สองสาย พาตู้ซิ่งไปจนถึงแม่ฮ่องสอนด้วย .... เจ้า

[สายน้ำ]

ถึงแม้หมอกหนาๆจะหายไปแล้ว  แต่เมฆก้อนใหญ่ยังคงปกคลุมเหนือตัวเมืองแม่ฮ่องสอนอยู่ แต่ที่ดูเด่นกว่าตัวเมืองคือ ลานบินของสนามบินแม่ฮ่องสอนครับ

[สายน้ำ]

มุมนี้ที่ถ่ายคุณสายชลเมื่อเช้า ที่ Background มีแต่หมอก  ตอนนี้เห็นบ้านเรือนด้านล่างแล้วครับ

[สายน้ำ]

วัดพระธาตุดอยกองมูสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน จากตัวเมืองแม่ฮ่องสอน

ภาพนี้ถ่ายจากลานหน้าวัดจองคำครับ.....

[สายน้ำ]

ทำเวลาครับ ต้องทำเวลาหน่อย เพราะคุณสายชลอยากจะไปเยี่ยมกะเหรี่ยงคอยาวด้วย .....

ลงจากพระธาตุดอยกองมู  สองสายกลับเข้าเมือง  ตรงดิ่งไปยังวัดหัวเวียง ที่ถนน สีหนาทบำรุง ตำบลจองคำ อยู่ติดกับตลาดสายหยุด เพื่อนมัสการ พระเจ้าพาราละแข่ง พระคู่บ้านคู่เมือง ..... ลองอ่านประวัติความเป็นมากันหน่อยครับ


วัดหัวเวียงหรือวัดกลางเวียง เป็นที่ประดิษฐานของพระเจ้าพาราละแข่ง ซึ่งเป็นพระพุทธรูปประจำเมืองที่สวยงามมาก และด้วยเหตุที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง จึงมักใช้เป็นที่จัดงานวัฒนธรรมประเพณีของชาวไทยใหญ่ตลอดปี  ถัดจากวัดไปเป็นตลาดสายหยุดซึ่งเป็นตลาดเช้าของแม่ฮ่องสอน นักท่องเที่ยวสามารถวางแผนมาเที่ยวตลาดเช้าแล้วไปชมวัดได้

ตัววิหารพระเจ้าพาราละแข่ง   จัดเป็นสถาปัตยกรรมไทยใหญ่ที่งดงามมากอีกแห่งหนึ่ง สันนิษฐานว่าสร้างในคราวเดียวกับการสร้างวัด โครงสร้างทั้งหมดของวิหารใช้ไม้เป็นวัสดุ ลักษณะเด่นคือหลังคาแบบเรือนยอดทรงปราสาทซ้อนห้าชั้น ตอนบนสุดประดับด้วยฉัตรทำจากโลหะ หลังคามุงกระเบื้องไม้และมีสังกะสีฉลุประดับตามแบบศิลปะไทยใหญ่

[สายน้ำ]

ลายฉลุบนหลังคาวิหาร .....

[สายน้ำ]

หน้าทางเข้าวิหาร ..... และ ภายในวิหาร ที่บานหน้าต่างใช้เป็นบานไหลทั้งหมด

[สายน้ำ]

เราเข้าไปกราบนมัสการ พระเจ้าพาราละแข่ง ด้วยกันนะครับ ....


พระเจ้าพาราละแข่ง  เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัยทรงเครื่อง ฝีมือช่างชาวเมืองมัณฑะเลย์ ประเทศพม่า องค์พระหล่อจากทองเหลือง แต่พระพักตร์มีส่วนผสมของทองคำอยู่จำนวนหนึ่ง ทำให้พระพักตร์เงาแวววาวอยู่เสมอ ชาวแม่ฮ่องสอนถือว่าเป็นพระคู่บ้านคู่เมือง

พระเจ้าพาราละแข่งนี้จำลองจากพระมหามุนี  ซึ่งเป็นเจ้าพาราละแข่งองค์จริงในเมืองมัณฑะเลย์ซึ่งชาวพม่านับถือกันมาก  เนื่องจากเชื่อว่าพระพุทธเจ้าเคยเสด็จมาประทานลมหายใจให้แก่พระมหามุนี   

การหล่อพระเจ้าพาราละแข่งแข่ง ช่างได้หล่อเป็นท่อน ๆ จำนวนเก้าท่อน โดยลุงจองโพหย่าชาวแม่ฮ่องสอนเป็นผู้เดินทางไปอัญเชิญล่องมาตามแม่น้ำปาย แล้วนำมาประกอบขึ้นที่วัดพระนอน จากนั้นจึงนำมาประดิษฐานที่วัดหัวเวียงจนถึงปัจจุบัน

