เรื่องสุดฮา วันแรกที่ไปถึง .......เย็นวันที่ 26 ตุลาคม (วันอาทิตย์)
บรรยากาศของที่นั่น เย็นสบายค่ะ อยู่ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง อุณหภูมิอยู่ที่ 10-19 องศาซี (แล้วแต่ว่าจะเป็นกลางวัน
หรือกลางคืน) ที่นั่นทะเลไม่สวยเลยค่ะ เพราะว่าไม่มีแสง สู้เมืองไทยไม่ได้เลย (รักษ์ทะเลไทย)
ถึงที่กรุงเซี่ยงไฮ้ เวลาประมาณ บ่าย 5 โมงค่ะ 5โมงที่นั่นก็ถือว่าเย็นมากๆ เพราะว่าเมืองเต็มไปด้วยหมอก
ท้องฟ้าอึมครึมมาก จากนั้นต่อรถเมล์ และรถแท็กซี่ไปยังโรงแรมที่สัมมนา เพื่อไปไปลงทะเบียน
แล้วก้ต้องเดินจากโรงแรมนั้นไปยังโรมแรมที่วิพัก เดินประมาณ5-10 นาทีก้ถึงค่ะ
เมื่อเก็บสัมภาระเสร็จก้กลับมาที่โรงแรมที่สัมมนาเพื่อมาทานอาหารเย็น กับ ดร.พุทธ (นักวิจัย)
เรื่องมีอยู่ว่า วิอยากกินข้าวสักจาน ขอแบบจานด่วน เพราะหนูเพลียมาก (ง่วงแล้ว)
ก็เลยสั่ง Dark rice ซึ่งหนูก็ไม่ทราบหรอกค่ะว่ามันคืออะไร แต่ที่ดูจากเมนูแล้วอย่างอื่นๆน่ากลัวมาก มีทั้งเนื้อวัว
เนื้อควาย ซึ่งหนูสงสัยว่าคนจีนเขาไม่กินเนื้อไม่ใช่เหรอค่ะ แต่ไหงมีเมนูเนื้อเยอะแยะเลย หนูก็คิดว่า
เจ้า ดาร์กไรซ์ คงจะพอเหมาะ คงเป็นข้าวผัดซีอิ้วมั้ง (ตามที่หนูคิด) .........................
..........รออาหารนานมาก ทั้งที่มีโต๊ะหนูแค่โต๊ะเดียว ขอบอกว่าอาหารแพงมาก ไอ้ข้าวที่หนูสั่งไปนี้ก็เกือบ 300 บาท
ไทยเชียวคะ (ถือว่าถูกในเมนูแล้วนะค่ะ)............. รอต่อไป
มาแล้ว ข้าวที่รอมาแล้ว ปรากฎว่าดาร์กไรซ์มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด มันคือเนื้อสีดำทอด กับซอสสีดำราดมา
โดยรวมก้คือข้าวกับ กับข้าวสีดำ หนูกินไปคำแรก คิดถึงเมืองไทยขึ้นมาทันที
นี้มันเมื้ออะไรกันนี้
ความเหนียวคูณ 3 เคี้ยวไม่ค่อยเข้าเลย แล้วกับข้าวก็แห้งๆ แล้วหนูก็กินช้า เกรงใจ ดร. ท่านจะรอหนู
แต่หนูก็เต็มที่แล้วค่ะ มันเคี้ยวไม่เข้าจริงๆ ไม่ต่างจากเนื้อเค็มล้านปีที่ขายตามท้องตลาดในเมืองไทยสักเท่าไหร่
แค่รสชาติไม่ค่อยคุ้น หนูอยากกินข้าวแม่ คิดถึงแม่จับใจ
แล้วพอออกมาจากโรงแรมหนูก็เริ่มสังเกตว่าเมืองนี้สวยมาก สะอาดและที่สำคัญไม่มีสุนัขเลยสักตัว
พอคิดถึงสุนัข ทำไมหนูถึงคิดถึงกับข้าวเมื่อสักครู่จัง คิดไปคิดมาเมนูนั้นก้ไม่ได้บอกว่าเนื้อนั้นคือเนื้ออะไร
หนูเริ่มจิตตก กินหมาไปหรือป่าวน้า.......
หมาดำหรือเปล่า? ถึงตอนนี้อยากอาเจียนจริงๆ
ตอนนี้หนุก็ไม่ทราบว่าเนื้อนั้นคืออะไร แต่พอเล่าให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนๆว่าหนูต้องกินหมาชัวร์ (โหเพื่อนหนู น่ารัก
ไหมค่ะ)
พอกลับไปที่โรงแรมก้อาบน้ำ จัดของ และเตรียมจะนอน แต่พอดีหนูหิวน้ำ เลยลงไปซื้อข้างล่าง ที่มินิมาร์ท
ตอนนั้นหนูนำแบงค์ 100 หยวน ไปซื้อนำ 1 หยวน คนขายเขาไม่มีเงินทอน เลยให้นำหนูมา (คนจีนก็ใจดีนะ
ถึงจะเล็กน้อยก็เถอะ) แต่ตอนซื้อของก็ตลกดี หนูพูดจีนไม่ได้สักคำ ส่วนเค้าก็พูดอังกฤษไม่ได้สักคำ งงกันไป
แต่สุดท้ายหนูก็ได้น้ำฟรี (ไม่ฟรีเลยทีเดียว เพราะหนูให้ของที่ระลึกจากเมืองไทยแก่เขา)
คืนนี้หนูหวังว่าจะหลับฝันดี แต่นอนคนเดียวก้วังเวงอยู่ เลยเปิดทีวีเป้นเพื่อน (หนูไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เปลืองไฟนะค่ะ) บังเอิญว่าหนูกลัวนิดๆ ต้องหาเพื่อน
คืนแรกหลับไม่สนิทดี (ท้องร้องด้วย ยังไม่อิ่มเลย คิดถึงข้าวแม่)
อากาศหนาวทำให้นอนไม่ค่อยหลับ ตอนกลางคืนหนาวมาก...............
มาฟังต่อวันหน้านะค่ะ วิจะเก็บมาฝากอีกนะค่ะ