แนะนำเรื่องดำน้ำ ตอนที่ 3 “เอาละซี บัดดี้หายไปไหน"

[สายน้ำ]

ระหว่างที่กำลังดำอยู่ใกล้ๆพื้น ที่น้ำขุ่นค่อนข้างมากนั้น ฉลามขนาดใหญ่ 2 ตัวก็ปรากฎกายขึ้น Kim ตกตะลึงเมื่อหันไปเห็นเข้า ขณะที่บัดดี้ของเธอยังคงว่ายต่อไปตามแนวยาวของซากเรือ เมื่อหายตกตะลึง เธอพบว่าตัวเองอยู่เพียงลำพังคนเดียวที่ความลึก 80 ฟุตกับฉลามตัวใหญ่ๆ 2 ตัว ในน้ำที่ขุ่นจัด

จากสถานการณ์ที่น่าตกใจหลายๆอย่างที่โถมเข้ามาหา Kim ในเวลาเดียวกัน ทำให้เธอเกิดอาการ panic ขึ้นทันที รู้สึกเครียดมากขึ้น เธอเริ่มหายใจเร็วขึ้นๆเรื่อยๆ

ในห้วงของความคิดของเธอแว่บหนึ่ง เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอต้องพยายามควบคุมสติและควบคุมการหายใจให้ช้าลง แต่ความตื่นเต้น ความกลัว บวกความเครียดทำให้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เธอพุ่งขึ้นสู่ผิวน้ำในทันที ท่ามกลางคลื่นและกระแสน้ำที่ยังไหลอยู่ และยังห่างจากเรือถึง 100 ฟุต

ลูกเรือมองเห็น Kim ทะลึ่งขึ้นสู่ผิวน้ำ และกำลังไหลไปตามกระแสน้ำ เธอกระชากหน้ากากและ Reg. ออกจากปากและเริ่มตะโกนขอตวามช่วยเหลือ แต่เธอเริ่มสำลักน้ำจากคลื่นที่ซัดเข้าใส่หน้า มันยิ่งทำให้สภาพของเธอเลวร้ายลงไปอีก เรียกได้ว่าตอนนี้เธออยู่ในอาการ panic แบบสุดขั้วเลยทีเดียว

[สายน้ำ]

ลูกเรือก็ไวปานกามนิตหนุ่ม เขาผูกทุ่นเข้ากับสายสมอ เพื่อเอาไว้ให้นักดำน้ำคนอื่นๆที่จะขึ้นมาเกาะ และตัดเชือกสมอทิ้งเพื่อปล่อยเรือให้ลอยออกไปทันที กัปตันเร่งความเร็วให้เรือวิ่งไปตามกระแสน้ำไปยังจุดที่ Kim ลอยตัวอยู่

เมื่อใกล้ตัว Kim แล้ว ... Divemaster พุ่งลงน้ำว่ายเข้าไปคว้าและพยุงเธอจากทางด้านหลัง กัปตันจับเชือกบนเรือโยนเข้าไปให้ Divemaster จับไว้ และช่วยกันฉุดลากเข้ามาหาเรือและนำตัว Kim ขึ้นมาบนเรือในที่สุด

Kim อยู่ในสภาพที่มีอาการตระหนกตกใจอย่างมาก และมีอาการหน้ามืด ตาลาย วิงเวียนศีรษะอย่างรุนแรง

กัปตันเกรงว่าอาการของเธอที่เป็นอยู่ในขณะนี้อาจจะมาจากการพุ่งขึ้นจากน้ำด้วยความเร็วเกินกำหนดถึงขีดอันตรายและเป็นไปได้ว่าปอดอาจจะฉีก หรือมาจากการสำลักน้ำทะเลอย่างแรง หรือจากการ panic ก็ได้

เขาตัดสินใจจับเธอนอนราบลงกับพื้นเรือและให้อ๊อกซิเจนแก่เธอทันที สักพักเธอเริ่มหายใจช้าลงจนอยู่ในระดับปกติ อาการแปลกๆที่เธอเป็นอยู่ค่อยๆหายไป ต้องนับว่าเธอโชคดีมากที่ไม่ได้รับอันตรายหรือรับบาดเจ็บใดๆจากการขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างรวดเร็ว

[สายน้ำ]

เราลองมาฟังผู้เขียนเค้าวิเคราะห์เรื่องที่เกิดขึ้นดูนะครับ :


