ปฐมบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จากคุสโก ถึง มาชูปิกชู"

[สายชล]

ถึงจุดที่เราพักเหนื่อยตอนขาไปแล้ว...





ขอนั่งพักเหนื่อยหน่อยค่ะ...เมื่อหันกลับไปมองยอดเขาไวนาปิคชูที่เราปีนขึ้นไปแล้ว โอ้โฮ! มันช่างชันเสียจริงๆค่ะ ชักจะสงสัยตัวเองว่า ปีนขึ้นไปได้ไหวได้อย่างไรกันนั่น...

ไกด์ชี้ให้เราดูต้นหญ้าเล็กๆ ก้านและใบอวบน้ำ ที่ขึ้นอยู่บนก้อนหินที่มีตะไคร่ขึ้นเต็ม เขาบอกว่า เวลาเดินป่าแล้วไม่มีน้ำกิน คนอินคาจะกินต้นหญ้านี้ ซึ่งมีรสเปรี้ยวนิดๆ จะทำให้ได้น้ำจากต้นหญ้า ทำให้สดชื่นและ หายกระหายน้ำได้สนิท แล้วเขาก็เด็ดก้านต้นหญ้า และเคีั้ยวกิน แล้วก็คะยั้นคะยอให้เราทำตาม ไม่ลองก็ไม่รู้ เราก็เลยทำตาม แล้วก็เห็นจริงตามที่เขาบอก รสเปรี้ยวๆและชุ่มน้ำทำให้เราให้สดชื่นขึ้นจริงๆ

และในที่สุด....เราก็เป็นผู้พิชิตยอดไวนาปิกชูได้สำเร็จ....ไชโย...ไชโย...ไชโย...!!!