าไปแอบอยู่ในแนวปะการังที่ห่างจากขอบปากเหวกว่า 3 เมตร

งานนี้ตกเป็นงานที่หนักของน้องจิ๋ว Udomlert และป๋าหนิ่งที่แข็งแรงและบึกบึน

แต่หอยมือเสือตัวนี้ที่หนักกว่าสิบกิโลและเปลือกที่แสนคม ทำให้น้องจิ๋วและน้องหนิ่งล้มลุกคลุกคลานกว่าจะเคลื่อนหอยมือเสือไปวางไว้ที่จุดปลอดภัย และได้แผลสดเลือดซิบๆมาเป็นของฝากหลายแผล ทั้งที่มือ....แขน....และขา...

[สายชล]

น้องหอยคงนึกว่าเจอสึนามิเข้าอีกรอบซะแล้ว จึงตกใจกลัว ไม่ยอมเปิดปากมายิ้มให้เรา

[สายชล]

หอยตัวที่หกและเจ็ดนั้น  ตัวหนึ่งเป็นหอยพันธุ์  T. Squamosa ที่เหลือแต่เปลือก มีขนาดและรูปร่างเหมือนกับที่เราได้นำไปปล่อย

ส่วนอีกตัว เป็นพันธุ์ T. Maxima หรือหอยติดหิน ที่ฝังตัวอยู่ในซอกหินอยู่ครึ่งตัว ซึ่งหอยตัวนี้เกิดเองตามธรรมชาติและยังมีชีวิตอยู่