Kim ดูเหมือนจะมีบัดดี้ไว้เพื่อเป็นเพียงเครื่องมือเสริมในการดำน้ำเท่านั้น

และก่อนออกดำน้ำ เธอมีความกังวลใจในเรื่องของสภาพของทะเลและเรื่องฉลามอยู่แล้ว โดยได้เล่าในภายหลังว่า ที่จริงแล้วเธอเปลี่ยนใจที่จะไม่ออกไปดำน้ำด้วยตั้งแต่ก่อนเรือจะออกจากท่าแล้ว แต่ตัดสินใจไปด้วยเพราะได้รับคำรับรองว่าจะจัดให้เธอได้ดำกับบัดดี้ที่มีประสบการณ์มากกว่าเพื่อคอยดูแลเธอ

ซึ่งผลที่ออกมาคือ เธอผิดที่คิดเช่นนั้น

เมื่อหลงกับบัดดี้ Kim ลืมที่จะออกตามหา หรืออยู่รอบัดดี้เป็นเวลา 1 นาทีตามที่ได้รับการฝึกไว้ ซึ่งถ้า Kim ปฏิบัติตามกฎ บัดดี้ของเธอจะต้องหาเธอพบแน่ๆเมื่อเขาวนกลับมายังจุดเดิมที่ได้พบฉลาม 2 ตัว ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีหลังจากที่เขารู้ว่า Kim ได้หายไป

และความผิดพลาดอย่างสุดท้ายของ Kim ก็คือ การถอดทั้งหน้ากากและ เอา Reg. ออกจากปาก หลังจากขึ้นสู่ผิวน้ำแล้ว

[สายน้ำ]

สิ่งที่ควรรับรู้และจดจำ :


1) การฝึกสอนที่ดี จะต้องสอนทักษะที่จำเป็น เพื่อสร้างความมั่นใจให้เรา ให้สามารถนำทักษะเหล่านั้นมาช่วยเหลือตัวเองได้ในภาวะฉุกเฉิน ซึ่งแน่นอนว่า ทักษะเหล่านั้นมีความสำคัญมากกว่าสิ่งที่บัดดี้จะทำให้เราเสียอีก

2) ในการดำน้ำทุกๆครั้ง เราควรจะเตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้พร้อมรับกับสถานการณ์ฉุกเฉิน อย่างเช่นการพลัดหลงกับบัดดี้ ไว้ด้วย

3) หากการดำน้ำในครั้งไหน ที่เรารู้สึกไม่พร้อมทั้งกายและใจ ให้เว้นเสีย อย่าฝืนลงเด็ดขาด

4) ตอนอยู่บนผิวน้ำ ควรปรับการลอยตัวให้เป็นบวก และต้องมี Reg. หรือ Snorkel อยู่ในปาก และหน้ากากสวมอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา เพื่อป้องกันไม่ให้สำลักน้ำ และอย่าลืมนะครับ ได้เคยย้ำไว้ในตอนที่ 1 แล้วว่าหน้ากากต้องให้อยู่ติดหน้าตลอดเวลา จนกว่าจะขึ้นไปอยู่บนเรือเรียบร้อยแล้ว

[สายน้ำ]

ตอนนี้ยาวพอสมควร แต่มีประโยชน์มากนะครับ ถ้าอ่านแล้วจดจำไว้ใช้ในยามจำเป็นได้ นักดำน้ำบางคนอาจจะต้องใช้บ่อยๆกว่าคนอื่น เพราะหลงกับบัดดี้จนเป็นเรื่องธรรมชาติ อย่างเช่นผมเป็นต้น

ส่วนรูปที่ลงเกือบทั้งหมดเป็นรูปที่ถ่ายเองจากทริปต่างๆด้วยกล้อง 35 mm. Sea & Sea MMII-EX ที่ปลดเกษียณไปแล้ว ชัดบ้างไม่ชัดบ้างให้เข้ากับบรรยากาศของเรื่อง ซึ่งจริงๆก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เล่าเลย แต่เพื่อลดความเครียดจากการอ่านแต่เนื้อหาอย่างเดียว จึงต้องลงรูปไปด้วย

ส่วนเป็นรูปใคร สมาชิกคนไหน จากทริปไหน ขอให้เดากันเอาเองนะครับ แล้วผมจะพยายามจัดเวลาหาเรื่องที่อ่านง่ายๆ สนุกและตื่นเต้นแบบนี้มานำเสนออีก คอยติดตามอ่านก็แล้วกันครับ