[สายน้ำ]

รอบๆองค์พระเจ้าพาราละแข่ง ทางวัดจะขึงประตูลูกกรงเป็นบานเลื่อนปิดกันเอาไว้หมดทุกด้าน  และภายในวิหารมีแสงลอดเข้ามาน้อยมาก

หลังจากกราบพระเรียบร้อยแล้ว  สองสายจึงหามุมที่จะเก็บภาพองค์พระ ซึ่งมีอยู่วิธีเดียวที่จะทำได้คือ สอดเลนส์ลอดลูกกรงเข้าไป และที่สำคัญต้องเปิดแฟลชด้วย .... มุมตรงๆ ไม่มีทางเป็นไปได้  บางช็อตแฟลชไปไม่ถึงเพราะติดอยู่ที่ลูกกรงหมด  สองสายจึงได้ภาพงามๆมาไม่มากนักครับ

[สายน้ำ]

ออกจากวัดหัวเวียง  สองสายย้อนกลับไปยัง วัดจองคำ และวัดจองกลาง ซึ่งอยู่ติดกันอีกครั้ง

และมีโอกาสเก็บภาพเงาสะท้อนของทั้ง 2 วัด อีกครั้งหนึ่งในช่วงกลางวัน  แต่ ......... ไม่สวยเหมือนกลางคืนครับ  อาจจะเป็นเพราะเราเลือกเวลามาไม่ได้  ดวงอาทิตย์อยู่สูงขึ้นไปมากแล้ว  ถ้าเป็นในช่วงเย็น แล้วดวงอาทิตย์มาอยู่ทางด้านที่เราตั้งกล้องอยู่  เงาสะท้อนน่าจะสวยกว่านี้

[สายน้ำ]

เวลาค่อนข้างกระชั้น  สองสายจึงตั้งใจจะเก็บภาพเพียงด้านนอกเท่านั้น แล้วเผ่นเลยครับ ....


วัดจองคำ หรือพระอารามหลวงวัดจองคำ เป็นวัดที่สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2340 เป็นวัดแรกของเมืองแม่ฮ่องสอน เป็นวัดเก่าแก่สร้างตามแบบอย่างศิลปไทยใหญ่ สิ่งที่โดดเด่นหลังคาทรงประสาท 9 ชั้น และมีศาสนสถานที่สำคัญคือ วิหารหลวงพ่อโต ซึ่งเป็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่ที่สุดของแม่ฮ่องสอน สร้างเมื่อ พ.ศ.2477 โดยช่างชาวพม่า

[สายน้ำ]

ที่ติดใจคือ คนธรรม์ หรือ กินนร ก็ไม่แน่ใจ เพราะดูแปลก และสะดุดตาดีครับ

[สายน้ำ]

ที่พลาดคือ ไม่ได้เข้าไปนมัสการหลวงพ่อโตในวิหาร ....

หลวงพ่อโตซึ่งเป็นพระประธาน มีขนาดหน้าตักกว้าง 4.85 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. 2469 โดยช่างฝีมือชาวพม่า และมีพระพุทธรูปขนาดใหญ่ซึ่งจำลองมาจากพระศรีศากยมุนีที่วิหารวัดสุทัศน์ เหตุที่เรียกชื่อวัดจองคำ เนื่องจากเสาวัดประดับด้วยทองคำเปลว

ดูแต่ภาพวิหารด้านนอกไปก่อนก็แล้วกันครับ แล้วปีหน้าจะถ่ายภาพด้านในมาให้ดู

[สายน้ำ]

คือ อะไรไม่ทราบ คุณสายชลถ่ายมาครับ

[สายน้ำ]

เดินผ่านวิหารวัดจองคำไปเล็กน้อย ก็ถึงวัดจองกลาง ที่ไม่มีรั้วกั้นระหว่างกัน

วิหารมีรูปทรงเป็นสี่เหลี่ยม  มีสถูปเล็กๆอยู่ด้านบน

[สายน้ำ]

วัดจองกลาง ตั้งอยู่ข้างกับวัดจองคำ ภายในวิหารมีแท่นบูชาตั้งพระพุทธสิหิงค์จำลอง ปิดทองเหลืองอร่ามไปทั้งองค์ มีสิ่งที่น่าสนใจอื่นๆ อีก เช่น ตุ๊กตาแกะสลักด้วยไม้เป็นรูปคนและสัตว์เกี่ยวกับพระเวสสันดรชาดก ฝีมือแกะสลักของช่างชาวพม่า ซึ่งนำมาจากพม่าตั้งแต่ พ.ศ. 2400