ฝูงบินปะการังเพื่อทะเล ...... จุดดำน้ำใหม่ในภูเก็ต

[สายน้ำ]

ปีกบางช่วง ไม่มีแม้แต่หนังมาหุ้มกระดูก เหลือแต่โครงปีกเท่านั้น

[สายน้ำ]

.....

[สายน้ำ]

บางจุดเห็นแล้วก็เศร้า ไม่รู้จะโทษใครดี ....

สลิง ที่ผมคิดว่าคงจะใช้ตอนยกลงจากเรือ Barge เพื่อนำลงมาวางใต้น้ำ กลับเป็นตัวที่สร้างความเสียหายให้กับลำตัวเครื่องบินได้ไม่น้อยเลย

[สายน้ำ]

.....

[สายน้ำ]

.....

[สายน้ำ]

มีรูปตัวเองด้วย หล่อไม่เบา .... คุณสายชลถ่ายภาพผมขณะกำลังเก็บภาพบาดแผลบนลำตัวเครื่อง ด้วยกล้องและ Housing ตัวใหม่ ติดจานดาวเทียม

[สายน้ำ]

ขนาดขึ้นมาอยู่บนหลังคาเครื่องบินกันอย่างนี้แล้ว  สลิงเจ้ากรรมยังตามรังควาญไม่เลิก  มันยังคงกวาดข้ามหลังคาเครื่องบินผ่านมาทางเรา แล้วกวาดเลยต่อไปข้างหน้า

มีอะไรผิดปกติแล้ว  คุณสายชลมาดึงให้ว่ายกลับไปหาทุ่น เพื่อลอยตัวกลับขึ้นเรือ  แต่ขณะที่เราสามคน ผม คุณสายชล กับน้องอาร์ม เกาะเชือกผูกทุ่นทำ Safety Stop กันอยู่ สลิงเจ้ากรรมกวาดมาอีกแล้ว คราวนี้พาดกับสายทุ่นลากจนทุ่นจมลงมาอยู่ใต้ผิวน้ำหลายเมตรทีเดียว  เราต้องปล่อยสายทุ่นแล้วลอยตัวขึ้นผิวน้ำกันทันที

[สายน้ำ]

ขึ้นมาถึงผิวน้ำก็พบพวกท่านๆบนดิงกี้ในภาพด้านล่างรอพวกเราอยู่  ก่อนจะลงน้ำ จำได้ว่าเราได้ถามพวกท่านก่อนแล้วว่า เราจะลงดำน้ำได้หรือยัง ท่านก็บอกให้ลงได้

แต่พอเห็นเราขึ้นมาถึงผิวน้ำเท่านั้นแหล่ะ  แทนที่จะเป็นห่วงความปลอดภัยของพวกเรา ท่านกลับแหวใส่ทันที ....

"ใครอนุญาตให้ลง ..... ชื่ออะไร....จบมาจากสถาบันไหนเนี่ย ..... รู้รึเปล่าว่าสลิงขาด ..... มาทำให้งานเค้าช้าไปหมด"

เราไม่ทราบเลยว่าพวกท่านๆเป็นใครใหญ่มาจากไหน แต่สำเนียงส่อภาษา วาจาส่อว่าสถุล  คุณสายชลมีหรือจะยอม  จึงชี้แจงไปด้วยความสุภาพ ว่าเราถามก่อนจะลงแล้ว และเราก็ไม่ได้เข้าไปเกะกะในบริเวณที่พวกเขากำลังนำเครื่องบินลำอื่นๆลงน้ำสักนิดเดียว จะมาโทษว่าเราไปทำให้งานเขาช้าได้อย่างไร  สลิงก็ไม่ได้ขาดเพราะเราเป็นต้นเหตุด้วย

ผมจึงบอกไปว่า เราก็ลงไปทำงานตามหน้าที่ของเราเหมือนกันคือ ทำให้มูลนิธิเพื่อทะเล ซึ่งคุณสายชลเป็นรองประธานมูลนิธิฯด้วย (จริงๆตอนนี้ไม่ได้เป็นแล้ว ฮิๆๆๆ) .... มัน เอ๊ย ท่านที่อยู่หัวเรือดิงกี้ ก็แหวกลับมาว่า จะเป็นรองอะไรมาจากไหนผมไม่สนหรอก ...

เมื่อเรากลับขึ้นเรือ Marine Project  ยังได้ทราบจากคุณไทชิโร อีกว่า ตอนสลิงขาด แทบจะดีดมาโดนขานักดำน้ำญี่ปุ่นที่ถ่ายวิดิโอ ดีที่เขาดึงออกมาทัน ไม่งั้นมีหวังได้ขาหรือคอขาดแน่ๆ  และพวกเราในกลุ่มที่ลงไปทำงานถ่ายภาพใต้น้ำที่ขึ้นมาที่ผิวน้ำก่อนสองสายนั้น ก็โดนชี้หน้าด่าอย่างหนัก ขนาดขึ้นมึงขึ้นกูอย่างหยาบคาย หาความเป็นสุภาพชนจากท่านพวกที่อยู่บนดิ้งกี้ไม่ได้เลย 

นอกจากนี้เรือสปีดโบ๊ดที่จอดอยู่ที่ทุ่นใกล้ๆกันก็เข้ามาบอกว่า ตอนสลิงมาพาดเชือกทุ่น มันดึงทุ่นจมลงในน้ำ พร้อมกับดึงหัวเรือของเขาลงไปจนเรือเกือบมุดน้ำด้วย ดีที่ปลดเชือกทุ่นทัน  คนขับเรือเร็วพูดด้วยความโกรธว่า เขาเกือบตายและเรือเกือบจมโดยไม่รู้ตัว เพราะมันรวดเร็วและรุนแรงกว่าโดนสึนามิอีก

