ปล.. ปีใหม่ไปไหนอะวิตร..
ไปจีนครับ แม่กะน้องๆเค้าอยากไปกันเลยต้องตามไปดูแล
หลังๆนี้ เป็นไรไม่รู้ ไม่ค่อยอยากไปไหนเท่าไร
อาจเป็นเพราะเมื่อเดือนตุลาฯ ที่ไปเชียงใหม่
ได้รู้จักเพื่อนที่เค้าทำโรงเรียนช่วยเด็กด้อยโอกาสทางการศึกษาที่เชียงใหม่
เลยรู้สึกว่า คนที่ลำบากกว่าเรามีเยอะมากๆ
เห็นเด็กๆที่ขาดโอกาส ได้เรียน หนังสือเราก็พลอยยินดี
ฝรั่งเค้าไปช่วยกันเยอะเลยนะครับ ส่งทั้งเงิน แล้วก็สละเวลามาสอนด้วย
แต่หลังภาวะเศรษฐกิจบ้านเค้าก็ไม่ดี เลยทำให้เงินกับอาสาสมัครขาด
ค่าน้ำค่าไฟ ก็ไม่ค่อยจะพอ ก็เลยส่งเงินไปช่วยบ้างตามโอกาส
เค้าก็ชวนให้ไปเป็นครู สอนเด็กๆ ก็คิดอยู่ว่ามีโอกาส จะไปช่วยสอน
พอดีไปบอกเค้าว่า เคยฝันว่าสักวัน อยากมีชีวิตเรียบง่าย
มีบ้านหลังเล็กๆอยู่ปลายนา พออยู่พอกิน
ใช้เวลากับการถ่ายทอดความรู้ ให้เด็กๆ ชาวเขาชาวดอย ให้พึ่งพาตนเอง
สอนให้เค้ารู้จักการมองโลกมองชีวิตอย่างถูกต้อง
ตอนไปเชียงใหม่ ผมได้มีโอกาสไปพักอยู่กับคุณสมศักดิ์ ซึ่งเป็นปะกากะยอ
ได้ร่วมกินร่วมอยู่ที่บ้านพี่เค้า แล้วรู้สึกทึ่งกับวิถีชีวิตที่นี่
เลยอยากไปอยู่เรียนรู้ ชีวิตแบบพอเพียง และยั่งยืน อนุรักษ์ต้นน้ำ และป่า
ที่นี่เค้าทำได้อย่างลงตัวมากๆ ลองไปเที่ยวสิครับ
ความเป็นอยู่อย่างพอเพียง เรียบง่าย แม้จะไม่ได้ร่ำรวย แต่กลับมีความสุขมากๆ
คุณสมศักดิ์เค้าเป็นผู้นำชุมชน ที่เก่งมากๆครับ ไม่ได้เรียนหนังสือ
แต่มีประกาศณียบัตร จากมหาวิทยาลัยต่างๆ หลายสิบใบ
ตอนนี้ ร่วมทำงานวิจัยกับ อาจาร์ย ดร. หลายคน เกี่ยวกับวิถีชีวิตชุมชนแบบยั่งยืน
ผมได้แลกเปลี่ยนความคิดกับคุณสมศักดิ์อยู่พอสมควร เลยรู้สึกนับถือในแนวคิดเค้ามากๆ
อันนี้ต้องไปสัมผัสเองนะครับ ถึงจะรู้................