ตกค่ำ น้องอ๊อด Khonnam ซึ่งเป็นนักดำน้ำทำงานประเภท Technical ขึ้นไปบนเรือ Barge และได้คุยกับหัวหน้างานที่รู้จักคุ้นเคยกัน และต่อว่าไปเสียยกใหญ่ ว่า "ลูกน้องไม่สุภาพเลย ทำกับพี่สายชลซึ่งเป็นครูสอนดำน้ำที่มีอาวุโสคราวแม่ของมันอย่างนั้นได้อย่างไร  ถ้าพูดกับแม่ผมแบบนี้ ผมชกหน้าแหกไปแล้ว" ..... จนสุดท้าย หัวหน้างานท่านนั้น ยอมกล่าวขอโทษแทนลูกน้อง และให้น้อง Khonnam ถ่ายวิดิโอมาให้คุณสายชลดูอีกด้วย

เรื่องก็จบลงตรงนั้น และหวังว่า ชีวิตนี้ เราคงไม่ต้องมาเจอะเจอหรือร่วมงานอะไรด้วยกันอีกแล้ว ....

[สายชล]

การทำงานร่วมกันไม่ว่ากิจกรรมใดๆก็ตาม....หากผู้ร่วมกิจกรรมมี Ego คืออาการอวดดื้อ ถือดี ถือว่าตนเองเก่งกว่าใคร  เหนือกว่าใครๆ วางกล้าม เย่อหยิ่ง หมายจะข่มหรือเหยียบคนอื่นให้จมธรณินทร์ ตามมาด้วยการอ้างถึง Logo คือแบ่งค่าย แบ่งฝ่าย แบ่งยี่ห้อ หรือแบ่งสถาบัน งานไหนก็งานนั้นย่อมเกิดปัญหา เกิดความขัดแย้ง งานไม่ราบรื่น และจบลงอย่างไม่สวยงามเสมอ....

น่าเสียดาย....และน่าเศร้าใจจริงๆค่ะ.....

เราจะทำงานกันแบบ No Ego.....No Logo....กันได้ไหมคะ.....พี่น้อง....

[สายน้ำ]

มาชมภาพกันต่อให้จบไปก่อนถึงวันขึ้นปีใหม่กันดีกว่าครับ .....

วันที่ 29 พฤศจิกายน 2551 เป็นวันที่มีพิธีเปิดจุดดำน้ำ "ฝูงบินปะการังเพื่อทะเล" อย่างเป็นทางการ โดยบนฝั่งบริเวณ อช.หาดลายัน จะเป็นพิธีตามปกติที่เราเคยพบเห็น คือ เจ้าภาพหลายๆรายผลัดกันกล่าว .... หลังรับประทานอาหารกลางวัน ก็พากันลงเรือที่เจ้าภาพจัดเตรียมไว้ ออกไปทำพิธีกันกลางทะเล โดยมีการกล่าว พิธีสงฆ์ โปรยดอกไม้ และจบลงด้วยการหย่อนเครื่องดาโกต้า D1 ลงสู่ทะเล

ผู้คนมากมายเต็มไปหมด มีทั้งนักดำน้ำ นักข่าว ทหารเรือ ทหารอากาศ อดีตนักบิน อดีตพลร่มที่เคยใช้เครื่องกลุ่มนี้ปฏิบัติภารกิจมาในอดีต ฯลฯ อีกมากมายหลายกลุ่ม

[สายน้ำ]

สองสายเป็นมนุษย์จำพวกชอบชีวิตที่สงบเงียบ ไม่วุ่นวาย ไม่ชอบที่ที่แออัด ผู้คนหนาแน่น และไม่ชอบงานพิธีที่เยิ่นเย้อ  ประกอบกับซื้ออาหารหวานคาวมาฝากทีมงานบนเรือ Marine Project มากมาย  จึงขออนุญาตนั่งเรือหางยาวออกไปรออยู่ที่เรือ Marine Project ดีกว่า

แค่หันกลับมามองผู้คนที่ยั๊วเยี๊ยอยู่บนฝั่ง ก็เริ่มรู้สึกปวดหัวเสียแล้ว

[สายน้ำ]

ตกบ่าย .... เมื่อได้เวลา บรรดาแขกผู้มีเกียรติ และนักข่าว ก็ลงเรือนานาชนิด ออกมาลอยลำกันอยู่หน้าเรือ Barge เพื่อรอชมพิธีเปิด และการหย่อนเครื่องบินลงน้ำ

เดชะบุญ  โชคคงช่วย เพราะไม่มีเรือชนกันเลย ทั้งๆที่วิ่งไปวิ่งมากันวุ่นวาย

[สายน้ำ]

เรือพยาบาลทางทะเลของ รพ.วชิระ ภูเก็ต ก็มาลอยลำรอให้บริการอยู่ใกล้ๆ

[สายน้ำ]

เมื่อได้เวลาตามฤกษ์  หลังพิธีสงฆ์ .... ผู้เข้าร่วมพิธีบนเรือ Barge ช่วยกันโปรยพวงมาลัยและดอกไม้ลงสู่ผิวน้ำบริเวณที่จะหย่อนเครื่อง D1 ลง

[สายน้ำ]

เครนของเรือ Barge ค่อยๆหย่อนเครื่อง D1 ลงทีละนิดๆ  จนลงไปวางอยู่บนพื้นทะเล